ဦးသိုက်မောင်းရဲ့အရှုပ်တော်ပုံဇာတ်လမ်း

ဦးသိုက်မောင်းရဲ့အရှုပ်တော်ပုံဇာတ်လမ်း


သိုက်မောင်းရဲ့ခေါ်သံကြောင့်ခင်မာမီးဖိုထဲကအပြေးထွက်လာခဲ့သည်။ဧည့်ခန်းထဲတွင်တော့ သိုက်မောင်းကဆိုဖာပေါ်တွင်ထိုင်နေပြီးစစ်ကားတကားကိုကြည့်နေသည်။ “ရှင် ဘဘကြီး သမီးကိုဘာခိုင်းမလို့ပါလဲ” ခင်မာ သိုက်မောင်းဘေးတွင်လက်နှစ်ဖက်ကိုယှက်ပြီးမေးလိုက်သည်။ အသက်၆ဝရှိသော်လည်းတောင့်တင်းသောကိုယ်ကာယနှင့်အရွယ်တင်မှုကြောင့် ဦးသိုက်မောင်းကို ခင်မာစိတ်ထဲတမျိုးကြီးဖြစ်နေသည်။သူ့အနားကပ်ရသည်မှာ ရွာကအဘိုးအရွယ်တွေနားနေရသည်နှင့် တော့မတူတာအမှန်ပဲ။

အို မိမိက သူ့အိမ်မှာအလုပ်လာလုပ်သည်ပဲ ဘာညာဂျီးများနေလို့မှမရတာ၊ဘာတွေးနေပါလိမ့်။ ဦးသိုက်မောင်း၏အကြည့်စူးစူးကခင်မာ့ ကိုယ်လုံးပေါ်ရောက်လာသည်။ပြီးမှ
တဖြည်းဖြည်းအပေါ်သို့ တက်ပြီး ခင်မာ့မျက်နှာကို ကြည့်သည်။လက်ကရီမုတ်ခလုတ်ပေါ်ကအသံကိုရှော့ကာ “သမီးခင်မာ” ဦးသိုက်မောင်း၏အသံက ချိုသော်လည်းသြဇာသံပါနေသည်။ဦးသိုက်မောင်းသည်ဒေါသ ဖြစ်လျှင်ဖြစ်စေ၊ တစ်စုံတခု အလိုမကျလျှင်ဖြစ်စေ စကားသံကချိုသာလာသည်။ချိုသာသော်လည်း မုန်တိုင်းမတိုက်ခင် လေပြေသာသလိုသာ ရှိကြောင်းအိမ်ရှိ လူများနှင့် ရင်းနှီးသောလူများသိကြသည်။ ထို့ကြောင့်အပြင်စီးပွားရေးလောကတွင် ဦးသိုက်မောင်းကိုနဂါးသိုက်မောင်းလို့ခေါ်ကြသည်။ခင်မာရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်းခုန်နေသည်။
ဦးသိုက်မောင်း စိတ်အလိုမကျဖြစ်နေသည်၊ဒီထက်မိမိကိုစိတ် ဆိုးနေတာဖြစ်နိုင်သည်။ဒုက္ခပါပဲ ငါ ဘာအမှားလုပ်လိုက်မိဘာလိမ့်။

“ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့.ရှင့်”ခင်မာအသံကအနည်းငယ်တုန်ခါနေသည်။ဦးသိုက်မောင်းရီမုတ်ကိုဆိုဖာပေါ်ပစ်တင်လိုက်သည်။ “သမီး အသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ” “ဆယ့်ကိုး.နှစ် ..ရှိပါပြီ ဘဘကြီးရှင့်” “ဒီအိမ်မှာ အလုပ်လုပ်တာကော” “ငါး.ငါးနှစ်ရှိပါပြီ” “ဒါဆိုရင် ငါ့အိမ်မှာဘယ်လိုအလုပ်လုပ်ရမယ်၊ဘယ်လိုပြုမူပြောဆိုရမှာတွေကောသိတယ်မဟုတ်လား” “ဟုတ်..ဟုတ်.ကဲ့” ဦးသိုက်မောင်းခင်မာမျက်နှာကို မျက်မှောင်ကျုံ့ကာကြည့်လိုက်သည်။
“ဒါဆိုရင် ဟိုတနေ့က ငါ့မိတ်ဆွေ ဦးသန်းဝေလာတုန်းက ကိစ္စကိုနင်ဘာပြောချင်လဲ” ခင်မာသိလိုက်ပြီ ။ဒီလူကြီးငါ့အပေါ် ဒီလောက်ရက်စက်မယ်လို့မထင်ထားတာလဲတကြောင်း၊ မိန်းကလေးသဘာဝ ကို့အပေါ်ကျနေတယ်ထင်လို့ နည်းနည်းမာနထားကြည့်တာကိုအခုတော့….. “ပြောလေ နင့််ကိုဒီအိမ်မှာလုပ်ဖို့ခေါ်ထားကတည်းကနင့်မိသားစုကိုလှည့်ကြည့်စရာလိုလား၊ငွေရေးကြေးရေး နဲ့ပတ်သတ်လာရင်ကောငါလက်နှေးဖူးလား၊နင်ဒီမှာအိမ်ဖော်လုပ်ရတာအစစအရာရာပြီးပြည့်စုံအောင်ထား
တယ်မဟုတ်လား” ဦးသိုက်မောင်း၏အသံကဟိန်းထွက်လာသည်။ခင်မာမျက်လုံးထဲကမျက်ရည်များပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျလာသည်။ “ဟုတ်ပါ..တယ်..ဘ..ဘကြီး”ခင်မာငိုသံတဝက်ဖြင့်ဖြေလိုက်သည်။ “ဒါဖြင့် ငါ့မိတ်ဆွေက နင့်ဖင်ကိုကိုင်ဖို့လုပ်တာနင်ကသူ့လက်ကိုရိုက်ထုတ်တယ်ဆို နင်တော်တော်ရိုင်းပါလား”ဦးသိုက်မောင်းမျက်လုံးများကိုခင်မာရင်ဆိုင်မကြည့်ရဲပါ။

ဒေါသကြောင့်ရဲရဲ တောက်နေသောသူ့မျက်လုံးများကိုရင်ဆိုင်ရမည့်အစား ခင်မာသေဆုံးသွားတာမှကောင်းပါလိမ့်မည်။ “အခု ငါ့မိတ်ဆွေတွေ ငါ့ကို နဂါးကအိမ်ကလူတွေကြ မနိုင်ပါလားလို့ငေါ့နေကြပြီ။ပြောစမ်း…. နင့်ဖင်က ရွှေထွက်နေလို့လား” ဦးသိုက်မောင်းအသံကဧည့်ခန်းထဲတွင်ဟိန်းကာထွက်လာသည်။ပြောပြောဆိုဆိုမတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီးခင်မာလက်မောင်းကိုဆွဲကိုင်ကာလှုပ်ရမ်းလိုက်သည်။ “ဖြေလေ..ဖြေ နင့်ကြောင့်ငါ့သိက္ခာကျတာ နင်ဖင်အကိုင်ခံလိုက်တော့ပဲ့ပါသွားတာမို့လို့လား” လက်မောင်းကိုတင်းကြပ်စွာဆုပ်ကိုင်ခါရမ်းပြီးမေးနေသဖြင့်ခင်မာတကိုယ်လုံးလှုပ်ခါနေသည်။

မျက်ရည်များကလဲ တမံကျိုးသလိုကျဆင်းနေသည်။ “သမီးတောင်းပန်းပါတယ် ဘ..ဘကြီး..သမီးရှိခိုးပါတယ် နောက်မဖြစ်စေရပါဘူး ဟီး..ဟီး..” ခင်မာလက်နှစ်ဖက်ကစုံယှက် ရင်းကြောက်ဒူးများတဆက်ဆက်တုန်နေသည်။ “တောက်” ဦးသိုက်မောင်း၏တောက်ခေါက်သံကြောင့်ခင်မာမဝင့်မရဲမော့်ကြည့်မိလိုက်သည်။မျက်ရည်ကြောင့် ရွှမ်းစိုနေသောမျက်ဝင်းအစုံကို မြင်လိုက်တော့ဦးသိုက်မောင်း စိတ်နည်းနည်းပျော့သွားသည်။အစကဒီ ကောင်မလေးကိုရိုက်နှက်ပြီး ဆုံးမမလို့ဟာ၊လက်မောင်းသားချောမွေ့မှုနှင့်နူးညံံ့မှုတို့ကိုဆုပ်ကိုင် ထားသောလက်ချောင်းများမှ လည်းသတိပြုမိပြန်သည်။

ခင်မာလဲ ဦးသိုက်မောင်း၏ အရောင်ပြောင်း သွားသောမျက်လုံးများကိုကြည့်ရင်း ခေါင်းငုံ့သွားသည်။ဦးသိုက်မောင်းကတော့ အပေါ်စီးမှ ငိုထားသဖြင့် လှုပ်ရှားနေသော ရင်အစုံကိုသတိလက်လွတ်ငေးကြည့်နေမိသည်။ “သမီး.. ကို..ဟင့်..ဟင့်..အလုပ်မဖြုတ်ပါနဲ့နော်..ဘဘကြီး သမီးတောင်းပန်ပါတယ်..ဘဘကြီးကြိုက် သလိုအပြစ်ပေးပါ…သမီးဒီကမောင်းထုတ်ခံရရင် ရွာမှာ ခွေးဖြစ်မှာ ဟီး…” ပြောပြောဆိုဆို ခင်မ မျက်လုံးကမျက်ရည်များထပ်မံကျဆင်းလာသည်။ခင်မကိုကြည့်ရင်း ဦးသိုက်မောင်း ရင်ပူလာသည်။လှုပ်ရှားနေသော မို့တက်နေသော နို့အခိုင်က အစိမ်းနုရောင်အကျီ အောက်မှရုန်းကန်နေသည်။ဆံပင်ကိုနောက်လှန်ဖီးထားသဖြင့်ထင်းနေသောချစ်စဖွယ်မျက်နှာတွင် နီထွေးသော နှုတ်ခမ်းကအိစက်စိုစွက်နေသည်။

လက်တိုဝတ်ထားပြီး ဦးသိုက်မောင်း၏ တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ထားသောလက်ချောင်းများအောက်တွင် ဝင်းစိုသောအသားများထင်းကာနေသည်။ စီးထားသောထမီနှင့် လုံးထစ်နေသောဖင်လုံးများက ငိုနေသဖြင့်တုန်ကာနေသည်။ အင်းဒီကောင်မလေးကို ငါတက်လိုးရင်ကောင်းမလား ကောင်မလေးကတော့ငြင်းမယ့်ပုံမရဘူး။နောက် ပိုင်းပြဿနာတက်နိုင်လား။အို ဒါပြဿနာမဟုတ်ပါဘူး ဘယ်လိုလိုးရင်ကောင်းမလဲ။ ဦးသိုက်မောင်း စိတ်ထဲတွေးနေမိသည်။ “သမီး ခင်မာ ဘဘကြီးဘာအပြစ်ပေးပေး၊ဘာလုပ်လုပ် ခံမှာလား ” ဦးသိုက်မောင်းအသံက မုန်တိုင်းတိုက်ပြီးလေပြေ ခပ်သလိုပြန်ဖြစ်သွားသည်။ခင်မာကတော့ဘာမှမ တွေးအားသွက်သွက်လက်လက်ခေါင်းငြိမ့်ပြရင်း

“ဟုတ်ကဲ့..ဘဘကြီး သမီးခံပါ့မယ်” လက်မောင်းကိုလွှတ်ပေးလိုက်သဖြင့်သွက်လက်စွာမျက်နှာပေါ်မှ မျက်ရည်များကိုသုတ်လိုက်ပြီးပြန်ဖြေသည်။ “ဒါဆို ငါ့အခန်းထဲသွားမယ် နင့်ဖင်ရွှေထွက်မထွက်ကြည့်သေးတာပေါ့”ဦးသိုက်မောင်း၏အသံကခင်မာ့ နားထဲ ဗုန်းကွဲသကဲ့သို့ဖြစ်သွားသည်။ ခင်မာရွေးချယ်စရာ မရှိ စိတ်ညှို့ခံရသူပမာဦးသိုက်မောင်း အမိန့်သံအတိုင်းသူ့အခန်းရှိရာ ပထမထပ်သို့ လျှောက်လှမ်းသွားသည်။လှေကားခြေရင်းရောက်တော့ဦးသိုက်မောင်းကခင်မာ့ပခုံးကိုလှမ်းဆွဲပြီး “သမီး ဒီနားတိုးစမ်း” “ဟုတ်ကဲ့ ဘဘကြီး” ခင်မာသူ့ဘေးနားကပ်ရပ်လိုက်သည်။ဦးသိုက်မောင်း၏လက်ကခင်မာဖင်သားများပေါ် ရောက်ရှိလာသည်။ခင်မာရှက်ရွံ့စွာခေါင်းငုံ့လိုက်တော့ဦးသိုက်မောင်းကခင်မာနားရွက်နားကပ်ခါ “ခင်မာ နင့်အပြစ်ကိုသိတယ်မလား”ခင်မာခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်သည်။ “ဒါဆို အခုချိန်ကစပြီး ဘယ်သူမဆို နင့်ဖင်ကိုင်တိုင်း အကိုင်ခံရတာကောင်းလိုက်တာလို့ ပြောရမယ် ကြားလား” ခင်မာဦးသိုက်မောင်းကို အံ့သြစွာမော့်ကြည့်မိသည်။ ဦးသိုက်မောင်း၏လက်ချောင်းများကခင်မာ့ ဖင်လုံးလုံး လေးပေါ်တွင်လှုပ်ရှားနေသည်။ “ဘ..ဘကြီး သ..မီး မ…..ပြောရဲဘူး” ရှက်ရွံ့ခြင်းဖြင့်တိုးညှင်းစွာအသံလေးထွက်လာသည်။

ဦးသိုက်မောင်း၏မျက်လုံးထဲတွင်တော့ရက်စက်သည့် အရိပ်ယောင်များပေါ်လာသည်။ “ဒါဆိုရင် မယ်မင်းကြီးမ အထုပ်ပြင်ပြီးရွာပြန်ပေတော့ ငါ့စကားနားမထောင်တဲ့လူကိုငါ့အိမ်မှာမထားနိုင်ဘူး” “အဲလိုမလုပ်ဘာနဲ့ဘဘကြီး..ရယ် သမီး…….ပြောပါ့မယ်” “ဒါဆို ပြောလေ အိညှက်အိညှက်လုပ်မနေနဲ့ ငါစိတ်မရှည်တော့ဘူး” “ဟို..ဟို..ဟိုဒင်း.. ခံ…ရတာ…ကောင်း” ဦးသိုက်မောင်းစိတ်မရှည်တော့ လက်ဖဝါးကို အားထည့်ပြီးခင်မာ့ဖင်ပေါ်သို့လွှဲချကာရိုက်လိုက်သည်။ “ဖြောင်း” ခင်မာ့ကိုယ်လုံးလေး ကော့တက်သွားသည်။ ဦးသိုက်မောင်း၏ ကျားဟိန်းသကဲ့သို့အသံကလည်း ဟိန်းထွက်လာသည်။ “နင့်ကို ဖင်ကိုင်ခံရတာကောင်းလိုက်တာလို့ ပြောခိုင်းနေတယ်လေ ငါကိုဒေါသဖြစ်အောင်ဆွနေတာလား” ခင်မာ့တကိုယ်လုံးကြောက်ရွံ့မှုကကြီးစိုးသွားသည်။ ဦးသိုက်မောင်းဒေါသကိုခံစားရတာထက်မိမိကိုယ်ကဘာမျှအရေးမကြီးတော့။ “ကြောက်ပါတယ် ဘဘကြီးရဲ့ ပြောပါ့မယ် ဖင်ကိုင််ခံရတာကောင်းလိုက်တာ ရှင်..” “ဖြောင်း” ဦးသိုက်မောင်းခင်မာ့ဖင်ကိုထက်ရိုက်သည်။

ဖင်နှင့်လက်ဖဝါးထိသံကကျယ်လောင်စွာထွက်ပေါ်လာ သည်။ “ထပ်ပြောစမ်း..ကျယ်ကျယ်အော်” “ဖင်ကိုင်ခံရတာကောင်းလိုက်တာ ရှင်………..” “ပြောအုံး” ဦးသိုက်မောင်းလက်ဖဝါးကခင်မာ့ဖင်လုံးလုံးကို ကိုင်ညှစ်သည်။အားရအောင်နယ်သည်။ခင်မာကတော့မျက်လုုံးအဝိုင်းသားဖြင့်ဦးသိုက်မောင်း၏ လက်ဖဝါးဒဏ်ကို ခံစားနေရသည်။ “ဖင်ကိုင်ခံရတာကောင်းလိုက်တာ ဘဘကြီး ရှင့်..”
ခင်မာ မထူးတော့ပြီမို့ စိတ်ကိုလွှတ်ခါအော်ထည့်လိုက်သည်။ “ဟင်း..ဟင်း..သမီးခင်မာက လိမ္မာလိုက်တာ လာဘဘကြီးအခန်းကိုသွားရအောင် သမီးအော်လိုက်ရ တော့ ရေဆာနေမှာပေါ့ သမီးကို ဘဘကြီး ရေထက်ကောင်းတာ တိုက်အုံးမယ် လာ” ဦးသိုက်မောင်းခင်မာ့ကိုပခုံးဖက်ပြီး အတင်းပင်လှေခါးပေါ်သို့ဆွဲတင်ကာခေါ်ဆောင်သွားသည်။ ဟုတ်သည်လေ ဦးသိုက်မောင်းမှာအခု ဖင်ကိုင်ရ အသံနားထောင်ရနဲ့ လီးမှာထောင်တက်လာသည်လေ၊အနားမှာ နုနယ်သော ကောင်မလေးတယောက်ကလဲအသင့် “ကလစ်” ဦးသိုက်မောင်း၏ တံခါးဖွင့်သံကြောင့်ခင်မာခေါင်းမော့ကာဦးသိုက်မောင်းကိုကြည့်မိသည်။ မိမိကို ဖင်ကိုင်နေသောသူက တံခါးဖွင့်ပြီးသူ့အခန်းထဲဆွဲခေါ်နေတာ ဘာလုပ်မလဲဆိုတာခင်မာ သိပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ငြင်းဆန်ဖို့ ရုန်းကန်ဖို့ဆိုတာခင်မာမတွေးအား၊အခုခင်မာသိတာတစ်ခုပဲရှိသည်။ ဘဘကြီးဦးသိုက်မောင်း စိတ်မဆိုးအောင် နေဖို့ပဲဖြစ်သည်။ “ဘ..ဘကြီးသမီးကို ..ဘာ လုပ်မလို့လဲ ဟင်..” ဦးသိုက်မောင်းခုတင်ရှိရာသို့ ခင်မာ့ပခုံးကိုအသာဖက်ခါခေါ်ဆောင်သွားသည်။ခင်မာ့ကိုကုတင်ခြေရင်း တွင်ထိုင်ခိုင်းကာ ဦးသိုက်မောင်း၏လက်ချောင်းများကခင်မာ့ မျက်နှာပေါ် ပွတ်သပ်ခါ ကိုင်နေလိုက် သည်။အထူးသဖြင့်ခင်မာ ၏နွေးထွေး နီရဲသော နှုတ်ခမ်းများကိုအသာမယာကိုင်လိုက် ပါးဖောင်းဖောင်း များကိုညှစ်လိုက ဖြင့်ကစားနေသည်။ ခင်မာကတော့ ဦးသိုက်မောင်းစိတ်ကြေနပ်စေရန် မျက်နှာကိုအလိုက်သင့်မော့ပေးထားသည်။ထိုသို့လုပ်နေရင်း ဦးသိုက်မောင်း ကသူ၏လက်မကိုခင်မာ နှုတ်ခမ်းကြားထဲသို့ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ “စုပ် သမီး စုပ် အင်း… ဟုတ်ပြီ..”ခင်မာဦးသိုက်မောင်းလက်မ ကိုနှုတ်ခမ်းဖြင့်အတင်းဖိခါစုပ်သည်။ လျှာကိုအပြားလိုက် လျက်သည်။ ဦးသိုက်မောင်းလက်မကိုဆွဲထုတ်ပြီး လက်ညှိုး လက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပူး ကာထိုးထဲ့ပြန်သည်။

ခင်မာ အသိစိတ်ပျောက်သူကဲ့သို့ဦးသိုက်မောင်းလက်ချောင်း နှစ်ခုကို လျှာဖြင့် လျက်သည်။ နှုတ်ခမ်း နှစ်ခုကိုအတင်းဖိကပ်ခါစုပ်သည်။ဦးသိုက်မောင်းက လက်ချောင်း ကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် သွက်လပ်စွာ လှုပ်ရှားပေးလိုက်သော အခါခင်မာအငမ်းမရ ဖြစ်လာသည်။ လှုပ်ရှားနေသောလက်ချောင်းနှစ်ခု ကိုစုပ်လိုက် လျှာကိုသုံးပြီး အတင်းလိုက်လျက်သည်။ “ဘဘကြီး သမီး စုပ်ရတာအားမရဘူး လက်သုံးချောင်းပူးထဲ့ ပါလားဟင်”ခင်မာဦးသိုက်မောင်းလက် ကိုကိုင်ရင်းတောင်းဆိုလိုက်သည်။ “ဟင်း..ဟင်း.. သမီးလျှာနှုးညံ့လိုက်တာ ဘဘကြီးသဘောကျသွားပြီ၊ သမီးစုပ်ရတာအားမရရင် ဘဘကြီးပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက် သမီးကြိုက်သွားစေရမယ်”

“အို…..ဘဘကြီးကလဲ သမီးကြောက်တယ်…ဘာလုပ်မလို့လဲ” ခင်မာအသိဝင်လာသလိုဖြစ်ပြီးရှက် ရွံ့စွာဆိုမိသည်။မျက်လုံးကတော့ ဦးသိုက်မောင်း ပုဆိုးပေါ်ရောက်သွားပြီး မတ်တောင်နေသောအရာ ကပုဆိုးအောက်မှ ရုန်းကန်နေသည်ကိုထိတ်လန့်ဖွယ်မြင်လိုက်ရသည်။ “သမီး ကို ဘဘကြီးရဲ့ အချစ်ကိုပြမလို့ပေါ့ ကြည့်ပါအုံး..သမီး ဒီကောင်ကြီးချစ်ဖို့မကောင်းဘူးလား” ဦးသိုက်မောင်း ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်ပြီး တဆတ်ဆတ်ထောင်နေသောလီးကိုကိုင်ပြလိုက်သည်။ “လာအနားကပ်စမ်း ပါးစပ်ဟ ဟုတ်ပြီ”

“ဘ…ဘ…သမီးပါးစပ်ထဲဒါကြီးနဲ့ အွင့်..အင့်..အင့်” ဦးသိုက်မောင်းလီးကို ခင်မာ့ခေါင်းကိုကိုင်ခါ နှုတ်ခမ်းကိုဖိဖြတ်ပြီး ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်လိုက်သည်။ “တောက်..ကောင်းလိုက်တာကွာ…ခင်မာစုပ်..စုပ်…” ခင်မာဘာလုပ်မိမှန်းတောင်မသိတော့။ဦးသိုက်မောင်း၏လီးကို လျှာဖြင့်လျက်ကာ စုပ်ပေးနေမိသည်။ ဦးသိုက်မောင်း၏အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေသောလီးကိုလည်းမျက်လုံးအပြူးသားဖြင့်စုပ်နေရင်းကြည့်မိနေသည်။

လီးကလဲစုပ်လေ ပါးစပ်ထဲကြီးလာလေ တခုတော့ခင်မာအရသာရှိနေသည်။ယောကျ်ားတစ်ယောက်နဲ့လိင်ဆက်ဆံခြင်းဆိုတဲ့ အသိအရသာဖြစ်သည်။ အားထည့်ကာစုပ်လိုက်တိုင်း ဦးသိုက်မောင်း ကိုယ်လုံးကြီးက တုန်တုန်ကာ သူ့ဆံပင်များကိုအတင်းဆုတ်ကိုင်ပြီးခေါင်းကိုရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်နေသည်။ “သ..မီး ခဏရပ်ပါအုံး ဘဘကြီး သမီးကိုအရင်လိုးချင်လို့ နောက်မှဆက်စုပ်နော်” ကြည့်ပြောပုံက ခင်မာကပဲသူ့ဟာကို အတင်းစုပ်နေသလို၊ခင်မာ ဦးသိုက်မောင်းကိုစိတ်ထဲပြောလိုက် ပြီး သူ့တံတွေးများဖြင့်ရွှဲနေသော ဦးသိုက်မောင်းလီးကို ပါးစပ်ထဲမှထုတ်လိုက်သည်။

ဦးသိုက်မောင်းက ခင်မာ့မေးကိုလက်ညှိုးဖြင့်ပင့်တင်ပြီး “သမီး ကိုအခု အပြစ်ပေးတော့မယ်..” “ဟင်..ဘဘကြီးခု အပြစ်ပေးတာမဟုတ်ဘူးလား” “ဒါ..က သမီးကိုအပြစ်ပေးရမဲ့ ဟာကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ခိုင်းတာ” “အွင် ..ဘဘကြီးကလဲ ” “ဟဲ…ဟဲ...သမီးထ ကုတင်ကိုလက်ထောက်ပြီးကုန်းစမ်း” ဇာတ်ကြမ်းစ ပြီဖြစ်ကြောင်းခင်မာသိလိုက်သည်။ကုတင်ကိုလက်ထောက်ပြီးခါးလေးကော့ခါကုန်းလိုက် သည်။ လုံးထစ်နေသောဖင်လုံးများမှာထမီပေါက်ထွက်မတက် တင်းခါနေ၏။ဦးသိုက်မောင်းက ခင်မာ၏နောက်တွင်နေရာယူလိုက်ပြီး လက်မြန်ခြေမြန် ထမီကိုအောက်မှ ဆွဲကာလှန်တင်လိုက်သည်။ ချည်သားအဖြူရောင် လှိုင်းတွန့်နဲ့အတွင်းခံကခင်မာ၏ ဖြူဖွေးထစ်နေသော ဖင်ကိုမနိုင်ဝန်ထမ်းထား ရသည်။ဦးသိုက်မောင်းက ခင်မာဖင်ကိုကြည့်ပြီးစိတ်ထလာကာ လက်ဖဝါးကိုအားထည့်ကာရိုက် လိုက်သည်။

“ဖြောင်း” “အား….နာလိုက်တာ ..ဘဘကြီးရဲ့” “ပြောစမ်း ..ငါနင့်ဖင်ကိုလိုးဖို့ …..ဖြောင်း.ဖြောင်း” ဦးသိုက်မောင်းစိတ်ရိုင်းများကြွလာပြီး ခင်မာဖင်ကိုဆက်တိုက်ရိုက်တော့သည်။ဖင်သားကနူးညံ့လှသ ဖြင့်ဦးသိုက်မောင်း လက်မှာရိုက်လိုက်တိုင်း အရသာရှိလှသည်။ပြီးတော့ တုန်တက်သွားသောဖင်လုံး ကြီးကိုကြည့်ရသည်မှာလဲ မျက်စိကတမျိုးအရသာရှိသည်။ “ဖြောင်း..ဖြောင်း…ဖြောင်း..” ခင်မာဖင်နာလှသဖြင့် အတွင်းခံကိုလက်ပြန်ချွတ်ချလိုက်ပြီး “သမီးကိုလိုးပါတော့.ဘဘကြီး ကြောက်ပါပြီ..ဟီး..ဟီး..ဖင်ကိုလိုးပေးပါတော့” ခင်မာဘဘကြီးအရိုက်ကိုခံစားရသည်ထက် ဖင်ရိုက်သံကြောင့် ထွက်လာသောအသံကို
ပိုကြောက်လာသည်။အသံပိုကျယ်လာလေ ဦးသိုက်မောင်းစိတ်ပိုဆိုးလာနေသလိုမျိုး ခံစားရသည်။ ဒါကြောင့်လည်း မျက်ရည်များ ပိုးပိုးပေါက်ပေါက် ကျလာကာဖင်လိုးဖို့တောင်းဆိုရသည်အထိ ငိုကြွေးရင်း ကြောက်အားပိုမိသည်။

“လိုးလေ..ဘဘကြီးသမီးကို ကြိုက်သလို လိုးပါ” “ကောင်းပြီး ဘဘကြီး သမီးကို စိမ့်နေအောင်လုပ်ပေးမယ်” ဦးသိုက်မောင်း ခင်မာဖင်ကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲကာ ဖြဲလိုက်သည်။နီညိုရောင်ဖင်ပေါက်မှာ ဆွဲဖြဲ ထားသောကြောင့် အပေါက်ကိုမြင်နေရသည်။ဦးသိုက်မောင်းက ဖင်ပေါက်ပေါ်သို့ တံတွေးထွေးချလိုက်ပြီး ခင်မာစုပ်ထားသဖြင့်ပြောင်လက်နေသောလီးကို ဒစ်ပေါ်အောင် ဆွဲချပြီး ခင်မာ့ဖင်ပေါက်နှင့် တေ့ထားလိုက်သည်။ “ခင်မာ ” “ရှင် ဘဘကြီး” “နာလိမ့်မယ် အောင့်သာခံသိလား ဒါပေမယ့် နောက်ပိုင်းနင်ဖင်ခံရတာကောင်းလွန်းလို့ခံချင်စိတ်ပဲပေါ်နေမှာ ဖင်ဝကိုရှုံ့မထားနဲ့ ချဲ့ပြီးထား ဟုတ်ပြီလား”

“ဟုတ်ကဲ့ ” “ကဲဒါဆို ဟောဒီမှာ ..” ဦးသိုက်မောင်း ခင်မာဖင်သားကိုလက်ဖြင့် ညှပ်ဆွဲရင်း ဒစ်ကိုဖင်ပေါက်ထဲသို့နှဲ့သွင်း လိုက်သည်။တင်းကြပ်သော ဖင်သားများ၏ပွတ်တိုက်မှုကို အံကြိတ်ကာခံစားရင်း ခါးတလှုပ်လှုပ် ဖြင့် ဖင်ထဲသို့လီးတချောင်းလုံးထိုးထည့်တော့သည်။ “အင်း…အင်း…ကျွတ်..ကျွတ်..အမလေး..အ..နာတယ် …ဘ..ဘ…အီး…” ခင်မာကတော့ဖင်ကိုပိုလို့ကောက်ချိတ်ပြီး အတင်းကုန်းကာလီးဝင်ချောအောင်ဖင်ဝကို ချဲ့ပေးနေသည်။ဒါပေမယ့် ပူပြီးစပ်ဖြင်းတဲ့အောင့်တောင့်တောင့်လီးဒဏ်ကြောင့် မသက်မသာ ညီးညူနေမိတော့သည်။
နှဲ့နှဲ့သွင်းတဲ့ဒဏ်ကြောင့် လီးအဆုံးထိဝင်သွားသောအခါ ခင်မာ့ခါးသွယ်သွယ်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ပြီး ရသလောက်ဆွဲထုတ် ဆွဲသွင်းဖြင့် အစပိုင်းမို့ဖြည်းဖြည်းခြင်းဖင်ချနေသည်။ ခင်မာကတော့ ညည်းသံတလွင်လွင်ဖြင့် ဦးသိုက်မောင်း၏ ဖင်ချခြင်းကို နှုတ်ခမ်းများကိုက်ရင်း အံကြိတ်နေမိသည်။ ပြောတော့နောက်ဆိုဖင်ပဲခံချင်နေမယ်ဆိုပြီး တော်ပါပြီ နောက်သမီးမမိုက်တော့ပါဘူးလို့ပဲ အော်ဟစ်လိုက်ချင်သည်။ ဦးသိုက်မောင်းကတော့အထာနပ်သူ ပီပီ ခင်မာ့ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထဲ လက်ဖြင့်လှမ်းပွတ်လိုက် ခါးပြောင်းကိုင်လိုက်ဖြင့် ခင်မာစိတ်ထန်လာအောင် ဆွဲဆောင်နေသည်။ “သေ..ပါ..ပြီ အ..အ..ဟင့်.ဟင့် ဘ..ဘကြီး..သမီးမ..ခံနိုင်တော့ဘူး အ..နာတယ် အမေ..ရေ..အား” ဦးသိုက်မောင်းကတော့ ခင်မာဘယ်လိုအော်အော် လုံးဝဂရုမစိုက်ပဲ ဖင်သားကိုအတင်းဖြဲကာ
သူ့လီးနှှင့် အတင်းလိုးတော့သည်။ခါးအားကိုသုံးပြီး လီးကိုတဝက်ကျော်ဆွဲထုတ် ဆွဲသွင်း ဖြင့်ခင်မာ့ဖင်ပေါက်ကိုရွှေတွင်းဖောက်သည့်အလား ချွေးသံရဲရဲဖြင့် နင်းကာကြုံးတော့သည်။ “ခင်မာ..နင့်ဖင်ကစီးလိုက်တာ နင်တောင်းပန်နေလဲအပိုပဲနောက်ဆိုနင်ဖင်ခံဖို့ပဲစဉ်းစားထား တောက်..ကောင်းလိုက်တာကွာ..ဖြောင်း..ဖြောင်း..ဖြောင်း” “အ..အ..သေပါပြီရှင်..အမလေး..အ..အ..ကျွတ်..ကျွတ် ” “ဖြောင်း..ဖြောင်း..ဖြောင်း..ဖေါင်း…ဖေါင်း..ဖေါင်း..ဖေါင်း..” အခန်းထဲတွင်တော့ ဦးသိုက်မောင်း၏ခင်မာ့ဖင်ကို လက်ဖြင့်ရိုက်လိုက်ဆွဲကာဆောင့်လိုးလိုက် ဖင်နှင့် ဆီးစပ်ထိလိုက်သဖြင့် ထွက်လာသည့်အသံများဖြင့် ဆူညံပွတ်နေသည်။ ကြာတော့ခင်မာအော်သံမကြားရတော့ပဲ ညည်းညူသံ မျှင်မျှင်လေးသာထွက်ပေါ်နေသည်။ “အင်း..အင့်..အင့်..အ..အ..အင့်..အင့်..အင့်..အင့်..အ. ဖြေး..အ..” ဦးသိုက်မောင်းက အလိုက်တသိ လက်တဖက်ကိုလွှတ်ပြီး ခင်မာ၏အရည်ရွှဲနေသောစောက်ပတ် ကို ကိုင်ကာလက်ချောင်းများပူးထည့်ထားလိုက်သည်။ပြီးမှ ခြေတဖက်ကိုကုတင်ပေါ်တင်ပြီး တဆက်ဆက်ဖြက့် ခင်မာ့ဖင်ကိုလိုးတော့သည်။ ခင်မာတကိုယ်လုံး တုန်လာသည်။ဖင်ထဲလည်း ဝင်လို့မှန်းမသိအောင်ကောင်းရတဲ့အထဲ လက်သုံးချောင်းပူးက စောက်ပတ်ထဲ တဆက်ဆက် တုန်နေသောအခါ “အား..ကောင်းလိုက်တာ..ဘဘကြီးအမလေး..ကောင်းလိုက်တာ..ကောင်း..ကောင်း..အ..အ. အီး..အီး..ဆောင့်ပါဘဘကြီးရဲ့ ဆောင့်ပါ..အ..အ..အ…..” “သမီး” “ရှင်..အ.အ” “ကောင်းတယ်မလား” “အာ..ဘဘကြီးကလဲ” “ဟင်း..ဟင်း..ဟင်း………..ဖြောင်း” ဦးသိုက်မောင်း ခင်မာ့ဖင်ကိုကြာကြာတော့မဆောင့်နိုင် စီးကြပ်လှတဲ့ ဖင်ကြောင့် လီးတခုလုံး ပူကာကျိန်းလာပြီး ခင်မာ့ဖင်ပေါက်ထဲသို့ လီးရည်များပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ လီးရည်ပန်းပန်းခြင်း လက်ကိုအားကုန်သုံးကာ တဆက်ဆက် လွှတိုက်သလိုရှေ့နောက် စောင်းတိုက်လိုက်သောကြောင့် ခင်မာ့တကိုယ်လုံးကော့တက်သွားပြီး အရည်များပန်းထွက်ကာ အိပ်ယာပေါ်သို့ ပစ်ကာလဲကျသွားသည်။ ဦးသိုက်မောင်းကတော့ခင်မာ့ဖင်ဖွေးဖွေးကိုကြည့်ပြီး လီးရည်ပန်းထွက်သွားသောမိမိလီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့် ကွင်းတိုက်ကာနောက်တချီအတွက်မောင်းတင်နေသည်။ မွေ့ယာအထူသားပေါ်တွင်တော့ အကျင်္ီဝတ်လျှက်သား ထမီမပါ ဖင်ဗလာ ဖြင့် ခင်မာကတော့ လီးရည်ပေပွပွနှင့် နောက်ပေါက်ဖွင့်ခြင်းကို အိမ်မက်မက်နေတော့သည်။ ……………………………………………………………………………………………………………………………. ဦးသိုက်မောင်း ပန်းကြာနွေ စံအိမ်သခင်ကြီး စီးပွားရေးလောကမှ သူ့ကိုမိတ်ဆွေများက
နဂါးသိုက်မောင်း ဟုလူသိများသည်။မုဆိုးဖို သားတစ်ယောက်အဖေ ကျိကျိတက်ချမ်းသာသည်။ သူ့အလိုလိုက်သူ မည်သူမဆိုအယုတ်အလတ်အမြတ်မရွေး ကူညီစောင်မတက်သည်။ထို့ကြောင့် သူ့အနားတွင် တပည့်သားချင်း အခြွေအရံပေါသည်။သူစိတ်ကွတ်သွားလျှင်လည်း မိုးမြေအဆုံး ပုန်းစရာမရှိ သူ့ဒေါသကို ဘဝပျက်အောင် ခံစားကြရသည်။သူ့သားနာမယ်က ကိုကိုကြီး တရားဝင် မိန်းမနှစ်ယောက်ရှိ အဖေ့အရှိန်ဖြင့် သောက်စားပျော်ပါးပြီး မိန်းမပွှေသူ။ ကလေးမရသောကြောင့် အဖေ့အမျက်ကိုခံစားနေရသူ။ ဟုတ်ကဲ့ဇာတ်လမ်းလေးက ဒီလိုပါသတဲ့ဗျာ…..တူနယ်..တူနယ်..
……………………… ……………………………………………… …………………………… ……………………… ကိုကိုကြီးစိတ်များလှုပ်ရှားနေသည်။ပြောရလျှင် စိတ်လောနေသည်။ပေးစရာအကြွေးက ဒီနေ့မှ မဆပ်နိုင်လျှင် သူ့သိက္ခာရေစုန်မျောပြီ ။ဒါကြောင့် သူ့မယားငယ် သန်းသန်းကို သူ့အဖေဆီလွှတ်ကာ အကူအညီ တောင်းခိုင်းလိုက်ရသည်။သန်းသန်းမနက်ကတည်းက ထွက်သွားတာ အခုဆို၁၁နာရီထိုးတော့ မည် ပြန်ရောက်သင့်နေပြီ ။ဒုက္ခပါပဲ အကြွေးရှင် ဟာမစ်ကုလားက သုံးနာရီမှမရလျှင် သူ့အဖေကုမ္မဏီကို သွားပြီး တောင်းတော့မည်။အဲလိုဆိုရင် ရှယ်ရာရှင်တွေကော ဝန်ထမ်းတွေပါသိပြီး သွားပြီ။သူ့အဖေရဲ့ ဒေါသကိုတွေးကြည့်ရင်တောင် ရင်တုန်လာသည်။ထိုစဉ် ခြံထဲသို့ကားဝင်လာသံကြားရသည်။ ကိုကိုကြီးမစောင့်နိုင်တော့ တံခါးဝထိသွားပြီး တိုက်ရှေ့သို့ကားရပ်တာစောင့်နေလိုက်သည်။ ကားက သူ့ရှေ့တွင်ရပ်လိုက်ပြီး ကားကိုကိုယ်တိုင်မောင်းလာသောသူ့မိန်းမသန်းသန်းကို တွေ့သည်နှင့်အလောတကြီးမေးမြန်းလိုက်သည်။

“မိန်းမ ဘယ်လိုလဲ အဆင်ပြေရဲ့လား အဖေကဘာပြောသေးလဲ..ငွေကောထုတ်ပေးရဲ့လား” ကိုကိုကြီး ကားတံခါးကို ကိုင်ရင်းအငမ်းမရ မေးလိုက်သည်။ “အို..ရှင်ကလဲ အောက်ဆင်းပရစေ အုံး....တကတဲ အဆင်ပြေတယ် ငွေကနောက်ဖုံးထဲမှာ” ပြောပြောဆိုဆို သန်းသန်းကားတံခါးဖွင့်ကာဆင်းလိုက်သည်။ အသားရောင် ဂါဝန်ကပေါင်ရင်းထိ တိုကပ်ကာ အဖြူရောင်ရင်စေ့အကျီကပါးလွန်းပြီး အောက်မှမို့တက်နေသော ရင်ကို အနက်ရောင် ဘရာစီယာ ဝတ်ထားသဖြင့်ထင်းကာနေသည်။အသက် ၃ဝရှိသော်လည်း အရွယ်ကောင်းသဖြင့် အသားအရေမှာ နို့နှစ်ရောင်ထနေသည်။ထွားလွန်းမောက်လွန်းသော ရင်သား၊ကျင်သောခါး၊ မကားသော်လည်း ကော့လန်နေသော တင်ပါးတို့ကြောင့်မဟာပုရိသအမြင်တွင် ဘုရားစူး အိမ်ထောင်သည်လို့ ပြောရင် တွေ့သူမြင်သူတိုင်းက လာနောက်နေသလို ထင်ရ၏။

ကိုကိုကြီးကတော့သူ့မိန်းမကို မကြည့်အား ကားနောက်ဖုံးကိုဖွင့်ပြီး ငွေအိတ်ကိုဆွဲထုတ်နေသည်။ သန်းသန်းကတော့ ဖင်ကိုခါပြီး ကားသော့ရမ်းလျက် အိမ်ထဲသို့ဝင်ကာ ဧည့်ခန်းထဲရှိ ဆိုဖာပေါ် လှဲအိပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင် ကိုကိုကြီးဝင်လာပြီး ငွေအိတ်ကို စားပွဲပေါ်တင်ပြီး “ကဲပြောပါအုံး အဖေကဘာပြောသေးလဲ” ကိုကိုကြီး သန်းသန်းအိပ်နေသောဆိုဖာပေါ်ဝင်ထိုင်ကာ လှဲအိပ်နေသော သန်းသန်းပေါင်လုံးဖြူဖြူကို ပွတ်သပ်နေပြီးမေးလိုက်သည်။

“ဟွန်း ရှင့်အဖေကကျွန်မကို သူ့ဆီ လွှတ်ကတည်းက သဘောပေါက်ပြီးသား မေးတယ်ဘယ်လောက်လဲတဲ့” “အဲဒီတော့” “အဲဒီတော့.. ကျွန်မက ရှင်လုပ်ငန်းချဲ့ဖို့ပါ သူ မအားလို့သမီးကို လွှတ်လိုက်တာပါဆိုပြီး ပြောရတာပေါ့” “အဖေက မင်းကိုဘာမှ မပြောဖူးလား ငါထင်တာမင်းကိုသူသဘောကျနေတာပဲ” “အမလေး ရှင့်အဖေကို မနည်းနှုးရတယ် အတင်းပဲနှင်လွှတ်နေလို့ ” “နင်ကမသွားဖူးဆိုပါတော့” “သွားစရာလား ..ဒီမနက်အဖေ့ကိုပြုစုပါရစေ ဆိုပြီး အတင်းကပ်နေတာပေါ့” “ဟား..ဟား..ငါ့မိန်းမကဒါမျိုးဆိုအားကိုးရတယ် ဘယ့်နှဲ့လဲ အဖိုးကြီးမင်းကို ကြွေရဲ့လား” “ကျွတ်…ရှင့်အဖေကလူပါးကြီးပဲ.. ဘယ်လိုမှချုပ်လို့မရဘူး ဟွန်း လူကပွန်းတာပဲအဖက်တင်တယ်” “အင်းလေ..ဘယ်တက်နိုင်မလဲ .ဒီအခေါက်မရနောက်အခေါက်ပေါ့ ပိုက်ဆံရတာပဲကျေးဇူးတင်သင့်ပြီ”

“ကဲပါ ..ရှင်သွားစရာရှိတာသွားတော့ ကျွန်မလဲတော်တော်နုန်းနေပြီ၊အပေါ်တက်ပြီး နားတော့မယ် ရှင်သွားရင် မိစုကို ကျွန်မဆီလွှတ်လိုက်အုံး ” “အေးပါ…ညကျမှမိန်းမကို ပြုစုပေးအုံးမယ် အခုတော့ဟာမစ်ပါးစပ်ကိုဒီပိုက်ဆံနဲ့သွားပိတ်လိုက်မယ်” ပြောပြောဆိုဆို ငွေအိတ်ကိုကိုင်ပြီးကိုကိုကြီးထွက်သွားသည်။ ငွေအိတ်ကိုကားပေါ်တင်ကာ ခြံထဲတွင် ရှိသော မာလီ ဘအုံးကိုလှမ်းခေါ်သည်။ “ဘအုံး…ဟေ့..ဖြောင်း..ဖြောင်း.ဟေ့ကောင်ဘအုံး..” ခြံထောင့်တစ်နေရာတွင် ဘအုံးတစ်ယောက် ပျိုးပင်ပေါင်းသင်ရာမှ ကိုကိုကြီး ၏လက်ခုပ်တီးကာခေါ်သံကြောင့် ခေါင်းထောင်ကြည့်ကာ အပြေးကလေး လှမ်းလာသည်။

“ဆရာ ဘာခိုင်းမလို့လဲ ” “အေး..ငါအပြင်သွားမလို့ မင်းအမပြန်ရောက်နေပြီ အိမ်ကိုဂရုစိုက် မိစုကို မင်းအမခေါ်နေတယ် သူ့ဆီကိုလွှတ်လိုက်အုံး” “ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာ” ဘအုံးသွက်လက်စွာဖြေလိုက်သည်။ “အေးဒါဆို ငါသွားပြီ” ကိုကိုကြီး စကားဆုံးသည် နှင့် ကားပေါ်တက်ခါမောင်းထွက်သွားသည်။ ဘအုံးကတော့ ခြံတံခါးလိုက်ပိတ်ခါ တိုက်ကိုပတ်ပြီး တိုက်နောက်ဖေးကိုဝင်သွားသည်။ ဘေစင်နားတွင် အသားကိုရေဆေးနေသော မိစုကိုတွေ့သည်။မိစုက မော်လမြိုင်ဇာတိ မို့ထင်သည် အသားက မဖြူသော်လည်း နုညက်ကာ အဝါဘက်သို့နွယ်သည်။

ဆံပင်ခါးလည်ကို ဖါးယားချပြီး သီချင်းတအေးအေးဖြင့် လုပ်နေသော မိစုအနားတိုးကပ်သွားပြီး နုထွားသော ဖင်ကိုလှမ်းကာ အသာရိုက်လိုက်သည်။ “ဖြတ်” မိစု လန့်သွားပြီး လှည့်ကြည့်လိုက်ကာ ဘအုံးကိုတွေ့တော့ နှုတ်ခမ်းစူလိုက်သည်။တံတောင်ဖြင့် ဘအုံးကိုအသာတွတ်ပြီး “ဟွန်း လူကြီးနော် တော်တော်ထနေတယ်” ဘအုံးကတော့ ဟဲ..ဟဲ ဖြင့် မိစုလက်မောင်းကိုလှမ်းတို့ကာ “နင် ကငါထရင် စုပ်ပေးမှာလား” မိစုက သူ့ဖင်ကိုလက်ဖြင့် ပြန်ကိုင်လာသောဘအုံးကို မျက်စောင်းလှမ်းထိုးရင်း

“စုပ်ပေးမယ်..လေ ပြန်မှုတ်ပေးမလား” မျက်စလေးချီ ခေါင်းလေးမော့ ကာဖြင့် စိန်ခေါ်သလိုမေးလိုက်သောကြောင့် ဘအုံး သဘောကျကာ မိစုဖင်သားကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ပွတ်သပ်နေရာမှ ဆုတ်ကာကိုင်လိုက်ရင်း “ဟင်း..ဟင်း..နင့်ကို မမလေးခေါ်နေတယ် သွားလိုက်အုံး ညကျမှ ခြံထဲဆင်းလာခဲ့ ဆွေမျိုးနာမည်တွေ စာရွက်ပေါ်ရေးထား တော်ကြာငါနဲ့တွေ့ပြီးမှ မေ့သွားမှာ စိုးလို့”

“ဒါဆို ညကျမှတွေ့မယ် ရှင်ကြီးပြောသလို မဖြစ်လို့ကတော့ ဟွန့်…..” မိစုလက်ကိုရေဆေးဆပ်ပြာတိုက်ရင်း အသားဗန်းကိုရေခဲသေတ္တာထဲ ပြန်ထည့်ကာ ဘအုံးကို လည်ပြန် ပြုံးပြလိုက်ရင်း မီးဖိုထဲမှထွက်သွားလိုက်သည်။ မိစု လှေကားထစ်တွေပေါ်တက်ရင်း မမလေးဘာကြောင့်ခေါ်သလဲဆိုတာ သိနေသည်။ မမလေး သန်းသန်းသည်တစ်ခါတလေ မိစုကိုနေ့ခင်း ဖက်တွင်သူ့အခန်းထဲခေါ်ကာ

…………… …………………………………………၊ မိစုတံခါးကိုခေါက်လိုက်သည်။ “မမလေး မိစုပါ” “အေး..တံခါးဖွင့်ထားတယ် ဝင်လာခဲ့” မိစုတံခါးကိုဖွင့်ကာ အခန်းထဲသို့ဝင်လိုက်သောအခါ အခန်းထဲရှိ ကုတင်ပေါ်တွင်လက်ကိုနောက်ပြန်ထောက်ကာ နို့အုံမှာ ဘရာစီယာအမည်းရောင်နှင့် အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်း လျက် ဂါဝန် နှင့် ပေါင်ချိတ်ထိုင်ကာ ရမ္မက်ခိုးဝေ နေသောမျက်လုံးများဖြင့်သူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေသောမမလေး သန်းသန်းကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ တံခါးကိုဖြေးညှင်းစွာ ပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး မိစုသူမ၏ ထမီကိုတံခါးဝတွင် ချွတ်ချကာ သန်းသန်းဆီသို့ ဖင်အဖွေးသား ဖြင့် လျှောက်လှမ်းသွားလေ၏၊ …………………… ………………… …………………… ………………… ………………………… ……………………… …….................... .....................
ဦးသိုက်မောင်း ကုမ္ပဏီ ရှို သူ့ရုံးခန်း၏ အလုပ်စားပွဲတွင်ထိုင်ရင်း မနက်က သန်းသန်းသူ့အိမ်လာသွားသည့် အကြောင်းပြန်လည်တွေးတောနေမိသည်။သူ့သားယူထားသည့်မိန်းမမို့သာကြည့်နေရတာ အမှန်တော့ သန်းသန်းက အစကသူနှင့်တောင်ဖြစ်မလို့ပဲ ၊သူ့သားရဲ့ မယားကြီး အေးသွယ်လှိုင် ကအနေအထိုင် အေးသည်။သူကိုယ်တိုင်သဘောတူပြီး ပေးစားခဲ့တာဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့်ဒီကောင်က လက်ထပ်ပြီး ငါးနှစ်ကြာတော့ ခြေရှုပ်ချင်လာသည်။

အဲဒါက အရေးမကြီး ယောကျင်္ားချင်းမို့ အဖေတူသားဆိုပြီး သူကိုယ်တိုင်ကျေနပ်နေခဲ့သည်။ လက်ထပ်သွားကတည်းက သူ့သားကိုကုမ္ပဏီ တစ်ခုထောင်ပေးပြီး နောက်ကွယ်က သူ့သား ရဲ့ ကုမ္ပဏီ က သွင်းကုန်၊ထုတ်ကုန် တစ်ဝက်ကျော်ကိုဒိုင်ခံသူဖြုန်းပေးနေသည်။လူကြားထဲတော့ကိုကိုကြီး ကုမ္ပဏီက အောင်မြင်သည်ပေါ့။ ဒါတောင်တစ်ခါ တစ်ခါ ငွေလိုတယ်ဆိုပြီးတောင်းတက်သေးသည်။ သူဘာမှမပြော အဖေတစ်ယောက်၏ဝတ္တရားအတိုင်း အင့်ခနဲ အင့်ခနဲ ထုတ်ပေးခဲ့သည်။

သန်းသန်းကို သူပါတီတစ်ခုမှာ စတွေ့ဖူးခဲ့သည်။ အပြော အဆို ဝတ်ဆင်ပုံက ရက်စက်သည်။ အရှက်ဆိုတာကို နားလည်ပုံတောင်မရ၊ မိတ်ဆွေတစ်ဦးက မိတ်ဆက်ပေးသဖြင့် သန်းသန်းနဲ့ သိကျွမ်းခဲ့သည်။သန်းသန်းက လည်း မိမိကို နဂါးသိုက်မောင်းလို့ သိရော တစ်ခါတည်းအထာပေးကာ သိုက်တူးတော့သည်။ အရှက်ကိုမရှိ ပေါ်တင်ကိုလာရောသည်။ မိမိကလည်း ယောကျင်္ားဆိုတော့ကာ သူချိတ် ကိုယ်ချိတ် ငြိကုန်သည်။ ပါတီကအပြန် ကားပါကင်က မိမိကားပေါ်တင် သူ့လီးကို အတင်းကုန်းစုပ်သည်။

လီးရည်ကိုအစက်မကျန် မြိုချရင်း အတင်းလျက် နေသောသူ့ပုံစံကို အခုတောင်မြင်ယောင်မိသည်။နောက်နေ့သူ့ကိုတိုက်ခန်းတစ်ခု မှာ ချိန်းလိုက်သည်။ ချိန်းတဲ့နေ့မှာ အရေးကြီးသော ကုမ္ပဏီကိစ္စပေါ်လာပြီး ဂျပန်ကိုအားခြင်းထွက်သွားရသည်။ဂျပန်တွင် ခြောက်လကြာခဲ့သည်။ပြန်ရောက်တော့ သူ့သားကသန်းသန်းကို တရားဝင်လက်ထပ်ပြီးသွားပြီ၊ဒေါသဖြစ်လိုက်သည့်ဖြစ်ချင်း ၊ထိုတည်းက သူ့သားနှင့်သူ ဟပ်ဟပ်ပတ်ပတ် သိပ်မရှိတော့၊ သူ့ချွေးမ အေးအေးလှိုင်ကိုတိုက်သစ်တစ်လုံး သူကိုယ်တိုင်ဝယ်ပေးခဲ့ကာနေစေသည်။သူ့သားကသန်းသန်းနှင့် တစ်လှည့်၊အေးအေးလှိုင်နှင့် တစ်လှည့်နေကာဆောင်တော်ကူးလေသည်။

တော်သေးတာပေါ့ အေးအေးလှိုင် ဘက်က ဘာပြဿနာမှမဖြစ်လို့ ။ မနက်ကသန်းသန်းကအဖေ ဆိုပြီးရောက်လာသည်။ဝတ်ထားတာကလဲ လျှံထွက်ကာကျတော့မတက်၊ အဖိုးကြီးပေမယ့် သူခေတ်နောက်မကျပါ ၊သူ့မှာမွေးစားသမီးလေးတွေ အများကြီးရှိသည်။သန်းသန်းလိုတော့ တစ်ယောက်မှမရှိ။ အင်းနှမြောစရာတော့ကောင်းသား။မနေ့က သူ့အိမ်ဖော် ခင်မာနှင့်တစ်နေကုန်ကြုံးခဲ့တာ တောင် သန်းသန်းကိုတွေ့တော့ စိတ်ကပြန်ထချင်လာသည်။သန်းသန်းသူ့ယောကျင်္ားအတွက် ငွေလိုလို့လာ သည်ကိုသူ သိသည်။

ထို့ကြောင့် ပြန်ဖို့ပြောပြီး ငွေကိုအသာတကြည်ထုတ်ပေးခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် သန်းသန်းကမပြန်သေးပဲအဖေ့ကို ဒီမနက်ပြုစုပါရစေပြောပြီး သူ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်ကာ သူ့ကို ကော်ဖီတိုက်လိုက် မုန့်ခွင့်လိုက် နဲ့ ဒီကြား တစ်ခါက သူ့လီးရည်ကိုသောက်ဖူး၊စုပ်ဖူးသော လျှာကို အကြောင်းမရှိ အကြောင်းရှာ ထုတ်ပြလိုက် သူ့ပါးစပ်နားပေနေတယ်ဆိုပြီး နှုတ်ခမ်းကို လျှာနှင့်လျက်လိုက် လုပ်တော့ သူ့ဟာက မတ်ထောင်လာသည်။

ဒါလဲသူ့ပေါ်ကမဆင်း တင်ပါးလုံးကိုကော့ချိတ်ပြီး အပေါ်က နေ မပြီး ပြီးအောင် နှဲ့နှဲ့နေသည်။အတင်းပြန်ခိုင်းတော့လဲမပြန် ဧည့်ခန်းထဲ ရှိဆိုဖာတွင်သူ့ပေါင်ကို အနားတွင်လာလာ ပြီးဂါဝန်မပြလိုက် အဖေ့ကိုပြောစရာရှိတယ်ဆိုပြီး လက်မောင်းကို ရင်သားဖြင့်ပွပ်ပြီး ဘာတွေပြောမှန်း ကိုသတိမရတော့ ၁၁နာရီထိုးတော့မှ ရုံးမှာကိစ္စရှိတယ် ပြောပြီး မာယာကြော့ကွင်းမှ အမြန်ရုန်းထွက်လာရသည်။ အခု ခေါင်းအေးအေးထားပြီးစဉ်းစားကြည့်တော့ သူ့သားကိုကိုကြီး၏ စနက် ဖြစ်နိုင်ကြောင်းသူတွေးမိသည်။ သူ့သားအခုတလော ဖဲရှုံးပြီး အကြွေးတင်နေကြောင်းသူကြားသည်။ သန်းသန်းကိုထိုးကြွေးပြီး အဖေကို အကြပ်ကိုင်ဖို့ ဖြစ်နိုင်တာပဲ။ ဒီကိစ္စ သူသေချာစုံစမ်းရမယ်။ နို့မို့ရင်နဂါးက တီကောင်ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်။ အခုလောလောဆယ်တော့ သန်းသန်းဆွသွားတဲ့ကိစ္စကို ရှင်းမှ ။

ဦးသိုက်မောင်း စားပွဲပေါ်ရှိ အင်တာကွန်းကို နှိပ်လိုက်သည်။ “တီ..” “ဟုတ်ကဲ့ ဘဘ” “သမီး သီတာ ဘဘအပွိုင့်မင့်တွေရှိရင် ဖျက်လိုက် ပြီးရင် ရုံးအုပ် ကိုမောင်လွင်ကို ရုံးကိစ္စ သူ့ကိုလွှဲလိုက်”
“ဟုတ်ကဲ့ရှင့် ” “အားလုံးပြီးရင် ခင်မူယာနဲ့သမီး ဘဘအခန်းထဲလာခဲ့ ဟုတ်ပြီလား” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့် ..ဘဘ” ဦးသိုက်မောင်း မိနစ်၂ဝလောက်စောင့်လိုက်ပြီးတော့ သူ့အခန်းတံခါးကိုခေါက်သံကြားလိုက်ရသည်။ “ဒေါက်..ဒေါက်..ဘဘ သမီးတို့ပါရှင်” “အေး ဝင်ခဲ့..တံခါးကိုလော့ချလိုက်” တံခါးကို ဖွင့်ပြီး အသက်အစိတ်လောက်ရှိမည့် ဆံပင်ရှည်မိန်းကလေးနှစ်ဦးဝင်လာသည်။

ရုံးဝတ်စုံ ဖြစ်သည့် ရင်စေ့အကျင်္ီ အစိမ်းရောင်လက်ရှည် ၊ချိတ်ထမီ အစိမ်းနှင့်က ခင်မူယာ ဖြစ်ပြီး ဦးသိုက်မောင်း၏ စက္ကထရီ ဖြစ်သည့်သီတာကတော့ ပေါင်လည်လောက်ရှိသည့်စကပ်အနက်ရောင်နှင့် အကျီအဖြူရောင် လည်ဟိုက်ကို ဝတ်ဆင်ထားသည်။နှစ်ယောက်လုံး အသားအရေ ဖြူဝင်းကြပြီး နို့ကြီး၊ဖင်ကောက် အစားထဲကဖြစ်သည်။ဦးသိုက်မောင်းစားပွဲ ရှေ့လာရပ်ကာလက်ကိုယှက်ပြီး “ဘဘကြီး သမီးတို့ကိုဘာခိုင်းမလို့လဲရှင့်” ဦးသိုက်မောင်းပြုံးလိုက်ခါ “ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ..ဘဘ သမီးတို့နှစ်ယောက်ကိုလိုးမလို့ ကဲသီတာကစကပ်ချွတ်ပြီး ဘဘကို Sexy dance လေး ကပြပါအုံး ခင်မူယာက သီချင်းသွားဖွင့်လိုက်”

သီတာ ဦးသိုက်မောင်းစကားအတိုင်း လက်နောက်ပစ်ကာ စကပ်နောက်ချိတ်ကိုဖြုတ်လိုက်သည်။ခင်မူယာ ကတော့ ရုံးခန်းထောင့်ကိုသွားကာ စီဒီဘောက်(စ်)ကို ခလုပ်နှိပ်ကာ ဖွင့်လိုက်သည်။ခဏအတွင်း အခန်းထဲတွင် သီချင်းသံ တိုးတိုးလေးထွက်လာသည်။ ငြိမ့်ညောင်းကာ စည်းချက်ညီညီလှုပ်ရှား နေသော တီးလုံးသံအတိုင်း သီတာက စကပ်ကို ကုန်းကာချွတ်ကာလိုက်သည်။အပေါ်က အကျီက တင်ပါးနှင့် အတွင်းခံကို ဖုံးထားသည်။သီတာ စကပ်ကျွတ်သည်နှင့် ခြေထောက်ကို ကွေး၊ပေါင်ကိုလှုပ်ပြီး ဖြေးဖြေးခြင်း ကတော့သည်။လက်ကလည်း အပေါ်ကြယ်သီးကို တစ်လုံးချင်း ဖြေးညှင်းစွာ ဖြုတ်နေ၏။

မျက်လုံးကတော့ ဦးသိုက်မောင်းကို ရီဝေစွာငေးကြည့်နေသည်။ကြယ်သီးသုံးလုံးပြုတ်သွားချိန်မှာတော့ လုံးဝန်းသော ရင်သားဆိုင်နှစ်ခုက အကြိုအကြားထွက်ပေါ်လာသည်။ဦးသိုက်မောင်း ထိုင်ခုံတွင်ကြည့်ရင်း မျက်လုံးပင့် လိုက်သည်။ ထိုအချိန် ခင်မူယာကဦးသိုက်မောင်းဘေးလာရပ်ကာ နား နားကပ်ပြီး “ဘဘ..ဘောင်းဘီချွတ်လိုက်မယ်နော၊် သမီး..လီးစုပ်ပေးချင်လို့” ဦးသိုက်မောင်း ခေါင်းငြိမ့် ပြလိုက်သည်နှင့် ဒူးညွှတ်ကာ စားပွဲအောက် ခေါင်းငုံ့ဝင်ပြီး ဦးသိုက်မောင်း ခြေနှစ်ချောင်းကြား နေရာယူလိုက်သည်။

ပြီးနောက် ဦးသိုက်မောင်းပေါင်ကိုအသာကိုင်ခါ စတိုင်ဘောင်းဘီ ခွကို တစ်ချက်ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ရှေ့တွင်တော့ သီတာက နောက်လှည့်ပြီး ဖင်ကိုကော့ပြကာအတွင်းခံကို လိပ်ခါ ချွတ်နေသည်။ပေါင်ကြားတွင်တော့ ခင်မူယာကဇစ်ကိုဖြုတ်ပြီး ဘောင်းဘီထဲမှ ဦးသိုက်မောင်း၏ လီးကိုဖြေးညှင်းစွာ ထုတ််လိုက်သည်။၈လက်မကျော်ရှည်လျားကာ အဖိုးကြီးတစ်ယောက်ရဲ့ အရည်ရှုံ့နေသော ညှီစို့စို့လီးကို ခင်မူယာ ကတော့ နှာခေါင်းဖြင့်အရင် နမ်းရှုံ့လိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင်မှ ဘောင်းဘီအောက်မှ ဂွေးအု တွဲတွဲနှစ်လုံးကို လက်ဖဝါးနုနုဖြင့်တင်ခါ ထုတ်လိုက်သည်။လမွှေး မည်းမည်းကောက်ကောက်ကို

အသာသပ်ရင်း အောက်မှဂွေးအုကို လျှာဖြင့်လျက်တင်လိုက် နှုတ်ခမ်းနီနီဖြင့် အသာညှပ်ဆွဲလိုက်နှင့် ဦးသိုက်မောင်းကို အရသာကောင်းကောင်းပေးနေသည်။ ဒါကြောင့် ဦးသိုက်မောင်းကလဲခင်မူယာကို လက်မလွှတ်နိုင်ဖြစ်ရ ခြင်းဖြစ်သည်။ ခင်မူယာမှာ ကြည့်လိုက်လျှင် ရိုးရိုးယဉ်ယဉ်ဖြင့် အမှုတ်ကတော့ ဖါသည်မ တောင်အရှုံးပေးရမည်။

လုံးဝမရွံတက်၊ ဦးသိုက်မောင်း လီးကို အချိုရည် ထွက်နေသလားမသိ ဘယ်တော့မဆို သူ့ကိုလိုးရင် အရင်ဆုံး မှုတ်ပေးတာ အရင်ခံရသည်။လီးမစုပ် ရလို့ကတော့ လိုးလို့လုံးဝ မရ။ အခုလည်း ဂွေးအု စုပ်နေသဖြင့် ဦးသိုက်မောင်း လီးကတစ်ခါတစ်ခါကြင်တက်သွားသည်။ ကြင်သွားသည်နှင့် လီးကမတ်မလို ဖြစ်လိုက်ပြန်ကျသွားလိုက်နှင့်ရဟတ်စီးသလိုခံစားရသည်။ခင်မူယာကတော့ ဂွေးအုကို စပယ်ရှယ်နင်းကန်လျက်နေသည်။လီးမွှေးများကို လည်းမချန် ပါးစပ်ဖြင့်ညှပ်ကာ ဆွဲဆွဲသည်။

ဦးသိုက်မောင်းလီးထိပ်မှ အရည်ကြည်များစိမ့်ထွက်လာသည်။သေးတစ်စက်နှစ်စက်တောင် ရောပြီးပါပါလာသည်။ အဖိုးကြီးလေ လူငယ်လိုအကြောအားမကောင်းတော့ လီးထိပ်ကအရည်ကို ခင်မူယာခေါင်းမတ်ကာ ဂွေးအုလျက်နေရာမှ လက်ဖြင့်ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ဖြင့် လီးတစ်ချောင်းလုံး ပါးစပ်ထဲအတင်းထည့်ကာအရည်မှန် သမျှမြိုချတော့သည်။

ဦးသိုက်မောင်းမှာ ခေါင်းကိုမော့ ပါးစပ်ဟပြီး အတော်ခံစားလိုက်ရသည်။ ထိုအချိန်တွင် ဦးသိုက်မောင်းပုံစံကို ကြည့်ပြီးသီတာ တစ်ယောက်ကနေရင်း စောက်ပတ်ထဲမှ ယားကျိကျိဖြစ် လာသည်။အောက်ပိုင်းကတော့ ဗလာကျင်းသွားပြီ။ အပေါ်ပိုင်းကို လဲ ကနေရင်းရင်ဖွင့်ပြလိုက် ပြန်စေ့လိုက် နှင့် စည်းချက်အတိုင်း လှုပ်ရှားနေသည်။ ဦးသိုက်မောင်းလီးကို ခင်မူယာက လက်ဖြင့်ဂွင်းတိုက်ခါ လီးတစ်ဝက်ကိုတော့ ပါးစပ်ဖြင့်ဖမ်းစုပ်ထားသည်။

ဂွင်းတိုက်ချက်ကလဲ အရမ်းကြမ်းသည်။ဒစ်နားတဝိုက်ကို နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုဖြင့်ညှပ်ပြီး လက်ဖြင့်အရေပြားကို အပေါ်အောက် စုန်ချီဆန်ချီ နင်းကန်လှုပ်ရှားတော့ ဦးသိုက်မောင်းလီးတစ်ခုလုံး ပူလာသည်။ သုံးမိနစ်လောက် ခံစားလိုက်ရပြီး လီးရေ များပန်းထွက်ရန်တာဆူ လာသောအခါ ဦးသိုက်မောင်းလက်ဖြင့် ခင်မူယာနဖူးကို တွန်းလိုက်သည်။ ခင်မူယာကအတွေ့အကြုံရှိသူပီပီ ပါးစပ်မှလီးကျွတ်သည်နှင့် လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ကို မေးစေ့နားတွင် ဖြန့်ကာပါးစပ်ကို ဟ၊လျှာကို အစွမ်းကုန်ထုတ်ပြီး အသင့်စောင့်ကြိုနေလိုက် သည်။ “အ..အ..အင်း…သမီး ..ကောင်းလိုက်တာ..အ..အား……ရှီး …မြိုချ ..သမီး..မြိုချ…အင်း…”

ဦးသိုက်မောင်း လက်ဖြင့် မိမိလီးကိုကိုင်ခါ အဆက်မပြတ် ဂွင်းတိုက်ချလိုက်သောအခါ လီးထိပ်မှ မီးတောင် ပေါက်သလို လရည်များပန်းထွက်လာပြီး ခင်မူယာမျက်နှာပေါ်နှင့် ဟထားသောပါးစပ်ထဲသို့အရည်များ ကျဆင်းသွားသည်။ ခင်မူယာကလက်ဖြင့်ခံထားသဖြင့် စီးကျလာသော လီးရည်များက ခင်မူယာလက်ပေါ်တွင် တင်နေသည်။ပါးစပ်ထဲ ရောက်လာသည်များနှင့် နှုတ်ခမ်းနားရှိလီးရည်ပြစ်ပြစ် များကိုတော့ခင်မူယာ လျှာကို သုံးပြီး လိုက်လံရှင်းနေသည်။ “အင်း…ကောင်းလိုက်တာ ..သမီးရယ်..ကဲထ..သီတာတစ်ယောက်ထဲကရတာမောနေမှာပေါ့ သူ့လဲ ကျွေးလိုက်ပါဦး”

“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” ဦးသိုက်မောင်းက ဘီးတပ်ကုလားထိုင်ကို နောက်ဆုတ်လိုက်တော့ ဦးသိုက်မောင်းပေါင်ကြားမှ ခင်မူယာ တစ်ယောက် မေးစေ့နားတွင် လက်ဖဝါးကိုဖြန့်ထားပြီး ပါးပေါ်နှင့် နှာခေါင်း ပေါ်မှာ လီးရည်ဖြူဖြူပြစ်ပြစ် များနှင့် အလှဆင်လျက် ထလာသည်။ သီတာကတော့ တင်းဝိုင်းမောက်နေသော နို့အုံနှစ်လုံးအဖွေးသား
နှင့် အောက်ပိုင်းတွင် စောက်မွှေးမရှိသော စောက်ဖုတ်ဖြူဖြူဖောင်းဖောင်း ကို ဖော်ချွတ်ပြသ အသုံးတော် ခံရင်း ဖင်ကောက်ကောက်ကို လှုပ်ရမ်းခါ ကပြနေသည်။

ဦးသိုက်မောင်း ကတော့ကုလားထိုင်ပေါ်ခေါင်းမော့ကာ အသက်ကိုမှန်မှန်ရှုရင်း အားပြန်မွေးနေသည်။ ခင်မူယာ လီးရည်များနှင့် သီတာအနားကပ်သွားတော့ သီတာက ကနေရင်းလက်ကိုဆန့်ခါခင်မူယာ့ခါးကို ဖက်ရင်းကြိုလိုက်သည်။ ပြီးနောက် သီတာနှုတ်ခမ်းချင်း တေ့ကာခင်မူယာကိုနမ်းလိုက်သည်။ “ခင်..သီတာ့ကိုလျှာထုတ်ပေးပါအုံး..” ခင်မူယာလျှာထုတ်ပေးလိုက်တော့ သီတာကခါးကိုခပ်တင်းတင်းဆွဲဖက်ပြီး လျှာခြင်း ပွပ်လိုက်နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဆွဲစုပ်ကာ နမ်းလိုက်လုပ်သည်

ခင်မူယာ လက်ထဲရှိ လီးရည်များကိုလည်း ပင့်တင်ကာ လျှာဖြင့်လျက်ကာ မြိုချသည်။မျက်နှာကို လည်းလျှာကိုသုံးကာသန့်ရှင်းပေးသည်။ မိန်းမနှစ်ယောက် လီးရည်များပါးစပ်နားတဝိုက် ပေပွလျက် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် နမ်းလိုက် လျက်လိုက်လုပ်နေသည်ကို ဦးသိုက်မောင်းအစအဆုံး မျက်တောင်စဉ်းလျက် ကြည့်နေသည်။ ခင်မူယာကနမ်းရင်းသီတာ ဖင်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖြစ်ညှစ်သည်။ သီတာပေါင်တစ်ချောင်းကို တံခေါက်ကွေးက ဆွဲမပြီးသူ့ခါးတွင်ချိတ်လိုက်ကာ ဖင်သားကိုကြကြနန ကိုင်သည်။

သီတာကလည်း အားကျမခံ ခင်မူယာ ရင်စေ့အကျီကို ဆွဲချွတ်နေသည်။နှစ်ယောက်လုံး နှုတ်ခမး်ချင်းနမ်း လိုက် လျှာခြင်းကလိလိုက်ကိုတော့လုံးဝ အလွတ်မခံပဲ ပွတ်သပ်နေကြသည်။ “ချစ်တယ်..သီတာရယ်..အရမ်းချစ်တာပဲ..ခင့်ဖင်ကိုရိုက်စမ်းပါ ရိုက်လိုက်စမ်းပါ..ချစ်တယ်..ချစ်တယ်. ခင်ကိုနာအောင်လုပ်စမ်းပါ..ပြင်းပြင်းလေးရိုက်ပေးပါ” သီတာ လက်က ခင်မူယာထမီပေါ်ရောက်သွားပြီး အထပ်ဆင်ကိုဆောင့်ချွတ်ကာ ပေါ်လာသော အောက်ခံစကပ် ပေါ်မှဖင်သားကိုလက်ဖြင့် ခပ်စပ်စပ်လေးရိုက်လိုက်သည်။

“ဖြန်း..ဖြန်း..ဖြန်း…ဖြန်း….” ခင်မူယာက ခါးကိုကော့ဖင်ကိုအနောက်ဖက် ပစ်ရင်း လက်ညှိုး၊လက်ခလယ် နှစ်ချောင်းကို သီတာဖင်ကြား မှတဆင့် စောက်ပတ်ကြားထဲသို့ထိုးထိုး ထည့်သည်။သီတာထွန့်ထွန့်လူးပြီး ခင်မူယာဖင်ကို တစ်ဖြန်းဖြန်း နှင့်ရိုက်ကာနေတော့သည်။ “ဖြန်း..ဖြန်း…ဖြန်း….ဖြန်း……ဖြန်း…ဖြန်း……” ခင်မူယာကလဲ ဖင်ရိုက်ခံရလေ လှုပ်ရှားနေသော ဖင်ကြားထဲလက်ကိုထည့်ပြီး လက်ချောင်းများကို စောက်ပတ်ထဲ ရသလို ထိုးကာ ကလိနေ၏။ ထိုအချိန်တွင် ဘယ်အချိန်က ဘောင်းဘီချွတ်လိုက်မှန်းမသိသော

ဦးသိုက်မောင်းက လီးမွှေး များကြားထိုးထိုးထောင်ထောင် ဒစ်ကြီးပြဲအာလန်လီးမတ်မတ်နှင့် ဂွေးဥ ကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ရင်း မားမားမတ်မတ်ဖြင့် တစ်လှမ်းခြင်း စုပ်နေလျက်နေသာ မိန်းမ တောင့်တောင့်နှစ်ဦးသားရှိရာ လှမ်းလာနေသည်။
မိန်းမနှစ်ယောက်ကတော့ မျက်လုံးအစုံကိုမှိတ်ထားပြီး တစ်ယောက်၏နှုတ်ခမ်းကို တစ်ယောက်ဆွဲကာ စုပ်နေနမ်းနေသည်။ဦးသိုက်မောင်းပထမ ဦးစွာ အဝတ်မဲ့နေသော သီတာ ကိုယ်လုံးအနောက်ကိုသွားပြီး ခင်မူယာ ပေါင်တစ်ချောင်းဆွဲထားခါ ဖင်ကိုင်လျှက်ရှိသဖြင့် ကော့နေသောဖင်လုံးဖြူဖြူနောက်မှာ မိမိလီးကို တေ့လိုက်သည်။ “အင်…ဘဘ..”

“သမီး..ဖင်ကိုကော့ပေးထားနော်…..ခင်မူယာ သူပေါင်ကိုသေချာကိုင်ထား” “လိုးပေးပါဘဘကြီး..သမီးကိုနာနာလေးလိုးပါနော်” “သမီးဖင်ကို ကော့သာထား ဘဘကြီး သမီးစောက်ပတ်ကိုသေချာလိုးပေးမယ်” သီတာကလဲ ဦးသိုက်မောင်းစကားအတိုင်း ဖင်ဖြူဖြူကို ကော့နိုင်သမျှခါးလေးကိုကောက်ခါကော့ပေးလိုက် သည်။ဦးသိုက်မောင်းကလည်း အောင်သေအောင်သားစား သလို သီတာ ဖင်သားဖြူဖြူကိုမျက်လုံးဖြင့် အားရအောင်အရင် အရသာခံလိုက်ပြီး ဖင်လုံးနှစ်ခုကြား တေ့ထားသောလီးကို အောက်ဖက်အနည်းငယ် ဆိုက်ခါ အပေါ်သို့ကော့တင်လိုက်တော့ သီတာ၏ စိုစိစိ ဖြစ်နေသော စောက်ပတ်အကွဲနှစ်ခုကြားတွင် တေ့မိသွားသည်။

“သမီး…” “ရှင်..ဘဘ” “ခင်မူယာ ဖင်ကိုမရိုက်နဲ့ သူဖင်ပေါက်ထဲကိုလက်ခလယ်သွင်းထား” ခင်မူယာကတော့ ဦးသိုက်မောင်း၏စကားသံကြောင့် ရင်တုန်ရမလား ဖင်တုန်ရမလားတောင်မသိတော့ မိမိနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်နေသော မိန်းမတစ်ယောက်က ဖင်နှိုက်တော့မည်ကိုသိလိုက်ရတော့ စိတ်ထဲ တမျိုးကြီး ဖြစ်သွားသည်။

ခင်မူယာ ဖင်မခံဘူးပါ။ ဖင်အပျိုဖြစ်ပါသည်။ ယခုတော့ ဦးသိုက်မောင်း၏ လမ်းညွှန်ချက်နဲ့အညီ မိမိတင်ပါးပေါ်လက်တင်ထားသော သီတာလက်က ပါးလွှာသော ချည်သားအတွင်းခံစကပ်ကို အတင်းပင်လိပ်တင် စကပ်အောက်လက်လျှိုပြီး တင်ပါး အကွဲကြောင်း ထဲလက်ကို ထိုးကာ လက်ခလက်က ခင်မူယာ ဖင်ပေါက်ကို စမ်းနေသည်။ ဦးသိုက်မောင်းကတော့ သီတာစောက်ပတ်ကိုတေ့ထားသော လီးကို ခါးကိုနွဲ့ကာ အသာဆောင့်လိုက်တော့ သီတာ အင်းခနဲဖြစ်သွားသည်။ စောက်ပတ်ထဲတွင်တော့ ကြပ်စီးပြီး အရသာကြောင့် မျက်လုံးများ မှေးသွားကာ ခင်မူယာ ဖင်ပေါက်ကို ချဲ့နေသောမိမိလက်ခလယ်ကိုဆတ်ခနဲ ထိုးလိုက်သည်။

“အ..နာ.တယ် အချစ်ရယ် ခင်ကိုဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ ..အင်း…အင်း…” ခင်မူယာက သီတာပေါင်ကို မထားပြီး ခေါင်းက သီတာ့ပခုံးပေါ်မှီထားကာသီတာလည်ပင်းသားကို နှုတ်ခမ်းဖြင့်နမ်းရင်း တိုးညှင်းစွာ ဆိုနေသည်။သီတာကတော့ ဦးသိုက်မောင်းက နောက်ကလိုးတိုင်း ခင်မူယာ ဖင်ထဲသို့လက်ခလယ်က တစ်ဆစ်ခြင်းဝင်သွားသည်။ သီတာဖင်ကိုအနောက်သို့တက်နိုင်သမျျှကော့ထားသဖြင့် လုံးဝန်းသော နို့နှစ်လုံးမှာ မောက်တက်နေပြီး ခါရမ်းနေသောကြောင့် ဦးသိုက်မောင်းမှာ လူကြီးပီပီ အလိုက်တသိလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်လိုက်သည်။

“ဖက်..ဖက်…ဖက်…ဖောက်…ဖောက်…ဖောက်..ဖောက်….” “အင်း…အင်း…ဘဘ…အင်း…ကောင်းတယ်…အ…အ..အ…ရှီး….” ကြာလာသည်နှင့် ဦးသိုက်မောင်း၏ ဆောင့်ချက်များကြမ်းလာသည်။သီတာလည်း ခေါင်းကိုမော့ အသက်ရှုသံ မြန်လာပြီး ခင်မူယာဖင်ပေါက်ထဲ အဆုံးထိ ထိုးသွင်းထားသောလက်ခလယ်ကိုတောင် သတိမရတော့ လက်ကိုဖင်ပေါက်အဆုံးကပ်ထားလိုက်ပြီး ဦးသိုက်မောင်း လီး၏မောင်းထောင်းသလို ဆောင့်သဖြင့် ဆီးစပ်နှင့် ဖင်ရိုက်သံကိုသာ ကြားနေမိသည်။

“အီး..ကောင်းလိုက်တာ…ပြီးပြီ ဘဘကြီး..သ..မီး ပြီး…ပြီ..အ..အ..လိုး..လိုး..လိုး..” ခင်မူယာသီတာပြီးသွားတာကို ကြည့်ပြီးသူပါ အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်။ သီတာကဖင်ကို နောက်ပစ်နေတော့ စောက်ရည်များ ဖင်ကြားမှ ဆီးကျကာပေါင်လုံးသွယ်သွယ်ကိုဖြတ်ဆီးသွားသည်။ လက်ကဦးသိုက်မောင်းလည်ပင်းကို နောက်ပြန်တွယ်လိုက်သည်။ပြီးနောက် ဦးသိုက်မောင်း ၏အရေတွန့်နေသော ပါးပြင်ကို နီရဲနုထွေးသော နှုတ်ခမ်းများနှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း နောက်လန်ပြီးနမ်းလိုက်သည်။ “ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ..ဘဘကြီးရယ် တကယ်..သမီးအရမ်းကောင်းတာဘဲ” “သမီးပြီးရင် ခင်မူယာကိုဘဘလိုးဖို့ကူညီပါအုံး ” “ခစ်.ဘဘကလဲ အရမ်းလုပ်နိုင်တာပဲ လီးကြီးကိုချှွတ်လေ..အင့်”

ဦးသိုက်မောင်းက သီတာစောက်ပတ်ထဲဝင်နေသောမိမိလီးကို စောက်ပတ်ထဲအဆုံးထိထုတ်ပြီး မှတစ်ချက်ထဲဆောင့်ကာ ပြန်ထည့်လိုက်ပြီးမှ လူကိုနောက်ဆုတ်ပြီးဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ “ခင်..အချစ် အဝတ်တွေချွတ်လိုက်တော့နော်…ဘဘကခင့်ကိုလိုးမယ်တဲ့” “သီတာ..ခင့်ဖင်ထဲကလက်ကိုထုတ်ပေးဦးလေ..ခင်စကပ်ကိုချွတ်လိုက်ချင်လို့” “ခင့်ဖင်က စီးစီးလေးနော်…သီတာတောင်နှိုက်လို့မဝဘူး..နောက်ဆိုခင့်ကို လူလစ်တာနဲ့ ဖင်နှိုက်မယ်..ခင်ခံမယ်မဟုတ်လား သီတာကတော့ခင့်ဖင်ကိုချစ်သွားပြီ” “ခံပါ့မယ် အချစ်ရယ်…ခင်နဲ့နောက်ဆို အိမ်သာကိုအတူသွားမယ်လေ ..လူလစ်တာနဲ့ခင့်ကို ထမီလှန်ပြီးသာ ဖင်ကိုကြိုက်သလိုလုပ် သီတာ ကိုတကိုယ်လုံးပေးတယ်..ခစ်..ခစ်…”

သီတာနှင့်ခင်မူယာတို့ အပြန်အလှန်စကားပြောနေရင်း သီတာကခင်မူယာ ဖင်ထဲကလက်ကို ဆွဲထုတ်၊လက်က ခင်မူယာစကပ်နှင့်ကျန်သေးသောဘရာစီယာကိုကူချွတ်ပေးနေသည်။ ခင်မူယာ ဘရာစီယာကိုချွတ်လိုက်သောအခါ နို့သီးနီနီနှင့် ဖြူဖွေးလုံးနေသော ရင်သားနှစ်ခုကပေါ်လာသည်။ သီတာက အသည်းတယားဖြင့်နို့ကိုအတင်းကိုင်ညှစ်နေသည်ကိုဦးသိုက်မောင်း စောက်ရည်များပေပွနေသော လီးအတောင်သားဖြင့် မတ်တတ်ရပ်ခါ အေးဆေးကြည့်နေသည်။ “ဘဘကြည့်ပါဦး..ခင့်နို့တွေကလှတယ်နော်” “သမီးလဲလှတာပါပဲ…

ကဲ..ဘဘကိုဒီတိုင်းထားမလို့လား..” “ခစ်…ခစ်..မေ့လို့နော်ဘဘကြီး..” သီတာပြောပြီး ဦးသိုက်မောင်းအနားကပ်ခါ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး လီးကိုပါးစပ်ထဲထည့်စောက်ရည်များကို လျှာဖြင့်လျက်ကာ သန့်ရှင်းပေးလိုက်သည်။ “ခင်မူယာ..သမီး..” “ရှင်..ဘဘကြီး..” “သမီးဖင်ခံဖူးလား..” “မခံဖူးပါ..ဘူး..ဘဘရှင့်” “ဘဘ..သမီးဖင်ကို လိုးမလို့ သမီးဖင်ခံကြည့်ချင်လား” ခင်မူယာဖင်ထဲယားစိစိတောင်ဖြစ်လာသည်။ ဘယ်နှယ့် သူ့ကိုဖင်ချမည် ပြောနေပါလား..။ ခင်မူယာ မငြင်းနိုင်ပါ။ဖင်လိုးရင်နာမှာကတော့ ကျိန်းသေသည်။ဖင်ခံရမှာလည်း ရင်ခုန်သည်။

“ဟုတ်ကဲ့..ဘဘ..သမီးဖင်ကို လိုးပါရှင်..သမီး ဘဘကြီး စိတ်တိုင်းကျ ..ခံပါ့မယ်” “ဟင်း..ဟင်း.. သမီး စားပွဲပေါ်လက်ထောက်ပြီး ကုန်းလိုက် ဟုတ်ပြီ သီတာကလည်း ခင်မူယာ ဖင်ပေါက်ကလေးကို ဆွပေးလိုက်ပါဦး” “ဟုတ်ကဲ့ ..ဘဘကြီး..ခစ်..ခစ်” သီတာ ဦးသိုက်မောင်းကို ပြောင်စပ်စပ်ပြောပြီး စားပွဲပေါ်လက်ထောက်ထားပြီး ကုန်းလိုက်သဖြင့် ဖင်လုံးများကားထွက်နေသော ခင်မူယာဖင်နောက် တွင် ဒူးထောက်ချကာ ဖင်သားနှစ်ခြမ်းကိုဆွဲဖြဲလိုက် သည်။ဦးသိုက်မောင်းကတော့ ခင်မူယာဘေးသို့သွားခါ ပခုံးကိုဖက်လိုက်ပြီး သူ့ကိုမော့ကြည့်နေသော ခင်မူယာကိုု နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ နမ်းလိုက်သည်။

ခင်မူယာကလည်း ပါးစပ်ကိုအသာဟခါ လျှာကို ထုတ်ပြီး ဦးသိုက်မောင်း၏ အနမ်းကြမ်းကြမ်းကို ပြန်လည်တုန့်ပြန်လိုက်သည်။ သီတာကတော့ဖင်လုံးအောက်တွင် ခေါင်းထိုးပြီး လက်ဖြင့်ဆွဲထားသဖြင့် ပေါ်လာသောဖင်ပေါက်ရဲရဲကို လျှာထိပ် ဖြင့်ထိုးထိုးကစားနေသည်။ ဦးသိုက်မောင်းကတော့ လက်ကိုသုံးပြီး ခင်မူယာ့နို့ကို ဆွဲကာညှစ်၊နှုတ်ခမ်း နုနု အစုံကိုဆွဲဆွဲစုပ် လျှာခြင်း ကစားလိုက်နဲ့ခင်မူယာ ကာမခလုတ်ကို တဖြည်းဖြည်းခြင်း ဖြုတ်နေသည်။

သီတာခင်မူယာဖင်ပေါက်တွင် တံတွေးများနှင့်စိုစွတ်လာသောအခါ လျှာကိုအပြားလိုက်၁ဝချက်ခန့် လျှက်လိုက် ပြီး လက်ခလယ်ကို တစ်ဆစ်ချင်း ဝက်အူရစ်သလို ထိုးသွင်း ပြန်ထုတ် လုပ်နေလိုက်သည်။ခင်မူယာ ဖင်ပေါက် နှင့် တဝိုက်တွင် တံတွေးများကြောင့် ဖြူဖွေးသော ဖင်လုံးကြီးမှာ အခန်းအလင်းရောင်အောက်တွင် တင်းမာ ပြီးပြောင်လက်နေသည်။
“ပြွတ်..အင့်..အ..အ..ဘဘရယ် သမီးကိုလိုးပါတော့ရှင်… အ..သမီးဖင်ထဲအရမ်းယားနေပြီ..အ..အ” “သမီး ဖင်ကို ကော့ထားနော်..သီတာ ဘဘကိုဖယ်ပေးပါဦး..သမီးကခင်မူယာ စောက်ပတ်ကို ပွတ်ပေး လိုက် ဒါမှသူခံနိုင်မှာ.”

သီတာ ဖယ်ပေးလိုက်လျှင် ဦးသိုက်မောင်း ခင်မူယာ နောက်တွင်နေရာ ယူပြီးတောင်မတ်နေသောလီးကို အောက်မှသီတာပါးစပ်ထဲ နှစ်ချက်သုံးချက် စုပ်ခိုင်းပြီး ဖင်ပေါက်ထဲသို့ လီးထိပ်ဖြင့်ထိုးရင်းထိုးရင်း အသာသိပ်ပြီးသွင်းတော့သည်။ ကားထွက်နေသောဒစ်ကို ဖင်စအိုထဲဝင်အောင်သွင်းပြီးနောက် တချက်နားပြီး ခင်မူယာ့နို့နှစ်လုံးကို အသာဆွဲညှစ်ကာကိုင်လိုက်သည်။

“အီး..အင်း..နာတာ..ဘဘကြီးဖင်ထဲနာလိုက်တာ…အ.ဟင့်.ဟင့်..အ..ဖြည်းဖြည်း..နာတယ်…” ခင်မူယာကတော့ အောက်နှုတ်ခမ်းကိုကိုက် နေပြီးဖင်ထဲလီးဝင်သာဒဏ်ကို မသက်မသာခံနေရသည်။ ခင်မူယာ နာနေမှန်းသိသဖြင့် အောက်မှသီတာကလည်းရှေ့မှစောက်ပတ်ထဲသို့လက်နှစ်ချောင်းပူးထည့်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်လိုက် လျှာထုတ်ပြီး လျက်လိုက်ဖြင့်ခင်မူယာသက်သာအောင် မျိုးစုံကြိုးစားနေသည်။

နောက်ပိုင်းတော့ဦးသိုက်မောင်း ခင်မူယာ့အခြေအနေကိုကြည့်ပြီး လီးကို ဆောင့်ထိုးလိုက်နာလို့အော်လျှင် ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်ထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက်ဖြင့်လီးက ဖင်နှင့်ဆီးစပ်ကို ရိုက်တော့ ခင်မူယာမှာ မအော်နိုင် တော့ဆံပင်များ ဝဲကာကျရင်းဖင်လိုးသည့် ဒဏ်ရာကိုခံနိုင်အောင်ကြိုးစားနေရသည်။
ဦးသိုက်မောင်းခင်မူယာကို တဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးရာမှ ခါးကိုကိုင်ပြီးလီးကို တစ်ဝက်ခန့်ထုတ်လိုက်ကာ ဖင်ထဲသို့နှဲ့နှဲ့သွင်းသည်။စအိုဝမှာ လီးမည်းမည်းတစ်ချောင်း၏သပ်ရှိုမှုကြောင့် တင်းရင်းပြဲခါနေတော့သည်။ ဦးသိုက်မောင်း မှာလီးတစ်ချောင်းလုံး တင်းဆို့နေအောင်ကောင်းလွန်းလာသဖြင့် ခင်မူယာအတွက်တောင် မစဉ်းစာနိုင်တော့။

ခင်မူယာ့ဖင်ထဲ လီးကိုတက်နိုင်သရွေ့ မြန်နိုင်သမျှမြန်မြန် ပြန်ထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက် နှင့် တင်သားနှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဆွဲလိုးနေသည်။ “အ..အ..အီး..အီး…ဘဘ..လိုးပါ..ဖင်..ထဲ..ကောင်း.လာပြီ..လိုး..လိုး..သွက်သွက်လေးလိုးပေးပါ…. ဗေါက်..ဗေါက်….ဗေါက်…လိုးပါရှင်…ဖင်ထဲကောင်းလွန်းလို့…ခင့်ကို ..လိုး…အီးအီး..အ.အ.အ.အ.” “သမီးဖင်ပေါက်ကို ..ညှစ်ထား..ညှစ်..ဟုတ်ပြီ..ကဲကွာ..ကဲ…ခံစမ်း..ခံ..သမီးကိုဘဘဖင်ချပါလို့အော်လေ ဟင်…စောက်ကန်းမ…နင့်ဖင်ကွဲအောင်ငါလိုးပြီ…အင်း..အင်း” “အား..အား..ဘ..ဘကြီးရဲ့ ဖင်..လိုးပါရှင်..ဖင်ထဲလီးဝင်တာကောင်းလွန်းလို့...အ..အ..အ.. အီး..အမေ.ရေ..အ…အား..” ဖင်ကိုဦးသိုက်မောင်း တဖုန်းဖုန်းချရင်း ဖင်သားနှစ်ခြမ်းမှာ တဆက်ဆက်တုန်နေသည်ကိုမျက်လုံးကအရသာခံ ကာအံကြိတ်ကြည့်နေ၏။

ခင်မူယာမှာလည်း ဖင်စအိုထဲလီးကဝင်မှန်းမသိတော့အောင် ကောင်းလွန်းလှသဖြင့် အော်ဟစ်ကာ ဖင်ချဖို့တောင်းပန်နေရသည်။သီတာကလည်း တစွပ်စွပ် ဖြင့်အောက်ကနေအသေ နှိုက်နေသော ကြောင့်စောက်ပတ်အကွဲကြားမှ အရည်များလျှံထွက်ကာကျဆင်းလာသည်။ခင်မူယာ ကောင်းလိုက်သည်မှာ ပြန်ပြောစရာ စကားလုံးတောင်ရှာမရ။သူ့ဖင်ထဲကလီးကို ပြန်ထုတ်သွားမှာ စိုးရိမ်သည့်အလားဖင်ကိုကောက် ထားလိုက်သည်မှာ ကော့ချိတ်နေသည်။ဦးသိုက်မောင်းအလိုးအဆောင့်နဲ့အညီ တင်သားကိုနောက်သို့ပြန်ပြီး ပစ်ပစ်ဆောင့်နေမိ၏။ သီတာကတော့ပြောနေဆိုနေ လုပ်နေကြတာကို မြင်ရကြားရပြီးသူ့အဖုတ်ကိုသူပြန်ပွတ်နေသည်။ပါးစပ်ထဲသိူ့ စောက်ရေများဆီးကျလာသည်ကို စိတ်ထဲတွင်အရမ်းလှုပ်ရှားလာပြီး တဂွတ်ဂွတ်ဖြင့်မျိုချနေသည်။

“အား..ဘဘ..သမီးပြီးပြီ…အား..အ..အ.အ.ဟင်း..ဟင်း..ဟင်း…” ခင်မူယာ အဖုတ်ကဖင်ခံနေရင်းကောင်းလွန်းသဖြင့် တကိုယ်လုံးအကြောများတုန်သွားခါ အရေများသီတာ့ မျက်နှာပေါ်ပန်းထွက်သွားသည်။ “အား.အ..စောက်ကောင်မ..ဘဘ..လည်း..ပြီး..ကဲ..ရော့..ရော့….ဖေါင်း..ဖေါင်း……ဖေါင်း…” ဦးသိုက်မောင်းလည်း လီးထိပ်မှလရည်များကို စအိုထဲပန်းထုတ်လိုက်ရင်း နောက်ဆုံး အကြိမ်ဆောင့်ဆောင့် ကာဆွဲလိုက်သည်။ထိုအချိန်သီတာက ခင်မူယာ့အဖုတ်ကိုနှာခေါင်းမြှပ်အောင်ကပ်ထားကာ လျှာဖြင့်အပြားလိုက် လျက်နေတော့သည်။ဦးသိုက်မောင်းကတော့ လရည်များပေပွနေသောမိမိလီးကိုကိုင်ပြီး အလုပ်စားပွဲ ကုလားထိုင်ရှိရာ မောပန်းစွာ လျှောက်သွားပြီး ထိုင်ချလိုက်သည်။
...……………………………………………………………………………………………………. ………………………………………………………………………………………………………. သီတာကောခင်မူယာပါ အဝတ်အစားများပြန်လည်ဝတ်ဆင်ပြီးသွားသည်။ဦးသိုက်မောင်းကတော့အပေါ်အကျီ ဝတ်လျက်သား အောက်ပိုင်းတော့ဗလာကျင်းလျက် ကုလားထိုင်ပေါ်ထိုင် နေ၏။ခင်မူယာထမီကိုဆန့်ဆန့် ရန့်ရန့်ဖြစ်အောင် ဆွဲချလိုက်ရင်းသီတာက ဦးသိုက်မောင်းလီးကို သူ့ ဆာစပိုင်ဒါဖြင့် သုတ်ကာသန့်ရှင်းနေသည်ကို လှည့်ကြည်ကာ မတ်တပ်ရပ်ပြီးစောင့်နေသည်။ဖင်ထဲကတော့ကွဲသွားသလား မသိ စပ်ဖြင်းဖြင်းနဲ့။

“သမီး ဘယ်နှယ့်လဲ ဖင်ခံရတာ” “ကောင်းပါတယ် ဘဘကြီး..ဒါပေမယ့် အခုဖင်ထဲကနာနေတယ်..” “ဟင်း..ဟင်း..ဒါကအစမို့ပါကွယ်..နောက်သုံးလေးခါခံပြီးသွားရင် မနာတော့ပါဘူး..ကဲသွားတော့ ကိုမောင်လွင်ကို ညနေကျရင် ဘဘဆီကိုဖုန်းဆက်ဖို့ပြောလိုက်ဦး” “ဟုတ်ကဲ့..ဘဘကြီး..” ခင်မူယာ ခေါင်းလေးညွှတ်ခါ အခန်းထဲမှပြန်ထွက်သွားသည်။နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက် လှုပ်ရှားသွားသော တင်ပါးများကို ဦးသိုက်မောင်းကြည့်ရင်း အခုလေးတင်မှ မိမိလီးဖြင့် ထိုတင်လုံးများကိုကိုင်ခါ ဖင်ချ လွှတ်လိုက်သောအသိက ကျေနပ်နေမိသည်။အောက်တွင်လည်း မျက်ဝန်းဝိုင်းဝိုင်း များလဲ့နေသော ကောင်မငယ်လေးကလဲ မိမိဘာပြော ဘာခိုင်းမလဲကို မျက်လုံးများဝိုင်းခါ လီးကိုကိုင်ပြီး စောင့်နေ၏။

သြော်..ငါတော်တော်ကုသိုလ်ထူးပါလား..။အခုတော့ ဆန္ဒရမ္မများငြိမ်းသွားသဖြင့် အလုပ်ကိစ္စကခေါင်းထဲ ဝင်လာသည်။ “သမီး..ရပြီ သွားတော့ ဘဘအပြင်သွားဦးမယ်..ဖုန်းလာရင်မှတ်ထားလိုက်..ဂျပန်ကဖုန်းလာရင်လဲ ကိုမောင်လွင်နဲ့လွှဲပေးထားလိုက် ..ကဲသွား” သီတာ ကြမ်းပေါ်တွင် ပုဆစ်တုပ်ထိုင် ရင်းအကျီကြယ်သီးများပြန်တပ်ချိန်တွင် ဦးသိုက်မောင်း ဘောင်းဘီ ကို ပြန်ဝတ်ပြီး ပိုက်ဆံအိတ်ဂျိုင်းကြားညှပ်ကာ ရုံးခန်းထဲမှ ခြေလှမ်းကြဲဖြင့်ထွက်သွားသည်။ ကားပါကင်ကို ရောက်တော့ သီတာလှမ်းအကြောင်းကြားထားသဖြင့်ကားကအဆင်သင့်ရောက်နေသည်။ ကားနောက်ခန်းကို ဝင်ထိုင်လိုက်သည်နှင့်ကားက အသာလေးမောင်းထွက်သွားသည်။ “အဘ..ကျွန်တော်ဘယ်မောင်းရမလဲ”

“ခြံထဲသွားမယ်..အဲဒီကိုအရင်မောင်း” ဒရိုင်ဘာကလဲ အလိုက်တသိဘာမျှမပြောတော့ကားကိုသာကျင်လည်စွာ မောင်းသွားသည်။ဦးသိုက်မောင်း ဟမ်းဖုန်းကိုထုတ်ကာ ဂဏန်းကွက်များပေါ်လက်ချောင်းဖြင့်နှိပ်လိုက်၏။တဖက်မှဖုန်းကိုင်သည်ကိုစောင့်ရင်း ခေါင်းထဲတွင် အတွေးများဖြင့်ပလုံဆီနေသည်။၁ဝစက္ကန့်လောက်ကြာသောအခါ “ဟုတ်ကဲ့..အဘ ကျွန်တော် မိုးနိုင်ပါ..” “အေး ..မိုးနိုင် မင်းခြံထဲကိုလာခဲ့ ငါစောင့်နေမယ်ထွန်းနိုင်ကိုလဲခေါ်ခဲ့အလုပ်ရှိတယ်..ဟုတ်ပြီလား” “ဟုတ်ကဲ့.” ဦးသိုက်မောင်းဖုန်းချလိုက်သည်

ခေါင်းထဲမှာတော့ ဟာကွက်များကိုကြိုစဉ်းစားနေမိသည်။ ဦးသိုက်မောင်းသံလျင်ရှိသူပိုင်ခြံထဲကိုရောက်တော့ ခြံစောင့်ကတံခါးဖွင့်ပေးသည်။ခြံစောင့်ကို စားစရာများ ဝယ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ခြံထဲရှိ တစ်ထပ်တိုက်ထဲသို့ဝင်ကာ ဧည့်ခန်းရှိဆိုဖာတွင်ကျောမှီထိုင်ရင်း အလုပ်ကို ပြန်လည်သုံးသပ်နေ၏။၁၅မိနစ်မျှအချိန်ကုန်သွားပြီး ခြံထဲသို့ လူနှစ်ဥိးဝင်လာသည်။တစ်ဦးက ကြံ့ခိုင်သော ကိုယ်လုံးနှင့် မျက်နှာကြောတင်းသလောက် ၊တစ်ယောက်က ကိုယ်လုံးမလျော့သော်လည်း မျက်နှာမှာ ခပ်အေးအေး နှင့် သဘောကောင်းပုံရသည်။

ဧည့်ခန်းထဲတွင်ဥိးသိုက်မောင်းကိုမြင်သည်နှင့် နှစ်ယောက်လုံး ခပ်ကျုံ့ကျုံ့ဖြစ်သွားသည်။ “အဘ..ကျွန်တော်တို့ကိုဘာခိုင်းမလို့လဲ” “အေး.ထိုင်ကွာ ငါခြံစောင့်ကိုစားစရာ သောက်စရာတွေဝယ်ခိုင်းထားတယ်၊သူလာမှ ကိစ္စကို စားသောက်ရင်း ပြောကြတာပေါ့၊ မိုးနိုင်ဘယ်လိုလဲ တစ်လောက ငါကြားတယ် ဦးလွယ်မိုင်တို့ကားမှောက်ပြီးသေတဲ့အကြောင်း ဒါမင်းလက်ချက်မဟုတ်လား..” ဦးသိုက်မောင်းကမိုးနိုင်ဆိုသူ မျက်နှာခပ်အေးအေးလူကို ပြုံးပြုံးလေးကြည့်ပြီးမေးလိုက်တော့ နှစ်ယောက်လုံးဆိုဖာတစ်ယောက်တစ်ခုဝင်ထိုင်ကြခါ မိုးနိုင်လက်ကိုဖြန့်ပြလိုက်ပြီးပခုံးတွန့်ပြလိုက်သည်။

“အဘကလဲ..သိရဲ့သားနဲ့..ဦးလွယ်မိုင်ကိုကျွန်တော်ပြောတယ်…ဒီကိုဆင်းမလာပါနဲ့ ကိုယ့်အပိုင်ကိုယ် နေပါဆိုပြီး..အဲဒါသူက ကျွန်တော့်ကို မင်းလိုလူမိုက်တွေကိုကြောက်ရမလား သူ့မှာလဲ အဆက်အသွယ် ကောင်းတယ်ဆိုပြီး စိန်ခေါ်တယ်လေ..” “ဒါနဲ့ပဲ မင်းကရှင်းလိုက်တယ်ပေါ့” “ကျွန်တော် သူ့ကိုအဲဒီလောက်မရည်ရွယ်ပါဘူး..ဒါပေမယ့်ကျွန်တော့်ကို ထောက်လှမ်းရေးက အရာရှိတစ်ယောက်နဲ့လှမ်းချက်ခိုင်းပြီး အထဲသွင်းဖို့ကြိုးစားတော့ ရှင်းလိုက်ရတာပေါ့” “ဘယ်နှယ့်လဲ နောက်ကြောင်းကောရှင်းရဲ့လား..” “ရှင်းတာပေါ့အဘကလဲ..ကျွန်တော့်အကြောင်းသိသားနဲ့”

“ဟဲ..ဟဲ..မင်းကိုတော့ ငါစိတ်ချပါတယ်ကွာ..ထွန်းနိုင်ကိုပဲ..” ဦးသိုက်မောင်းက ထွန်းနိုင်ဆိုသူကို လှည့်ကြည့်ရင်းပြောလိုက်သည်။ ထွန်းနိုင်ဆိုသူမှာ မိုးနိုင်နှင့်ညီအစ်ကို ဆိုပေမယ့် အကျင့်စရိုက်ကတော့ လုံးဝမတူ။အခုလည်း မိုးနိုင်ကဦးသိုက်မောင်းကို ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်စကားပြော နေပေမယ့် ထွန်းနိုင်ကတော့ မတုန်မလှုပ်ကျောက်ရုပ်အတိုင်းဦးသိုက်မောင်းကသူ့နာမည်ပြောမှ

လေသံတင်းတင်းဖြင့် “အဘကလည်း စိတ်မချရအောင်ကျွန်တော်က ဘာလုပ်နေလို့လဲ” “မင်းကတစွတ်ထိုးတဇောက်ကန်းလေ မိုးနိုင်လိုမှမဟုတ်ပဲ..” “အဘကလည်း..ဒါပဲခဏ.ခဏ.ပြောနေတာပဲ ကျွန်တော် ..အခုတလော ..စိတ်ကိုထိန်းပါတယ်ဗျ..မယုံမိုးနိုင် မေးကြည့်ပါလား” “ဟုတ်ပါတယ်..အဘရယ် ထွန်းနိုင်အခု..သိပ်မမိုက်တော့ပါဘူး..” “အေး..ငါအခုလုပ်မယ့်ကိစ္စက အရေးကြီးတယ် တစ်ဇောက်ကန်းလုပ်လို့မဖြစ်ဘူး မိုးနိုင်မင်းရဲ့ဉာဏ်စွမ်းနဲ့ ထွန်းနိုင်ရဲ့ လက်ရုံးရည်ကောလိုတယ်..မင်းတို့နှစ်ယောက်လုံး စိတ်ချဖို့လိုလို့ ပြောနေတာ..”

ထိုသို့စကားပြောနေကြစဉ် ဦးသိုက်မောင်း၏ခြံစောင့် အစားအသောက်များ အရက်ပုလင်းများအထုတ်များ ဖြင့်ဝင်လာပြီး ဦးသိုက်မောင်း တို့ရှေ့ခါးညွှတ်ခါ နောက်ဖေးသို့ဝင်သွားသည်။မကြာမှီ စားစရာသောက်စရာ အစုံအလင်ကို ပန်းကန်ပြားဖြင့်ထည့်ပြီး အရက်ပုလင်း ခွက်၊ရေခဲ ဆော်ဒါအစရှိသည်တို့ကိုပြင်ဆင်ပေးကာ “အဘ..ဘာလိုသေးလည်း.” “အေး..မလိုတော့ဘူး ခြံကိုသာဂရုစိုက် ငါဒီညဒီမှာအိပ်မယ်..ဟုတ်လား..” “ဟုတ်ကဲ့..ခင်ဗျ” ခြံစောင့်ထွက်သွားသည်နှင့် ဦးသိုက်မောင်းတို့အရက်ဝိုင်းစလိုက်သည်။

ဆေးလိပ်မီးခိုးငွေ့များကို အသာမှုတ်ထုတ်ရင်း ဦးသိုက်မောင်းပြောရမည့်စကားလုံးများကိုစဉ်းစားနေမိသည်။ သူ့ရှေ့တွင် သူ့အတွက်အသက်ပေးသစ္စာရှိသော သူအယုံကြည်ရဆုံး လူနှစ်ယောက်ရှိနေသည်။ထိုညီအစ်ကို နှစ်ယောက်ဖြင့် ကိစ္စပေါင်းများစွာသူကျော်ဖြတ်ခဲ့သည်။မိုးနိုင်က ခေါင်းသမား အရာရာကိုဉာဏ်ဖြင့် လွှာသုံးသည်။သူကသွေးအေးသည်။ရက်စက်တက်သည်။မျက်နှာတစ်ခုလုံး ပြုံးနေသော်လည်းအတွင်းက ကောက်ကျစ်သည်။သူ့အတွက်တော့ အားကိုးရသည့် စစ်သူကြီးတစ်ဦးလိုဖြစ်သည်။ထွန်းနိုင်ကလည်း မိုက်သည့်နေရာတွင်ကမ်းကုန်သည်။

တစ်ခါတလေ ဦးနှောက်မသုံးပဲ လက်ရုံးရည်သာအသုံးပြုတက်သဖြင့် စိတ်ပျက်မိသော်လည်း တစ်ခါတရံအသုံးတည့်လှသဖြင့်သူ့အတွက်အားကိုးရသော စစ်သူရဲကောင်း လိုဖြစ်သည်။ အရက်ခွက်ကိုတစ်စိမ့်စိမ့်သောက်ရင်း ဦးသိုက်မောင်းဘာပြောမလဲကို မိုးနိုင်နားစွင့်နေသည်။ထွန်းနိုင်ကတော့ အရက်ခွက်ကို စိမ်မသောက်တက် တစ်ကျိုက်ထည်းမော့ခါ ဆေးလိပ်ကိုမြှင်းသာဖွာနေသည်။ “မင်းတို့ မာမာနွယ်ကိုသိလား..” မိုးနိုင်ကခေါင်းညွတ်ပြသည်။ထွန်းနိုင်ကတော့ ခေါင်းသာအသာဆတ်ပြသည်။မသိခံနိုင်ရိုးလား မန္တလေး ရှမ်းပြည်နယ်တဝိုက် နာမည်ကြီးစီးပွားရေးသမားပဲ။တခုတော့ရှိသည် ဦးသိုက်မောင်းတို့လူကုံထံ အသိုင်းအဝိုင်းလို ကုမ္မဏီဖွင့်ထားသူတော့မဟုတ် ။

နယ်စပ်ကပစ္စည်းတွေကုန်ကားနဲ့သယ်ပို့၊ဒီကြားထဲ မှောင်ခိုပစ္စည်းများကို ဒိုင်ချုပ်ပြီးကိုင်ထားသည်။မာမာနွယ်ကိုကြောပြီး ဒါမှမဟုတ်အကြောင်းမကြားပဲ မှောင်ခိုပစ္စည်းကိုင်ဖို့မကြိုးစားနှင့် လူ့ပြည်ကိုစွန့်ခွာသွားဖို့ သေချာသွားမည်။မာမာနွယ်တွင်တပည့်လူမိုက် များက ၀ိုင်းဝိုင်းလည်နေပြီး သူ့အဖေကိုယ်တိုင်က နယ်စပ်တွင် အရာရှိတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။အသက်က ၃၅နှစ်ကျော် ရှိပြီး မုဆိုးမတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ “အဘ..ကဘာလုပ်ချင်လို့လဲ”မိုးနိုင်က မျက်မှောင်ကြုံ့ရင်းမေးလိုက်သည်။မေးရမည်လေ မာမာနွယ်ဆိုရင် တော့ တော်ရုံကိစ္စမဟုတ်တာသေချာသွားပြီပဲ။ ဥိးသိုက်မောင်းအရက်ခွက်ထဲအရက်ကို ခပ်ဖြည်းဖြည်းငှဲ့ကာထည့်နေသည်။အရက်ငှဲ့နေရင်းတစ်ခွန်းတည်း ပြောသည်။

“အဲဒီမိန်းမကို ..လူ့ပြည်ကနှင်ထုတ်လိုက်..ချင်တယ်” ဦးသိုက်မောင်းအသံက ခပ်အေးအေးထွက်ပေါ်လာသည်။အရက်ကိုသာ ဇိမ်နဲ့သောက်နေသောထွန်းနိုင် တောင်ခေါင်းထောင်လာသည်။ “အဘ..ကျွန်တော်ရှင်းလိုက်မယ်လေ..”ထွန်းနိုင်ကတော့ သွေးဆူလွယ်သူပီပီလူသတ်တာကို ရှင်းဖို့ခွင့်တောင်းလိုက်သည်။ “နေပါဦး..ဒီကိစ္စက အဲလိုလဲမဟုတ်ဘူး..မိုးနိုင်..မင်းကိုငါအားကိုးတယ်နော်..” “ဟုတ်ကဲ့..အဘပြောပါ..” ဦးသိုက်မောင်းကိုယ်ကို ကိုင်းလိုက်ပြီးအရေးကြီးလေသံခပ်တိုးတိုးဖြင့် “ဒီလိုကွာ..လွန်ခဲ့တဲ့တစ်လလောက်က မာမာနွယ်တို့ဘက်ကငါ့ ဆီကိုလူတစ်ယောက်ရောက်လာပြီး ရွှေချောင်းရယ်၊သစ်ကိစ္စရယ် အခြားစီးပွားရေးတွေကိုဆွေးနွေးကျတာပေါ့၊

သူတို့ကငါနိုင်ငံခြားနဲ့ အဆက်အသွယ်ရှိတာကိုပိုသဘောကျနေတယ်၊အဓိကဆွေးနွေးတာကတော့ သူတို့ကဟိုကပစ္စည်းပို့ ငါက ဒီကနေဒေါ်လာနဲ့ပြန်ဖြုန်းပြီးပို့ပေး ငါက ငါးဆယ်ရာခိုင်နှုန်းရမယ် အမှန်ကတော့ မှောင်ခိုပေါ့ကွာ ငါ့ကုမ္မဏီက ဂိုဒေါင်နဲ့ကားတွေကိုအသုံးပြုမယ် ငါ့ပါ၀ါနဲ့ပစ္စည်းတွေကိုကာကွယ်ပေးရမယ်ပေါ့” “အဘ..အဲဒါအဆင်မပြေလို့လား” “အေး..ဇာတ်လမ်းကအစက ငါလည်းလုပ်ကွက်အသစ်ရ..နယ်မြေလည်းအသစ်ဖြစ်တယ်ဆိုပြီး သဘောတူခဲ့တာပဲ၊ဒါပေမယ့် လုပ်တာမှမကြာသေးဘူး မာမာနွယ်ရဲ့လောဘအကြောင်း ငါသိခဲ့ ရတော့ဒီမိန်းမကို အသက်ရှင်လျက်ထားတာ ငါ့အတွက်အန္တရာယ်ပဲ”

“သူက..အဘကို.ဘာလုပ်လို့လဲ” “ပြောရရင်ကွာ..လွန်ခဲ့တဲ့တစ်ပတ်က သူ့ဘက်ကရွှေချောင်းတွေကို ငါဖျောပေးမယ်ဆိုပြီး သိမ်းကြုံးဝယ်လိုက်တယ်…ပစ္စည်းတွေကိုတစ်ဝက်ကရေလမ်းက သယ်ပြီးကျန်တစ်ဝက်ကကုန်းလမ်းက သယ်တယ်၊ကုန်းလမ်းကသယ်တဲ့ ရွှေတွေ လမ်းမှာစစ်ဆေးရေးနဲ့တိုးပြီးအကုန်သိမ်းခံရတယ်၊အဓိက က ရွှေချောင်းတွေထဲမှာ ခိုးရာပါပစ္စည်းတွေပါနေတာပဲ၊ငါ့မှာအတော်ရှင်းလိုက်ရတယ်။အဲ..သတင်းပေးက မာမာနွယ်ပဲ။

ရန်ကုန်ကအရာရှိ အသိုင်းအဝန်းကငါ့မိတ်ဆွေတစ်ယောက်သတင်းပေးတာပဲ၊သူကငါ့ကို အမှုဟောင်းတွေထဲမှာ ငါနဲ့ပတ်သတ်တာရှာပြီး အထဲကိုဆွဲထည့်ဖို့လုပ်နေတယ်” မိုးနိုင်ဦးသိုက်မောင်းပြော သည်ကိုဂရုတစိုက်နားထောင်နေရင်း အရက်ခွက်ကိုမော့လိုက်သည်။ “အဘ..သူကအဲဒီလောက်ပိုင်လို့လား..” “ကျွတ်..တစ်လောကလေကွာ အမြီှးရှည်ရှည်အကောင်ကြီးတစ်ကောင် ရှမ်းပြည်နယ်ကိုလုပ်ငန်းစစ်ဆေးဖို့ ဆိုလားထွက်သွားတယ်လေ……

အဲဒီအကောင်ကြီးကို မာမာနွယ်က စပယ်ရှယ်ပြုစုလိုက်တယ်ထင်ပါရဲ့ ဘိုးတော်က မာမာနွယ်ကိုအခု ကီပင်လိုဆက်ဆံနေတယ်ကွာ၊ပြောချင်တာက အခုငါထပြီးကြမ်းရင် ငါလုပ် တယ်လို့ ဘိုးတော်ကထင်မှာပဲ၊ဒီအတိုင်းထားပြန်ရင်လည်း မာမာနွယ်က ရန်ကုန်ကိုဆင်းပြီး ငါ့စီးပွားရေးကို လက်ဝါးကြီးအုပ်ချင်တာနဲ့ အမျိုးမျိုးကြံနေဦးမှာပဲ။အဲဒါကြောင့်..မင်းဒို့နှစ်ယောက်လုံး အဲဒီကောင်မကို ငါသတ်စေချင်တာ၊ဒီကောင်မ သေမှငါနောက်ကြောင်းအေးမှာ။

တစ်ခုတော့ရှိတယ်…..ငါ့ကြောင့်ဆိုတာ လုံးဝပေါ်လို့မဖြစ်ဘူး…မြွေမသေတုတ်မကျိုးနည်းပဲငါလိုချင်တယ်…ဒီကောင်မကိုသေရင်ပြီးရော….. မိုးနိုင်မင်းရဲ့ဉာဏ်စွမ်းကိုကြည့်မယ်ကွာ ၊ထွန်းနိုင်ကတော့ မိုးနိုင်လိုတာလိုက်လုပ်ပေးလိုက်…၊ဒီကောင်မ သေရင် သူ့လုပ်ကွက်တွေ ကိုငါဆက်လုပ်လို့လဲရပြီ။ပြောချင်တာက…သုံးလအတွင်းမင်းတို့ဒီကောင်မကို
သေအောင်လုပ်၊သူမသေရင် ငါသေလိမ့်မယ်။နောက်ဆုတ်လို့မရဘူး……အောင်မြင်ရင် ရမယ့်အကျိုးအမြတ်က လည်းနင့်နေအောင်ရမှာ…မင်းတို့လည်းအဆင်ပြေ…ငါလည်းအဆင်ပြေ ..ကဲ..ဘယ်လိုလဲ”

ဦးသိုက်မောင်း အေးအေးလှိုင်အိမ်ကို ရောက်တော့ ဟွန်းသံအရင်ပေးလိုက်သည်။အရင်ကသူ့ကားဟွန်းသံ ကြားသည်နှင့် သူ့ချွေးမမှာအိမ်ထဲမှထွက်ခါသူ့ကို ထွက်ကြိုလေ့ရှိသည်။ဒီနေ့မှ လူရိပ်လူရောင်မမြင်သဖြင့် ကားပေါ်မှဆင်းပြီးအိမ်ထဲဝင်ကြည့်လိုက်တော့ ဧည့်ခန်းတွင် သူ၏ချွေးမလေးကို ဖင်သားဖြူဖြူလုံးလုံးလေးက ထမီလှန်ပြီးပေါ်နေသည်။ဖင်သားနှစ်ခြမ်းကို ဦးသိုက်မောင်းမြင်လိုက်ရတော့မျက်လုံးကခွာမရဖြစ်သွားသည်။

နောက်မှ ဧည့်ခန်းထဲဝင်ပြီးအနားတိုးကြည့်လိုက်မှအေးအေးလှိုင်၏ ကျောကုန်းမို့မို့လေးကတုန်တုန်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ဥိးသိုက်မောင်း သူ့ချွေးမပုံစံကိုကြည့်ပြီး တစ်ယောက်ယောက်သူ့ချွေးမကိုမုဒိန်းကျင့်သွား သလားလို့ထင်သွားသည်။ဒါကြောင့် သူ့ချွေးမပခုံးကိုလှမ်းကိုင်လိုက်ပြီးဆွဲထူကာ လောတကြီးဆွဲလှည့်လိုက် သည်။ မြင်လိုက်ရသည်က အေးအေးလှိုင်၏ ၀ိုင်းစက်နေသောမျက်လုံးများမှ မျက်ရည်စီးကြောင်းများနှင့် ပါးစပ်နားတဝိုက်တွင် သားရည်များပေပွနေသည်။

ဘလောက်(စ်)အကျီကလဲ ကြယ်သီးသုံးလုံးပြုတ်ထွက်နေ သောကြောင့် လုံးထစ်သောရင်သားဆိုင်မှာ ဘရာစီယာအောက်မှဝင်းဝင်းဝါ၀ါပေါ်နေသည်။ဦးသိုက်မောင်း အေးအေးလှိုင်မျက်နှာပေါ်ဝဲကျနေသောဆံစများကို အသာသပ်တင်လိုက်ပြီး အသံကတုန်ရီစွာဖြင့်မေးလိုက် သည်။ “သ.မီး..အေး..ဒါ…ဒါ…..ဘယ်သူ.လုပ်တာလဲ..ဖေ့ဖေ့ကိုပြောပါဦး..ဘာဖြစ်တာလဲ….ပြောစမ်းပါဦး……” “အဖေ….ရယ်…သမီး..သမီး…ဟီး..ဟီး….” အေးအေးလှိုင်ဦးသိုက်မောင်း ရင်ခွင်ကိုခေါင်းတိုးဝင်ပြီး သည်းထန်စွာငိုကြွေးတော့သည်။ဦးသိုက်မောင်း အေးအေးလှိုင် ကျောပြင်ကို သပ်သပ်ပြီးစုပ်သပ်ကာချော့နေရသည်။အေးအေးလှိုင်ကို အသာဖေးမကာ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ခိုင်းပြီး မှသူ့ခါးကိုဖက်၊ရင်ခွင်ထဲခေါင်းထိုးဝင်ခါ ငိုနေသောချွေးမကိုအသာခေါင်းကိုမပြီးမှ

“သမီး…သမီး..အဖေပြောတာနားထောင်နော်..သမီးအဖေ့ကိုပြောနော်..ဟုတ်ပြီလား…ငိုနေတာနဲ့ ဒီကိစ္စကမပြီးဘူး……ပြောနော်…အဖေဒီကိစ္စရှင်းပေးမယ်…ပြော…သမီးကို..ဘယ်သူကဘာလုပ်သလဲ” “ဘာ…..ဘာ…..မှ..မဟုတ်ပါဘူး…….အဖေရယ်..ဟင့်..ဟင့်…..ဟင့်” “သမီး..ပြောစမ်း…အဖေ့ကိုယုံစမ်းပါ…ဒါငိုနေလို့မပြီးဘူး..သမီးကိုဘယ်သူလုပ်တာလဲ” “ဟို..အဖေ့သားကိုကိုကြီးပေါ့…သမီးကို..ဟင့်..ဟင့်” ဦးသိုက်မောင်း မျက်စိထဲကိုကိုကြီးရုပ်က ထင်းခနဲပေါ်လာသည်။ခေါင်းထဲတွင် လည်းဒိုင်းခနဲဖြစ်သွားသည်။

သေစမ်းသောက်ကြိုးနဲ ..ငါလိုးမသား.ငါ့သား..ခွေးကောင် သိပြီ..တောက်ဒီကောင်ကွာ ကိုယ့်မိန်းမကို မျက်ရည်မျက်ခွက်ဖြစ်အောင် ..ဘာလုပ်လိုက်လို့လဲ..ငါကလည်း..လျှာရှည်ပြီး..ဟာကွာ.. ဦးသိုက်မောင်း မျက်နှာဘယ်နားသွားထားရမှန်းတောင်မသိတော့..အေးအေးလှိုင်ကိုလည်းမျက်နှာချင်း မဆိုင်ရဲ။ ထိုသို့ဖြစ်မှန်းလည်းအေးအေးလှိုင်ကမသိ ပြောလက်စနဲ့ တစ်သက်လုံးရင်ထဲသိမ်းထားသမျှ ဦးသိုက်မောင်းကို ရင်ချင်းအပ်၊ ခါးကိုဖက်ပြီးအပီအပြင် ရင်ဖွင့်တော့သည်။

(စကားပြော…နောက်ခံတီးလုံး…ဒုံ.ဒုံ.ချက်.ချက်.ဒုံ..ဒုံ..ချက်..ချက်) “ဟင့်..အဖေ့သား..မကောင်းဘူး.ဟင့်..သမီးကိုညားခါစကတော့..နတ်သမီးလေးဆိုပြီး..နေ့ကော.ည.ကော ထမီတောင်မကပ်ရဘူး..ဟင့်..အစစအရာရာလည်း.သမီးသဘောဆိုပြီး..သမီးကိုအရမ်းအလိုလိုက်ခဲ့တာ..ဟင့် သိတယ်မလား..အဖေ..ဟင့်” “အင်း..သိ.သိ..သိပါတယ်” “အခုတော့..ဟိုဟာမ..ပေါ်လာခတည်းက.သမီးကို အရမ်းနှိပ်စက်တာပဲ.အဖေရယ်.ဟင့်..

သမီးသူ့အပေါ် ဘာများမယားဝတ္တရားမကျေပွန်တာ ရှိသလဲ၊သမီး ကိုဘယ်အချိန်ဘာလုပ်လုပ်သမီး တစ်ခါမှမငြင်းဖူးဘူး၊ ပြောတော့ သမီးကအိပ်ရာမှာ သူ့ကိုမပြုစုတက်ဖူးဆိုပြီး၊သမီးလောက် သူ့အပေါ်ကောင်းတာရှိမလား၊ ဖင်ချမယ်ဆိုလည်း ကုန်းရ၊လရည် မြိုဆိုလည်း မြိုချ၊ တစ်ခါတစ်လေ နေမကောင်းဖြစ်ချင်တာတောင် သူအောင့်ထားရမှာ စိုးလို့ ကြိတ်မှိတ်ခံရတာပဲ..ဟင့်..နောက်ဆုံး ကုန်ကုန်ပြောမယ်အဖေရယ်သူ ဟို ကောင်မကိုယူတော့..သမီးသူစိတ်ဆင်းရဲအောင်ဘာမှ မလုပ်ခဲ့ပါဘူး..ဟင့်..သမီး..သူ့စိတ်တိုင်းကျနေခဲ့တာ ပါ..ဒါတောင် သမီးကိုအကောင်းမမြင်ဘူး ..ဟင့်..ဟင့်…” “ဟို.အခုသမီးကို….သားက..ဟို..ဘာဖြစ်ကြတာလဲဟင်…” “သမီးကို..သူသက်သက်ရန်လုပ်တာပါ.

အဖေရယ်…အဖေ့သားက အရင်တစ်ပတ်ကပြောတယ်လေ… သမီးနဲ့ဟိုဟာမနှစ်ယောက်ကို တစ်ပြိုင်ထဲလိုးမယ်ဆိုပြီးပြောတယ်…ဟိုဟာမကသဘောတူတယ်တဲ့.. သူကအရှက်မရှိပေမယ့်..သမီးကဘယ်လိုဖြစ်ပြီး အဲကောင်မနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး ကုန်းရမှာလဲ..ဟင့် အဲဒါကို..မဖြစ်နိုင်ဘူးပြောတာ..သူကစိတ်ဆိုးတယ်လေ..အဖေစဉ်းစားကြည့်..သမီးတို့နှစ်ယောက်က သူ့မိန်းမတွေဖြစ်လို့ သာတယ်နာတယ်ဆိုပြီးမတွက်ရဘူးတဲ့၊ ဟိုဟာမက လည်းလွန်ခဲ့တဲ့ရက်က သမီး ဆီဖုန်းဆက်သေးတယ်၊ မမစောက်ပတ်ကို နေ့တိုင်းရက်ချင်တယ်ဆိုပြီး၊အရှက်မရှိ ပြောရဲလိုက်တာ အဖေရယ်…သမီးလည်းပြောပစ်ပလိုက်တယ်…ငါ့စောက်ပတ်ကိုရက်ချင်ရင်..ငါသေးပေါက်တိုင်း နင်မျက်နှာလာခံပေးရမယ်ဆိုပြီး” “အဲ…အဲ.ဒီတော့.သူ…က..ဘာ..ပြန်..ပြော….လဲ”

“မမက စကားပြောတာအရမ်းsexy ဖြစ်တာပဲဆိုပြီး သမီးကိုရယ်ပြီးပြောတယ်လေ၊သမီးလေ စိတ်ဆိုးလိုက် တာအရမ်းပဲ၊ သူ့ကိုမျက်နှာချင်းဆိုင်မြင်ရရင်ထသတ်မိမလား မသိဘူး၊ ဟင့် ပြောသာပြောရတာပါ အဖေရယ်..အဖေ့သားက သမီးကို ဂရုမစိုက်တာကြာပါပြီ။ သမီးသူ့အပေါ်ဘယ်လောက်ကောင်းကောင်း သမီးကို အသိအမှတ်မပြုတော့ဘူး..အဖေရယ်..ဟင့်..ဟင့်” “ဟို..သမီး…အဖေအကြံတစ်ခုပေးရမလား…..” “ဘာများလဲအဖေ….” “သမီး…..ကလေး ယူဖို့ကြိုးစားကြည့်ပါလား..ကလေးရရင်ဒီကောင် အချိုးပြောင်းသွားမှာပါ”

“ဟင်..အဖေကလဲ..ရမယ် ..အားကြီး.သူ့ဟာမတောင် မရတာ..သမီးဆီလာတိုင်း ဖင်ပဲချတာ…ဘယ်လိုရမှာလဲအဖေကလဲ..” “အွန်…..အင်း..ဒါ..က…ဘယ်လို..ဟိုလေ…သ..မီး သူ့ကိုညှိလို့မရဘူးလား…အဖေ..ပြောတာ…သိ တယ်..မလား” “ဟင့်…..မရလို့ပေါ့..အဖေရယ်…..သမီးကိုက ..ကံဆိုးပါတယ်…ဟီး….” (တီးလုံး..ရပ်….ပုံမှန် နောက်ခံတီးလုံးဝင်…action..စမယ်) ဦးသိုက်မောင်းသူ့ရင်ခွင်ထဲဝင်နေသော သူ့ချွေးမအေးအေးလှိုင်ကျောကိုအသာပွတ်ပေးရင်း ချော့နေရသည်။ အေးအေးလှိုင် ခေါင်းကိုကျော်ကြည့်လိုက်တော့ ထမီအထပ်ဆင်လျော့ပြီး ဖင်အကွဲကြောင်းလေးကို
ခါးကော့ထားသဖြင့် မြင်နေရသည်။အေးအေးလှိုင်အသားမှာ ဖြူပြီး စိုနေသဖြင့် ဖင်သားနှစ်ထစ်မှာ ပြောင်တင်း နေသည်။

ဦးသိုက်မောင်း အေးအေးလှိုင် ခါးဆီသို့ညာဖက်လက်ကို အသာထိုးထည့်ကာဖက်လိုက်သည်။ ဘယ်လက်ကတော့ ကျောကုန်းလေးကို ပွတ်ပွတ်ပေးရင်း၊ တိတ်ပါသမီးရယ်ဆိုပြီး ချော့နေသည်။ မျက်လုံးကတော့ အေးအေးလှိုင်ဖင်အကွဲကြားဆီမှ မခွာတော့၊ညာဖက်လက်ဖဝါးက ထမီနှင့် အကျီကြားပေါ် နေသောခါးသားလေးကို အသာပွတ်ရင်း လက်ဖဝါးက နောက်ဖက်ဆီသို့ရောက်ရောက်လာ သည်။ အဓိကအေးအေးလှိုင်၏ ဖင်ကိုနှိုက်ရန် လက်ကိုဖြည်းဖြည်းချင်း ရွေ့ရွေ့လာသည်။ ဦးသိုက်မောင်း ၏ညာလက်ကတော့ ရန်သူ့စခန်းကိုခြေမှုန်းရန် တွားသွားလာသော ကွန်မန်ဒိုစစ်သည်ကဲ့သို့ သူ၏ ရည်မှန်းချက်သို့ ဖြည်းဖြည်းချင်းလာနေ၏။

ထိုအချိန် အေးအေးလှိုင် ငိုသံပျောက်သွားပြီး ဦးသိုက်မောင်း ရင်ခွင်ထဲဝင်ရာမှ ရုတ်တရက် ခွာလိုက်သဖြင့် လန့်သွားသေးသည်။အေးအေးလှိုင်က ဘာမှမပြော ဦးသိုက်မောင်း ပခုံးပေါ်မေးတင်ပြီး ရင်ချင်းအပ်ခါပြန်ဖက်သည်။ဦးသိုက်မောင်းလည်း အခြေအနေကောင်းသဖြင့်ဆက်လက်ချီတက်သည်။ ခဏအတွင်း အေးအေးလှိုင်ဖင်သားတခြမ်းပေါ်လက်ဖဝါးရောက်သွားသည်။ အခြေအနေကောင်းဆဲ.ဆက်လက်ပြီး ဖင်သားကိုအသာပွပ်ခါ တင်းတင်းလေးညှစ်လိုက်သည်။ထိုခဏ အေးအေးလှိုင် လက်ကိုနောက်ပြန်ပြီး ဦးသိုက်မောင်းလက်ကောက်ဝတ်ကိုဆွဲယူလိုက်သည်။ဦးသိုက်မောင်း စိတ်ထဲလန့်သွားပြီးအေးအေးလှိုင်မျက်နှာကို မဝံ့မရဲကြည့်လိုက်တော့ အေးအေးလှိုင်မျက်နှာမှာ စိတ်ဆိုးပုံမရပဲ သူလက်ကိုမျက်နှာနားဆွဲကပ်လိုက်သည်။

“အဖေ.ကလဲ..ဖင်နှိုက်ရင် ခြောက်ကပ်ကပ်ကြီး..ဖြစ်နေမှာပေါ့.သမီးလုပ်ပေးမယ်..” ပြောပြီးသည်နှင့် အေးအေးလှိုင် နှုတ်ခမ်းကိုအသာဟပြီး လျှာကိုထုတ်သည်။ပြီးသည်နှင့် ဦးသိုက်မောင်း၏ လက်ညှိုး၊လက်ခလယ်၊လက်သူကြွယ်၊လက်သုံးချောင်းကို ပူးပြီးစုပ်တော့သည်။ဦးသိုက်မောင်း စကား မပြောနိုင် မျက်လုံးပြူးပြီးသာကြည့်နေသည်။တံတွေးများရွှဲလာမှ လက်ကိုလွှတ်လိုက်ပြီး “ရပြီ..အဖေ..” ပခုံးပေါ်ပြန်မေးတင်ပြီး ဦးသိုက်မောင်းကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဖက်ခါ ခါးကိုကော့ဖင်ကိုကောက်ပေးလိုက်သည်။ ဦးသိုက်မောင်း လည်းဒီလောက်အချိန်အနေကောင်းသဖြင့် အေးအေးလှိုင်ခါးဘေးမှ ဖြတ်တက်ပြီး ဖင်ကြားထဲသို့ တံတွေးများရွှဲနေသောလက်သုံးချောင်းကို နှိုက်ပြီးထည့်လိုက်သည်။

“အ..အဖေ..ဖြည်းဖြည်း..အင့်..အင့်…အ..” အစဦးမို့ ဦးသိုက်မောင်း လက်ခလယ်ကို အေးအေးလှိုင်ဖင်ပေါက်ထဲသို့လက်တဆစ်လောက် အသာလိမ် ထည့်လိုက်သည်။အေးအေးလှိုင် ဖင်ကိုကောက်သွားပြီးခေါင်းလေးမော့တက်သွားသည်။ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ ဝင်နေသော လက်ချောင်း၏အထိအတွေ့ကို စပ်ဖြင်းဖြင်းလေး အေးအေးလှိုင်ခံစားနေရသည်။ စိတ်ကလည်း ဖင်နှိုက်ခံရကတည်းက တဟုန်းဟုန်းတောက်လောင်လာတော့ ဦးသိုက်မောင်းကိုပိုမိုတင်း ကြပ်စွာဖက်လိုက်ရင်း ဖင်ကိုအသာကြွပြီး ခါးကိုပိုကော့ပေးလိုက်သည်။

“သမီး..ဖင်ကကိုင်လို့နှိုက်လို့ကောင်းလိုက်တာ..သမီးရယ်….” ဦးသိုက်မောင်း ကလက်ခလယ်ကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေရင်း ဘယ်လက်ကခါးကိုဖက်ရာမှ ထမီထဲလက်ကို ထိုးထည့်ပြီး ရှေ့ပေါက်ကိုလှမ်းြ့ပီး ပွတ်ဆွဲလေးလုပ်လိုက်တော့ အေးအေးလှိုင် ဆတ်ဆတ် လူးသွားသည်။ဦးသိုက်မောင်း အေးအေးလှိုင်ဖင်ပေါက်ထဲလက်ကိုတစ်ဆစ်တိုး၊ရှေ့ပေါက်ကိုလည်း လက်ကိုတစောင်း ပွတ်ပွတ်ဆွဲတော့ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များစိမ့်စိမ့်ထွက်လာသည်မှာ ဦးသိုက်မောင်း လက်ကိုရွှဲကုန်သည်အထိဖြစ်သည်။ တဖြည်းဖြည်း ထမီထဲလက်က သွက်သွက်လာပြီးဖင်ထဲလည်းလက်နှစ် ချောင်းပူးဝင်သည်အထိ ဥိးသိုက်မောင်းဇာတ်ကြမ်းတိုက်ပြီးမှ လက်တွေကိုပြန်ရုတ်လိုက်သည်။ဖင်ကို ဆိုဖာမှ လွတ်အောင်ကြွထားသော အေးအေးလှိုင်မှာ ဦးသိုက်မောင်းလက်တွေပြန်နှုတ်သွားသဖြင့် ဆိုဖာပေါ်သို့
အရုပ်ကြိုးပြတ် လဲကျသွားသည်။

လဲကျသည်နှင့် နဂိုကကျွတ်နေသောထမီမှာ ပေါင်လည်သို့ရောက်သွားပြီး အမွှေးကြဲကြဲနှင့် စောက်ပတ်ပြဲပြဲမှာ အရည်များရွှဲပြီး ဦးသိုက်မောင်းရှေ့တွင် ခြေထောက်များကားလျက်ပေါ် နေသည်။အေးအေးလှိုင် ရွှေရင်အစုံမှာ လည်းနိမ့်ချည်မြင့်ချည်နှင့် ဘလောက်(စ်) အကျီအောက်မှ လှုပ်ရှားနေ သည်။ဦးသိုက်မောင်း မတ်တက်ရပ်ကာ အေးအေးလှိုင်ကိုမိုးကြည့်ပြီး ကုန်းလိုက်ခါ အေးအေးလှိုင်၏ ဘလောက်(စ်) အကျီကြယ်သီးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲ ဖြဲလိုက်သည်။ “ဗြိ” ကြယ်သီးများအဆုံးထိပြုတ်ထွက်ယုံသာမဟုတ် အကျီသားတောင်နည်းနည်းစုတ်သွားသည်။ ရင်ဘတ်ကြယ်သီးများ တစ်လုံးမကျန်ပြုတ်ထွက်သွားသဖြင့် အောက်ခံအဖြူရောင် ဘရာစီယာမှာ နို့နှစ်လုံးနှင့် ဟာလာဟင်းလင်းပေါ်ထွက်နေသည်။

ဦးသိုက်မောင်း ပုဆိုးကိုကွင်းလုံးပုံချလိုက်သည်။ အမွှေးမည်းမည်းကောက်ကောက်များကြားမှ အကြောများထောင်ကာ ဖြောင့်တန်းနေသောနီညိုရောင် လီးထစ်နှင့် လီးမည်းမည်းတစ်ချောင်းက အေးအေးလှိုင်ကိုမျက်လုံးကျယ်သွားစေသည်။ “သမီး..ပေါင်ကားထားလိုက်” “လိုးတော့မလား..အဖေ..ပြီးရင်သမီးအထဲမှာ ..ပြီးလိုက်ပါနော်..သမီး..အဖေ့အတွက်..မြေးမရပေမယ့် သားဖြစ်ဖြစ်..သမီးဖြစ်ဖြစ်..မွေးပေးချင်လို့ပါ..နော်..” “ဒါကတော့..ကံပေါ့ကွာ..အဖေကြိုးစားပါ့မယ်..” ဦးသိုက်မောင်းဆိုဖာပေါ်ဒူးတင်ပြီး အေးအေးလှိုင်ကိုယ်ပေါ်ထပ်ချလိုက်သည်။လီးကစောက်ပတ်နှင့် တတန်းတည်းဖြစ်အောင်ချိန်ပြီး စောက်ပတ်ထဲသို့ဒစ်မြုပ်အောင်အရင်သွင်းလိုက်သည်။

“ရှီး..အ..အဖေ..ရတယ်လိုး..လိုး..ကောင်းလိုက်တာ..အ..အ..င်း..လိုး.အဖေ” စစခြင်းမို့ အရည်ရွှဲနေသော စောက်ပတ်ထဲသို့လီးကထစ်ထစ်ပြီးဝင်ကာ အဆုံးထိရောက်ခါနီးမှ ပြန်ဆွဲထုတ် ပြီးပြန်ဆောင့်သည်။လေးငါးချက်လုပ်ပြီးမှ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို စောက်ပတ်ထဲအဆုံးထိရောက်အောင် ဆွဲဆောင့်လိုက်သည်။အေးအေးလှိုင်သွယ်စင်းဖြူနေသော သူ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဦးသိုက်မောင်းလီး ဝင်လမ်းထွက်လမ်းသာစေရန် အစွမ်းကုန်ကားပြီးလက်နှစ်ဖက်က ဦးသိုက်မောင်းဂုတ်ကို ကိုင်ကာ ပါးစပ်မှ ဦးသိုက်မောင်းကိုလိုးရန်တိုက်တွန်းနေသည်။ “လိုး..ပါ..ကောင်းလိုက်တာ…အဖေရယ်.အဖေ့လီးက ..ခံလို့ကောင်းလိုက်တာ..လိုး..လိုး.. အင့်.အ..အင့်..ဟုတ်ပြီ..အဖေ..ဆောင့်ပါ..ဆောင့်..ပါ” ဦးသိုက်မောင်း အေးအေးလှိုင်ကိုလိုးနေရင်း ဆောင့်ချက်များမြန်လာသည်။

ဆီးစပ်ချင်းရိုက်သံကလည်း တဘက်ဘက်ဖြင့် ဧည့်ခန်းထဲကျယ်လောင်လာသည်။အေးအေးလှိုင် ၏တအင်းအင်း ညည်းငြူသံများက ဦးသိုက်မောင်းကို ဓါတ်ဆီလောင်းနေသဖြင့် အေးအေးလှိုင်ကိုတောင်သတိမရတော့သူသိသည်က သူ့လီးဝင်ထွက်နေသော သူ့ကိုအရသာအပြည့်ပေးစွမ်းနေသော စောက်ပတ်ကိုသာငုံ့ငုံ့ကြည့်ပြီး နင်းကန်သာလိုးနေသည်။ “လိုး..လိုး..ကောင်း..အ..အင့်..အင့်.အင့်..အင့်..အင့်..အင့်….အင့်.မြန်မြန်လေး.အ.အ..” ဦးသိုက်မောင်းတဆတ်ဆတ် လိုးလိုက်သဖြင့်ဘာမှတောင်မကြာလိုက်ပါ။အေးအေးလှိုင်ကောသူကောရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့်ဆိုသလိုပြီးသွားသည်။

လီးရည်များ တဇစ်ဇစ်ဖြင့် စောက်ပေါက်ထဲသွင်းထုတ်ရင်း ဦးသိုက်မောင်း မျက်လုံးမှိတ်ခေါင်းမော့ပြီး တုန်တက်သွားသည်။ နောက်ငါးမိနစ်အကြာ… အေးအေးလှိုင် ခွိခနဲတချက်ရယ်လိုက်သည်။ဆိုဖာပေါ်လှဲရင်း သူ့ချွေးမကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ကာ ဘရာစီယာအောက်လက်ထည့်ပြီး နို့နှိုက်နေသော ဦးသိုက်မောင်း နားမလည်သည့်ပုံစံဖြင့် အေးအေးလှိုင် မျက်နှာကိုကြည့်ပြီးမေးလိုက်သည်။ “ဘာဖြစ်တာလဲ..သမီး.” “ဟိ..ဘာမှတော့မဟုတ်ပါဘူး..ခုန အဖေမလာခင်တုန်းက..အဖေ့သားက သမီးကိုကွင်းထုခိုင်းနေတာ.. ခစ်..အဲဒါ..သမီးကဧည့်ခန်းထဲမှာလုပ်ရတာရှက်လို့ဆိုပြီးသူ့ကိုပြောတာစိတ်ဆိုးသွားတယ်၊ သမီးပါးစပ်ထဲ
လီးဆောင့်ထည့်ပြီး ထွက်သွားတာလေ..အဲဒါတွေးမိလို့”

ဦးသိုက်မောင်း အေးအေးလှိုင်ဘရာစီယာကိုအပေါ်သို့တွန်းတင်ရင်း တင်းထွတ်သောနို့ကိုလက်က သာသာလေးညှစ်လိုက်သည်။ “ဒါက..ရယ်စရာလား” “ဟွန်း..အဖေကလည်း.စဉ်းစာကြည့်လေ..သားဖြစ်တဲ့ကိုယ့်ယောကျ်ားကိုကျတော့ ကွင်းထုပေးဖို့ရှက်ပြီး သူ့အဖေကိုအဲဒီနေရာမှာ အလိုးခံရတာ..မရယ်ရဘူးလား..ဟင်း..” “သမီးစိတ်မလုံရင်..အခန်းထဲသွားမယ်လေ..အဖေထင်တယ်တစ်ချီတည်းတော့ .ကလေးမရနိုင်ဘူး..” “အင်း..သွားမယ်အဖေ..ထ..ဒါပဲနော်…သမီးဖင်ချလဲ..စောက်ပတ်ထဲပြီးပေးရမယ်..ဘယ်အပေါက်လုပ်လုပ် စောက်ပတ်ထဲပြီးပေးရမယ်နော်..အဖေ..သမီးအဖေ့ကို..အားကိုးမယ်နော်…”

“အေးပါသမီးရယ်..အဖေကအသက်ကြီးတော့..သိပ်တော့မျှော်လင့်ချက်မထားနဲ့…ကိုကိုကြီးကိုသာရအောင် သိမ်းသွင်း..ဆေးစစ်ဖို့လိုတာ၊အခြားလိုတာတွေကို အဖေ့ကိုပြော..သိလား” “ဟုတ်ကဲ့..” နှစ်ဦးသား ဖင်အပြောင်သားဖြင့် ဦးသိုက်မောင်း အေးအေးလှိုင်ပခုံးကိုဖက်တွဲကာ အေးအေးလှိုင်တို့ လင်မယားအခန်းဆီသို့ နောက်တစ်ချီ ဆွဲရန်အတွက်ထသွားကြသည်။အခန်းထဲဝင်လိုက်တော့ ကိုကိုကြီးနှင့်အေးအေးလှိုင် တို့မင်္ဂလာဓါတ်ပုံက ကုတင်ခေါင်းရင်းတွင် ချိတ်ဆွဲထားသည်ကိုတွေ့ရ၏။

ဦးသိုက်မောင်းအေးအေးလှိုင်ဖင်ကို ဖြတ်ခနဲရိုက်ကာကုတင်ပေါ်တက်ခိုင်းလိုက်တော့ အေးအေးလှိုင်က မူနွဲ့နွဲ့ပြုံးပြရင်း ကုတင်ပေါ်လေးဖက်ထောက်တက်ကာ ကျန်သေးသောဘရာစီယာနှင့် အကျီကိုချွတ်လိုက် သည်။ကုတင်ပေါ်တွင်အေးအေးလှိုင်တစောင်းအိပ်လိုက်ပြီး ပေါင်ကိုကွေးလက်ကိုနောက်ပစ်ကာ ဖင်ပေါက်ကိုလက်ဖြင့်အသာနှိုက်လိုက်သည်။ “အဖေ..ဒီတစ်ခါ..ဖင်လိုးပါလား……ဟင်..” ဦးသိုက်မောင်း၏ အနည်းငယ်ပြော့နေသောသူ့လီးက အေးအေးလှိုင်စကားသံကြောင့်ဆက်ခနဲဖြစ်သွားသည်။ ဦးသိုက်မောင်းမျက်လုံးများက အရောင်တလက်လက်ထွက်လာနေသည်။

ပြီးပါပြီ