ခပ်ကြမ်းကြမ်းမှကြိုက်တယ်
တကယ်ဆိုရင် အချစ်ပဲလိုတယ် . . . ဘာကြောင့် သတ္တိ မရှိလဲကွယ်. . . . . " ချမ်းချမ်းသီချင်းက လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ပျံ့နှံ့နေသည်။ သူရိန် တစ်ယောက် စိတ်ပျက်ပျက်နှင့် နားကြပ်ကို တပ်ကာ သူ၏ အကြိုက် Heavy metal play list ကို repeatလုပ်ထားလိုက်သည်။
Metal သီချင်းများ နားထောင်ပါများလျှင် စစနားထောင်ခါစ ကဲ့သို့ ခေါင်းကို တဝုန်းဝုန်းညိမ့်နေသည်မဟုတ်ပေ။ ဘေးကကြည့်လျှင် အချစ်သီချင်းအေးအေးလေး နားထောင်နေသလိုပင်။
ခေါင်းလေးကို ဖြည်းဖြည်းလေး လှုပ်နေသည်သာ။ အသံကတော့ အဆုံး. . .။
ဝုန်းဒိုင်းကြဲဗြောင်းဆန်နေသည်။ ချမ်းချမ်းလည်းလွင့် ရည်းစားဟောင်းလည်းလွင့် ကျူတိုရီလည်းလွင့် အကုန်လွင့်ထွက်သွား. . .။
ကော်ဖီလေး လျှာလေးနဲ့တို့ ပြန်ချ။ခေါင်းလေးလှုပ်။ ဆံပင်လေးသပ်တင်။ ကိုယ့်ဖီးလ်နဲ့ကိုယ် ရွက်လွှင့်နေတာ ဘယ်လောက်ကြာသွားသည်မသိ။
ဘေးနားမှ လက်လာတို့မှ လှည့်ကြည့်မိသည်။ (အိုး . . . ချောလိုက်တာ။မျက်နှာမှာ မိတ်ကပ်ပါးပါးလေးနှင့် နဖူးထိပ်ဆံသားလေးတွေမှာ ချွေးလေးတချို့ တွဲရရွဲခိုနေသည်။ မျက်ဝန်း တစ်စုံက ဓာတ်မီးနဲ့ထိုးသလို စူးရှလွန်းလှသည်။ ပြေပြစ်ကျော့ဆင်းသော နှာတံ။ ပိရိသေသပ်သော နှုတ်ခမ်းပါးလေး။
အို နုှတ်ခမ်းနီက ပန်းရောင်လေးဆိုးထားသည်။ နတ်သမီးများကြွေကျလာတာပေလော။) "ဒီမှာ ဒီမှာ ပြောနေတာမကြားဘူးလား။" မျက်မှောင်လေးကြုံ့ကာ နှုတ်ခမ်းလေး ထော်တတော်နဲ့ ဒေါသထွက်ဟန်တူနေသည်။ အဲ ဟုတ်သားပဲ နားကြပ်ကြီးတပ်ထားတာ ဘယ်ကြားရမလဲ။
နားကြပ်အမြန်ဖြုတ်ကာ "ဟုတ်ကဲ့.ခင်ဗျ.. ။ ဘာများလည်းမသိ" အမြန်ပင်ဖြေလိုက်သည်။ "ကျန်တဲ့ဝိုင်းတွေလူပြည့်နေလို့ သူငယ်ချင်းကိုစောင့်မလို့ ဒီမှာလာမယ့်သူမရှိရင် ထိုင်လို့ရလား" ။ ဟုတ်တာလည်းဟုတ်သည်။ ဒီဆိုင်က မြို့ထဲက နာမည်ကြီးလက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွေထဲက တစ်ဆိုင်ပင်။
လူအရမ်းကျတဲ့အခါ ဒီလိုပဲ စားပွဲကို မျှထိုင်ရသည်။ "ဟုတ်ကဲ့ခင်ဗျ။ ရပါတယ်ထိုင်ပါ။ ဟီး ခုနက သီချင်းဖွင့်ထားလို့ဘာ့မှမကြားရတာ။ ဆောရီးနော်" တစ်ယောက်တည်းဗျာများနေသည်။
နတ်သမီးလေး နှုတ်ခမ်းများ ကွေးသည်ဆိုရုံလေးကွေးကာ ပြန်တည်ပြီး ခပ်မာမာ ထိုင်သည်။ပြီးတော့ menuကိုကြည့်ကာ အအေးတစ်ခွက်မှာလေသည်။ စတေ်ာဘယ်ရီအသီးဖျော်ရည်တဲ့။ အို. . စတော်ဘယ်ရီသီးသာဖြစ်လိုက်ချင်ဘိ.။ သူ(မ)နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြား ဝင်ရောက်ကခုန်ချင်လိုက်တာ။"ဘာကြည့်နေတာလဲ.. ။သီချင်းကြီးကလည်းဖွင့်ထားသေးတယ်။" ဟု ကောင်မလေးကပြောမှ သတိရသည်။ နားကြပ်နှင့်ဖွင့်ထားသည်ဖြစ်သော်လည်း ဝုန်းဒိုင်းကြဲနေသောအသံတွေက နားကြပ်မှတစ်ဆင့်ထွက်နေသည်။ ပြီးတော့ သူရိန်ငမ်းနေသည်မှာလည်း မပြောလျှင်ရပ်မည့်ပုံမပေါ်ပေ။ "ဟုတ်ကဲ့။ ဟုတ်ကဲ့"ဟုဆိုကာ သီချင်းကိုအမြန်ပိတ်ပြီး ကုန်နေသောကော်ဖီကိုကောက်မော့သည်။ "ခစ်"ခနဲရယ်သံကိုကြားလိုက်သေးသည်။ သူရိန်မျက်နှာကြီးလည်းထူအမ်းကာ ရှက်နေလေတော့သည်။
သူ(မ)ကလည်း ဖုန်းထုတ်ကာ ဂိမ်းကစားနေသည်။ သူရိန်သာ ခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိနဲ့ ဘာလုပ်ရမှန်းလည်းမသိ။
"ဟိုလေ.." သူရိန်အရဲစွန့်ပြီးလှမ်းခေါ်လိုက်သည်။
မလှုပ်၊ ကြားဟန်မပေါ်။ ဂိ်မ်းသာ သဲသဲမဲမဲဆော့နေသည်။ "ဒီမှာ.." မကြား..။ သူရိန်ရှက်လာသည်။ ဘာလုပ်ရမှန်းလည်းမသိ။ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ ရေနွေးကြမ်းချည်း ဖိသောက်နေတော့သည်။ ၁ဝမိနစ်လောက်နေတော့ အအေးလာချသည်။
ကောင်မလေးမှပြုံးသည်ဆိုရုံလေးပြုံးကာ "ရှင်က ဘယ်ကျောင်းတက်နေတာလည်း.." .."WYTU" ချက်ချင်းပင်တန်းအဖြေပေးမိသားဖြစ်သွားသည်။ ခေါင်းလေးငုံ့ကာ ခပ်လွင်လွင်လေးရယ်သည်။
"အင်း. . .တို့က ဒဂုံမှာ Lawတက်နေတာ။ကြုံရင်လာလည်ပေါ့ .. ခစ်" ဟုဆိုပြီး။ ပိုက်ကို နှုတ်ခမ်းပွင့်ရုံလေးဟကာ စုပ်လိုက်သည်။
အရူးမီးဝိုင်းနေသည်မှာ သူရိန်။ "ကျနော့်နာမည် သူရိန်ပါ။ အခုချိန်ဆို အမြဲဒီမှာကော်ဖီလာသောက်ဖြစ်တယ်။. . .. ." စကားတွေဖောင်ဖွဲ့ကာ တစ်ယောက်တည်း
ရောက်မိရာရာတွေလျောက်ပြောနေမိသည်။ တီတီဟုသော အသံနဲ့အတူ "ဟိုးထား.. ဟိုးထားဆရာ။ ကျမ သူငယ်ချင်းတွေ မက်ဆေ့ပို့တယ်။ အခုစိန်ဂေဟာမှာစောင့်နေတယ်တဲ့။ သွားတော့မယ်နော်။ ကံမကုန်ရင်ပြန်ဆုံကြတာပေါ့။" ဟုဆိုကာ ကျသင့်ငွေကို ခုံပေါ်တင်ပြီး ထအသွား စာရွက်လေးတစ်ခုကျသွားသည်။
"ဟိတ်.. ဒီမှာ .. ဟို."သူရိန်လှမ်းခေါ်သည်ကိုကြားတော့ပုံမပေါ်ပေ။အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် နားတွင်နားကြပ်တပ်ကာ သူငယ်ချင်းတွေဆီဖုန်းပြောနေသောကြောင့်ပင်။ ကတ်လေးကို ကောက်ကာ လိုက်ပေးမယ်ဆိုပြီး ကတ်ကိုကြည်လိုက်တော့ ဗစ်(စ)တင်းကဒ်ခေါ် စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်တွေ သုံးလေ့ရှိသော
ကဒ်လေးဖြစ်နေသည်။ ယေးစ့် ဟု ခပ်ဖွဖွ အော်ကာ။ ခပ်တည်တည် ကောက်သိမ်းထားလိုက်သည်။ ကျသင့်ငွေကိုရှင်းကာ။ လမ်းတစ်လျောက်ခုန်ပေါက်နေမည်ကတော့ ပြောစရာပင်လိုမည်မဟုတ်ပေ။၏
++++++++++++++++++++++++++++
"အဲ့တုန်းထဲက ချစ်မိနေတာ မရဲ့..။"
"အို တကယ်လား ခစ်ခစ်"
"တကယ်ဆိုနေကွာ။ မ ချွေးသုတ်တဲ့ တစ်သျူးလေးတောင်မှတ်မိသေးတယ်"
"အို အပိုတွေကွာ.. " ခေါင်းကိုခေါင်းအုံးထဲ ဝှက်ကာ ရှက်နေသည်။
"အာ.... ဒီလိုချစ်ဖို့ကောင်းအောင်မလုပ်ပါနဲ့ဆိုနေ" ဟုဆိုပြီး သူရိန် အနောက်ကနေ တစ်ကိုယ်လုံးကိုနမ်းတော့သည်။
နမး်ရင်းနမ်းရင်း တင်ပါးကြားရောက်လာတော့ ။
"ဟိုးထား ဆရာ ဟိုးထား ဆက်ပြောဥိီး ခုနကဟာ"
"ကြည့်.. မက အဲ့အတိုင်းပဲ သူရိန့်ဆို အမြဲနိုင်တာပဲ။"
"ပြောပါ သူရိန်ရဲ့ ဘယ်လိုပြသနာတွေတက်သေးလည်းလို့"
"ဟာ.. တက်တာမှ အကြီးအကျယ်တက်တာပေါ့။ မ ကျန်ခဲ့တဲ့ ဗစ်(စ)တင်းကဒ်ကို မကဒ်ထင်ပြီးတော့ ဖုန်းလှမ်းအဆက်"
.>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
"ဟယ်လို .. .အမိန့်ရှိပါရှင်" တစ်ဖက်မှ မိန်းကလေးအသံကိုကြားကြားချင်း သူရိန်လန့်ကာဖုန်းချလိုက်သည်။
နောက်တစ်ခေါက်ထပ်ဆက်သည်။
"ဟယ်လို .. အမိန့်ရှိပါရှင်.." သူရိန်လန့်ကာထပ်ချသည်။
နောက်တစ်ခေါက်ထပ်ဆက်သည်။
"ဟယ်လို အမိန့်ရှိပါရှင်..။ " အသံကတော့မာနေပြီ။
"အဟီး.. ဒီနေ့တွေ့တဲ့အမလားလို့"
"ရှင်ဘယ်သူလည်း လာနှောက်ယှက်မနေနဲ့ထောင်ထဲရောက်သွားချင်လား။ဒါ ****ကုမ္ပဏီက ဖုန်းရှင့်။ ဒီနေ့ကလည်း မတွေ့ဘူး။ နောက်လည်းတွေ့ဖို့မရှိဘူး။ နောက်တစ်ခါဖုန်းဆက်ရင် ထောင်ထဲဝင်ဖို့သာပြင်ထား"
ဂွပ်ခနဲ ဖုန်းချသံအဆုံးမှာ သူရိန်ကြောင်သွားသည်။ အမှန်မတော့ ကောင်မလေးချထားခဲ့သည့် ကဒ်မှာ သူ(မ)ဒေါ်လေး၏ ကဒ်ဖြစ်သည်။ တမင်ပစ်ချထားခြင်းဖြစ်သည်။
ထောင်ဆိုသော အသံကိုကြားတော့ သူရိန်လန့်သွားသည်။ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းလည်းမသိ။
ဖုန်းနံပတ်ကို ထပ်နှိပ်ကာ
"ဟဲလို အမိန့်ရှိပါရှင်.. ။"
"ဟုတ်ကဲ့ ခုနက နှောက်ယှက်မိတာတောင်းပန်ပါတယ်။ ကျနော် ဒီနေ့ .... .. .. " ဖြစ်ပုံကို အကျဉ်းချုံးပြောပြလိုက်ကာ ဆက်ပြီး။
"ကျနော့်ကို ထောင်ထဲလည်းမထည့်ပါနဲ့။ ဘာမှလည်းမလုပ်ပါနဲ့ဗျာ တောင်းပန်ပါတယ်။ အဟီး.။"
"အော် ဟားဟားကောင်းတယ်။ ရှင် မနှင်းနုနဲ့တွေ့သွားပုံပဲ။ ကဲကဲ ကိုယ်တော်ပြောစရာကုန်လည်း ဒါပဲနော်။ ဒါကရုံးဖုန်းရှင့်။ "
နောက်တစ်ခေါက် ဂွပ်ခနဲချသံအဆုံးမှာ ရင်ထဲက အလုံးကြီး ဖုတ်ခနဲကျသွားသည်။
+++++++++++++++++++++++++++++++++
"မတို့များ ဘယ်နှစ်ယောက်ကိုကြပ်နေလည်းမသိဘူး၊ သူရိန့်မှာ ကြောက်လို့ သေတော့မယ်။"
"ကဲပါ နောက်တော့ကော . . . ရှင်လေး ကျမကို ဘယ်လိုလိုက်ရှာတုန်း" နှင်းနု စိတ်ပါဝင်စားသော ကိစ္စဆို ရှင်လေးနဲ့ကျမဖြစ်သွားတတ်သည်။
"ပထမဆုံး ဒဂုံကသူငယ်ချင်းတွေဆီသွားတယ်လေဗျာ။ Law မေဂျာကို အစအဆုံး ၁လလောက် အသညး်အသန် ရှာတော့။ မကိုတွေ့တာပေါ့ဗျ"
"အဲ့တုန်းက တို့က ရည်းစားရှိတယ်နော်။"
"အင်းပေါ့ဗျ.။ အဲ့တာကြောင့်လည်း စိတ်ညစ်တာပေါ့။"
"နောက်တော့ကော..။"
"ဒါပေမယ့် မနှင်းနုအရင်ရည်းစားက ငရှုပ်လေ။ မနှင်းနုကို ကစားနေတာ။အဲ့တာကို မနှင်းနုသိအောင် အကွက်လေးနည်းနည်းရွေ့လိုက်တာ ဟီး"
"အယ်.. လူလည်လေးကြည့်စမ်း ခစ်ခစ်"
"လူတင်လည်တာမဟုတ်ပါဘူးမရယ်် .. ဟောဒီမှာ" ဟုဆိုကာ
နှင်းနု၏ ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းထိုးကာ လျှာကို လည်အောင်လှည့်ပါတော့သည်။
ဆီးခုံအရင်းမှ ရိတ်ထားခါစ အမွှေးငုတ်စိလေးတွေကို လျှာပြားကြီးဖြင့် တပြက်ပြက်မည်အောင်ယက်သည်။
၁ဝစက္ကန့်လောက်ယက်ပေးလိုက်တာ
အဖုတ်က ဖောင်းတင်းလာတော့ အကွဲကြောင်းထဲ လျှာကို ထည့်ကာ အစိလေးကို ခပ်ဆပ်ဆပ်လေးကိုက်လိုက်သည်။
နှငး်နု ကော့ကာတက်လာပြီး သူရိန့်ခေါင်းကို အဖုတ်နဲ့ ဖိကပ်လိုက်သည်။
သူရိန်ကလည်း တာဝန်မပြတ် လျှာကို အပေါ်အောက် ဘေး ဘယ်ညာ ကစားပေးတော့
နှင်းနုတချီပြီးသွားသည်။ ထွက်လာသော စောက်ရည်များကို ဂလုခနဲမျိုချကာ စောက်ခေါင်းနံရံအနှ့ံ လျှာကိုမွှေပေးသည်။ လျှာကို အထဲက စောင်ပတ်က ညှစ်ကာနေသည်။ အစိကို နည်းနည်းထပ်ကိုက်လိုက်ရာ နှင်းနုပျော့ကျသွားသည်။ ဆံပင်တွေကြားထဲမှ လက်ဆယ်ချောင်းလည်း ပြေလျော့သွားလေတော့သည်။ ။
................................................. ................................
အပိုင်း (၁) ပြီး၏
ခပ်ကြမ်းကြမ်းမှကြိုက်တယ်- အပိုင်း (၂)
+++++++++++++++++++++++++++
နှင်းနုသည် အသည်းစားဘီလူးမ တစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့သည်။ ဘယ်ကောင်လေးတွေကိုမှ အပျိုစင်ဘဝ မပေးအပ်ခဲ့။ နှိုက်တာနမ်းတာ လောက်ပဲ ရှိခဲ့သည်။
သူရိန်နှင့်ကျမှ ဘဝ တစ်ခုလုံးပါပေးဆပ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
အခုလည်း ဟော်တယ်ခန်းထဲသို့ ဘယ်နှစ်ကြိမ်မြောက်ရောက်သည်ပင်မမှတ်မိတော့.။
ချစ်သူဘဝကို ၃လလောက် အချိန်ဖြုန်းခဲ့ပြီးနောက် လင်မယား မကျ ချစ်သူမက ဆက်ဆံရေးတွင် ၂ယောက်လုံးတိမ်းညွတ်ခဲ့ကြသည်။
နှင်းနု အဒေါ်က ကုမ္ပဏီ၏ ဘုတ်အဖွဲ့ဝင်တစ်ယောက်။ ထိုကုမ္ပဏီ၏ ဒုတိယ ရှယ်ယာအများဆုံးဆိုလျှင်မမှားပေ။ နှင်းနုငယ်စဉ်က ကားအက်ဆီးဒင့်ဖြင့်
မိဘ၂ပါးတိ်မ်းပါးသွားပြီးနောက်ပိုင်း အဘွားနှင့် အဒေါ်ဖြစ်သူမှ အပျိုကြီးဘဝနှင့် တယုတယ ကျွေးမွေးစောင့်ရှောက်ခဲ့သည်။ အဒေါ်ဟုဆိုသော်လည်း
အသက်မှာ သိပ်မကွာပေ။ ၁၈နှှစ်လောက်သာကွာသည်။ ညီအမလိုနေကြခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
နှင်းနုတို့မှာ ဟိုးယခင်က စော်ဘွားမျိုးရိုးတွေဖြစ်ကြသည်။ တဆွေတမျိုးလုံးချမ်းသာကြသည်။ ခေတ်အဆက်ဆက် မင်းပြောင်းမင်းလဲတိုင်း နိုင်ငံရေးအရှုပ်အရှင်းတိုင်းလည်း ဝင်ရောက်လှုပ်ရှားခြင်းမရှိ။ ရှောင်သင့်ရင်ရှောင် ပြေးသင့်ရင်ပြေး။
ဒီလိုနှင့် ခေတ်တွေကြာလာတော့ ယခင်က အညတြစော်ဘွားတွေဖြစ်ကြသော်လညး် ယခုတွင် ရှမ်းရှမ်းတောက်ကျော်ကြားကာ ကျိကျိတက်ချမ်းသာနေသော သူဌေးမျိုးနွယ်တွေဖြစ်နေသည်သာ။
ဒါတွေကို သူရိန်မသိပေ။ သိအောင်လည်းမပြောပြပေ။ သူရိန်သိထားသည်မှာ ကုမ္ပဏီမှ မန်နေဂျာ အပျိုကြီးသည် နှင်းနု၏ အဒေါ်ဖြစ်သည် ဟုပင်။ သူရိန်ကလည်း စိတ်မဝင်စား။ ငွေလိုက်ခြူစားနေသော ပိုင်းလုံးကောင်မှမဟုတ်တာပဲ။
နှင်းနု၏ ငွေရေးကြေးရေးကိုစုံစမ်းခြင်းကိုမပြုပေ။
လက်ဆောင်တွေဝယ်ပေးရင်လည်းတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အများဆုံး သောင်းမချိီရဟု နှင်းနုက အမိန့်ထုတ်ထားသည်။ နှင်းနုကိုယ်တိုင်လည်း သူရိန့်ကိုလက်ဆောင်ပေးလျှင်
၁၀၀၀ တန် ကီးချိန်းလေးတွေ လက်စွပ်လေးတွေသာ ဝယ်ပေးတတ်သည်။ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ချစ်ဖို့ကအဓိကလို့ခံယူထားကာ အချစ်ပင်လယ်တောတွင်မြောနေကြသည်။ ဟော်တယ်ကိုတော့ အဲဗားဒိုးကြသည်။၂ယောက်သားမှာ
သူရိန်ကလည်း လူပျိုလေး နှင်းနုကလည်းအပျိုလေး ၂ယောက်သား စချစ်ကြတော့ ဟိုနှိုက်ဒီနှိုက် တက်ထည့် ထွက်သွား ပြီးရင်ထပြန်။ ဒီလိုနဲ့ ၃ခါလေးခါလောက်နေကြပြီး ၅ခါမြောက်အကြိမ်ကျတော့့ သူရိန်က အတော်ကျွမ်းကျင်လာသည်။ ဘာတွေလုပ်မှန်းမသိ။
အကြာကြီး နှိုက်တာမျိုး အကြာကြီးယက်နေတာမျိုး။ ခါတိုင်းလိုမဟုတ် မလိုးခင် အရမ်းနှူးနှပ်တက်လာသည်။ အဲ့တော့လည်း နှင်းနု ချစ်ရတာပဲလေ။ဘယ်လိုသူတတ်လာလည်း မေးတော့လည်း စာဖတ်လို့ပဲဟုဖြေသည်။
စိတ်ထဲတွင်တော့ သိပ်မကျေနပ်။ အို.. သူမလုပ်လောက်ပါဘူးလေဟု တွေးကာ စိတ်လျော့ထားလိုက်ရသည်။ ဒီလိုနှင့် ရည်းစားသက်တမ်း ၂နှစ်လောက်ကြာတော့.. . . အရာရာပြောင်းလဲဖို့ ကံဖန်လာခဲ့သည်။
..............
ဒေါ်လေး၏ ဒရိုင်ဘာ "ငခွေး"မှ သူတို့၂ဦးအား လှည်းတန်းဂိတ်တွင်မြင်လိုက်သည်။
"ငခွေး" တဲ့။ နာမည်က ဆိုးသလောက် ရုပ်ကလည်း ယုံချင်စရာတစ်စက်မှမရှိ။ အမြဲ ပုဆိုးကြီးနှင့် တိုက်ပုံအကျီ ဝတ်ထားလေ့ရှိသည်။
တိုက်ပုံနှင့်မလိုက်သည်မှာ သူ၏မျက်နှာပေး။ ပြီတီတီ ပြောင်ချော်ချော် ကောင်။
မိန်းမလေးတွေနဲ့ စကားပြောတိုင်း မျက်စိက ရင်သား ကိုကြည့်နေတတ်သည်။ လစ်ရင်လစ်သလို တင်ပါးကိုလည်းခိုးကြည့်တတ်သေး။
နှင်းနုကတော့ အဆက်အဆံကိုမလုပ်ပေ။ ဒေါ်လေးကိုတော့ "ငခွေး" အလွန်ကြောက်သည်။
ငယ်ငယ်ထဲက နှင်းနုနှင့် တူတူကြီးသည်မလို့ ဒေါ်လေး၏ဒေါသကိုသိတာလည်းပါမည်။ တစ်ခါကဆို
ဒေါ်လေး၏ သူငယ်ချင်း မငယ်ကို ရိသဲ့သဲ့ ပြောသဖြင့် ဒေါ်လေးက မငယ်ရှေ့တွင် ပါးတွေချည်းလှိမ့်ရိုက်သည်။ အလုပ်ထုတ်ဖို့ကလည်း မထုတ်ရက်။
သူ့မှာသွားစရာနေရာမရှိ အမျိုးကလည်းမရှိ။ သူ့အဖေက နှင်းနုတို့မေမေနှင့်ဖေဖေတို့၏ ကားဒရိုင်ဘာ။
ှုငခွေးက နှင်းနုထက်တော့ ၂နှစ်ကြီးမည်။ နှင့်နုနှင့် ကစားဖော် ကစားဖက်။ နှင်းနု ဖေဖေနဲ့မေမေ သေရတာ "ငခွေး"အဖေ ကြောင့်ဆိုပြီး မခေါ်ပဲ နေတာ ၅နှစ်လောက်ကြာတော့
နှင်းနုလည်းအပျိုဖြစ်။ သူလည်းလူပျိုပေါက်ဖြစ်။ဒီလိုနဲ့ ခပ်တန်းတန်းဖြစ်သွားကြသည်။ နှင်းနုဘွားဘွားက သူ့မှာမိသားစုလည်းမရှိဘူး တို့မှာ တာဝန်ရှိတယ်ဟုဆိုကာ သေချာကျောင်းထားပေးသည်။ သူက မတက် အလေလိုက်သည်။ နှင်းနု ၁ဝတန်းဖြေတာတောင် သူက ၈တန်းတက်မအောင်သေး။ ဆေးလိပ်သောက်တတ်နေပြီ။ အရက်ကစ်တတ်နေပြီ။ ဒီလိုနဲ့ နှင်းနှ ဘွားဘွားက ဒီကလေး နောင်ရေးရင်လေးတယ် ဆိုပြီး
"ငခွေး"ကိုကျောင်းထုတ်ပြီး ကားဝပ်ရှော့သို့ပို့ကာ ကား ပညာသင်စေခဲ့သည်။ ကားတွေဘာတွေလည်းမောင်းတတ်၊ ကားလည်းပြင်တတ်တော့ "ငခွေး"ကိုအိမ်ပြန်ခေါ်ကာ ဒရိုင်ဘာလုပ်ခိုင်းသည်။ နှင်းနုဘွားဘွားမှာလည်း "ငခွေး" ပြန်ရောက်ပြီးသိပ်မကြာ စိတ်လျော့လိုက်ဟန်တူသည်။ ဆုံးပါးသွားလေသည်။ ဒီတော့ နှင်းနုပိုမုန်းရသည်ပေါ့။ "ငခွေး" ငါချစ်တဲ့သူအကုန်ကို ဆွဲထုတ်သွားတဲ့ကောင်ဆိုပြီး အမုန်းပေါ်အမုန်းဆင့်နေခဲ့သည်။
နှင်းနုမုန်းသလို "ငခွေး"ကလည်း မုန်းပါသည်။ ငခွေးမှာ မုန်းသည်ဆိုတာထက် နာကြည်းတာဖြစ်သည်။ အဖေသေတော့ ဘေးနားမှာ နှစ်သိမ့်မယ့်သူက ဘွားဘွားနှင့်ဒေါ်လေးသာရှိသည်။ အိမ်တော်တစ်ခုလုံးက ရွဲ့ကြစောင်းကြသည်။
ယုတ်စွအဆုံးတစ်ဦးတည်းသော သူငယ်ချင်းနှင်းနုကပါ မုန်းသည်။ သူ့မှာ ငယ်ဘဝကို အပယ်ခံဘဝနှင့်ကြီးပြင်းလာသည။် ကျောင်းရောက်တော့ အသက်ကကွာသည်။ သူ့ထက်၁နှစ်ငယ်သောသူများနှင့်တန်းတူသင်ရသည်။
အိမ်မှာအဆင်မပြေသမျှ ကျောင်းမှာ အနိုင်ကျင့်သည်။ ရန်ဖြစ်သည်။ သူ့နှင့်သက်တူရွယ်တူတွေအပြင် အသက်ကြီးသူတွေနှင့်ပါပေါင်းတော့ အတတ်ပေါင်းစုံတတ်သည်။
အသက်၁၃နှစ်လောက်နှင့် မိန်းမနဲ့ယောကျာ်းဆက်ဆံတဲ့အကြောင်း စာတွေ့အပြင် အတွဲတွေပတ်ချောင်းသဖြင့် မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့တွေပါမြင်ဖူးပြီးနေပြီ။ သူ့အပေါင်းအသငး်တွေကလည်း စော်ဘွားမြေးဘာညာဟုမြှောက်ကာ ကပ်ဖားစားသောက်ကြသည်။
ကောင်မလေးတွေလည်းထားသည်။ ဆက်ဆံတာတွေတော့မလုပ်ခဲ့။ ဖာသွားချမည် ဟု သူ့အပေါင်းအသင်းတချို့နှင့်တိုင်ပင်ပြီးချိန်တွင် ဝပ်ရှော့သို့အပို့ခံခဲ့ရသည်။ ဝပ်ရှော့မှာလည်း ခွေးခိုင်းနွားခိုင်းခိုင်းသဖြင့် ဂွင်းတိုက်ကာ နေနေရသည်။ လစာမပြောနှင့်
ထမင်းကျွေးသည်။ ပညာသင်ပေးသည်။ အိမ်တော်ကလည်း ပိုက်ဆံပို့ရင် ပျက်စီးတာထက်ပိုပျက်စီးမည်ဆိုးသဖြင့် လိုတာတွေပဲဝယ်ပို့သည်။
၃နှစ်လောက်ကြာတော့ ပညာလည်းစုံပြီပြန်မယ်ဆိုတော့ ဘွားဘွားက မုန်းဖိုး ၁ဝသိန်းပေးသည်။ ဆရာ့ကိုကန်တော့ဖို့ သိန်း၃၀ ပေးသည်။
ဆရာပျော်သည်ဆိုသည်မှာ ငါ့ တပည့် ငါ့တပည့်နဲ့ ပါးစပ်ကကိုမချ။ အရမ်းလိမ္မာတာ အရမ်းတော်တာ ဆိုတာချည်းပဲ။ ပြန်ခါနီး ဆရာနဲ့၁ရက်လောက် တူတူနေဦးမည်ဟုဆိုကာနေရစ်ခဲ့သည်။"ငခွေး"အကြံကလည်း
ဆန်းကြယ်သည်။ ဆရာ့ကို ကပ်ကာ ဖာမချဖူးလို့ ကူညီခိုင်းခြင်းဖြစ်သည်။ ဆရာကလည်း အရမ်းချစ်ရတဲ့ အချစ်ဆုံးတပည့်ကြီးဆိုတော့ အနားပတ်ဝန်းကျင်မှ အပျံစား ဇိမ်မယ်တွေနှင့် ကဲခိုင်းလိုက်ရာ။အရမ်းချစ်သောဆရာတပည့်တွေဖြစ်ကုန်သည်။
ပြန်ရောက်လာတော့ နှင်းနုက အပျိုကြီးဖားဖားဖြစ်နေပြီ။ ဒေါ်လေးနွယ်နွယ်ထွန်း ကလည်း အသက်၃ဝကျော် အပျိုကြီး ငယ်သွေးကြွယ်တုန်း။ အပျို၂ယောက်ကြား သုက်ပိုးနားထင်ရောက်နေသောကောင် ရောက်နေခြင်းသည်
လောကကြီးက လှည့်ဖျားတတ်သောနိယာမပေလော။ " ငခွေး" က တော့ မိန်းမတိုင်းကိုကြည့်လျှင် သူ့အာရုံထဲတွင် အကျီလုံချည်ချွတ်ပြီးသား။ ၁နှစ်၂နှစ်လောက်ကြာတော့ အပျိုကြီးလည်း ကျေးဇူးရှင်တွေဘာတွေမသိ စိတ်ကူးယဉ်တော့တာပဲ။
နှင်းနုဆိုလျှင်မပြောနဲ့တော့။ တစ်ရက်ကို နှင်းနု တစ်ရက်ကို နွယ်နွယ်ထွန်း စိတ်ထဲ မှန်းပြီး ဂွင်းတိုက်နေကျ။ သူပုဆိုးဝတ်တိုင်းလည်း အတွင်းခံမဝတ်။ ဒီတော့ လီးက ထွားသည်။ တုတ်သည်။ ရှည်သည်။ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီးရသည်ကိုး။
ဒီကြားထဲ ကြားဖူးနားဝ လေ့ကျင့်ခန်းတွေအကုန်လုပ်သည်။ ဆိုတော့ လက်ယောင်လိုက်ပြီး ကြီးနေတာလည်းပါသည်။ "ငခွေး"က ဏှာသာထန်တာ စောက်ဖြစ်ကတော့မရှိ။ ဒီတော့ ငခွေး ဖွန်ကြောင်တာ။ ဏှာဘူးကျတာသာနာမည်ကြီးလာသည်။
"ငခွေး"ကို ဒေါ်လေးပါးရိုက်လိုက်သေးသည်။ အဲ့နေ့က ပါးရိုက်ခံလိုက်ရတာ တန်သည်ဟုပြောရမည်။ ဖြစ်ပုံက ဒီလို ..
..
နွယ်နွယ်ထွန်း သူငယ်ချင်း ငယ်ငယ်ကို အရမး်လှတာပဲနော်လို့ပြောလိုက်ရာ နွယ်နွယ်ထွန်းကိုပြန်တိုင်သဖြင့် သူ့သူငယ်ချင်းရှေ့တွင်ဖြောင်ခနဲအဆော်ခံလိုက်ရသည်။
တော်တော်လည်းရှက်သွားသည်။ အိမ်သို့ပြန်ရောက်လာသော် ကားကိုထားပြီးသည်နှင့် မိမိ နေရာ ဂိုထောင်သို့ ချက်ချင်းပြေးဝင်ခဲ့သည်။
တွေးရင်းတွေးရင်းဒေါသထွက်လာသည်။ဒေါသမှတဆင့် နွယ်နွယ်ထွန်းအား လက်စားချေချင်စိတ်တွေပေါ်လာသည်။ သို့သော် ရည်းစားထားဖို့တောင် စောက်ဖြစ်မရှိသော အကောင်က
မိမိကျေးဇူးရှင်ကို လက်စားချေဖို့ ဘယ်လိုလုပ်နိုင်မည်နည်း။
ဒီတော့ သူစိတ်အပါဆုံး ဂွင်းတိုက်ပြီး လက်စားချေမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီး။
ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်သည်။ ခါတိုင်း ငခွေး ဂွင်းထုလျှင် အိမ်သာထဲသို့သွားပြီး စိမ်ပြေနပေ ထိုင်ထုသည်။ ယခုတော့ ဒေါသကလည်းထွက်။ လိင်စိတ်ကလည်းအထွဋ်အထိပ်မှာဆိုတော့
မတ်တပ်ရပ်ကြီး ပုဆိုးအပုံလိုက်ချကာ ဂွင်းထုနေသည်။ ပါးစပ်ကလည်း
" ဒေါ်လေးနွယ် ဒေါ်လေးနွယ် ကိုလိုးနေတယ်။ အ..လိုးလို့အရမ်းကောင်းတာပဲဗျာ။
စောက်ဖုတ်ကြီးက ပြဲအာနေတာပဲ။ ဖင်ကုန်းစမ်းပါ ဒေါ်လေးရဲ့ အအ " အသံထွက်ကာ ဂွင်းထုနေသည်။
ခါးကိုလည်း ကော့ကာ ကော့ကာနှင့် တကယ်လိုးနေသည့်အလားဂွင်းတိုက်နေသည်မှာ အသည်းယားဖို့ကောင်းလှသည်။
ဖြစ်ချင်တော့ ငခွေးအား လေးအေးနဲ့သေချာဆုံးမဖို့လာသည့် နွယ်နွယ်ထွန်းက ထိုမြင်ကွင်းအားမြင်လိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။
"အော်... ငါသူ့ကို ဆုံးမတာ အရမး်လွန်သွားတယ်။ဒီလိုမလုပ်သင့်ပါဘူး။ ငါ့တူလိုချစ်ရတဲ့ကလေးပဲ။ ယောကျား်မိန်းမ ချစ်တာ
ရိုက်စရာမှမလိုတာကွယ်..။"ဟု တတွတ်တွတ်ရေရွတ်ကာ ဂိုထောင်ရှေ့အရောက်..။
.."ဖင် ကုန်းစမ်းပါ ဒေါ်လေးရဲ့ အအ "ဆိုသော အသံကြီးကိုကြားလိုက်ရပြီး တုန်ခနဲဖြစ်သွားသည်။
အပျိုကြီးမှာ အတွေ့အကြုံမရှိသော်သည်း သူငယ်ချင်းတွေကောင်းမှုဖြင့် လီးတို့လိုးတို့ ကိုသိသည်။ စာအုပ်တွေထဲမှာလည်းမြင်ဖူးသည်။
တကယ့်တကယ်အပြင်မှာတော့ အတွေ့အကြုံလုံးဝမရှိ။ ရည်းစားပင်မထားဖူးပေ။ ယခုတော့ သူ့နာမည်ကိုရေရွတ်ကာ မျက်စိမှိတ်ပြီး ဂွင်းထုနေသော
ငခွေးအားမြင်လိုက်ရပြီး အံအားသင့်သွားသည်။ ဒေါသလည်းထွက်သွားသည်။ ဒေါသစိတ်ကြီးလာသော်လည်း စောက်ဖုတ်ကမူ ဖောင်းကားကာ ကွဲတော့မည့်အလားပေ။
ဒေါ်လေး သူ့ကိုယ်သူ အံ့သြသွားသည်။ ကိုယ့်တူမှ ကိုယ့်နာမည်တကာ စိတ်မှန်းနဲ့လိုးနေသည်ကို စောက်ဖုတ်က အလိုက်ကမ်းဆိုးမသိလှလေခြင်းဟု ရှက်လည်းရှက်သွားသည်။။
"ငါတော်တော်ဏှာထန်တာပဲ။ ငါ့ကိုယ်ငါသူတော်စင်မကြီးထင်ထားတာ တကယ်တော့ငါကပျက်စီးနေတာပဲကြည့်စမ်း။ ငါ့တူလေးက ငါ့ကို မှန်းနေတာကို သာယာနေတယ်။ နွယ်နွယ် နင်တော်တော်ထန်ပါလား။"
ကိုယ့်ကိုကိုယ် အပြစ်ပြောနေရင်း မျက်စိကလည်း အပြူးသား တံခါးကြားမှချောင်းကြည့်သည်။
..
ငခွေး ဂိုထောင်ထဲအဝင် တံခါးပိတ်ဖို့မေ့သွားခြင်းဖြစ်သည်။ ဟာ ဒုက္ခပဲ တစ်ယောက်ယောက်မြင်သွားရင်.. ဆိုပြီး မျက်စိဖြည်းဖြည်းချင်းအဖွင့် လူရိပ်က သူ့အောက်တွင်ကျနေသည်။
တံခါးကြားက အလင်းရောင်မှနေပြီး လူတစ်ယောက်ချောင်းကြည့်နေကြာင်းသူသိလိုက်ရသည်။ အို.. မထူးပါဘူး အခုမှတေ့ာ။ ဘယ်သူမှန်းမသိပေမယ့်။ ခပ်ကျယ်ကျယ်လေးအော်ပြီး ထုမှပါ။
ဟုစိတ်တင်းကာ။ မျက်စိကို တင်းနေအောင်မှိတ်ပြီး တံခါးပေါက်နားက သူ့လီးအား အရှင်းနိုင်ဆုံး မြင်မည့်နေရာအားစဉ်းစားသည်။ သူ စဉ်းစားမရပေ။
ကြံရာမရသည့်နောက်ဆုံးတစ်ခုလုပ်ချသည်။
..
"ဟယ်.. ငခွေး..လီးကြီးက ကြီးလိုက်တာ။..ငါ့စောက်ဖုတ်လေးထဲထည့်ရင်ကွဲသွားမှာပဲ။" စောက်ဖုတ်ကလည်း နာလာပြီ။ ဖောင်းလာတာ အကြီးကြီးပဲဟာ။ အရည်တွေလည်းရွဲကုန်ပြီ။အတွင်းခံ ချွတ်လိိုက်ရင်ကောင်းမယ်။ အိုမဖြစ်သေးပါဘူး
အနောက်မှာလူရှိနေရင်ဒုက္ခ ဂိုထောင်ထဲဝင်ကြည့်မှပါ။ဟိုကောင်ကမွန်နေတာ ငါ့ကိုမမြင်လောက်ပါဘူ။ မြင်လည်းဘာဖြစ်လည်း တက်လိုးခိုင်းလိုက်မှာပေါ့ ခိခိ" နွယ်နွယ်ထွန်း လီးဆိပ်တက်ပြီး မကြောက်မရွံ့ ဂိုဒေါင်ထဲဝင်လသည်။
ထိုစဉ် ငခွေး ရုတ်ရက် ပက်လက်လှန်ချလိုက်သည်။ သံမန်တလင်းပေါ်တွင် ပေါင်ကြီး ဖြဲကာ ဂိုထောင်အပေါက်ဝဖက်သို့ လီးပြပြီးထုနေလေသေည်။
နွယ်နွယ်ထွန်းကထိုအချိန် ဂိုထောင်အဝင်ဝမှ သစ်သားပုံးတွေနောက်ကွယ်တွင် ပင်တီချွတ်နေတုန်းဖြစ်သည်။ နွယ်နွယ်ထွန်းပြန်ချောင်းအကြည့် ပက်လက်ကြီးလှန်ကာ ဂွင်းထုနေသော ငခွေးကိုမြင်သော် လန့်သွားသည်။
မလန့်ခံနိုင်ရိုးလား။ လီးကြီးက အကြီးကြီးနဲ့အရှည်ကြီး။ ပြီးတော့ အောက်ကနေပင့်ကြည့်ရသလိုကြည့်ရတော့ ပိုကြီးတယ်ထင်ရသည်။ လဥကြီး၂လုံးပါမြင်ရတော့ တုန်တက်သွားသည်။
ပါးစပ်ကလည်း အကျယ်ကြီး ဒေါ်လေး ဖင်နဲ့တက်ဆောင့်လေ ဘာကြည့်နေတာလည်း စောင့်စောင့် ဟု အော်နေသည်။ လီးကမူ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ တောင်မတ်နေသည်။ ကြည့်နေတုန်း လရည်တွေထွက်ချလာသည်။
အား ဒေါ်လေး ကောင်းလိုက်တာ ဆောင့်ဆောင့် ကျနော်ပြီးသွားပြိ။ ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ကလိုးလို့ကောင်းလိုက်တာဗျာဟု ပြောရင်း။ ဇတ်ခနဲ ထကာ ဂိုထောင်တံခါးနား လျျောက်လာသည်။
နွယ်နွယ်ထွန်းလန့်သွာသည်။
"ငါ့ကိုမတွေ့ပါစေနဲ့ မတွေ့့ပါစေနဲ့။"ထိုင်ဆုတောင်းနေသည်။
ဆုတောင်းမှားသည်လား မသိ။ ငခွေး နွယ်နွယ့်ကိုမတွေ့ပေ။
ခုနက မပိတ်ရသေးသော တံခါးကို သေချာပိတ်ပြီးဂျက်ထိုးသည်။ ထို့နောက် မင်းတုံးပါချဖို့လုပ်သည်။
နွယ်နွယ်က ညာဖက် သစ်သားသေတ္တာနောက်တွင်ပုန်းနေခြင်းဖြစ်သည်။ အခု ငခွေးက တံခါးလာပိတ်တော့ သေတ္တာရှေ့ရောက်သွားသည်။
ကံဆိုးချင်တော့နွယ်နွယ့်ပင်တီလေးက မင်းတုံးအပေါ်တွင်တင်မိရက်သားဖြစ်သွားသည်။
.........
သကောင့်သားက မင်းတုံးကို ယူလည်းယူကော ပင်တီလေးကဖုတ်ကနဲပြုတ်ကျသွားသည်။ ပင်တီလည်းမြင်ရော ငခွေးလက်ခနဲ သိသွား၏။ ဂိုဒေါင်ထဲသို့ရောက်နေပြီ။
ခုနကမှပြီးထားသော်လည်း လီးကချက်ချင်းတောင်လာသည်။ မင်းတုံးကိုသေချာချပြီးနောက်။ လီကို၂ချက်လောက်ထပ်ဆောင့်ကာ။ ပါးစပ်ကလည်းခပ်ကျယ်ကျယ်ရေရွတ်သည်။
"ဟာကွာ။ တံခါးကပွင့်နေသေးတယ်။ ခုချိန်များ မနွယ်ဝင်လာလို့ကတော့ တက်လိုးပြီးသားပဲ။ ဂွင်းထုရတာ တစ်ချီတောင်ပြီးသွားပြီထပ်ထုဦးမှပါ။
မနွယ်ရေ မနွယ်ဖင်ကြီးထဲကို လီးကြီးမြုပ်ထားချင်လိုက်တာ။"
ဘေးချင်းကပ်ရပ်ပြောနေသည့်အတိုင်း ကြားလိုက်ရသည့်အတွက်နွယ်နွယ်ထွန်း မျက်နာရဲသွားသည်။ စောက်ဖုတ်ကလည်းအရည်တွေတစိမ့်စိမ့်ကျနေသည်။ အခုထိ စောက်ဖုတ်ကိုမပွတ်ရသေး။ လက်ခလယ်လည်းမထည့်ရသေး။ ပင်တီချွတ်ကာစရှိသေးသည်။
ထိုစဉ် ဖျတ်ခနဲနွယ်နွယ်ထွန်းရှေ့သို့ ငခွေးရောက်လာသည်။ လန့်သွားသည်။နွယ်နွယ်ထွန်းလန့်သွားသည်။ သို့သော် ငခွေးက နွယ်နွယ်ထွန်းကိုမမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ကာကျောပေးထားခြင်းဖြစ်သည်။
"ငါခုနက လိုးတာတစ်ချီးတောင်ပြီးပီ။ ဒေါ်လေးကိုထပ်လိုးချင်လိုက်တာ။ လီးကတောင်လာပြန်ပြီ။" နွယ်နွယ့်ရှေ့တွင် ဖင်မည်းြ့ကီးကိုမြင်နေရသည်။အကျီ်ဘယ်ချိန်ချွတ်လိုက်သည်မသိ။ နောက်ကျောတစ်ခြမ်းလုံးအပြောင်။
လဥ၂လုံးကို ရိပ်ခနဲမြင်လိုက်ရသည်။ ဒီလောက်ဆို နွယ်ထွန်းလည်းနပ်သည်။ သူ့ကိုကစားနေမှန် သူသိလိုက်ရပြီး။ ဒီလောက်တောင်ဖြစ်တဲ့ကလေးတွေ့မယ် ဆိုပြီး ပေါင်ကြားအောက် ခေါင်းထိုးကာဝင်သွားသည်။
အမယ် မသာက မျက်စိမှိတ်ထားသေး။ လက်ကတော့မရပ်ဂွင်းထုနေသေးသည်။ ပေါင်ကြားအောက်နေ ငခွေးဂွင်းတိုက်တာကြည့်ရင်း နွယ်နွယ်ထွန်းလည်း စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်လေသည်။ ပလပ်ပလပ်အသံတွေ စီနေတော့သည်။
အရင်ပြီးသွားသည်က ငခွေး။ ငခွေးပြီးသွားတော့ အနောက်မှာလူရှိမှန်းသိသည်လေ။ လှည့်ကြည့်သည်။
ခြေထောက်၂ချောင်း။ ဖင်တုံးကြီး၂ခု။ကျောပြင် ဆံပင်ရှည်ရှည်နဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်။ ဒါ ဒေါ်လေးမှန်းသူသိသည်။
သို့ပေမယ့် မျက်နှာကိုကြည့်ချင်သေးတယ်ဆိုပြီး ဆွဲလှန်သည်။ မကြွ။ အောက်မှ အသံထွက်လာသည်။ ငါ့မျက်နှာကြည့်မလားလိုးမလားတဲ့။
"လိုးပဲ လိုးမယ် ..။ "
"ဒါဆိုမကြည့်နဲ့။ "
"ကောင်းပြီလေလိုးပေးရတာပေါ့"ဟုဆိုကာ ငခွေး သည် မှောက်အိပ်နေသော နွယ်နွယ်ထွန်း ဖင်နှစ်လုံးကြားတက်ခွသည်။ လက်နှစ်ဖစ်နဲ့ ပင့်မလိုက်ရာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်သလိုဖြစ်သွားသည်။
အနောက်မှနေပြီး လီးကို ထိုးထည့်ပြီးလိုးလိုက်ချင်သော်လည်။ ခုနလေးတင်၂ချီပြီးထားသဖြင့် တောင်မလာသေးပေ။
ထို့ကြောင့် ဖောင်းကားပြီး အရည်ရွဲနေသော် စောက်ဖုတ်အား ကုန်းယက်လေသည်။ နွယ်နွယ်က ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ထားသဖြင့် သူ့စောက်ဖုတ်ကိုယက်နေသည်ကိုမြင်နေရသည်။
မိမိ စောက်ဖုတ်ကို မိမိတူက ယက်နေသည်ဟူသော အသိက
နွယ်နွယ့်ကို တချီပြီးသွားစေသည်။ စောက်ဖုတ်က ခုနက ပြီးဖို့ အသင့်ဖြစ်နေသော အနေအထားဖြစ်သောကြောင့်အရည်များ ငခွေးမျက်နှာပေါ်တွင်ရွဲကုန်သည။်
စောက်ဖုတ်ကိုသေချာယက်ပြီးနောက်ပိုင်းငခွေးလီးက အကြီးကြီါ်ဖြစ်လာသည်။ ခုနကထက်ပိုကြီးပြီးပိုရှည်လာသည်။ ငခွေးလီးမှာ တောင်နေလျှင် ရလက်မသာသာရှိသည်။ ယခုဆို ရလက်မထက်နည်းနည်းပိုရှည်သွားပုံရသည်။
လုံးပတ်ကလည်း လက်၃ဆစ်စာလောက်ဖြစ်နေသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲကို ဘာမပြောညာမပြောစောင့်ထည့်လိုက်သည်။
"အား.. ဖြည်းဖြညး်လုပ်ပါ မသာကောင်ရဲ့ပြဲသွားပြီလားမသိဘူး။"သွေးတွေထွက်ကျလာသည်။
"အပျိုမြှေးပေါက်သွားပြီလားမသိဘူး။ ဒေါ်လေး ။ "
"ဟဲ့ နာတယ်မလိုးပါနဲ့တော့ဟာ။တောငး်ပန်ပါ...အ အ . အ .အား.. ရှီး.. "
စကားမဆုံးခင် အနောက်က ပစ်ပစ်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။
လီးကိုအဆုံးထိမထည့်ရသေး။ တစ်ဝက်လောက်ပဲဝင်သေးသည်။ ဆွဲထုတ်လိုက် ဆွဲသွင်းလိုက်နှင့်
အတွင်းသားတွေထိနေသည်ကိုခံစားရသည်။ လီးတစ်ချောင်းလုံးက နေရာလပ်မရှိ ဆွဲညှစ်ထားခြင်းခံရသည်။
ခုနကသာ ၂ချီပြီးမထားရင် ငခွေးပြီးနေလောက်ပြီ။ သို့သော် "၃ချီ မြောက် ကျုံးရေပျောက်"ဆိုသလို ( ချစ်မရမူပိုင် ဟဲဟဲ) ဘယ်လိုလိုးလိုးပြီးဖို့မလွယ်တော့ပေ။
ခုလည်း လီးက တစ်ဝက်ပဲရှိသေးသည်။ နွယ်နွယ်ပြီးချင်လာသည်။ ခုပြီးရင် ၃ခါမြောက်ပဲ .. တင်းထားမှ ဆိုပြီးစိတ်ကိုတင်းထားသည်။
ငခွေး အားနဲ့ဖိချလိုက်ရာ ဗြစ်ဗြစ်ခနဲ နောက်တစ်လက်မလောက်ထပ်ဝင်သွားသည်။
စောက်ဖုတ်ပြဲသွားပုံရသည် သွေးတွေထွက်လာသည်။ စပ်လညး်စပ်သည်။နာလည်းနာလည်။
မုဒိမ်းကျင့်ခံနေရသလိုပင်။ ငခွေးကတော့ မသိ။ ဖာပဲလိုးဖူးသဖြင့် အပျိုကိုဘယ်လိိုလိုးရမလည်းနားမလည် အတင်းကာရောထိုးထည့်နေသည်။
ဗြစ်.. ဗြစ် .."အား.. ဘွားဘွားရေ ကယ်ပါဦး.. အားး သမီးကို လိုးသတ်နေပါတယ်.. အား.."
"တော်ပါတော့ စောက်ဖုတ်ပြဲနေပီး"
"သေစမ်း.. သေစမ်း .. စောက်ကောင်မ နင့်စောက်ဖုတ်ကိုပြဲအောင်လိုူးသတ်မယ်"
နွယ်နွယ်ထွန်းအော်လေ ငခွေးက ဆောင့်လိုးလေပင်။ ၅လက်မလောက် ထိ စောက်ဖုတ်ထဲလီးကြီးက ဝင်နေပြီ မရပ် ထပ်ဖိသွင်းသည်။ နှဲဲ့သွင်းသည်။
"ဗြစ်....ဗြိ.. "သွေးတွေကျလာသည်။.. အပျိုမြှေးပေါက်ထားသည့်အပြင် လူသာမန်ထက်ပိုသော လီးဆိုဒ်ကြီးဖြင့် အလိုးခံနေရသဖြင့် မေ့ချင်သလိုလိုဖြစ်နေသည်။
အကယ်လို့သာ ငခွေး လီးကိုဆွဲနှုတ်လိုက်လျှင် နွယ်နွယ်ထွန်းတစ်ယောက်မေ့လဲသွားမည်သာ။သို့သော် သတိတစ်ချက်လွတ်သွားလိုက်ရင် လီးကတိုးဝင်လာသည်။ နောက်ဆုံး ၆လက်မအရောက်တွင်
လုံးဝပျော့ခွေသွားသည်။ ငခွေးကတော့မသိ အဆုံးထိဝင်အောင် ထိုးထည့်သည်။ သွေးတွေကော စောက်ရည်တွေကောရောကာ ကြမ်းပြင်တစ်ခုလုံးစိုရွဲနေသည်။
၆လက်မခွဲလောက်အရောက်တွင်သားအိမ်ခေါင်းသို့ ဒုတ်ခနဲသွားထိသည်။ ထိုတော့မှ ငခွေးလည်း အားနဲ့ဆွဲထုတ်ဖို့ကြိုးစားသည်။ မရ။ ကြပ်သိပ်နေသည်။
အာဒီလောက်ဖြစ်တာကွာဆိုပြီး တင်ပါ၂ခုအား ဖိတွန်းကာ အားနဲဆွဲထုတ်သည်။
"ဗြစ်... ဗြိ....ဗြစ်.. ဗြိ.. " စောက်ဖုတ်ထဲမှ နာကျင်လှသောကြောင့် လန့်နိုးလာသည်။ ခုနကမေ့မျောသွားသော နွယ်နွယ်ထွန်းခုမှသတိပြန်ဝင်လာသည်။
လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်းထွက်လာသည်။ နာကျင်မှုပဲခံစားရသည်။ လိင်စိတ်တွေမရှိတော့။
"အား....အား.. လုပ်ကြပါဦး... အား.. ကယ်ကြပါဦး"
"ဖြန်း"
"စောက်ကောင်မ ငါ့ကို ပါးရိုက်တော့ ဒီအသံလား။တိတ်တိတ်နေစမ်းကောင်မ"
ဟုဆိုကာ ဖင်ကိုပိတ်ရိုက်ပြီး ဖိထည့်ပြန်သည်။
"အား....အမေ့... အမေ့ အဖေရေ.. အဘွားရေ..ကယ်ပါဦး"
ဂိုထောင်ထဲမှာ ဆူညံပွက်လောရိုက်နေသည်။ ခြံအစွန်ဖက်တွင်ထားထားသောကြောင့်ဘယ်သူမှမကြားရ။
လိုးသတ်ပွဲကြီးက တစ်ဖြည်းဖြည်းကြမ်းလာသည်။
ငခွေး၏ အပြောရိုင်းရိုင်းတွေမှာ သာယာပြီးစောက်ဖုတ်က အရည်ကြည်တွေနည်းနည်းထွက်လာတော့ အဝင်အထွက်သာယာသွားသည်။
ငခွေးကတော့ အားနဲ့ ဖိဖိဆောင့်ရာမှ စောက်ဖုတ်ကြီးဖောင်းလာကာ အရည်တွေနဲ့ တဗြွတ်ဗြွတ် အသံတွေက နားဝင်ချိုလှသည်။
"လိုး..လိုး...ငခွေးစောက်ကောင်လိုးစမး် နင်ပဲလိုးနိုင်မလား.. လိုးလိုး.."
အောက်မှ နွယ်နွယ်လည်း တဏှာစိတ်ပြင်းပျစွာ
စကားလုံးများနဲ့ အလိုးခံနေမိတယ်....
