ကျနော်ဟာ လူဆိုး မောင်သာဒိုး
အညာနွေ ပူလွန်းသည်လို့ ဆိုပေမဲ့ သာဒိုး အတွက်တော့ ..ပူတယ်လို့ မထင်ဘူး ..။
နေက ခြစ်ခြစ်တောက် ပူနေသည် . .။ သာဒိုး ကြံရည်တခွက် မှာသောက်ပြီး ကြံရည်ဆိုင် မှာ ထိုင်စောင့်နေသည် ..။
အမာနီ့ကို သူ ချိန်းထားသည် . .။
သူ ထိုင်နေတဲ့ ကြံရည်ဆိုင်ရဲ့ ဆိုင်ရှင် ဘိုက်ပူပူနဲ့ လူကြီးက ငိုက်မြည်းနေသည် ..။ အမာနီ လာမဲ့လမ်းဘက်ကို သူ မျှော်ကြည့်နေသည် ..။ ခုထိတော့ မလာသေး ..။
ပြီးသွားတဲ့ သင်္ကြန်မှာ သူနဲ့ အမာနီနဲ့ ရီးစားဖြစ်သွားသည် . .။
သင်္ကြန်အကျနေ့မှာ အမာနီ့ကို ရီးစားစကား ပြောခဲ့ပြီး သင်္ကြန် အတက်နေ့မှာ အမာနီ့ဆီက သူ့ကို ပြန်ချစ်တယ်ဆိုတဲ့ အဖြေကို ရသည် . .။ စတွေ့တာက သင်္ကြန်မကျခင် နှစ်ပတ်လောက် က ..။
ဒက်ဒီ နဲ့ မာမီတို့ မန္တလေးကို ပြောင်းရတော့ သာဒိုးနဲ့ မမကြည်ပြာ ရန်ကုန်မှာဘဲ ဖွားဖွားအိမ်မှာ နေခဲ့ကြသည် . . .။ သာဒိုးက ဆယ်တန်း မို့ ရန်ကုန်မှာ တက်လက်စသူ့ကျောင်းကနေ မပြောင်းချင် ..။ မမကြည်ပြာ က တက္ကသိုလ် ဒုတိယနှစ် ..။ မမကြည်ပြာကလဲ ရန်ကုန်မှာဘဲ တက်ချင်သည် . .။ ဒက်ဒီ နဲ့ မာမီတို့ကလဲ ဖွားဖွားနဲ့ နေခဲ့ကြပြီး နွေကျောင်းပိတ်ကျမှ မန္တလေး လာလည်ကြ ..ဆိုပြီး ခွင့်ပြုသည် . .။
ကျောင်းပိတ်ရက်မှာ ဒက်ဒီနဲ့ မာမီဆီကို သာဒိုး ရောက်နေသည် ..။ ကျုံးမြို့ရိုးနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ တန်းစီပြီး ဆောက်ထားတဲ့ တထပ်တိုက်လေးတွေမှာ သာဒိုးရဲ့ အဖေတို့ စစ်တပ် အရာရှိတွေ နေကြသည် ..။ ဒက်ဒီနဲ့ မာမီတို့ ရတဲ့ အိမ်က မန္တလေးတောင်ဘက်ကို ပိုနီးသည် . .။ သာဒိုး ..တရက်နှစ်ရက်တော့ ..ဂစ်တာတီးလိုက်..ဟိုဘက်အိမ်က ဗိုလ်မှူးအောင်ဘထွန်းရဲ့သား ကျော်ကျော်ထွန်းနဲ့ စစ်တုရင် ကစားလိုက် ..နဲ့ အိုကေပေမဲ့ ..ကြာလာတော့ ပျင်းလာသည် . ..။
“မာမီ..သား တအားပျင်းတာဘဲ ..ဒီမှာက သူငယ်ချင်းလဲ မရှိဘူး . .”
“သား မန္တလေးတောင်ဘက် လျောက်ကြည့်ပါလား ...ဘေးအိမ်က ကျော်ကျော်ထွန်းကို အဖေါ်စပ်ကြည့်ပါလား . .”
သာဒိုး ..ကျော်ကျော်ထွန်းကို ခေါ်ကြည့်ပေမဲ့ ဒီကောင်က . .လူတမျိုး ..။ မသွားချင်ဘူး ..တဲ့ ..။ စာဘဲ ဖတ်နေတယ်..။ ဘာတွေ ဖတ်နေလဲ ..စပ်စုကြည့်တော့ စာရေးဆရာမျိုးစုံ ရဲ့ ဝတ္ထုစာအုပ်တွေ ..သူ ငှားငှားဖတ်နေတာ . .။ ဘယ်က ငှားလဲ ထပ် စပ်စုတော့ မဖြေချင်ဖြေချင် နဲ့ မင်္ဂလာစျေး ထိပ် က စာအုပ်အငှားဆိုင် ကတဲ့ . .။
“မာမီ..သားလဲ ကျော်ကျော်ထွန်းလိုဘဲ စာအုပ်ငှားဖတ်ချင်တယ် . .”
“အေး..အေး..ကောင်းတယ်သား .. သွားငှားလေ ..ဖထီး လာရင် လိုက်ပို့ခိုင်း..သူ တော်ကြာနေ လာတော့မှာ ..”
ဖထီး ဆိုတာ ဒက်ဒီ့ ရဲ့ ယာဉ်မောင်းပါ ..။ စစ်သား အိုကြီး ..ပေါ့ ...။ သူ့နံမည် က စောအားမေ တဲ့ . .။ အားလုံး က သူ့ကို ဖထီးဘဲ ခေါ်ကြသည် . .။
ဖထီး လာတော့ သာဒိုး ဖထီးကို မင်္ဂလာစျေး သွားချင်တယ် ..လိုက်ပို့ပါ ပြောပြီး ဖထီးမောင်းတဲ့ ဒက်ဒီ့ တပ်က ဂျစ်ကားနဲ့ အိမ်က ထွက်သည် . .။ မင်္ဂလာတံတား တည့်တည့်က မင်္ဂလာလမ်း .. မင်္ဂလာလမ်းအတိုင်း ဆက်သွားတော့ မင်္ဂလာစျေးကို ရောက်သည် ..။ စာအုပ် အငှားဆိုင်ကို ရှာသည် . .။
တွေ့ပြီ . . .။
စာအုပ်အငှားဆိုင်လေးထဲ သူ ဝင်ပြီး .. လျောက်ကြည့်သည် . .။ သူဖတ်ဘူးတဲ့ စာရေးဆရာတွေထဲက ငြိမ်းကျော် ..မောင်သာပြည့် ..မင်းလူ ရေးတဲ့ စာအုပ်တွေ ငှားခဲ့သည် . .။ အပြန်မှာ ဖထီးကို ..“ကျနော် အိမ် မပြန်ချင်သေးဘူး..ဖထီးရာ ..တခုခု သွားစားရအောင် . .” လို့ ပြောတော့ ဖထီးက “လူလေးက ဘာစားချင်လို့တုံး ..လူလေး စားချင်တဲ့ဟာပြော.. ဖထီး လိုက်ပို့ပေးမှာပေါ့ . .” လို့ ပြောသည် . .။
“ဆီချက်ခေါက်ဆွဲ ..ဒါမှ မဟုတ် ..မုံ့တီတို့ ..မြီးရှည်တို့ တခုခုပေါ့ ဖထီး..ဖထီး ရော ဘာစားချင်လဲ ..”
ဖထီးက စိတ္တရမဟီရပ်ထဲက ဆိုင်တဆိုင်ကိုဘဲ ခေါ်သွားသည် . . .။ သာဒိုး .. မြီးရှည်တခွက် စားသည် . .။
“ဖထီးက လူလေးတို့အိမ်မှာ ထမင်းစားမှာဘဲ ..လူလေးဘဲ စား ..”
ဖထီးက ခေါက်ဆွဲ မစား ..ကော်ဖီတခွက်ဘဲ ဘေးဆိုင် က မှာ သောက်သည် . . .။ အိမ်အပြန်မှာ ဖထီး က လမ်းဘေးက ဆိုင်လေးတဆိုင်မှာ ကွမ်းယာ ဆင်းဝယ်သည် . .။ သာဒိုး လဲ ဒီအချိန်မှာ စီးကရက် သောက်တတ်နေ ပြီ ..။ မိဘရှေ့ မသောက်ပေမဲ့ ..သူတို့ ကွယ်ရာ မှာ ခိုးခိုး သောက်သည် ..။
ရန်ကုန်မှာတော့ဖွားဖွား အိမ်မှာက ထမင်းချက်တဲ့ ဒေါ်ပု ကလဲ ဆေးလိပ်သောက် သလို ခြံစောင့် မာလီ ..အာလူး ကလဲ ဆေးလိပ်သောက် တော့ သာဒိုး ဖွားဖွား အလစ်မှာ အမြဲ ခိုးသောက်နေကျ ပါ . .။ ဖထီး ကွမ်းယာ ဝယ်နေတုံး ..စီးကရက် ဝယ်ထားချင်စိတ် ပေါက်လာတာကြောင့် ကားပေါ်က ဆင်းပြီး ဆိုင်ကလေး ဆီကို လျောက်သွားသည် ..။ ကွမ်းယာ ဆေးလိပ် ဆိုင် က ကောင်မလေး တယောက် ရောင်းနေတာ..။
ကောင်မလေး က သာဒိုးထက် ငယ်မည် ..။ ပါးဖေါင်းဖေါင်းဘေး နှစ်ဖက်မှာ သနပ်ခါး ထူထူ နဲ့ ..။
မင်းသမီး မို့မို့မြင့်အောင် နဲ့ ခပ်ဆင်ဆင် တူသည် ...။ ပါတိတ် အထက်အောက် ဆင်တူ ဝတ်ထားသည် ..။
ထူးခြားတာ က ကောင်မလေးသည် ကိုယ်လုံး အရမ်းလှ တာ ..။ သာဒိုး က မြင်တတ်သည် . ..။
ရင်မို့မို့ .ခါးသေးသေး နဲ့ တင်ပါးကားကား နဲ့ တော်တော် ကြည့်ကောင်းသည် . .။
ကောင်မလေး က ဖထီးအတွက် ကွမ်းယာ ယာ ပေးနေ ရင်း..သာဒိုး ဆိုင်ကို လာတာ တွေ့လို့ ..“အကို ရော..ဘာလိုလဲ ဟင် ..ကွမ်းယာ လား ..ဆေးလိပ် လား ..” လို့ အပြုံးလေး နဲ့ မေးသည် . .။
“စီးကရက် .. လိုချင်လို့ ..”
“ဒူးယား ..ခပေါင်း ..အိပ်စပို့ ဒူးယား ..ငါးသုံးလုံး ..ဘယ်ဟာ လဲ ..အကို ..”
သာဒိုး ဒူးယား စီးကရက် သုံးလိပ် ကို ဘူးထဲက ထုတ်ယူလိုက်ပြီး ပိုက်ဆံ ထုတ်ပေးသည် . .။
ကောင်မလေး က ခင်မင် သဘောကောင်းတဲ့ ပုံ ရှိသည် . . .။
“အကိုတို့က နန်းတွင်း . ကလား . .”
“မဟုတ်ဘူး ..”
သာဒိုးတို့ စီးလာတာ က စစ်ဂျစ်ကား မို့ မေးတာ ဖြစ်မည် . .။ နန်းတွင်းမှာ က စစ်တပ်တွေ ရှိတာကိုး . .။
ဖထီး က ဝင်ပြီး သာဒိုး ရဲ့ မိဘတွေ နေတဲ့ နေရာ ကို ပြောပြလိုက်သည် . ..။
ကောင်မလေး က ...“သိပြီ ..သိပြီ.. အဖြူရောင် တထပ် တိုက်လေးတွေ မှုတ်လား ...” လို့ မေးသည် ..။
အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး ငှားလာတဲ့ ဝတ္ထုတွေဘဲ ထိုင်ဖတ် ..နေသည် . . .။ ညနေဘက် . .ဒက်ဒီ ပြန်လာတော့ ..ဒက်ဒီ က ..“ကိုကျော်သာ က ထမင်းစား ဖိတ်ထားတယ် ..ခဏကြာရင်သွားရအောင် ...မိမိ ..သား လဲ ခေါ်ခဲ့ ..ကိုကျော်သာတို့က သား ကို ငယ်ငယ်လေးတုံးကဘဲ ..လွိုင်ကော်မှာ တွေ့ဘူးတာ ဆိုတော့..
တွေ့ဘူးချင်နေကြ တယ် . . ” လို့ပြောရင်း . .ရေချိုးခန်း ထဲ ဝင်သွားသည် . . .။
မာမီ က သာဒိုး ကို လာခေါ်သည် . .။
“သား . .မာမီတို့နဲ့ ထမင်းစား လိုက်ခဲ့ . .သားဖေဖေ နဲ့ အရင်က တတပ်ထဲ အတူတူ လုပ်ခဲ့တဲ့ ကိုကျော်သာ ..အခု တပ်ရင်းမှူး နဲ့ ဒီ ပြောင်းလာတာ..မာမီတို့
ကို ထမင်းစား ဖိတ်လို့ ..ဒက်ဒီ က သားကိုပါ လိုက်ခဲ့စေချင်တယ် . .”
သာဒိုး မလိုက်ချင်ပေမဲ့ ဒက်ဒီ နဲ့ မာမီ က အတင်းကြီး ခေါ်လို့ လိုက်သွားရသည် . .။
အဲဒီအိမ်မှာ ဒက်ဒီ့ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဘက် ဆိုတဲ့ တပ်ရင်းမှူး အန်ကယ်ကြီး ရဲ့ သမီး ..မေဘယ်လ် ့ကို စတွေ့ဘူးရသည် . .။ သာဒိုးသည် မြင်လိုက်တာ နဲ့ မေဘယ်လ် ကို စိတ်ဝင်စားသွားသည် . .။
မေဘယ်လ်သည် . .ဒီဇိုင်း က အလန် စား..အပျံ စားလေး ..မို့ပါဘဲ . .။ မေဘယ်လ်သည် ပူအိုက်လွန်းသော မန်းလေး ရဲ့ နွေရာသီ မို့ ခပ်ပါးပါး ..အကျႌလေး
ကို ဝတ်ထားသည် ..။ အကျႌ အောက်က ဘရာလေး ကို တွေ့နေရသလို အကျႌလည်ပင်းပေါက် က ဟိုက်လွန်းတာကြောင့် ..ရင်မို့မို့ ရဲ့ အပေါ်ပိုင်း ဝင်းဝါ၀ါ ကို
တွေ့နေရသည် . . .။
“သမီး ..သားသား ကို ဧည့်ခံအုံးလေ ..သမီး ရွှေငါးတွေ ပြလိုက်လေ ..”
မေဘယ်လ် က အရှေ့က ဆိုတော့ . .မေဘယ်လ့် ကိုယ် အနောက်ပိုင်း ရဲ့ အောက်ပိုင်း တုန်ခါမှု တွေကို ..တွေ့လိုက်ရသည် .။ မေဘယ်လ် ရဲ့ ဖွံ့ဖြိုး တဲ့ တင်သား
တွေက လမ်းလျောက် သောအခါ ကျောက်ကျောတုံး တုန်ခါသလို ..မသိမသာ တုံခါ ကြသည် ..။
လှလိုက်တဲ့ ဖင် ...။
ကျန်းမာရေး ကောင်းလှချည်လား . .မေဘယ်လ် ရယ် . .။
“ဒီမှာ . .ဒို့ရဲ့ ရွှေငါးတွေ ...”
မှန်ပုံးကြီး နဲ့ ထည့်ထားတဲ့ အလှမွေး ရွှေငါးတွေ ကို ပြသည် . . .။
ထူးထူး ဆန်းဆန်း ရွှေငါးမျိုးတော့ မဟုတ် ..။
မျက်လုံး ပြူးပြူး ကြီးတွေ နဲ့ ..ဖင်(န်)တေးလ် ရွှေငါး များ ဖြစ်သည် . .။
သာဒိုးသည် လူလည် ..။ ရန်ကုန်က ဖွားဖွား အိမ်မှာ သူ ရွှေငါးမျိုးစုံ မွေးထားသည် . .။ သူ ရွှေငါး..မွေးတဲ့အကြောင်း သိသည် ...။ ဖွားဖွား ..လမ်းမတော် သံစျေး သွားရင် သာဒိုး အမြဲ လိုက်သွား တတ်သည် ..။ တနင်္ဂနွေနေ့ မနက်ဆိုရင် ဖွားဖွား သံစျေး သွားလေ့ ရှိသည် ..။ သံစျေး ရောက်တိုင်း..သာဒိုး ..တိရစ္ဆာန်လေးတွေ ရောင်းတဲ့ ဆိုင် ကို ဝင်သည် ..။ ဒီဆိုင် ကို ရောက်ချင်လို့ဘဲ ဖွားဖွားနဲ့ လိုက်တာ ...။
ရောက်တိုင်း..ရွှေငါးလေးတွေ သူ ဝယ်သည် ..။ တခြားယုန်တို့ ခိုတို့ ..ပူးတို့လဲ ရောင်းသည် ..။ ကြက်တူရွေးရော ..။
ဖွားဖွားက သာဒိုးတို့ကို အလိုလိုက်သည် ..။ လိုချင်တာ ဝယ်ပေးသည် ..။
မေဘယ်လ့်ကို ရောချင်လို့ မသိချင်ဟန်ဆောင်ပြီး ..ရွှေငါး ဘယ်လိုမွေးရလဲ မေးလေသည် . .။ မေဘယ်လ်က သာဒိုး မသိဘူးဆိုပြီး ငါးကန် ရေဘယ်လိုလဲရတယ်ဆိုတာ နဲ့ ငါး အစာကျွေးတဲ့ အကြောင်းတွေ ရှင်းပြလေသည် . .။
မေဘယ်လ်က ကြည်ပြာနဲ့ ငယ်ငယ်က ကစားဘူတာ မှတ်မိနေသည် . .။
“ကြည်ပြာက ဘာလို့ ဒီမလာလဲ . .သာဒိုး ..”
“မသိဘူး ..မေဘယ်လ် ..သူ မလိုက်ချင်လို့ပေါ့ ”
“သာဒိုး ..မန်းလေးမှာ ဘယ်တွေ လျောက်လည်ပြီးပလဲ...”
“ဘယ်မှ မလည်ရသေးဘူး . .”
“ဘုရားကြီး ရောက်ပြီးပြီ လား ..”
“ဟင့်အင်း ..မရောက်သေးဘူး..မေဘယ်လ်”
“ငါ့ သူငယ်ချင်း နဲ့ သွားတဲ့အခါ သာဒိုး ကို ခေါ်မယ်လေ .. မုန့်တခုခုလဲ
ဝယ်စားကြတာပေါ့ . .”
မေဘယ်လ် က သူ့ကို ထိုးမုန့် ကျွေးမယ် ဆိုပြီး ထမင်းစားခန်းထဲ ခေါ်လာတော့ . .ဒက်ဒီ နဲ့ မေဘယ်လ့်အဖေ အန်ကယ်လ် ကျော်သာ တို့က စကားကောင်းနေဆဲ ဖြစ်သည် . .။ သူတို့ ပါဝင်ခဲ့တဲ့ ကျူကုတ်ပန်ဆိုင်း တိုက်ပွဲကြီးတွေ အကြောင်း ..ပြန်ပြောင်း သတိရ ပြောဆိုနေသည် . . .။ သာဒိုး က ကြားရတာ များလို့ ဓါတ်ပြားဟောင်းကြီး ဖြစ်နေပြီ ..။
သာဒိုးတို့အတွက် က ကြားနေကျ မို့ မဆန်းတော့ပေမဲ့ သူတို့အတွက်ကတော့ စွန့်စွန့်စားစား အသက် ရင်းခဲ့ရတာမို့ ခုထိ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေတုံး ဖြစ်မည် ..။
မေဘယ်လ် ကျွေးတဲ့ ထိုးမုံ့ က ချိုလွန်းလို့ သာဒိုး သိပ် မကြိုက်လှပေမဲ့ အခုလို မေဘယ်လ် နဲ့ နီးနီးကပ်ကပ်..ပူးပူးထိထိ နေနေရတာကို အရမ်း ကျေနပ်နေတော့ ကျတ်မှိတ်ပြီး စားနေသည် . .။ “ရေ သောက်ချင်လိုက်တာ . .”
မေဘယ်လ် က ရေခဲသေတ္တာထဲက ရေအေးပုလင်း ထုတ်ပေးသည် ...။ “မလိုင် ကရေကရာ ..ရှိသေးတယ်..စားမလား ..”
“တော်ပြီ မေဘယ်လ် ..ဝပြီ ..”
သာဒိုး အန်ကယ် ကျော်သာတို့ အိမ်ကို အစ က မလိုက်ချင်ခဲ့ပေမဲ့ အလု အင်မတန် ကြည့်ကောင်းတဲ့ မမေဘယ်လ် ကြောင့် ..လိုက်ခဲ့မိတာ မှန်သွားလေခြင်း လို့ စိတ်ထဲ တွေးနေသည် ..။ အန်ကယ်လ်ကျော်သာ ရဲ့ တပ် က မြို့ပြင်မှာ ..။ အပြန်လမ်းမှာ . .မာမီက ..“သား က မေဘယ်လ် နဲ့ အဖွဲ့ကျလို့ပါလား..ကောင်းတယ်..
သမီး လဲ မန်းလေး လိုက်လာရင် ပြီးရော..မေဘယ်လ် နဲ့ အတူတူ ဘယ်လောက် ပျော်ကြမလဲ . .” လို့ ပြောနေသည် ..။
နောက်နေ့ မှာ စာအုပ်ဆိုင်ကို ဖထီး နဲ့ သာဒိုး သွားပြန်သည် . .။ အပြန်မှာ ဖထီးက အရင်တခါလိုဘဲ ကွမ်းယာ ဝင်ဝယ်သည် . .။
ကောင်မလေး ရောင်းတဲ့ ဆိုင် မှာဘဲ . .။ ကောင်မလေးသည် ဟိုတနေ့ကလိုဘဲ သနပ်ခါးဘဲကြားနဲ့ ..။ သဘောကောင်း ခင်မင်တတ်ပုံရတဲ့ ကောင်မလေး က
သာဒိုးကို ပြုံးပြုံးလေး နဲ့ နုတ်ဆက်သည် . .။
“နင့်အမေရော..အမာနီ ..အကြော် ကြော်သေး လား . .”
“ကြော်တယ်..ဦးလေးကြီး ..”
“နေကောင်းတယ် မဟုတ်လား ..”
“ကောင်းပါတယ် . . .ဦးလေးကြီး . .”
သာဒိုး စီးကရက် ထပ်ဝယ်ပြန်သည် . .။
“အကိုက စီးကရက် သောက်တယ်နော် ..အဟင်း ..ကျန်းမာရေး အတွက် မကောင်းဘူး ..အကို ..လျော့သောက် ...”
ဖထီး က ရယ်သည် . . .။
“အမာနီ..နင်က ဆေးလိပ်ရောင်းပြီး . .ဝယ်သောက်တဲ့ လူကို ဆေးလိပ် မကောင်းဘူး ပြောနေတယ် ဟာ . .”
“အော် . .ဒါကတော့ ..ရောဂါတွေဘာတွေ မရစေလိုတဲ့ စေတနာပါ . .ဆေးလိပ် မရောင်းရလဲ ကိစ္စ မရှိပါဘူး ရှင် . .”
ကောင်မလေး ရဲ့ ဟန်ပန် က ကွမ်းယာသည် နဲ့ မတူဘဲ ..ရုပ်ရှင် သရုပ်ဆောင် နဲ့ တူနေသည် ..။ မို့မို့မြင့်အောင် အမူအရာ ကိုများ လိုက်လုပ်နေသလား မသိ..။
ဖထီး က အရင်ထဲက ဒီကောင်မလေး ဆိုင်မှာ ဝယ်နေကျ ဖြစ်မည် . . .။
ကောင်မလေး ရဲ့ နံမည်တွေ တောင်သိနေသည် . .။ အမာနီ ...တဲ့ ..။
အင်း..ဒီနေ့ တွေ့တော့ ဒီ အမာနီ ဆိုတဲ့ ကောင်မလေး ကို ပိုပြီး သတိထားမိလာသည် ..။ မေဘယ်လ် လိုဘဲ ခါးသေးသေး တင်ကားကားထယ်ထယ်လေး နဲ့ ..။ မေဘယ်လ် ထက်တောင် သူ့ ဖင် က အနောက်ကို ထွက် နေတယ်..လို့ သူ သေသေချာချာ တွေ့လိုက်သည် ..။
သာဒိုးသည် တဏှာကာမ နဲ့ ပတ်သက်ရင် ..အသိ နောက်ကျသည် . .။ ကိုးတန်း ရောက်မှ ကွင်းတိုက်တယ် ဆိုတာ သိသည် ..။ ဒါတောင် ..အတန်းကျ ကျောင်းသားကြီး သန်းဆွေ က ပြောပြ..လို့ . .။
သန်းဆွေက အတန်းဘဲ ကျကျနေတော့ အသက် က ၂ဝလောက် ရှိနေပြီ ..။ ဖါလဲ ချဘူးနေတဲ့ ..လူပေလူတေ ပေါ့ . .။ သန်းဆွေက အပြာစာအုပ်တွေ
လဲ ယူလာပြသည် . .။ ကွင်းတိုက်နည်း လဲ သင်ပေးသည် ..။ ဆရာမ အောက်စ လွတ်တာကို လဲ ချောင်းနည်း ..သင်ပေးသည် . .။ ဆရာမ ကိုတောင် အလွတ်မပေးဘဲ ပြစ်မှားသူ ဖြစ်သည် . .။ သန်းဆွေ က ဖါချ မလား မေးသည် ..။ ချချင်ရင် သူခေါ်သွားမည် လို့ ပြောသည် . .။
သန်းဆွေ ကောင်းမှုကြောင့် မိန်းမ စ လုပ်ဖူးသွားသည် . .။ သန်းဆွေက သာဒိုး က ပထမဆုံးမို့ ဒါ ကွင်းဖွင့်ပွဲ လို့ တခွိခွိ နဲ့ ပြောသည် ..။
သန်းဆွေက သူနဲ့ ခင်တဲ့ ဖါခေါင်းမကြီး ကို သာဒိုးအတွက် ငယ်ငယ် နဲ့ ချောချော ရှာခိုင်းတားတာ ..။ သာဒိုး လဲ အိအိ ဆိုတဲ့ ဖါလေးနဲ့ ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံ
ရရှိသွားသည် ..။ သန်းဆွေ က အိအိ ကို သာဒိုးက တခါမှ မိန်းမ မချဘူးသေးလို့ ..နဲနဲပါးပါး ..နည်းလေးဘာလေး ပြပေးလိုက်ပါ လို့ ကပ်ပြောလိုက်သည် ..။
သန်းဆွေ က ကွန်ဒုံး သုံးနည်း သင်ပေးလိုက်ပေမဲ့ သာဒိုး ကို အိအိ က စွပ်ပေးသည် . .။ သာဒိုး အရူးအမဲသားကျွေးမိ သွားပြီ . . .။ နွားမြင်တိုင်း လက်ညှိုးထိုးနေပြီ...။
မိန်းမ ချရတဲ့ အရသာကို လက်တွေ့ ကြုံဘူးသွားတော့ ..ကွင်းတောင် မတိုက်ချင်တော့ . .။ သန်းဆွေ ကို ထပ်သွားရအောင် ..အပူကပ်နေသည် ..။
သာဒိုး အမာနီကို သဘောကျသွားသည် . .။ တနေ့တနေ့ အိမ်မှာဘဲ စာအုပ်ဖတ်နေရတာ ပျင်းလာသည် . .။ အမာနီ ဆိုတဲ့ အသွက်ကလေးနဲ့ ရီးစားထားရရင် ကောင်းမှာဘဲ လို့ စဉ်းစား နေသည် . .။
ဒီနေ့ မနေ့က ငှားထားတဲ့ စာအုပ်က ဖတ်လို့ မပြီးသေးဘူး .ဆိုတော့ ထပ်ငှားဖို့လဲ မလိုသေးသလို ပြန်အပ်ဖို့လဲ မလိုသေးဘူး .။ ဒါပေမဲ့ အမာနီ ဆိုတဲ့ ကောင်မလေး ကို တွေ့ချင်နေတာကြောင့် ..စာအုပ်ဆိုင်သွားမယ် ဆိုပြီး ဖထီးကားနဲ့ အိမ်က ထွက်ခဲ့သည် . .။ ဖထီးက ဘယ်သွားမလဲ မေးတော့ သူ ..အမာနီ့ဆိုင်
လို့ ပြန်ဖြေသည် ..။ ..
ဖထီးက “လူလေး ..စီးကရက် ဝယ်ချင်လို့ လား ..” လို့ မေးသည် . .။
သာဒိုး လဲ..“ဖထီးကလဲဗျာ ..စီးကရက် ဝယ်ချင်ရင် ..ကျုံးထောင့် ..စီဗွီလိုင်း နားတင် ဝယ်လို့ ရတာဘဲဟာ ..အမာနီကို တွေ့ချင်လို့ ပေါ့ ..” လို့ ဖြေသည်။
ဖထီးလဲ ..“လူလေး ..ကြည့်ကျက် လုပ်အုံးနော..လူလေး မိဘတွေ သိရင် ..အမှုကြီးမယ် ..ဗိုလ်မှူးကလဲ ဖထီးကို မတားရကောင်းလား ဆိုပြီး ဆဲမှာ ..” လို့ ပြောသည် . .။
“ဖထီးကလဲဗျာ..မုံ့ဆီကြော် တောင် ဘယ်မလဲ မသိဘူး . .နှုတ်ခမ်းနာ နဲ့ တဲ့ပါ့မလား ..ဆိုတာ ဖြစ်နေပြီ ..အမာနီ လှလို့ ကျနော် က သွားကြည့်ချင်နေတာပါ ..ဟီး ..”
အမာနီသည် ဖထီး နဲ့ သာဒိုး ကို တွေ့လိုက်ရတော့ ပြုံးပြုံးလေး နဲ့ နုတ်ဆက်သည် . .။
ခါတိုင်းလိုဘဲ သနပ်ခါး အဖွေးသား နဲ့ . .။
ဒီနေ့ အမာနီ့ဆိုင်မှာ ကောင်လေးတယောက် ကို တွေ့သည် ..။ ကောင်လေး က အမာနီ နဲ့ တော်တော် ရင်းနှီးတဲ့ ပုံ ပေါက်သည် . .။
သာဒိုး စိတ်ထဲမှာ ဒီကောင်လေး အမာနီ အနားကို ရောက်နေတာ ဘဝင်မကျ ..။ မကြိုက် ..။ ဘာကောင်လဲ..။ အမာနီကို ကြိုက်လို့ လာနေတာလား ..။ မန်းလေး
က အပြော နဲ့ပြောရရင်..ဒီကောင်လေးကို ဂျိုကြည့်ကြည့်ပစ်လိုက်သည် . . .။ ကောင်လေး ရှိနေတာကြောင့် သာဒိုး ကြာကြာ မနေတော့ဘဲ ပြန်သည် . .။
အမာနီ ကို ည က အိပ်မက်တောင် မက်သည် . . .။ အမာနီသည် အိပ်မက်ထဲမှာ အဝတ်အစား မပါဘဲ ကို်ယ်တုံးလုံးကြီး ..အိပ်နေတုံး ..သူ အမာနီ ရဲ့ ပေါင်တန်တွေကို ဆွဲဖြဲ ပြီး ခုံးဖေါင်းထ နေတဲ့ အမာနီ့ အဖုတ်ကြီး ကို ကုန်းယက်သည် ..တဲ့ ..။ အိပ်မက်ကို ပြန်စဉ်းစားတာတောင် ..သူ့ ဖွားဖက်တော် လိင်တန်က တောင်မတ်လာသည် ..။ အမာနီကို သူ ရီးစားစကား ပြောမည် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ..။
ဒါပေမဲ့ ..အမာနီ နဲ့ နောက် တော်တော် နဲ့ ထပ် မတွေ့ဖြစ်ဘူး . ..။
ဒက်ဒီတို့ နဲ့ မိုးကုတ် ကို လိုက်သွားရလို့ ..။ အမာနီ ကို နေ့တိုင်း တွေ့ချင်နေတာ နဲ့ ဒက်ဒီ..မာမီတို့ က မိုးကုတ် သွားမယ် ဆိုတော့ သာဒိုး ..မလိုက်ချင်ဘူး ..။
ဒါပေမဲ့ ..မေဘယ်လ်တို့ မိသားစု နဲ့ အတူတူ ပေါင်းသွားမှာ လဲ ဆိုရော သာဒိုးသည် မိုးကုတ် ခရီးစဉ် ကို စိတ်ဝင်စား လာလေသည် ..။ ပစ္စည်းကောင်း ..တောင့်တင်း ချောမောလှပတဲ့ မေဘယ်လ် နဲ့ တခရီးထဲ သွားရမည် ဆိုတာ စိတ်ဝင်စား စရာဘဲ မဟုတ်လား . . .။
ဒီထက် သာဒိုး စိတ်ဝင်စားသွားရတာ က မိုးကုတ် ခရီးစဉ် မှာ ကားသုံးစီး နဲ့ သွားကြရာ မှာ ပထမဆုုံး ကား က မေဘယ်လ့် အဖေ ..သူ့ အဖေ နဲ့ သူတို့လက်အောက် က အရာရှိငယ်တွေ စီး ပြီး ဒုတိယ ကားမှာ မေဘယ့် အမေ ..သူ့အမေ နဲ့ သူနဲ့ မေဘယ်လ် စီးကြလို့ပါဘဲ ..။ တတိယကားကတော့ အက်စကော့သဘောပေါ့ ..။ ရဲဘော် နဲ့ အကြပ်များ ..လက်နက် အပြည့်အစုံနဲ့ လိုက် ပါသည် . .။
ဒုတိယ ကား မှာ ကားမောင်းတာ က ဖထီး ..ဘေးမှာ မေဘယ်လ့် အမေ အန်တီ မြင့်နဲ့ မာမီ ထိုင် ပြီး ကားနောက်ခန်းမှာ က သူနဲ့ မေဘယ်လ် ..နှစ်ယောက်ထိုင်ရတော့ ..ဒီလောက် လှတဲ့..ဖြူဖွေးအိစက်တဲ့ ..တောင့်တင်းဖေါင်းကားနေတဲ့..မေဘယ်လ် နဲ့ နာရီပေါင်း တော်တော်ကြာ ..အတူတူ ကပ်ကပ်လေး ထိုင်ပြီး စီးရမှာသူ ရင်တွေ ခုံ တာပေါ့ ..။ သူတို့ ကား က အရှေ့က ဒက်ဒီတို့ ကားလိုဘဲ မာဇဒါ ဂျစ် လေ ..။ သူ နဲ့ မေဘယ်လ် က အလယ်က နှစ်ယောက်ထိုင် ခုံမှာ ထိုင်ကြပြီး ဘေးတဖက်တချက် က ခုံတန်းတွေ မှာက အထုပ်တွေ လက်ဆွဲအိတ်တွေ အပြည့် တင်ထားသည် ..။ မိုးကုတ် မှာ သူတို့သည် အစိုးရ ဘိုတဲမှာ တည်းကြမှာ ဖြစ်သည် ..။ ဘိုတဲမှာ မီးဖို..မီးဖိုခန်းတွေ ပါတာမို့ ..သူတို့ နဲ့ ပါလာတဲ့ ထမင်းချက် ရဲဘော် က ချက်ပြုတ်မှာ ဖြစ်သည် ..။
မေဘယ်လ်သည် ဒူးလောက် အထိ တိုတဲ့ စကပ်လေး ဝတ်ထား ပြီး အပေါ်ကတော့ တီရှပ်ပွပွတထည် နဲ့ ..။ သူကတော့ လမ်းခရီးမှာ ဒက်ဒီ
တို့ နဲ့ သွားရင်..ဆင်းပြီး ငှက်တို့ မျောက်တို့ ယုန်တို့ ..ပစ်ခတ်ရ တတ်တာမို့ မြက်တောထဲ ..သွားနိုင်အောင် ကာကီဘောင်းဘီအရှည် နဲ့ ..ရှပ်လက်တိုဝတ်ခဲ့သည် ..။
သူ ထင်တဲ့ အတိုင်းဘဲ ..လမ်းခရီးမှာ ယုန်..မျောက် .ငှက်တွေ ကားရပ်ပြီး ပစ်ခတ် ကြသည် ..။ ဒက်ဒီ နဲ့ မေဘယ်လ့်အဖေ အန်ကယ် ကျော်သာ တို့က သာဒိုးကို ပစ်ဘူးတယ် ရှိအောင် ပစ်ခိုင်းကြသည် . .။ ငှက် နဲ့ ယုန် ကို ဒက်ဒီ့ ကိုယ်ပိုင် ပွိုင့်တူးတူး သေနတ်လေး နဲ့ ပစ်သည် . .။ မျောက် ပစ်တာကျတော့ ဆရာမြင့်ငွေ ရဲ့ ကာဘိုင်သေနတ် နဲ့ ..။ မေဘယ်လ်သည် သာဒိုး သေနတ် ပစ်ချိန် ..နားနှစ်ဘက်ကို လက် နဲ့ ပိတ်ထားပြီး မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ထားသည် ..။
သာဒိုး လက်ချက် နဲ့ မျောက်လေး သစ်ပင်ပေါ်က ပြုတ်ကျတော့ ဒက်ဒီ နဲ့ အန်ကယ်ကျော်သာ က လက်ခုပ်တွေ တီးပြီး သဘောကျကြတာပေါ့ ..။
“သာဒိုးရယ် ..မျောက်လေး သနားပါတယ်..သူ့ဖါသာ သစ်ပင်ပေါ် ထိုင်နေတာကို အလကားနေရင်း ..ပစ်သတ်လိုက်တယ် ..ယူ အဲဒီ မျောက်သားစားမှာ မို့လား ..”
“ရဲဘော်တွေ စားမှာ ပေါ့ . .”
မန်းလေး မိုးကုတ်လမ်းက ကြမ်းသည် ..။ ခရီးရှည် ဖြစ်လို့ အရပ်သား ဘတ်စ်ကား တို့ ကုန်ကားတို့ ဆိုရင် ကွန်ဘွိုင် နဲ့ သွားရသည် ..။ တောင်လမ်းတောလမ်းတွေမှာ ဓါးပြ ခဏခဏ အတိုက် ခံရလို့ ..ကားတွေစု တန်းစီပြီး ရဲ အက်စကော့တွေ လိုက်ပေးသည် . .။ သာဒိုး နဲ့ မေဘယ်လ် စကားတပြောပြော နဲ့ အရင်ထက် ပို ခင်မင်လာကြသည် ..။ ကားအရှေ့ခန်းမှာ ..အမေနှစ်ယောက် လဲ စကားတွေ ပြောလိုက်ကြတာ ရေပက်မဝင်ဘဲ ..။ ဖထီးတော့ ကားမောင်းရင်း..နားငြီးနေမှာဘဲ ..။
၀ါးဖြူတောင် စခန်း ဆိုတဲ့ ကားတွေ ရပ်ပြီး ထမင်းဆင်းစားတဲ့ နေရာလေး မှာ ..ဆိုင်တဆိုင်မှာ ဝင်ပြီး ..ထမင်းစားကြသည် ..။
မေဘယ်လ် နဲ့ သာဒိုးသည် ၀ါးဖြူတောင် စခန်း ထမင်းဆိုင်မှ မျှစ်ချဉ် နဲ့ ဝက်သား ဟင်း ..ဆတ်သားခြောက် မီးဖုတ်ဆီဆမ်း နဲ့ အဝတုတ်ခဲ့ကြပြီး ..လမ်းမှာ ငိုက်မြည်းလာကြလေသည် ..။ ကွေ့ပတ်တဲ့ တောင်ကွေ့လမ်းများ မှာ. မေဘယ်လ် .အိပ်ငိုက်ပြီး..သူ့ဘက်ကို ယိုင်ယိုင် ကျလာ တော့ မေဘယ်လ့် ရင်စိုင် အိအိတွေက သူ့ ပုခုံး နဲ့ ရင်ဘတ်ကို အိကနဲ အိကနဲ ဖိမိ တာ..သူ ရင်တွေ တဒုံးဒုံး ခုံရသည် ..။ ပေါင်တန်ချင်းကလဲ ထိကပ်နေသည် ..။
သာဒိုးရဲ့ ..ဖွားဖက်တော် လဲ မတ်မတ်တောင် လာသည် . .။ ကားရှေ့ခန်းက မာမီ နဲ့ မေဘယ်လ့်အမေ လဲ အိပ်ပျော်နေပြီ . .။
တောတောင်တွေ က စိမ်းစိုနေသည် . .။ လမ်းကလဲ ဘာကြမ်းသလဲ မမေးနဲ့ ..။ မေဘယ်လ် လဲ သာဒိုးဘက် ပြိုလဲကျကျ လာတာ သူမဖါသာ သိပြီး ..“ဆောရီးဆေ ဆောရီး..သာဒိုး..” လို့ပြောပြီး ဟိုဘက်တဖက်ကို စောင်းပြီး အိပ်ပြန်သည် ..။ သာဒိုးကို ဖင်ပေးပြီး တစောင်းလေး ငိုက်တာ ..။ မေဘယ်လ့် တင်ကားကားတွေက သူ့ပေါင်ကို ထိထားနေပြန်သည် ..။ အင်း ..စိတ်တွေက တအားဖေါက်ပြန် ထကြွနေ ပြီ ..။
ခဏကြာတော့ သူ့ဘက်ကို စောင်းပြီး အိပ်ပြန်သည် ..။ ဒီတခါမှာတော့ မေဘယ်လ်က သူ့ ပေါင်တဖက်ပေါ်ကို သူမ ခြေထောက် နဲ့ ခွလိုက်တာကြောင့်သာဒိုး ရဲ့ ဒူးခေါင်း က မေဘယ်လ့် ပေါင်၈ွဆုံ နဲ့ ထိတွေ့ မိတ်ဆက်နေပြီ ..။ မေဘယ်လ့် ရင်ထွားထွားတွေကလဲ သာဒိုး ရဲ့ လက်မောင်းရင်းနဲ့ ထိကပ်နေသည် ..။
သာဒိုးလဲ ..ကားလှုပ်ခါသလိုလို နဲ့ သူ့ ဒူးခေါင်း နဲ့ မေဘယ်လ့် ပေါင်ဂွဆုံ က ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို ထိပွတ်ကြည့်သည် . .။
မေဘယ်လ့် ပေါင်ကြားကို သူ လက် နဲ့ နှိုက်ကိုင်လိုက်ချင် စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်နေပေမဲ့ ..အမေနှစ်ယောက်လဲ ရှေ့မှာ ရှိနေတာကြောင့် ..စိတ်ကို ချုပ်တည်းထားနေရသည် . .။
တင်းရင်းတောင်ရင်း..ထိကပ်ပွတ်မိရင်း..သူတို့ မိုးကုတ် ကို ရောက်ခဲ့ကြသည် ..။ ဘိုတဲ မှာ နှစ်ခြမ်း ရှိတာမို့..သာဒိုးတို့က တဖက်ခြမ်း ..မေဘယ်လ်တို့က တဖက်ခြမ်း .. နေကြသည် ..။ နေရာချထားပြီး တော့ ဘိုတဲ အရှေ့ကနေ မိုးကုတ်မြို့ကို ထွက်ကြည့်ကြသည် ..။ ဘိုတဲ က တောင်ကုန်းပေါ်မှာ ဆိုတော့.. တောင်တွေ ၀ိုင်းထားတဲ့ အလည် ချိုင့်ခွက်ထဲက မိုးကုတ်မြို့လေး ကို အပေါ်စီးက မြင်တွေ့နိုင်သည် ..။
မိုးကုတိ ဘိုတဲကြီး အောက်မှာက သာဒိုး တို့ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ရင် ခေါင်း လွတ်သည် ..။ ဘိုတဲ အောက် က မြေကြီး မှာ ကျောက်ရောင်စုံလေးတွေ
တလက်လက် ရောနှောနေသည် ..။ တချို့ ကျောက်နီလေးတွေက တော်တော် အလုံးကြီးပြီး လှသည် . .။ တပ်ကြပ်ကြီး တယောက် က သာဒိုး နဲ့ မေဘယ်လ် ကို
“သားတို့ သမီးတို့ ..ကျောက်လေးတွေ ကောက်ကြပါလား ..အပျော်ပေါ့ ..မိုးကုတ်မြေကတော့ ဒီလိုဘဲ..မြေကြီးတွေ က တောင်ဖြိုထားတဲ့ နေရာက လာဖို့တာ ဆိုတော့ ..ကျောက်ဖြုံးလေးတွေ ရောနေတာ ..”လို့ ပြောပြသည် ...။
မိုးကုတ်မြို့ခံ တပ်ကြပ်တယောက်ကတော့ ..မိုးကုတ်က ပတ္တမြားမြေ ..ရတနာမြေ လို့..ခေါ်ကြတဲ့အတိုင်း ..ဟိုးရှေးခောတ်က ဆိုရင်..မြေကြီးထဲက ကျောက်သံပတ္တမြားတွေ တခါတလေ လွယ်လွယ် နဲ့တောင် ရတတ်ကြောင်း ..တခါ က မိန်းမကြီး တယောက် မနက် စောစော လမ်းဘေးမှာ သေး ထိုင် ပေါက်တာ .. ရွှ့ံတွေ ကြားမှာ ကျောက်တပွင့် တွေ့တာ..သိန်းတန် ကျောက် ဖြစ်နေလို့ ဒီ မိန်းမကြီး အရမ်း ချမ်းသာသွားတယ် ..ဆိုတဲ့ အဖြစ်လေး ..သူ ကြားဘူးကြောင်း ပြောပြသည်။
သာဒိုး နဲ့ မေဘယ်လ်လဲ ဘိုတဲ အောက်ကို ဝင်ပြီး သွားကြည့်ကြသည်..။
ကျောက်အနီလေးတွေ အများကြီးဘဲ..။ မေဘယ်လ် ပျော်တာ အရမ်းဘဲ..။ ဘိုတဲအောက်မှာ သူတို့နှစ်ယောက် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကြရသည် ..။ ခေါင်း လွတ်ရုံလေးဘဲ ..။ မေဘယ်လ်သည် သူလဲ ကောက်..သာဒိုး ကိုလဲ ကူကောက်ခိုင်းသည် ..။ ဂါဝန် တိုတိုလေး နဲ့ မေဘယ်လ်သည် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး ကျောက်ကလေးတွေ မဲပြီး ကောက်နေတော့ ..အောက်စလွတ်နေတာကို သတိမထားမိဘူး ..။
သာဒိုး လဲ မေဘယ်လ်ရဲ့ ပင်တီလေး ပေါ်နေတာ တွေ့နေရသည်..။ ပေါင်ဂွဆုံနေရာ ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို မြင်ရပြီး သာဒိုး..ဖီလင်တွေ တက်လာသည် ..။
ပင်တီက အပါးစား ဆိုတော့ မေဘယ်လ်ရဲ့ အကွဲကြောင်းကြီးကို ခပ်ရေးရေး မထင်မရှား တွေ့နေရသည် ..။ သူကြည့်မှန်း သိသွားမှာလဲ စိုးတာကြောင့် မသိမသာဘဲကြည့်နေရသည် ..။ သာဒိုးရဲ့ ဖွားဖက်တော် လိင်တန်ကြီး နိုးထ သန်မာ လာသည် ..။ မသိမသာ တခါတလေလေး ..နဲနဲလေး တွေ့ရတာကို က အရမ်း ရင်ခုံစရာ ..ဖြစ်နေသည် ..။ သူ့ ဘောင်းဘီထဲမှာ လိင်တန်ချောင်း က ကြီးထွားမာကျောနေလို့ ဘောင်းဘီ ရှေ့မှာ ဖု ထွက်နေသည် ..။
မေဘယ်လ်ရဲ့ အမေ ထမင်းစားဖို့ ခေါ်တာကြောင့် ..အောက်စလွတ်တာ ကြည့်ရတာ ပြီးဆုံးသွားသည် . .။ မေဘယ်လ့်ကို အရင်ထက် သူ တပ်မက်လာသည် ..။
ကြိုက်လာသည် ..။ သူ ချစ်မိနေပြီ လား..။ တပ်မက်တာတခုဘဲ လား ..။
မေဘယ်လ့်ကို အဝတ်မပါဘဲ မြင်ယောင် စိတ်ကူးကြည့်မိသည် ..။ ဒီလို မြင်ယောင် စိတ်ကူးလိုက်တိုင်း သာဒိုး ရဲ့ လိင်တန်ကြီး က ဒေါင်းကနဲ . မတ်မတ်တောင် လာပြီး..သာဒိုးလဲ တောက်လောင်လာရတဲ့ ကာမမီး တွေကို ငြိမ်းသတ်ဖို့ အိမ်သာခန်းထဲကို ပြေးရတော့သည် ..။
အိမ်သာခန်းထဲမှာ မေဘယ်လ့် ပေါင်ကြား က ဖေါင်းမို့ခုံးထနေတဲ့ အဖုတ်ကြီးကို မြင်ယောင်စဉ်းစားရင်း လိင်တန်ကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် ပွတ်တိုက် ရလေ
သည် ..။ အားပြင်းပြင်းနဲ့ သုတ်တွေ တအား ပန်းထုတ် ပြီး တကိုယ်လုံး က အကျောတွေ တုန်သွားရအောင် ကောင်းလှတဲ့ အရသာကို ခံစား လိုက်ရပြီးမှ နေသာထိုင်သာ ရှိသွားရလေသည် . .။
ညဘက်မှာ မေဘယ်လ် က ညဝတ်အကျႌလေး နဲ့ သူတို့ဘက်ခြမ်းကို ကူးလာပြီး သူနဲ့ ကော်ဖီလာသောက်သည် ..။ သူတို့ နှစ်ယောက်မှန်တရုပ်ကပ် ကနေ အဝေးချိုင့်ဝှမ်းထဲမှာ မြင်နေရတဲ့ မိုးကုတ်မြို့လေး ရဲ့ မီးရောင်တွေကို ကြည့်ပြီး ရောက်တတ်ရာရာ ရုပ်ရှင်အကြောင်း ..သီချင်းတွေ အကြောင်း
..စကားထိုင်ပြောကြသည် ..။
လူကြီးတွေ က မေဘယ်လ်တို့ နေတဲ့ အခြမ်းဘက်မှာ စုထိုင်ပြီး စကားပြော..အစားစားနေကြသည် ..။ ဒါကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး သာဒိုး က ဆေးလိပ်ခိုးသောက်ချင်သည် ..။ ဂျာကင်ကောက်ဝတ်ပြီး ဘိုတဲရှေ့ကို ထွက်သည် ..။ မေဘယ်လ် လဲ လိုက်လာလို့..“မေဘယ်လ် မေမေမေဘယ်လ် ..နဲနဲအေးတယ် ..အကျႌ ဝတ်ပါလား ..”
လို့ သူ ပြောသည် ..။ မေဘယ်လ် က အထဲ ပြန်မဝင်ချင်တော့ဘူး..ဆိုပြီး ..သာဒိုး ကို ချမ်းတယ်ဟာ..ဆိုပြီး ဘေးကနေ ဖက်ထားသည် ..။ မေဘယ်လ်ရဲ့ ညဝတ်အကျႌက ညဘက်မှာ အေးတဲ့ မိုးကုတ် မှာ မို့ ခပ်ထူထူ ဖလန်နယ် ပိတ်သား နဲ့ ဖြစ်ပေမဲ့ ညဘက် အိပ်ရင်း ဝတ်််တာမို့ မေဘယ်လ် က အထဲက ဘာမှ ခံမဝတ်ထား ..။ မေဘယ်လ်ရဲ့ နို့အိအိဖြိုးဖြိုးတွေ က သာဒိုးရဲ့ လက်မောင်း နဲ့ ရင်ဘတ်ကို လာဖိကပ် နေသည် ..။
သာဒိုး က စီးကရက်တလိပ် ကို မီးညှိ သောက်သည် ..။ မလှမ်းမကမ်း က အမှောင်ထဲမှာ ဂျီသရီး ရိုင်ဖယ်ကြီး လွယ်ပြီး ..ကင်းတာဝန်ကျနေသော ရဲဘော် က သာဒိုး စီးကရက်သောက်တာ တွေ့လို့ သူလဲ သောက်ချင်လာကြောင်း ပြောသည် ..။ သာဒိုး က စီးကရက် တလိပ် ရဲဘော်ကြီး ကို ပေးလိုက်သည် ..။ ရဲဘော်ကြီး သစ်ပင် အကွယ်မှာ စီးကရက် သောက်နေသည် ..။
မေဘယ်လ် ရဲ့ နို့တွေက သူ့စိတ်တွေကို ဘလောင်ဆူလာစေသည် ..။ လိင်တန် က ထောင်းကနဲ မတ်လာသည် ..။
“သာဒိုး ..”
“ဟင်..မေဘယ်လ် ..ဘာလဲ..”
“စီးကရက် မသောက်စမ်းပါနဲ့ ဟာ ..မကောင်းပါဘူး ..”
“ငါ့ကို ဆရာ လာမလုပ်နဲ့ ဟာ ..မေဘယ်လ် ..”
“နင့်ကို ကောင်းစေချင်လို့ ပြောတာပါ ..နင့်ကျန်းမာရေးအတွက် ..”
“နင်က ငါ့အတွက် စိတ်ပူတယ် ပေါ့ ..”
“အင်းလေ ..နင်နဲ့ ငါနဲ့က ..သူငယ်ချင်း အရင်းအခြာတွေ ဖြစ်နေပြီ မဟုတ်လားလို့ ..”
“အင်း ..ဟုတ်တယ် ..ဟုတ်တယ် ..”
သာဒိုး ..မေဘယ်လ် နဲ့ သူငယ်ချင်း အရင်းအခြာ ဖြစ်ရတာကိုတော့ ကြိုက်တယ် ..ခုဘဲ ကြည့် ..နို့ကြီးတွေ နဲ့ ထိနေရတယ် ....အင်း ..အဟီး..ချစ်သူတွေ
သာ ဖြစ်ရင် ပိုကောင်းအုံး မှာ..အဲဒီ နို့ကြီးတွေကို ရေရေလည်လည် နယ်ဖတ်ပြီး တပြွတ်ပြွတ် နဲ့ စို့ရမှာ....။
စီးကရက် ကို မြေကြီးပေါ်ချ..ဖိချေလိုက်ပြီး ..အထဲ ပြန်ဝင်သည် ..။
မေဘယ်လ် က မီးဖိုခန်းဘက် အထဲကို ဝင်သွားပြီး ဓါတ်ဘူးထဲက ရေနွေးတွေ ကို မတ်ခွက်ထဲ ထည့် ..လဘက်ခြောက် ခပ်သည် ..။
“မေဘယ်လ် ..”
“ဟင်..ဘာလဲ သာဒိုး ..”
“နင့်ကို ကြိုက်တဲ့ လူတွေ ရှိလား ..”
“ဟဲ့..ရှိတာပေါ့ သာဒိုး ရဲ့..”
“နင်..နင်ကကော ..ပြန်ကြိုက် တဲ့ လူ ရှိပြီလား ..”
“ဘာဖြစ်တာလဲ ..နင့်ပုံက ..”
“ဖြေလေဟာ..နင် ပြန်ကြိုက်တဲ့ လူ ရှိလား .. ”
“ရှိဘူး ..ငါ ရီးစား မထားချင်သေးဘူး ..”
“တော်ပါသေးရဲ့ ..မေဘယ်လ်ရယ်...”
“ဘာတော်ပါသေးရဲ့လဲ ..နင်က ငါ ရီးစားထားမှာ ပူနေလို့လား ..”
သာဒိုးလဲ မေဘယ်လ့် ကို စိုက်ကြည့်ပြီး ..“အေး ..ပူနေတယ် ..စိတ်တွေ ပူ..ရင်တွေ ပူ ..နင့်ကို ရီးစားရသွားမှာ စိုး လို့ ..”လို့ ပြောသည်..။
“ဘာလို့ ..နင် က ဘာပူနေတာလဲ ..”
သာဒိုး ဘာမှ မပြော ..။
“ပြောလေ ..နင် ဘာလို့ ငါ ရီးစားထားမှာ ပူနေတာလဲ ..”
“ငါ ပြောရင် နင် ငါ့ကို စိတ်ဆိုးမှာပေါ့ဟ...”
“စိတ်မဆိုးဘူး ..ပြော ..”
“ငါ နင် တခြားကောင်တွေနဲ့ ကြိုက်သွားမှာ ပူတာ ..ငါလေ..နင့်ကို တအားချစ်နေမိလို့ပေါ့..မေဘယ်လ် ရယ် ..”
“အို..သာဒိုး ..သွားဟာ..နင်က ငါ့ကို ရီးစားစကား လာပြောနေတာ ..”
မေဘယ်လ် မျက်နှာလေးရဲတွတ်ပြီး သူတို့ နေတဲ့ တဘက်ခြမ်းကို ပြေးဝင်သွားသည် ..။
နောက်တနေ့ မနက် သာဒိုး အမေ က ဘရိတ်ဖတ်စ် လုပ်ကျွေးတော့ မေဘယ်လ့် အဖေ နဲ့ အမေ ဒီဘက်ကူးလာပြီး လာစားကြ တော့ မေဘယ်လ် ပါမလာ ..။
သာဒိုး အမေ က ..“သမီးရော ..နိုးပြီလား..ခေါ်ပါအုံး ..” လို့မေးတော့ မေဘယ်လ့်အမေ က ..“သားရေ..သာဒိုး ..မင်းဘဲ မင်း သူငယ်ချင်းကို သွားခေါ်လိုက်ပါကွယ်
ဒီမှာ ဘရိတ်ဖတ်စ် လာစားပါ ..လို့ ..” လို့ ခေါ်ခိုင်းတာနဲ့ သာဒိုးလဲ တဘက်ခြမ်းကို ကူးသွားလိုက်သည် ..။
ဝင်ဝင်ချင်း မီးလင်းဖိုကြီး ရှိတဲ့ ဧည့်ခန်းမှာ ရဲဘော်တယောက် ရှိနေတယ်..။ မေဘယ့် အဖေ ရဲ့ ယူနီဖေါင်း ကို မီးပူတိုက်ပေးနေသည် ..။
“ဦးလေး ..မေဘယ်လ် ရှိလား ..”
“မရှိဘူးကွ ..ဘိုတဲ အရှေ့မှာ လမ်းလျောက်နေတယ် ..ဟောဟိုမှာ..”
သူပြတာကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မေဘယ်လ် ဆွယ်တာ အဖြူလေး နဲ့ သိုးမွှေးဦးထုပ် အဖြူလေး နဲ့ လမ်းလျောက်နေတာ သူ တွေ့လိုက်ပါသည် ..။
သာဒိုး ဘိုတဲ ရှေ့ကို ထွက်ခဲ့သည် ..။
မေဘယ်လ်သည် သူ ထွက်လာတာကို သိရက် နဲ့ မသိဟန်လုပ်နေသည် ..။ မမြင်ချင်ယောင် ဆောင် နေသည်။
“မေဘယ်လ် ..”
“ဘာလဲ ..”
သူ့ကို မကြည့်ဘဲ မျက်နှာလွှဲထားပြီး ဖြေသည် ..။ အင်းလေ..ပြန်ဖြေလို့ တော်ပါသေးရဲ့ ..။
“အန်တီ ခေါ်ခိုင်းလို့ ..ဘရိတ်ဖါ့စ် စားမလား..တဲ့..”
“ဟင့်အင်း..မစားချင်ဘူး ..ကော်ဖီသောက်ပြီးပြီ ..”
မေလယ်လ် က ဘိုတဲ ကို ဝင်တဲ့ တံခါးပေါက်ဘက်ကို ဆက်လျောက်လို့ သူလဲ လိုက်လျောက်သည် ..။
“မေဘယ်လ် ..”
မေဘယ်လ် ဘာမှ ပြန်မဖြေဘူး ..။ လမ်းဘဲ ရှေ့ဆက်ပြီး လျောက်နေသည် ..။
“မေဘယ်လ် ..”
သူ ထပ်ခေါ်သည် ..။
“ငါ့ကို နင် စိတ်ဆိုးနေတာကိုး ..အင်းလေ ..ငါကလဲ အမှန်အတိုင်း ပြောမိတာကိုး ..”
မေဘယ်လ့်ဆီက မျက်စောင်းလေးတခု သူ ရလိုက်သည် ..။
“တကယ်ပါ မေဘယ်လ်..ငါ အမှန်အတိုင်း ပြောတာ..ငါလေ..နင့် ကို..”
“ဟိတ် ..တော်တော့ ..သာဒိုး ..ငါမကြားချင်ဘူး..”
“ဘာလို့ ..”
“အိကွာ..ရှက်လို့ပေါ့..ငါ တခါမှ ဒါမျိုး လုပ်ဘူးတာ မဟုတ်ဘူး ..”
“ဘာလုပ်တာကို ပြောတာလဲ..နင်က ဘာလုပ်လို့လဲ ..”
“ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ်ဟာ..ဒါမျိုး ငါ အပြောမခံဘူးသေးဘူး ..”
“ဘာမျိုးလဲ..ချစ်တယ် ဆိုတာ ပြောတာလား ..”
“သာဒိုး ..သွားဟာ..ငါ ရှက်ပါတယ် ဆို ..”
သစ်ပင်အောက်မှာ ဂျီသရီးသေနတ် နဲ့ ရပ်နေတဲ့ ရဲဘော်ကြီး က သူတို့ကို ငေးကြည့်နေသည် ..။
“အေးလေ..နင်မကြိုက်ဘူးဆိုရင် ငါ ဘာမှ မပြောတော့ပါဘူး..ငါ သွားမယ်..”
သာဒိုး ခြာကနဲ လှည့်ပြီ ဘိုတဲဘက် ပြန်လျောက်သည် ..။
သူ့ကို မေဘယ်လ် ပြန်ခေါ်လေမလား..နားစွင့်နေမိတာ အမှန် ..။ အိုး..။ မေဘယ်လ် ပြန်မခေါ်ဘူး ..။
သူ မာမီတို့ ရှိတဲ့ ထမင်းစားပွဲဘက် ပြန်ရောက်လာသည် ..။
“ဟဲ့..သား..မေဘယ်လ် က ဘရိတ်ဖါ့စ် လာမစားဘူးလား ...”
“သူ ကော်ဖီ သောက်ပြီးပြီ..မစားတော့ဘူး...” တဲ့ ..။
“သား..ပြောစရာ တခု ရှိတယ် ..”
“ဘာလဲ မာမီ ..”
“မနက်ဖန် သား ဒက်ဒီ နဲ့ အန်ကယ်လ်ကျော်သာ က ဟန်တင် သွားကြမလို့ ..မာမီ နဲ့ အန်တီမြင့်တို့လဲ မိုးကုတ်မြို့ထဲ စျေးဝယ်သွားကြမလို့..မေဘယ်လ် နဲ့ သားတို့ လိုက်ချင်လိုက်..မလိုက်ချင်လဲ ဒီမှာ ဘဲ နေခဲ့ကြပေါ့ ..ထမင်းချက်တဲ့ ကိုချစ် တို့တော့ ရှိနေမယ် ..”
“စျေးတော့ မလိုက်တော့ဘူး..ဟန်တင်တော့ လိုက်သွားချင်တယ် ..”
“ဒါတော့ သား အဖေ ပြန်လာရင် မေးကြည့် ..သိပ် တောမနက်ဘူး ဆိုရင်တော့ သားကို ခေါ်မှာ ပါ..”
“ဟာ..မာမီကလဲ ..သားက ကလေးမှ မဟုတ်တော့တာ ..တောနက်လဲ ဘာဖြစ်လဲ ...”
မေဘယ်လ်သည် သူ့ကို တကယ့်ကို ရှောင်နေတာပါ ..။
သူ ဝမ်းနည်းသလိုဘဲ ..။ ငါ ပြောလိုက်မိတာ မှားသွားလား ..။ အို..မေဘယ်လ်က ဒီလောက် ချစ်စရာ ကောင်းတာ..ငါ ချစ်မိလို့ ချစ်မိတယ်လို့ ပြောတာဘဲ..ဘာဖြစ်လဲ ..”
ထိုအခိုက်မှာဘဲ ဒက်ဒီတို့ရဲ့ မာဇဒါဂျစ် လျောကနဲ ဘိုတဲရှေ့ လာဆိုက်သည် ..။
ဒက်ဒီ နဲ့ အန်ကယ်လ်ကျော်သာ ကားပေါ်က ဆင်းလာသည် ..။ ရဲဘော်တယောက် က ဖက် နဲ့ ထုပ်ထားတဲ့ အစားအစာတွေ သယ်လာသည် ..။
“ဒက်ဒီ..ဟန်တင် သွားမလို့ ဆို ..”
“အေးကွ..သား လိုက်ချင်လို့လား ..”
“လိုက်ချင်တယ်..ဘာကောင်တွေ သွားပစ်မှာလဲ ဒက်ဒီ ..”
“ဂျီတို့ ဆတ်တို့ပေါ့ ကွ..” အန်ကယ်လ်ကျော်သာ က ဝင်ပြောသည် ..။
“ဘာသေနတ် နဲ့ပစ်မှာလဲ အန်ကယ်လ်..”
“အန်ကယ်လ့်မှာ သာတီးအို စစ် ရိုင်ဖယ် ရှိတယ်..သား ရဲ့ ..နောက်ပြီး ..နှစ်လုံးပြူးတလက် လဲ ရှိတယ် ....”
ဟန်တင် လိုက်ရမည် ဆိုလို့ မေဘယ်လ် သူ့ကို စကားမပြောချင် သလိုနဲ့ ရှောင်ခွာ ပစ်ပယ်လဲ ဘာအရေးလဲ ဆိုပြီး တောထဲသွားဖို့ လိုအပ်တာတွေ သူ စပြီး ပြင်ဆင်လေသည် ..။ သာဒိုးက ဒက်ဒီတို့နဲ့ တောလိုက်သွားဖို့ ပြင်ဆင်နေပေမဲ့ ညနေပိုင်းမှ ရောက်လာတဲ့ လူကြီးတယောက်ကြောင့် သာဒိုး ဒက်ဒီတို့ နဲ့ မလိုက်ဖြစ်တော့ပေ ..။
ဒီလူကြီး က မိုးကုတ် မြို့ မရောက်ခင် မိုင်၂ ဝလောက်မှာ ရှိတဲ့ ဂေါ်ရခါးရွာတရွာက ..။ သူတို့ရွာကို ကျားဆိုးတကောင် လာလာနှောက်ယှက်နေလို့ အဲဒီကျားဆိုးကြီးကို လာ ပစ်ခတ်နှိမ်နှင်းပေးဖို့ အကူအညီ လာတောင်းတာပါ ..။
ကိုးတောင်ကျားကြီး တကောင် က တပတ်ကို နွားတကောင် လာလာ ဆွဲတာမို့ ရွာ က လူတွေက ဒီကျားဆိုးကြီးကို တယောက်ယောက် လာ ပစ်ခတ် ပေးစေချင်နေကြသည် ..။ မိုးကုတ်မှာ ရှိတဲ့ အစိုးရဘက်..စစ်ဘက် ရဲဘက် ကို လာ အကြောင်းကြား အကူအညီတောင်းဖို့ လာခဲ့ချိန် စစ်တပ် က တပ်ကြပ်ကြီးတယောက် က ဒီကို ရောက်နေတဲ့ ဒက်ဒီတို့က တောပစ် ၀ါသနာကြီးတာ သိပြီး ဒီဂေါ်ရခါးကြီးကို ဘိုတဲကို ခေါ်လာပြီး တွေ့ဆုံပေးတာ ဖြစ်သည် ..။ ဒက်ဒီ နဲ့ အန်ကယ်လ် ကျော်သာ တို့ကလဲ တောပစ် ၀ါသနာ အရမ်းကြီးကြတာကြောင့် ဒီ ဂေါ်ရခါးကြီး ရဲ့ ရွာကို လိုက်ကြီး ဒီ ကျားဆိုးကြီး ကို ပစ်ခတ်ဖို့ စိတ်ဝင်စားကြလေသည် ..။ အန်ကယ်လ် ကျော်သာ က ကျားဆိုးကြီး ကို သွားပစ်မှာ မို့ သာဒိုး က အသက်လဲငယ်သေးပြီး အတွေ့အကြုံလဲ နည်းသေးတာကြောင့် ခေါ်မသွားချင်ဘူး ..အန္တရာယ်ကြီးတာကြောင့်..သား ဒီတခါ မလိုက်နဲ့ အုံး..လို့ ပြောသည်..။ ဒက်ဒီကလဲ သပိတ်ကျင်းဘက် ဂျီ သွားပစ်မှ သားလိုက် တော့လို့ ပြောတာနဲ့ သာဒိုး မလိုက်ဖြစ်တော့ဘူး ..။
အန်ကယ်လ်ကျော်သာ က ကျား..ကျားသစ် ..ဝက်ဝံ လို သားကောင်ကြီးတွေ ပစ်ခတ် တဲ့ အတွေ့အကြုံ ရှိခဲ့တော့ ..ဒီ ကျားဆိုးကြီးဟာ ကျားအိုကြီးလို့ ခန့်မှန်းသည် ..။ ကျားတွေဟာ အိုလာရင် ဂျီ ဒရယ် တွေကို လိုက်ဖမ်းစားဖို့ ခွန်အားလျော့ကျလာ ပြီး အလွယ်ရနိုင်မဲ့ အနီးအနား ရွာတွေ က နွားတွေကိုဝင်ဆွဲလေ့ရှိကြတယ် လို့ ပြောပြ နေသည် ..။
ဂေါ်ရခါးကြီး က သူတို့ရွာမှာ စည်းရိုးတွေ ကာရံထားပေမဲ့ ကျား က ဘယ်နေရာမှာ စည်းရိုး အားနည်းတယ် ဆိုတာ သိပြီး အဲဒီနေရာက ဝင်ကြောင်း..နွားတင်းကုတ်က နွားကို လည်မြိုကို ကိုက်ဆွဲပြီး ခြံစည်းရိုးပေါ်ကို လွှားကနဲ ခေါ်ကျော်သွားကြောင်း ..ကျားအို ဖြစ်နိုင်ပေမဲ့ အားကတော့ မသေးကြောင်း
ပြောပြလေသည် ..။
ဒက်ဒီ နဲ့ အန်ကယ်လ်ကျော်သာ က ကျားကြီးတပိုင်းတစ စားလို့ ကျန်နေတဲ့ နွားသေရဲ့ အပိုင်းအစ နားမှာ လင့်စင်ထိုးပြီး ..စောင့်ပစ်မယ်လို့ တိုင်ပင်နေကြသည် ..။ တယောက် က မီးထိုးပေး..တယောက် က ပစ်မည် ..ကိုးလုံးကျည် နဲ့ ပစ်မည် ဆိုပြီး တိုင်ပင်နေကြလေသည် ..။ နောက်တနေ့ မနက် အစောကြီး ထွက်ကြမှာ ဖြစ်သည် ..။
ညနေစာ စားကြတော့လဲ မေဘယ်လ် သူ့ကို ရှောင်နေသည် ..။ မန္တလေး က ယူလာခဲ့တဲ့ စာအုပ်တွေဘဲ ကုတင်ပေါ်လှဲ ပြီး ဖတ်နေလိုက်သည် ..။
နောက်တနေ့ မနက် လဲ ဒက်ဒီတို့ ခရီးထွက် ဖို့ ပြင်ဆင်ကြတော့ အသံတွေ ကြားနေရလို့ သူ နိုးလာသည် ..။ တကယ်တော့ သူ ဒီကျားပစ်တဲ့ ဆီကို လိုက်ချင်တာ
..ဒက်ဒီတို့ မခေါ်လို့ နေခဲ့ရတာ..။ ဘိုတဲမှာ ကျန်ခဲ့တော့လဲ မေဘယ် က သူ့ကို ရှောင်နေသည် ..။ သူ မေဘယ်လ်ကို ချစ်နေမိကြောင်း ပြောမိလိုက်တာ မှားသွားပြီလား ..။ အင်း ..ထပ်ပြီး ကြိုးစားကြည့်အုံးမယ် လေ ...။
ဒက်ဒီတို့ ထွက်သွားကြပြီးနောက် သူ ဆက် မ အိပ်ချင်တော့တာ နဲ့ ဂျာကင်ထူထူ ဝတ်ပြီး အပြင်ဘက်ကို ထွက်ခဲ့သည် ..။
အပြင်မှာ မြူတွေ ဆိုင်းနေသည် ..။ နှင်းမှုန်လေးတွေ ကြောင့် မနေ့က လှမ်းမြင်နေရတဲ့ မိုးကုတ်မြို့လေးကို ဘာမှ မမြင်ရတော့ဘူး ..။
မန္တလေး က လာခဲ့တဲ့ သူတို့ အဖို့တော့ မိုးကုတ် က တော်တော့်ကို အေးနေတာပေါ့ ..။
ဘိုတဲ ဝင်းထဲကနေ ထွက်ခဲ့သည် ..။
“သာဒိုး ...”
အနောက် က မေဘယ်လ် ခေါ်လိုက်သံ ကြားလိုက်ရလို့ သာဒိုး ..တအား ..အ့ံသြ သလို..မဖေါ်ပြနိုင်တဲ့ ဝမ်းသာကျေနပ်မှု က သူ့ကို တုန်သွားစေသည် ..။
“ဟင်..မေဘယ်လ် ...”
“လမ်းလျောက်သွားတာကို ခေါ်လဲ ခေါ်ဘူး ..ယူ မကောင်းဘူး ..ဟွန်း ..”
“မေဘယ်လ် လိုက်ချင်မှန်း မသိလို့ပေါ့ ...နောက်ပြီး..မေဘယ်လ် က စိတ်ဆိုးနေ...”
“ဟိတ်..ပြောနဲ့ ..ဘယ်မှာ စိတ်ဆိုးလို့ လဲ ..”
နှုတ်ခမ်းလေး က စူထော်နေပြီး မျက်စောင်းကလဲ ထိုးသည် ..။
သိုးမွှေး ဦးထုပ် အဖြူလေး ဆောင်းထားပြီး ယုန်မွှေး ဆွယ်တာ အဖြူလေး ဝတ်ထားတဲ့ မေဘယ်လ်သည် နှုတ်ခမ်း ရဲရဲလေး နဲ့ အရမ်း ချစ်စရာ ကောင်းနေပါသည် ..။
သာဒိုး က မေဘယ်လ့်ကို သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်မိတော့ မေဘယ်လ် က တဖက်ကို လှည့်လိုက်ပြီး..သာဒိုး..ဘာကြည့်တာလဲ ..မရိုးမသား မလုပ်နဲ့ ကွာ..သူငယ်ချင်း လို ခင်နေကြတဲ့ ဟာကို ..လို့ ပြောသည် ..။
“မကြည့်နဲ့ ဆို မကြည့်ပါဘူးကွာ..စိတ်တော့ မဆိုးပါနဲ့..နေလို့ မတတ်ဘူး ..မေဘယ်လ် စကားမပြောဘဲ ရှောင်နေရင် ..စိတ်ဆင်းရဲတယ်..”
မေဘယ်လ် က လမ်းဘေး က အလေ့ကျပေါက်တဲ့ ပန်းရိုင်းလေးတွေကို လိုက်ခူးနေသည် ..။ သာဒိုး စိတ်ပူသွားသည် ..။
“မေဘယ်လ် ..လမ်းဘေး က အပင်တွေ မကိုင်နဲ့..တော်ကြာ..လက်တွေ ယားနေမယ် ..ခွေးလယားပင် နဲ့ တိုးနေမယ် ..”
“ဟင့်..နံမည်ကြီးကလဲ..မကောင်းဘူးဟာ...”
မေဘယ်လ် က တခစ်ခစ် ရယ်သည် ..။ သူ့ကို မေဘယ်လ် ပြန် စကားပြောလို့ ပြန် ခင်လို့ သူ့ ရင်တွေ အပြင်က ရာသီဥတု နဲ့ အပြိုင် အေးမြသွားရ ပါသည် ..။
“မေဘယ်လ်...”
“ဟင်..ဘာလဲ..သာဒိုး ..”
“ဒို့ ဘိုတဲ ရောက်ရင် ဘာလုပ်ကြမလဲ ..”
“ဒါက ဘာစကားလဲ..”
“အော်..ငါပြောချင်တာ က ဒို့ ကျားထိုးမလား..ချက်စ် ထိုးမလား..ဘာ ကစားကြမလဲ မေးတာ..”
“အင်း...ပျင်းဖို့တော့ ကောင်းသားနော် .. သီချင်း နားထောင်မယ်လေ ..မကောင်းဘူးလား..”
“ကောင်းတယ်..မာမီ နဲ့ အန်တီမြင့်တို့ က မိုးကုတ်စျေး ကို သွားကြမှာ..တဲ့..မေဘယ်လ် မလိုက်ချင်ဘူးလား..”
“မလိုက်ချင်ဘူး..သူတို့ က သိတဲ့ အတိုင်းဘဲ..ကြာနေမှာ..သာဒိုးရဲ့..”
သူတို့ စကားတပြောပြော နဲ့ ပြန်လျောက်လာကြ တာ ဘိုတဲ ရောက်တော့ မာမီနဲ့ အန်တီမြင့်တို့ မရှိကြတော့ ..။
ထမင်းချက်ပေးတဲ့ တပ်ကြပ်ကိုချစ် ဘဲ မေဘယ်လ်တို့ နေတဲ့ အခြမ်း မှာ ရှိနေသည် ..။
“မေဘယ်လ်..ဘာသောက်မလဲ..ကော်ဖီ သောက်မလား...”
“ပြီးတော့ သောက်တာပေါ့ဟာ..ဒို့ ကိုချစ် ကို ဖျော်ခိုင်းမယ် လေ ...”
“ကော်ဖီ က ငါလဲ ဖျော်တတ်ပါတယ်ဟာ..အခု ဘယ်သွားမလို့လဲ ..”
“ငါ..ရေချိုးလိုက်အုံးမယ် ..ခဏ ..”
“ဟာ..မေဘယ်လ်ကလဲ..ဒီလောက် အေးတဲ့ဟာကို ..”
“ငါ ရေမချိုးတာ နှစ်ရက်ရှိပြီ ..ကိုချစ် ကို ရေနွေးတည်ခိုင်းပြီး ရေနွေး နဲ့ ချိုးမယ်..နင်..နင်တို့ဘက်မှာ ဘဲ နေနေ..ငါ ပြီးရင် ခေါ်လိုက်မယ် ..”
“ကောင်းပြီ ..”
သာဒိုး သူအိပ်တဲ့ ကုတင်မှာ ပက်လက်လှဲချပြီး ..မန်းလေး က သူ ယူလာတဲ့ စာအုပ်တွေကို ဘာ အရင်ဖတ်ရမလဲ ကြည့်သည် ..။
အေးလို့လားမသိဘူး..သေးပေါက်ချင်သလိုလို ဘဲ..။ ရေချိုးခန်း နဲ့ အိမ်သာတွဲရက် အခန်း က ဘိုတဲ ရဲ့ အနောက်ပိုင်းမှာ ..။ သူ သေးဝင်ပေါက်နေတုံး..တဖက် က မေဘယ်လ်တို့ ဘက်ခြမ်း က အသံတွေကြားသည် ..။ သီချင်း ညည်းသံ နဲ့ ရေသံတွေ ..။
မေဘယ်လ် ရေချိုးနေပြီ ထင်တယ် ..။
မေဘယ်လ် ရေချိုးနေတယ် ဆိုတာလဲ သူ သိလိုက်ရော..ဖေါက်ပြန်တဲ့ စိတ်တွေက ဝင်လာသည် ..။ တဖက်ခန်းမှာ မေဘယ်လ် ဘယ်လို ရေချိုးတယ် ဆိုတာကို ချောင်းကြည့်ချင် စိတ်တွေ ဝင်လာသည် ..။ ဒီ စိတ်တွေကို သူ တားဆီးလို့ မရတော့ ..။
မေဘယ်လ်သည် ကိုယ်တုံးလုံး ချိုးဖို့က များသည် ..။
သူ ခဏခဏ ထိမိ ကိုင်မိတဲ့ မေဘယ်လ့် ရင်သားစိုင်တွေ..တင်ပါးအိအိကြီးတွေ ကို အဝတ်အစား မပါဘဲ မြင်ရ ရင် အို...သိပ်ကြည့်လို့ ကောင်းမှာဘဲ မဟုတ်လား .။ သစ်သား ထရံကာ မို့ တဖက် က ရေချိုးခန်း ကို ချောင်းဖို့ အပေါက် ရှိလို ရှိငြား ရှာကြည့်သည် ..။
သူ့ လက်တွေ ဒူးတွေ တုန်ခါနေသည် ..။
မကောင်းမှန်း သိရက် နဲ့ ခိုးလုပ်နေလို့ ပေါ့ ...။ အိုး ...တွေ့ပြီ ..။ အပေါက်လေး တပေါက် ..။
သူ ချောင်းပြီ ..။
ဟာ..သူ ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်း ခုံသွားသည် ..။
ဒူးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေသည် …....။
ဟင်း …..
မေဘယ်လ် ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ...။
အဝတ်မပါ ဗလာကြီး ရေချိုးနေသည် ..။
လှလိုက်တာ ..။
ပုံးကြီး တခုထဲက ရေပူပူတွေ က အငွေ့တထောင်းထောင်း နဲ့ ...။ မေဘယ်လ် က ခွက်လေးတခွက် နဲ့ ခပ်ခပ် ချိုးနေသည် ..။
မေဘယ်လ့် နို့ကြီးတွေ တုန်ခါနေသည် ..။ သူ တွေ့ချင်နေမိတဲ့ မေဘယ်လ့် ကိုယ် အစိတ်အပိုင်းတွေ ကို အားလုံး တွေ့နေရသည် ...။
နို့တွေက သူ ထင်တာထက် ပိုကြီးသည် ..။ နို့သီးနီနီလေးတွေ က အပြင်ကိုတောင် ကောင်းကောင်း စူမထွက်သေးဘူး ..။
တင်ပါးကြီးတွေကလဲ အနောက်ကို ကော့ထွက်နေသည် ..။
အရမ်း ကြိုက်တာ ဘဲ မေဘယ်လ် ရယ် ...။
သူ ချောင်းနေတုံး ..မေဘယ်လ့် လက်ထဲ က ဆပ်ပြာတုံး က ချော်ပြီး ကြမ်းပြင်ကို ဖတ်ကနဲ ကျသွားသည် ..။
သူ့ဘက်ကို ကျောပေးထားတဲ့ မေဘယ်လ် လဲ ဆပ်ပြာတုံး ကို ကုန်း ကောက်လိုက်သည် ..။
အို …
မေဘယ်လ့် ဖင်ကြီးတွေ ကြား က အဖုတ်ကြီး ပြူးကနဲ မြင်လိုက်ရသည် ...။
လှလိုက်တဲ့ အဖုတ်ကြီး ...။
ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်း ခုံနေသည် ..။
ဘယ်လက် နဲ့ နံရံ ကို ကိုင်ထားရသည် ..။ လက်တွေ က တုန် နေသည် ..။
မေဘယ်လ် နဲ့ သာ တနေ့ လင်မယား ဖြစ်ရင် ဒီအဖုတ်ကြီး ကို သူ ယက်လဲ ယက်ရမည်..လိုးလဲ လိုးရမည် ဆိုတဲ့ အသိ က ခေါင်းထဲ ဝင်လာသည် ..။
အို..မေဘယ်လ့်ကို သူ လိုချင်မိသည် ..။
မေဘယ်လ် ့ ကိုယ်လုံး လှသည် ..။
အင်း..ပေါင်ကြားဂွ ဆုံ က ရတနာရွှေကြုတ်ကြီး ကတော့ အလှဆုံး ပါဘဲ ..။
သူ့ရဲ့ လိင်တန်ဆာ ဟာ ဘယ်လောက်တောင် တင်းမာပြီး တုန်ခါနေသလဲ ဆိုရင် ..သူ့ ညာလက် နဲ့ ပွတ်သပ်လိုက်တာ နဲ့ အရေတွေ တထုတ်ထုတ် ပန်းထွက် ကုန်သည်..။ နံရံ မှာ ပေကုန်တဲ့ သူ့ အရေတွေကို သူ မသုတ်ရဲသေး ..။ မေဘယ်လ် ပြီးသည် အထိ စောင့်ရ မည် ..။ အသံကြားသွားရင် သူ ဒီဘက် ရေချိုးခန်း မှာ ရှိနေတာ သိသွားနိုင်သည် ..။
သာဒိုး သူတို့ဘက်ခြမ်း ..ဘိုတဲ မျက်နှာစာ မှာ ထိုင်ပြီး စာ ဖတ်နေသည် ..။
တကယ်တော့ စာ ဖတ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာ ..။
သူ့ လက်တွေ ခြေတွေ တုန်နေဆဲ ..။
မေဘယ်လ် ရောက်လာသည် ..။
“သာဒိုး ..ဘာ စာအုပ် လဲ ..”
“မသိပါဘူးဟာ ..”
မေဘယ့် အမွှေးရေးရေး နဲ့ အင်္ဂါစပ် အဖုတ်ကြီး ကိုဘဲ မျက်စိထဲ တဝဲလည်လည် မြင်ယောင်နေသည် ...။
“ဟင်..နင်..နေမကောင်းဘူး ..အလား..အသံတွေလဲ တုန်လို့ ..ငါတော့ မတတ်နိုင်ဘူးဟာ..ရေနွေးစပ်ပြီး ရေချိုးလိုက်ရတယ် ..”
“ကောင်းတာပေါ့ဟာ..လန်းသွားတာပေါ့ ...”
မေဘယ်လ့်မျက်နှာ ကို မကြည့်ဘဲ သူ ပြောသည် ..။ မဟုတ်တာ လုပ်ထားသူ မို့ မေဘယ်လ် နဲ့ မျက်လုံးချင်း မဆုံချင် ဘူး ...။
“ငါတော့ ဒီမှာ နေရတာ နင်ပါလို့သာ ဘဲ..နင်သာ မပါခဲ့ ရင်..ပျင်းပြီး သေနိုင်တယ် ..”
“ငါလဲ ဒီလိုဘဲ ..ဒို့က အပြင်လဲ လိုက်မှ မသွားကြတာ ..ပျင်းတာ ပေါ့..လမ်းလျောက်ချင်သေး လား ..”
“ညနေ ထမင်းစားပြီး မှ လျောက်မယ် ...”
“သာဒိုး ..”
“ဟင်..မေဘယ်လ် ..ဘာလဲ..”
“သင်္ကြန် ရောက်တော့မယ် ..သိလား ..”
“အေးနော်..ဘာလိုလို နဲ့ သင်္ကြန် နီးလာပြီ ...”
“မန်းလေး သင်္ကြန် အကြောင်း နင် သိတယ် နော် ..”
“ဘာကို ပြောတာလဲ..”
“ညဘက် စည်ကားတာ ..အကတွေ ကပြတာ နဲ့ ကားကြီးတွေ နဲ့ သီချင်းတွေ လိုက်ဆိုပြတာ..ကပြတာ ..”
“သိတယ်..တခါ ရောက်ဘူးတယ် ..”
“ငါတို့ လျောက်လည် ရင် နင်လိုက်မလား ...”
“ငါတို့ဆိုတာ ဘယ်သူတွေ လဲ..နင် က မန်းလေး မှာ သူငယ်ချင်း ရှိလို့ လား...”
“ရှိတာပေါ့ ..နဝရတ်စိန် ..ရယ်..မာလာ ခိုင်ရယ် ...”
“တော်ပါသေးတယ် ..”
“ဘာတော်ပါသေးတာလဲ...သာဒိုး ..”
“အော်..မိန်းကလေး တွေ ဘဲမို့ ..”
ဒီတခါတော့ မေဘယ်လ် စိတ်ဆိုးဟန် မပြ ..။
“ငါ က ယောကျင်္ားလေးတွေ နဲ့ သွားပါ့မလားဟ ..အဖေအမေ က ဘယ် ခွင့်ပြုပါ့မလဲ...”
“နင် က ငါ့ကို စိတ်ပူတယ် ပေါ့လေ ..ခိခိ ..”
“မေဘယ်လ်ရယ် ..ငါ့အကြောင်း နင် မသိပါဘူး ..”
“နင် က ဘာမို့လဲ..ခိခိ ..”
“အေးဟာ..ဒက်ဒီတို့ လဲ ကျားသောင်းကျန်းကြီး သွားပစ်တာ အဆင်မှ ပြေရဲ့လား မသိဘူး ..”
“ပြေမှာပါ..ငါ့အဖေ က တောလိုက်နေတာ ကြာပြီ ..နင့်အဖေ လဲ ဘာထူး လဲ ..ကျားကြီး ရလာမှာ ပါ ..”
“နင် ထင်လား ..”
“အေး..ထင်တယ် ..အရင်က တောဝက်တွေ ..ဝက်သံတွေ ..ဂျီတွေ ဆတ်တွေ ရလာဘူးတယ် ..”
“ဒါ ကျား...မေဘယ်လ် ရဲ့..တူတာ မဟုတ်ဘူး ...”
ညနေစာ က မေဘယ်လ်တို့ ထမင်းချက် ရဲ့ လက်ရာ ..။ ကြက်သားဟင်း ..ပဲဟင်း ...။
မေဘယ်လ် က ထမင်းစားရင်း သူ့အမေကို သင်္ကြန်ကျရင် သာဒိုး ကိုလဲ လျောက်လည်ဖို့ ခေါ်မည် လို့ေ ပြာသည် ..။
“အေး..ခေါ်ပေါ့ ..သမီးတို့ က နဝရတ်စိန် တို့ရဲ့ ကား နဲ့ လည်မှာ လား ..”
“ဟုတ်တယ် ..”
ထမင်းစား အပြီး လမ်းထွက်လျောက်ကြသည် ..။ သာဒိုး အမေ က မေဘယ်လ့် အမေ အန်တီမြင့် ကို သာဒိုး နဲ့ မေဘယ်လ် အခုလို ခင်ခင်မင်မင် နဲ့ ရှိတာ သိပ် ဝမ်းသာတာဘဲ လို့ ပြောနေသံ သာဒိုး ကြားလိုက်သည် ..။
“သာဒိုး ..နင်ကော မိန်းကလေး သူငယ်ချင်း..ရှိလား ...”
“ရှိတာပေါ့ ..”
“တော်တော် ရင်းနှီးလား ..”
“ရင်းနှီးတာပေါ့ ..ဒို့ကျောင်း က မိန်းကလေး..ယောကျင်္ားလေး ရောတဲ့ ကျောင်းလေ..ငယ်ငယ်ထဲက ..အတူတူ ဆိုတော့ ခင်ကြတာပေါ့ . .”
“နင့် အိမ်ကိုရော လာလည်ဘူး လား ..”
“လည်ဘူးတာပေါ့ ..ဘာ လဲ နင် က မနာလို ဘူးလား ..မနေ့ကဖြင့် ငါ့ကို စကားမပြောတော့ ဘဲ စိတ်ကောက်နေပြီး ..”
“သွား..မနာလို မဖြစ်ပါဘူး..ဘာဆိုင်လို့ လဲ ..”
“အော်..သိဘူးလေ..စိတ်ထဲက တိတ်တခိုးများ..ဟားဟား...”
“အို..ကြည့်..ကြည့်..ဖေါက်လာပြန်ဘီ....”
သာဒိုး ကို ထုပြီ ..။
မေဘယ်လ့် လက်သီးဆုတ်လေးတွေ က တအား ထုရိုက်နေပေမဲ့ သာဒိုးသည် ပန်းကလေးတွေ နဲ့ ပေါက်နေသည်လို့ ယူဆသည် ..။
“သာဒိုး ..တခု မေးမလို့..”
“မေး..နှစ်ခု ..”
“နင့်အမ မကြည်ပြာမှာ ရော ..မိန်းကလေး သူငယ်ချင်းတွေ ရှိလား ..”
“ရှိတာပေါ့..သူ က သူငယ်ချင်း သိပ် များတာ ..”
“နင်တို့ အိမ်ကိုရော လာလည်ကြလား . . ”
“လည်တာပေါ့ ..ဘာလို့ လဲ..ငါ ဒီဆော်တွေကို ကြိုက်သွားမှာ နင် စိုးရိမ်လို့ လား . . ”
“ထပ်..ဝေးသေးတယ် ..ဒါနဲ့ နင်တို့ သူငယ်ချင်းတွေက မကြည်ပြာဟာ မွေးစားသမီး ဆိုတာ သိကြ လား ... . ”
“.ဘာ .”
မေဘယ်လ် ပြောလိုက်တာ သာဒိုး ..အရမ်း အံ့သြ သွားသည် ..။
“ဘာပြောတယ်..မေဘယ်လ် ..ငါ ..ငါ..နင် ပြောတာ နားမရှင်းလိုက်ဘူး မွေးစားသမီး ..ဟတ်လား ..”
“အေးလေ..နင် မသိဘူးလား..ငါ က နင် သိတယ် မှတ်လို့ ပြောမိလိုက်တာ..ဆောရီး ...”
“နင် ဘယ်လို သိတာလဲ..သေချာ လို့လား ..”
“သေချာတာပေါ့ ..ငါ့ အဖေအမေ က နင့်အမ ကြည်ပြာ ကို မွေးစားတော့ အတူတူ ရှိနေကြတယ်လေ ..”
“ဟာ..ငါ..ငါ ဒါတွေ မသိဘူး..ဟာ...”
“အေး..ငါ့ကို ပြောပြဘူးတာက ..မကြည်ပြာကို တောင်ပေါ်က တရားဟောဆရာ တယောက် ခေါ်လာတဲ့ မိဘမဲ့ ကလေးတွေ ထဲကနေ ရွေးယူပြီး မွေးစား ခဲ့တာ..တဲ့ ..”
“အေး ..ငါ..ငါ..ခုမှ သိတာ ..ငါ က ငါ့ အမ အရင်း ဘဲ ထင်နေတာ . .”
ပြီးပါပြီ
