မွေးပြီး အဝစား လင်ပါသား

မွေးပြီး အဝစား လင်ပါသား



(၁)

“မေမေလေးရေ သားကျောင်းပြန်လာပြီ”
ရာဇာကျော်ကား ကျောင်းပြန်လာတာနဲ့ လွယ်အိတ်ကိုပစ်ချပြီး ဇာခြည်ဝင်းရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လိုက်သည်။ ဇာခြည်ဝင်းကား ရာဇာကျော်၏ ပါးလေးများကို တရှု့ံရှု့ံနမ်းလိုက်သည်။ ရာဇာကျော်ကား (၁၈)နှစ်ခန့်သာ ရှိသေးသော်လည်း လူကောင်ကြီးက ထွားကြိုင်းလှသည်။ ကောင်လေးကား (၁၀)တန်းသို့ရောက်နေပြီ။ ကလေးစိတ် မပျောက်သေး။ ဧည့်ခန်းတွင် ဇာခြည်ဝင်းနှင့် သူမသူငယ်ချင်း ကေသီထွန်းသို့ စကားပြောနေတာကို သူမရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာသည်။
“ကဲ ထမင်းစားလိုက်ဦး။ သားကြိုက်တဲ့ ပုစွန်ထုပ် ချက်ထားတယ်”
“အေးမရေ သားဖို့ ထမင်းပြင်ထားပြီးပြီလား”
နောက်ခန်းမအေးမနှင့် ထမင်းချက်ဒေါ်ကြီးစိုးမှ
“ပြင်ထားပြီးပါပြီရှင့် မမလေး”
“ကဲသား သွားစားတော့၊ ပြီးရင်မာမီသားကို ရေချိုးပေးမယ်” ဟု ဆိုပြီးရာဇာကျော်ကို နောက်ခန်းသို့ လွှတ်လိုက်သည်။ ကေသီထွန်းက ဇာခြည်ဝင်းကို အဓိပ္ပါယ်ပါသော မျက်လုံးများဖြင့် ပြုံးစိစိ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ “ဘာလဲကေသီရဲ့  ညည်းကလဲ” ဇာခြည်ဝင်းက ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့် မေးလိုက်သည်။ ကေသီထွန်းက အနားတိုးလာပြီး “ဟင််းဟင်း ဇာခြည်တို့ကတော့ ချစ်နေလိုက်တာ လင်ပါတဲ့သားကို သူ့သား ကျနေတာပဲ သိတယ်နော် မိဇာခြည် သိတယ် ညည်းအကြောင်း ခုချိန်ထိ ကိုယ်တိုင် ရေချိုးပေးတယ် ဆိုကတည်းက ကောင်လေးကလဲ ထွားထွား ကြိုင်းကြိုင်းနဲ့ သန်မဲ့ပုံလေး”
“မဟုတ်ရပါဘူးဟယ်  ညည်းကလည်း”
“ဟင်းဟင်း သိနေတယ်နော် ဇာခြည် ကောင်လေးက  ညည်းစားမယ်ဆိုစားလို့ရပြီ  ညည်း တစ်ယောက်ထဲ ခိုးမစားနဲ့ ငါတို့ကိုလည်း မျှပေးရမယ် ဟင်းဟင်း”
ကေသီထွန်းက ဇာခြည်နှင့် ငယ်ပေါင်းမို့ အကြောင်းသိ၊ စရိုက်တူ၊ ၀ါသနာတူတွေလေ။

“အေးပါဟယ် ညည်းကလည်း ငါကလည်း အချိန်စောင့်နေတာပါဟဲ့”
“ဟင်း အဲ့လိုဝန်ခံမှပေါ့ကောင်မရယ် ဟိဟိ”
ကေသီထွန်းက ရမ္မက်များဝေနေသော မျက်လုံးဖြင့် ကောင်လေး ထွက်သွားရာ ထမင်းစားခန်းဖက်သို့ လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး ပြောလိုက် ပါတော့တယ်။
“ဇာခြည် နင့်ကောင်လေးက ကျောင်းထား နောက်ကျတယ်ထင်တယ် သူ့အသက် ဘယ်နှစ်နှစ်ရှိပြီလဲ”
“(၁၈)နှစ်ရှိပြီကေသီရဲ့ လူပျိုဖြစ်နေပြီ အဟင်းဟင်း သူက ကျောင်းထား နောက်ကျတာရော တစ်နှစ် ကျတာရောကြောင့်လေ ကလေးစိတ်က သိပ်မကုန်ချင်သေးဘူး”
“နင့်အဖိုးကြီးရော ဘယ်သွားတုန်း” ကေသီထွန်းကလှမ်းမေးလုက်သဖြင့် ဇာခြည်က
“ကိုကြီးက စင်္ကာပူမှာ ကုမ္ပဏီရုံးခွဲ သွားဖွင့်နေတယ်ကေသီရဲ့”
“သြော်ဟုတ်လား ဒါဆို” ကေသီက အဓိပ္ပါယ်ပါသောမျက်လုံးများဖြင့် ဇာခြည်ဝင်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း ပြောလိုက်ပါတယ်။ ဇာခြည်ဝင်းကား အသက်(၂၆)နှစ်ခန့်ရှိပြီ။ လွန်ခဲ့သော (၃)နှစ်ခန့်က ရာဇာကျော်အဖေ ဦးကျော်မောင်နှင့် လက်ထပ်ခဲ့သည်။ ဇာခြည်ဝင်း ကျောင်းပြီးခါစတွင် ရာဇာကျော်အဖေ ဦးကျော်မောင် ကုမ္ပဏီတွင် ဝင်ရောက် လုပ်ကိုင်ခဲ့သည်။
ကျောင်းတွင် အလှဘုရင်မတစ်ပါး ဖြစ်ခဲ့သော ဇာခြည်ဝင်းအား မုဆိုးဖိုသူဌေး ဦးကျော်မောင်က စွဲလန်း သွားခဲ့သည်။ ဇာခြည်ဝင်း အနေဖြင့်လည်း ကျောင်းတုန်းက ဘဲတစ်ကာနှင့် ပတ်ရှုပ်ခဲ့သဖြင့် ယောကျင်္ားတွေအကြောင်း နောကျေနေသဖြင့် ဦးကျော်မောင်ကို အပိုင် ကိုင်နိုင်ခဲ့သည်။ သူမသူငယ်ချင်း ကေသီထွန်းကလည်း ကျောင်းတုန်းက သူမနှင့်တွဲဖော်တွဲဖက်။ ပြောရလျှင်တော့ ရွဖော်ရွဖက်တွေဖြစ်သည်။ ရာဇာကျော်ကို ဇာခြည်ဝင်းက အမေရင်း တစ်ယောက်လို ချစ်ချင်ယောင် ဆောင်ခဲ့သဖြင့် ဦးကျော်မောင် အနေဖြင့်လည်း ဇာခြည်ဝင်းကို ယုံကြည်ခဲ့သည်။ ဇာခြည်ဝင်းအနေဖြင့်လည်း ပထမတော့ ရာဇာကျော်အပေါ် ရိုးရိုးသားသားပါ။ ဒါပေမဲ့ ဦးကျော်မောင်က မိန်းမတစ်ယောက်ယူထားပြီး မိန်းမအပေါ်ဂရုစိုက်ရမှန်းသိသူမဟုတ်။ သူ့အလုပ်တွေနဲ့ မအားလပ်တာက များနေသည်။ ဒီတော့ ဇာခြည်ဝင်းရဲ့ ကျောင်းတုန်းက ရွပိုးတွေက ထကြွလာတော့တာ မဆန်းဘူးလေ။
ရာဇာကျော်ကို ရေချိုးလျှင်ပင် သူမကိုယ်တိုင် ချိုးပေးသည်။ အိမ်ဖော်မတွေ၊ သူငယ်ချင်း မိန်းကလေးတွေနဲ့ မပတ်သက်စေခဲ့။ ရာဇာကျော်ကလည်း သူ့ကို ဇာခြည်ဝင်းက မိခင်အရင်း တစ်ယောက်လို ဂရုစိုက်သည်ဟုသာ ထင်မြင်မိနေပေမဲ့ ဇာခြည်ဝင်းသူငယ်ချင်း ကေသီထွန်း ကတော့ သူမသူငယ်ချင်း ဇ ကို သိနေသည်။ ဒါကြောင့်မို့ ခွဲတမ်း တောင်းနေခြင်းသာ ဖြစ်တော့သည်။

(၂)

ရာဇာကျော်ကား သူငယ်ချင်း မြတ်ထွန်းပြသော ဖုန်းထဲမှဇာတ်လမ်းကို မျက်လုံးထဲမှ မခွာနိုင်အောင် ဖြစ်နေသည်။ မြတ်ထွန်းကား သူနှင့် ငယ်ပေါင်းကြီးပေါ် သူငယ်ချင်းတွေ။ ငယ်ကတည်းက ကျောင်းနေဖက်တွေ။ ယခုလည်း ဆိုးဖော်ဆိုးဖက်တွေ။ မြတ်ထွန်းမိဘတွေကလည်း ချမ်းသာသည်။ သူဌေးသားများပီပီ မိဘများက အလိုလိုက်ထားသဖြင့် ဖုန်းကိုယ်စီလည်း ရှိကြသည်။ မြတ်ထွန်း ဖုန်းထဲတွင်ကား နီဂရိုး တစ်ယောက်က ကုလားဖြူမ တစ်ယောက် တစ်ယောက် ပေါင်ကြားထဲတွင် တစ်ယောက်ပြောင်းပြန် အနေအထားနှင့် စောက်ပတ်ကို တစ်ပြတ်ပြတ်လျှာနဲ့ ယက်နေပြီး ကုလားဖြူမကလည်း နီဂရိုးလီးကို အပြိုင်အဆိုင် စုပ်နေသည်။
“မရွွံဘူးလား မသိဘူးကွာ နော် ငထွန်း”
“ကောင်းလို့နေမှာပေါ့ကွ ရာဇာရ” မြတ်ထွန်းကလည်း ဖုန်းထဲမှ မျက်လုံးမခွာနိုင်ဘဲ ပြောလိုက်သည်။ နည်းနည်း နေသောအခါ နီဂရိုးကောင်က မျက်နှာဖြူမ စောက်ပတ်ထဲကို သူ့လီးကြီး ထိုးထည့်လိုက်တာကို တွေ့ရသည်။ “အဲ့ဒါ လိုးတယ်လို့ ခေါ်တယ်ဟ” မြတ်ထွန်းက အသံကိုနှိမ့်ပြီး ပြောလိုက်ပါတယ်။ ဇာတ်ကား ကြည့်ဖူးတာတော့ ဟုတ်ပြီ။ “မင်းကရော အပြင်မှာ လုပ်ဖူးလို့လား” ရာဇာကျော်ကမေးလိုက်ပါတယ်။ မြတ်ထွန်းက
“ဟာမင်းကလဲ ငါလဲ လုပ်ချင်တာပေါ့ဟ လုပ်တာမလုပ်ဖူးတာ အပြင်မှာတော ့မြင်ဖူးတယ်”
“ဟုတ်လား မင်း ဘယ်မှာ မြင်တာတုန်း”
“ငါ့တို့ရပ်ကွက်ထဲကလေ ဒေါ်မေသီဝင်း မင်းမြင်ဖူးတယ်မဟုတ်လား”
မြတ်ထွန်းက ရာဇာကျော်ကို လှမ်းမေးလိုက်ပါတယ်။
“ဟိုကွာ သူ့ယောကျင်္ားက စင်္ကာပူမှာလားမသိဘူး ဖင်တောင့်တောင့် ရုပ်ချောချောနဲ့ ဘွားတော်မဟုတ်လား”
“ဟုတ်ပါ့ကွာ ငါလဲ အစကတော့ မသိဘူး တစ်နေ့က သူ့အိမ်ထဲကို အကိုကြီးတစ်ယောက် ဝင်သွားတာနဲ့ ငါလဲ စိတ်ဝင်စားသွားပြီး လိုက်ချောင်းတာ အဲ့လို လုပ်နေတာကို တွေ့တော့တာပဲ ဟီးဟီး”
မြတ်ထွန်းက တဟီးဟီးတဟားဟားနှင့် ပြောကာ ရီလိုက်သဖြင့် သူလည်း လိုက်ရီမိလိုက်ပါတယ်။
“ဟိုကွာ အဲ့လိုလုပ်တာတွေ့တော့ မင်း ဘာမှမဖြစ်ဖူးလား”
“ဘာဖြစ်မှန်းမသိဘူးကွ ငါ့အောက်ကဟာကြီးက ထောင်လာတာ အဲ့ဒါ အိမ်ရောက်တော့ လက်နဲ့ ဆွလိုက်မှ ငြိမ်သွားတာ ငါ့ထဲက အရေဖြူဖြူတွေ ထွက်လာတယ်ကွာ ကြောက်လိုက်တာ နောက်မှ ငါ့အကိုဝမ်းကွဲတွေကို မေးကြည့်တော့ သူတို့လည်းအဲ့လိုလုပ်နေကြတဲ့ ဂွမ်းတိုက်တာလို့ ပြောတာပဲ မင်းရောလုပ်ဖူးလားရာဇာ” လို့မြတ်ထွန်း အမေးကို
“ဟင့်အင်း လုပ်ဖူးဘူးကွ အိမ်မှာစမ်းကြည့်ဦးမယ်” လို့ ရာဇာကျော်က ပြန်ဖြေလိုက်ပါတော့တယ်။
ထိုအချိန်မှာ ကျူရှင်ဆောင်ထဲသို့ ဆရာမ ဝင်လာတာ မြင်လိုက်တာကြောင့် မြတ်ထွန်းက သူ့ဖုန်းထဲက ဗွီဒီယိုကို ပိတ်လိုက်ပါတော့တယ်။

(၃)

“ရာဇာကျော်ရေ မင်းမေမေလာကြိုပြီ”
ဆရာမဒေါ်သီတာ၏ ပြောစကားကြောင့် ရာဇာကျော် လွယ်အိတ်ကို ကောက်ကိုင်လိုက်သည်။ မြတ်ထွန်းကား သူမရောက်ခင်ကတည်းက သူ့အိမ်က ကားလာကြိုသဖြင့် ပြန်သွားနှင့်ပြီ။ ဒါကြောင့် ဆရာမဒေါ်သီတာ အိမ်မှာ သူတစ်ယောက်ထဲ ကျန်နေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သူ့ကျုရှင်ဆရာမ ဒေါ်သီတာကား မေမေလေးဇာခြည်ဝင်းနှင့် သူငယ်ချင်းတွေ။
“သားရေ ကားပေါ်တက်နှင့်နော်”
ဇာခြည်ဝင်းကရာဇာကျော်ကို လှမ်းပြီးပြောလိုက်ပါတယ်။
“ဟုတ်ကဲ့မေမေလေး”
ရာဇာကျော်ကလည်း လွယ်အိတ်ကို လွယ်ပြီး ကားပေါ်တက်သွားပါတော့တယ်။ ဇာခြည်ဝင်းကား ရာဇာကျော် ကားပေါ်ရောက်မရောက် လှမ်းကြည့်လိုက်ပါတယ်။
“သီတာရေ ငါ့သား စာလိုက်နိုင်ရဲ့လား”
“ဟင်းဟင်း သူ မမွေးရတဲ့သားကို စိတ်ပူနေလိုက်တာ မိဇာခြည် လိုက်နိုင်ပါ့တော် ကျောင်းထားတာ နောက်ကျလို့ထင်တယ် အံကိုက်ပဲ ဒါနဲ့  ညည်းအဖိုးကြီးကရော ဘယ်သွားတုန်းဟဲ့ ခုတစ်လော မမြင်ဘူး”
“တစ်လောက စင်္ကာပူမှာ ရုံးခွဲသွားဖွင့်တယ်လေ ခြောက်လလောက်ကြာဦးမယ်တဲ့”
“အာ့ဆို  ညည်းမွေးစားသားလေးနဲ့  ညည်းပဲ ကျန်ခဲ့တာပေါ့အိမ်မှာ”
သီတာက ပြုံးစိစိနဲ့ လှမ်းပြောလိုက်တာကြောင့် ဇာခြည်ဝင်း ကိုယ့်ကိုကိုယ်မလုံ ဖြစ်သွားပါတယ်။
“ဘာလဲဟဲ့ မိန်းမ မျက်နှာပိုးကမသေဘူး”
“အံမယ်  ညည်းအကြောင်း မသိတာကျလို့ ဇာခြည် ပြောလိုက်ရရင် မကောင်းဘူး ဟင်းဟင်း မွေးစားသား ဆိုတာ  ညည်းစားဖို့ မွေးထားတဲ့ကောင်လေးကို ပြောနေတာ သိပလား ဟိဟိ”
“ကောင်မ နင်မကောင်းဘူးဟယ် သွားသွား”
“သွားရမှာက ညည်းလေ ဟိုမှာစောင့်နေတယ် သွားတော့”
ဆိုပြီး သီတာက ဇာခြည်ကျောကို တွန်းလွတ်လိုက် ပါတော့တယ် ရာဇာကျော်ကား ကားပေါ်တွင် ထိုင်စောင့်နေရင်း မေမေလေး ဇာခြည်ဝင်းနှင့် သူ့ဆရာမ သူ့ဘက်လှမ်းလှမ်းကြည့်ရင်း ဘာတွေပြောနေကြတာလဲ မသိဟု စဉ်းစားမိသည်။ သူ တစ်ခုတော့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ကြားလိုက်သည်။ ဘာတဲ့  ညည်း မွေးစားသားလေ  ညည်း စားဖို့မွေးထားတဲ့ ကောင်လေးကို ပြောနေတာဟု။ မေမေလေးကို ဆရာမဒေါ်သီတာ ပြောသောစကား ဘာမှန်းမသိဘူး။ ပြီးတော့နှစ်ယောက်သား တစ်ခိခိနှင့်။ ဘာတွေလည်း နားမလည်ပါဘူးကွာ စိတ်ရှုပ်နေတာပဲ။
မေမေလေးကား ပြုံးစိစိဖြင့်ကားဆီလျှောက်လာတာကိုတွေ့ရသည်။ ကားတံခါးကိုဆွဲဖွင့်ပြီး မေမေလေး ဇာခြည်ဝင်းက “သားသား စောင့်ရတာ ပျင်းနေပြီလား မေမေလေး စကား ကောင်းနေတာနဲ့ ဟင်းဟင်း”
မပျင်းပါဘူးမေမေလေးရဲ့ပြန်ကြရအောင်လေ။
ဇာခြည်က ကားသော့ကိုဖွင့်ပြီး စက်နိုးလိုက်သည်။ ကားလေးကား ဒေါ်သီတာ၏ခြံထဲမှ စတင် ထွက်ခွာလာချေုပြီ လမ်းတစ်လျှောက်လုံး ရာဇာကျော်ကား မွေးစားသည်ဆိုသော အဓိပ္ပါယ်ကို စဉ်းစားနေသည်။ ဒေါ်ဇာခြည်က သူ့ကို
“သားသား စာတွေလိုက်နိုင်ရဲ့လား”
“ဟုတ် လိုက်နိုင်ပါတယ် မေမေလေး”
“အင်းပါ မေမေလေးလည်း ထင်ပါတယ် သားသားက ဉာဏ်ကောင်းပြီးသားပါ ဟိုလေသား ကောင်မလေးတွေတော့ သွားစိတ်မဝင်စားနဲ့နော် သားကငယ်သေးတယ် ခုခေတ် ကောင်မလေးတွေက ငယ်သေးတယ် စာပဲကြိုးစား မေမေလေးသား လူချောဆိုတော့ ကောင်မလေးတွေက စိတ်ဝင်စားတဲ့လူတွေ များတယ် ဒါကြောင့် သားကို မေမေလေးကိုယ်တိုင် လာကြိုတာ စိတ်ပူလို့”
မေမေလေး၏ စိတ်မချသောအပြောကြောင့်
“စိတ်ချပါ မေမေလေးရဲ့ သားလည်း စိတ်မဝင်စားပါဘူး” ဟု ရာဇာကျော်က ဖြေလိုက်သည်။ မေမေလေးသည် သူ့ကို ဒီစကားကို ကျူရှင်လာကြိုတိုင်း ပြောသည်။ ဘာကြောင့်မှန်းတော့ မသိ။ တကယ်တော့ ဇာခြည်ဝင်းက ရာဇာကျော်ကို စိတ်ပူနေခြင်းမဟုတ်။ ရာဇာကျော် ကောင်မလေးတွေနဲ့ ပတ်သက်သွားမှာကို သူမ စိုးရိမ်နေခြင်းဖြစ်သည်။

(၄)

အချိန်ကား ည(၈)နာရီခန့်ရှိပြီ။ ရာဇာကျော်သည် ကျက်လက်စ အင်္ဂလိပ်စာစာအုပ်ကို သူ့ကုတင်ဘေးနားက စားပွဲပေါ် ချပြီး မေမေလေးအခန်းရှိရာ ဘက်သို့ တစ်ချက် ခိုးကြည့် လိုက်သည်။ ဒီအချိန်ဆို မေမေလေး အိပ်လောက်ပြီထင်သည်။ နေ့လည်က မြတ်ထွန်း ဖုန်းထဲမှ ကူးလာသော ဇာတ်ကားကို ဖုန်းသံကို တိုးပြီး ဖွင့်လိုက်သည်။ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းနှင့် ထိုဇာတ်ကားထဲမှလို လုပ်ချင်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာတာကိုတော့ ဝန်ခံရမည်။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ထိုဇာတ်ကားတွေ ကြည့်လျှင် သူ့အောက်က ကောင်က ထောင်ထောင်လာသည်။ အရင်နေ့တွေက ဘာကြောင့်ဖြစ်တာမှန်း မသိ ဘယ်လိုလုပ်ရမှန်း သူမသိခဲ့။ ယခုတော့ မြတ်ထွန်းက ထိုသို့ဖြစ်လာလျှင် လီးကိုလက်ဖြင့် ကိုင်ပြီး ဆွပေးရသည် ဟုဆိုသည်။ မြတ်ထွန်းက အကိုများရှိသဖြင့် အတုမြင်အတတ်သင် တတ်သွားခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုသို့လုပ်တာကို ဂွမ်းတိုက်တာလို့ ပြောတာပဲလေ။ အဲ့လိုလုပ်လိုက်ရင် အရည်တွေထွက်ပြီး ပျော့သွားတယ်လို့ ပြောတာပဲလေ။ ထို့ကြောင့် သူ့ပုဆိုးကို အသာဖြေလိုက်ပြီး သူ့လီးကို လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဆွပေးလိုက်သည်။
ထူးတော့ ထူးဆန်းသည်။ ဂွမ်းတိုက်နေချိန်တွင် သူ့မျက်လုံးထဲမှာ မြင်နေကျ မိန်းမတွေရဲ့ ဖင်တွေနို့တွေကို မြင်ယောင်လာသလိုပဲ။ အခန်းထဲက ကောင်မလေးတွေကိုလည်း မြင်သည်။ ဆရာမဒေါ်သီတာရော၊ အိမ်ကို လာလည်နေကျ မေမေလေး သူငယ်ချင်း ဒေါ်ကေသီကိုရော မြင်သည်။ မေမေလေး သူငယ်ချင်းတွေကလည်း မေမေလေး ဇာခြည်ဝင်းလိုပဲ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်က တောင့်တင်းကြသည်။ မျက်လုံးကို မှိတ်လိုက်လျှင် ပိုပြီးမြင်လာသလိုပဲ။ ထူးတော့ ထူးဆန်းသည်။ နောက်ဆုံးမှာ မေမေလေးရဲ့ဖင်ကြီးကို မြင်ယောင်လာသည်။
“အင်းအင်း မေမေလေး မေမေလေး” သူ့နှုတ်ဖျားမှပင် အသံတွေထွက်လာသည်။ “အင်းအင်း” သူ့ဂွမ်းထုချက်တွေ သွက်လာသည်။ မေမေလေးရဲ့ ဖင်ကြီးတွေ နို့တွေကို အပြင်လောကမှာ မြင်နေရသလို သူခံစားနေရသည်။ ထိုအချိန်မှာ သူ့အခန်းတံခါးကို စေ့ရုံသာစေ့ထားသဖြင့် ချောင်းကြည့်နေသော ဒေါ်ဇာခြည်ဝင်းရဲ့မျက်လုံးတွေကို သူမမြင်နိုင်တော့တာ အမှန်ပဲလေ။ ဇာခြည်ဝင်းကား အဖုတ်ထဲမှ အရည်များပင် ရွဲကျလာသည်။ ကောင်လေးကား သူမနာမည်ကိုတပြီး ဂွင်းတိုက်နေတာပါလား။
ကောင်လေးကတော့ သူမရောက်နေတာ မသိပေ။ ဂွင်းကို ကြိုးစားပန်းစား တိုက်နေသည်။ လီးကြီးကတော့ နည်းတာမဟုတ်၊ အရွယ်နှင့်ပင်မလိုက်ဖူး။ ခြောက်လက်မခန့်ရှိမည်။ သူ့အဖေထက်ပင ်ကြီးသည်။ သူမစိတ်ထဲမှ ကြွလာသော အာသာရမ္မက်များကို သူမ ခက်ခက်ခဲခဲ ထိန်းချုပ်နေရသည်။ ဒီအချိန်ကား အခွင့်ရေးကောင်း မဟုတ်သေး။ အိမ်မှ ထမင်းချက် အိမ်ဖော်များက ကိုကြီးလူယုံတွေ။ သူမစိတ်ကူးထဲတွင်တော့ ရာဇာကျော်ကိုု လင်ငယ်တော်ဖို့အရေး နောက်ဆက်ရွှေ့ရမည့် အကွက်များကို စနစ်တကျ စိတ်ကူးထဲတွင် ရေးဆွဲ နေလေတော့သည်။

(၅)

တစ်ပတ်ခန့်ကြာသော အခါဇာခြည်ဝင်းကား အိမ်မှထမင်းချက်နှင့် အိမ်ဖော်ဒရိုင်ဘာများကို အကြောင်းပြချက် အမျိုးမျိုးဖြင့် သုံးလစာပေးပြီး အလုပ်မှထုတ်လိုက်သည်။ ထမင်းချက်၊ အိမ်ဖော်၊ ဒရိုင်ဘာအသစ်များကို တဖြည်းဖြည်းချင်း အစားထိုးလိုက်သည်။ ရာဇာကျော်အဖေ သူမခင်ပွန်း ဦးကျော်မောင်ကိုလည်း ဖုန်းဆက်ပြီး လှမ်းပြောလိုက်သည်။ အိမ်ဖော်တွေ၊ ဒရိုင်ဘာတွေ၊ ထမင်းချက်တွေက ရာဇာကျော်ကို ကောင်းကောင်း ဂရုမစိုက်လို့တဲ့။ သားကို အရမ်းချစ်သော ဦးကျော်မောင်ကား ထိုအတိုင်းပင် ယုံကြည်သွားသည်။
လဲသာလဲပစ်လိုက်လို့ ပြောပြီး ထိုလူတွေအပေါ်ပင် ဒေါသတွေ ထွက်နေသေးသည်။ ဇာခြည်ဝင်းကား သူ့သားအပေါ် အမေရင်းလို ချစ်သည်ဟုပင် ယူဆနေသည်။ “သားက မိတဆိုးလေး ဇာခြည်ရဲ့ ကောင်းကောင်း ဂရုစိုက်ပေးပါနော်” ဟု တဖွဖွ မှာနေသေးသည်။ ဇာခြည်ကား “ဟုတ်ကဲ့ကိုကြီး ဇာခြည်လည်း သားကိုချစ်တယ်” ဟုပြောလိုက်သည်။ စိတ်ထဲမှာတော့ ချစ်လွန်းလို့ ဇာခြည် လင်ငယ် တော်လိုက်မလို့လေ ကိုကြီးရဲ့ ခ်ခ် ဆိုသော ရင်တွင်း စကားများကိုတော့ ဦးကျော်မောင် မကြားနိုင်သဖြင့် မသိပါ။
ဇာခြည်ဝင်းကား အသစ်ခန့်လိုက်သော အလုပ်သမားများကို အမိန့်တစ်ခု ပေးထားလိုက်သည်။ သူမမခေါ်ပဲ အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ မတက်ရဟု။ လခက နင့်နေအောင် ပေးထားတာဆိုတော့ အလုပ်သမား အားလုံးကလည်း အလုပ်ပြုတ်မှာ ကြောက်သဖြင့် သူမမခေါ်ပဲ အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ လုံးဝ မတက်ရဲကြသဖြင့် သူမစိတ်ကြိုက်အနေအထား ဖြစ်သွားသည်။ အိမ်အပေါ်ထပ်မှာက ရာဇာကျော်နှင့်သူမ နေတာလေ။ ရာဇာကျော်ကတော့ ဒါကိုမရိပ်မိ။ အလုပ်သမားတွေကို မေမေလေး ဒေါ်ဇာခြည်ဝင်းက မယုံလို့ အိမ်အပေါ်ထပ် မတက်ခိုင်းတာလို့ပင် ထင်မြင်နေမိသည်။
တကယ်တော့ သူ့မေမေလေး ဇာခြည်ဝင်းကား လင်ပါသားဖြစ်သောသူ့ကို အိမ်အပေါ်ထပ်မှာ သူမစိတ်ကြိုက် လိုးပွဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်လပ် ဆင်နွဲနိုင်ရန်အတွက် အကွက်မြင်မြင် စီစဉ်ထားခြင်း ဖြစ်သည်ကို သူ မရိပ်မိခဲ့။ ဇာခြည်ဝင်းကလည်း အိမ်အပေါ်ထပ်က တီဗွီစင်ရှိရာတွင် သူမ သူငယ်ချင်း ကေသီထွန်းဆီမှ အပြာခွေများ ယူယူလာပြီး မသိမသာ ထားပေးကာ ရာဇာကျော် ခိုးခိုးကြည့်နိုင်အောင် အသာရှောင်ရှောင်ပေးပြီး ရာဇာကျော်ရဲ့စိတ်တွေ အဲ့ဘက်ကို မရောက် ရောက်အောင် ဖန်တိးနေသည်။ ရာဇာကျော်ကတော့ ဒါ သူ့ဖေဖေရှိစဉ်က ကြည့်သော ကားများဟုသာ ထင်နေမိတယ်လေ။ ဒါကြောင့် မေမေလေးဇာခြည်ဝင်း အိပ်ချိန်ရောက်အောင် စောင့်ပြီး တီဗွီကို အသံတိုးဖွင့်ကာ ကြည့်ကြည့်နေတတ်ပါတယ်။

(၆)

“နင့်ကို ဆရာနဲ့တိုင်မယ် မကောင်းဘူးဟာ နင်”
ကောင်မလေးက အခန်းထဲ ဆက်ဆက်ကြဲလေး။ မြတ်ထွန်း မြောက်ပေးသဖြင့် ရာဇာကျော်က ရည်းစားစကား လိုက်ပြောမိသည်။ ကောင်မလေးကား တော်တော်စိတ်ဆိုးသွားပြီး ငိုယိုကာ ဆရာကြီးဆီ သွားပြီး သူရည်းစားစကား ပြောကြောင်းကို တိုင်ကြားလိုက်သည်။ ဆရာဖြစ်သူကား နည်းနည်း ဒေါသ ထွက်သွားသည်။ “ရာဇာကျော် ဒီကိုလာစမ်း သူပြောတာ ဟုတ်သလား” သူလည်း ငြင်းလို့မရတော့တာမို့ “ဟုတ်ပါတယ် ဆရာကြီး ပြောမိပါတယ်”
“မင်းဟာ တစ်ခန်းထဲမောင်နှမတွေလို သဘောထားရမယ် ဆိုတာ မသိဘူးလား လက်ပိုက်ထား” ရွှမ်းရွမ်း ဆရာကြီးက ကြိမ်လုံးကိုလွဲပြီး ရိုက်လိုက်သည်။ ခြေသလုံးများမှာ ရိုက်ချက်ကြောင့် နာကျင် သွားသော်လည်း သူမငိုမိ။
“နောက်တစ်ခါ ဒီလိုမဖြစ်စေနဲ့နော် ရာဇာကျော် မင်းဟာ စာတော်တဲ့ ကလေးတစ်ယောက် ဖြစ်တာရယ် အရင်ကဒီလို မဖြစ်ဖူးတာရယ်ကြောင့် ဒီတစ်ခါတော့ ညှာတာပေးလိုက်မယ် နောက်တစ်ခါဆို မိဘခေါ်ခံရမယ် ကြားလား”
“ဟုတ်ဟုတ်ဆရာကြီး” သူငိုမဲ့မဲ့နဲ့ ဆရာကြီးကို ကတိပေးလိုက်ပါတယ်။ ရိုက်ခံရတာကို သိပ်မနာပါ။ ခက်တာက လမ်းထဲမှာ သူတို့အိမ်ကို အဝင်အထွက်ရှိနေသူတစ်ဦး၏ သားဖြစ်သူပါ အတန်းထဲမှာရှိနေတာပင်။ ထိုကောင်ကား သူနှင့်အခန်းထဲမှာ စာပြိုင်ဘက်တွေ။ သူ့ကို အမြဲလိုလို ချောက်ချလေ့ရှိသည်။ ထိုကောင်က သူ့မိဘတွေကိုပြောမည်။ သူ့မိဘတွေကလည်း သားသမီးချင်း စာနာတာလိုလိုနဲ့ သူ့အိမ်ကို အကြောင်းမရှိ အကြောင်းရှာ လာပြီး မေမေလေး ဇာခြည်ဝင်းကို ပြောပြဦးမည်။ ရှက်လိုက်တာ။ မေမေလေး သိရင်တော့ခက်ပြီ။ မေမေလေးက သူ့ကို ဒါမျိုးတွေနဲ့ ပတ်သက်စေချင်တာမဟုတ်။ သူထိုင်ခုံကိုပြန်လာသည်။ မြတ်ထွန်းက သူ့ကို လေသံ ခပ်တိုးတိုးဖြင့် “ဆရာရိုက်တာ တော်တော်နာသွားလား” လို့မေးလိုက်ပါတယ်။
“ရိုက်တာက မနာပါဘူးကွာ ဟိုကောင်က ငါ့အိမ်မှာ လာချွန်တော့မှာပဲ”
“ကောင်မလေးကလဲ သည်းကို သည်းလွန်းပါတယ်ကွာ” ဟုမြတ်ထွန်းက စိတ်မကောင်းသံဖြင့် ပြောလိုက်ပါတယ်။
“အေးပါကွာ ဖြစ်လာမှတော့ ဘာတတ်နိုင်မှာလည်း မေမေလေး ငါ့ကိုခွင့်လွှတ်မှာပါ” သူလည်း အားငယ်သော လေသံဖြင ့်မြတ်ထွန်းကို ပြောလိုက်ပါတယ်။ ထိုနေ့တစ်နေ့လုံး စာသင်ရတာ သူစိတ်မပါတော့။ ညနေ ကျူရှင်ရောက်လို့ ကျူရှင်တက်ပြီး မေမေလေးဇာခြည်ဝင်း သူ့ကိုလာကြိုတဲ့ အချိန်ထိပါပဲ။

(၇)

လာကြိုသည့်တစ်လမ်းလုံး မေမေလေးဇာခြည်ဝင်းက သူ့ကိုစကားသိပ်မပြော ဟုထင်သည်။ ကားကိုသာ အာရုံစိုက် မောင်းနေတာကို တွေ့ရသည်။ ခါတိုင်းဆိုလျှင် သူ့ကို စကားများ ရွှန်းရွှန်းဝေအောင် ပြောတတ်သော မေမေလေး စကားနည်းနေသဖြင့် ရာဇာကျော် စိတ်ထဲ ထင့်နေသည်။ ကျူရှင်အဆင်းမှာ ထုံးစံအတိုင်း ကားပေါ်တက ်ပြီးမေမေလေး ဇာခြည်ဝင်းကို စောင့်နေစဉ် သူ့ကိုချွန်လေ့ရှိသော မြတ်သူ၏ မိဘများနှင ့်မေမေလေး နှုတ်ဆက်ရင်း စကားပြောနေတာကို တွေ့ရသည်။ သူနေ့လည်က ဖြစ်သော အကြောင်းကို သေချာပေါက် ပြောတာသေချာသည်။ မေမေလေးကား တစ်လမ်းလုံး သူ့ကို ဟက်ဟက်ပက်ပက် စကားမပြော။ စိတ်ဆိုး နေဟန်တူသဖြင့်သူလည်း မပြောရဲ။ အိမ်ကိုရောက်တော့လည်း အခန်းထဲသို့ တန်းဝင်သွားသည်။ သူလည်း မေမေလေး စိတ်ဆိုးနေမှန်း ရိပ်မိသဖြင့် သူ့အခန်းသူဝင်ပြီး အသာလေး နေလိုက်သည်။ သို့သော် သူထင်တာမှန်ပေမဲ့ မေမေလေး စိတ်ဆိုးနေတယ်လို့ သူထင်နေတာကတော့ မမှန်မှန်း မကြာခင် သူသိလိုက်ရပါတယ်။
“သားရေ မေလေးအခန်းကို လာဦး”
မေမေလေး ဇာခြည်ဝင်းရဲ့ အခန်းက သူ့ကိုခေါ်တဲ့အသံက ထွက်လာပါတယ်။ ဒါကြောင့် သူလည်း စိုးထိတ်စွာနဲ့ မေမေလေးအခန်းထဲကို တုန်ယင်စွာနဲ့ လှမ်းသွားလိုက်ပါတယ်။ မေမေလေးကား ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေတာပါ။ အပြာရောင်ဝမ်းဆက် ဝတ်စုံနဲ့ မေမေလေး ဇာခြည်ဝင်းဟာ ဒီနေ့ သိပ်လှတာပဲလို့ သူထင်မိပါတယ်။ သားဒီမှာလာထိုင ်ဆိုတာကြောင့် မေမေလေးရဲ့ ကုတင်စောင်းမှာ သူဝင်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ သားကို မေမေလေး မေးစရာရှိတယ် သား အမှန်အတိုင်း ဖြေနော်လို့ မေမေလေးက စကား စလိုက်ပါတယ်။
“ဟုတ်ကဲ့မေမေလေး မေးပါ”
“သား ဒီနေ့ အခန်းထဲမှာ ဆရာရိုက်တာ ခံရတယ်ဆို”
“ဟိုဟိုလေ”
“ဟင်းဟင်း သားရယ် သားတို့အရွယ်တွေက ဒါတွေဖြစ်တတ်ပါတယ် မေမေလေး သိပြီးသားပါ”
မေမေလေးနှုတ်မှ ထွက်လာတဲ့စကားကြောင့် သူအံ့သြသွားပါတယ်။ သူထင်တာက မေမေလေး ဇာခြည်ဝင်းက သူ့ကို အရမ်းစိတ်ဆိုးနေတယ် ထင်တာပါ။
“အဲ့ဒါကြောင့် သားကို မေမေလေးက ကောင်မလေးတွေနဲ့ မပတ်သက်စေချင်တာ ကဲခုတော့ရိုက်ခံရပြီ ပြစမ်းပါဦးသားဒဏ်ရာတွေ”
သူကခြေသလုံးမှကြိမ်လုံးရာများကိုလှန်ပြလိုက်သည်။
“နေဦး တင်ပါးရော ရိုက်သေးလား သားပုဆိုးချွတ်လိုက်စမ်း မေမေလေး ကြည့်ရအောင်” မေမေလေး ဇာခြည်ဝင်း စကားကြောင့် သူပုဆိုးချွတ်ရန်ပြင်လိုက်သော်လည်း ဘာဖြစ်မှန်းမသိ ရှက်သလိုလို ခံစားရသဖြင့် မချွတ်ရဲဖြစ်နေသည်။ “ဟွင်း နေ့လည်ကကောင်မလေးကို ရည်းစားစာပေးတော ့မရှက်ဘူး ကိုယ့်မေမေလေးကျမ ှရှက်နေတယ်” ဆိုပြီး ရာဇာကျော် ပုဆိုးကို ဇာခြည်ဝင်းက ဖြုန်းခနဲ ဆွဲချျွတ်လိုက်ပါတယ်။

(၈)

“အို ဒဏ်ရာတွေ တော်တော်များပါလား သားရယ်” ဇာခြည်ဝင်းက ရာဇာကျော်ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်တာကြောင့် ရာဇာကျော်မှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီတိုလည်း တစ်ထည်ပဲ ရှိပါတော့တယ်။ ဘောင်းဘီအောက်က သူ့ငပဲကလည်း ဘာကြောင့်မှန်းမသိဘူး အလိုလိုနေရင်း ရုန်းကြွ လာသလိုဖြစ်ပြီး ထောင်မတ် လာတောင့်ကြောင့် ဘောင်းဘီရှေ့မှာ ဖောင်းဖောင်းကြီး ဖြစ်နေပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူသတိထားမိတာက မေမေလေးဇာခြည်ဝင်းဟာ သူရိုက်ခံရတာကို စိတ်မဝင်စားနိုင်ပဲ ဘောင်းဘီရှေ့က ထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ ဖောင်းနေတာကြီးကို အချိန်အတော်ကြာ စိုက်ကြည့်နေတယ် ဆိုတာပါပဲ။ ခဏကြာတော့ မေမေလေးက အသာအယာ မျက်နှာကို လွှဲလိုက်တာကိုမြင်ရပြီး ကဲကိုယ်တော်လေး ဆေးလူးပေးမယ် ဆိုပြီး သူ့ဒဏ်ရာတွေကို ပရုပ်ဆီနဲ့လူးပေးပါတယ်။
“အားအား စပ်တယ်စပ်တယ်”
“ခဏတော့အောင့်ခံ သားရဲ့ အဲ့ဒါကြောင့်ပြောပါတယ် ကောင်မလေးတွေနဲ့ မပတ်သက်ပါနဲ့ဆို ခုတော့ထိပြီ” မေမေလေးရဲ့ ဂရုဏာဒေါသနဲ့ပြောတာကု သူခံနေရပါတယ်။ ဆေးလူးရင်း မေမေလေးက
“သား အဲ့လိုတိုင်ခံရတာ ဘာကြောင့်လဲသိလား”
“မသိဘူးမေမေလေး”
“အဲ့ဒါ မိန်းမတွေနဲ့ပတ်သက်လို့ အတွေ့အကြုံမရှိလို့ တိုင်ခံရတာသားရဲ့ နာက်တစ်ခါ မခံရအောင် မေလေးက သင်ပေးမယ်”
“ဘယ်လို သင်ပေးမှာလဲ မေမေလေးရဲ့”
“ဟင်းဟင်း ဆန္ဒမစောပါနဲ့ သားရယ ်မေလေးက သားကို ကိုယ်ဖိရင်ဖိကိုသင်ပေးမှာ သားကို သင်ပေးချင်တာ ကြာလှပေါ့ ဟင်းဟင်း”
ဒီတစ်ခါမေမေလေး ဇာခြည်ဝင်းပြောတဲ့ စကားတွေက ပြစ်ချွဲချွဲနှင့် သူ့ကိုယ်သူလည်း မေလေးဟု သုံးနှုံးလိုက်တာ သိရသလို ကိုယ်ဖိရင်ဖိဆိုသော စကားက သူတစ်ခုခုကို ကြိုသိနေသလိုလို ခံစားရသည်။ ပြီးတော့ မေမေလေးလက်တွေက သူ့ကို ဆေးလူးပေးတာနဲ့မတူ ပွတ်သပ်ကျီစယ် နေသလိုပဲ။ ပျောပြောင်းလွန်းလှပြီး သူ့ရင်ထဲ တစ်လှပ်လှပ် ခံစားနေရသည်။ အောက်က သူ့ ငပဲကြီးကလည်း မေမေလေးရဲ့ နူးညံ့တဲ့ အထိအတွေ့တွေကြောင့် ပိုမိုပြီး တင်းမာ လာသယောင် သူ ထင်မိလာပါတော့တယ်။

(၉)

ဇာခြည်ဝင်းကား ရာဇာကျော်ကိုယ်ကို ပက်လက် လှန်လိုက်ပါတယ်။
“ဘာလုပ်မလို့လဲဟင် မေမေလေး”
“နောက်တော့သိမှာပေါ့ သားရယ်”
“မျက်လုံးမှိတ်နေနော်” မေမေလေးရဲ့ ပြောစကားကြောင့် သူမျက်လုံးကို မှိတ်နေပါတယ်။ မေမေလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေဟာ သူ့မျက်နှာကိုနမ်းပြီး သူ့လည်ပင်းကို စုပ်ပေးနေတာ ခံစားရပါတယ်။ မေမေလေး ဘာလုပ်နေမှန်း သူသိနေသလိုလိုတော့ ခံစားရသလိုလိုဖြစ်နေပေမဲ့ ဘာကိုလည်း ဆိုတာတော့ သူမပြောတတ်ပါဘူး။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မေမေလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက လျှောဆင်း သွားတာကိုခံစား လိုက်ရပါတယ်။ သူ့ နို့သီး သေးသေးလေးတွေကို မေမေလေးက လျှာနဲ့ဝိုက်ပြီး ဖိယက်ပေးတာကို ခံရပါတယ်။ “အား ကျင်တယ် မေမေလေးရဲ့” “ဟင်း ပြီးရင် ကောင်းလာမှာ အသာနေ” ဆိုပြီး ဇာခြည်ဝင်းက ရာဇာကျော်ရဲ့ ဗိုက်သားလေးတွေဆီကို လိုက်ယက် ပေးနေပါတယ်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ ရာဇာကျော်ရဲ့ လီးဆီကို သူမနှုတ်ခမ်းတွေက ရောက်ရှိလာပါတယ်။ ပူနွေးပြီး ထူးဆန်းတဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ရာဇာကျော် လန့်သွားပြီး မျက်လုံးက ဖွင့်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ မေမေလေးဇာခြည်ဝင်းက သူ့လီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး လီးတံကို နှုတ်ခမ်းနှစ်လွာကြားမှာ တေ့ထားတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ဒါကြောင့် သူလည်း လန့်ဖျတ်သွားပြီး “အိုမမလုပ်ပါနဲ့ မေမေလေး ကျွန်တော့် ငရဲကြီးကုန်တော့မှာပဲ” ဇာခြည်ဝင်းက ပြုံးလိုက်ပါတယ်။
“မကြီးပါဘူး သားရဲ့ မေလေး အာပတ်ဖြေနည်းပေးမယ် အဲ့သလို အမြဲတမ်း အာပတ်ဖြေပေးရင် ဘယ်တော့မှ ငရဲမကြီးဘူး ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်းပါ” မေမေလေးရဲ့ ခပ်တင်းတင်းအပြောကြောင့် သူငြိမ်ကျ သွားပါတယ်။ ပြောတာပြောရတယ် မေမေလေး အဲ့လိုလုပ်ပေးတာကို သူကြိုက်သလိုပဲ။ ဒါကြောင့် အသာငြိမ်နေလိုက်ပါတယ်။ ဇာခြည်ဝင်းကလည်း ရာဇာကျော်လီးကို ကောင်းကောင်း လွေပေး တော့တာပါပဲ။ ရာဇာကျော် တစ်ယောက်ကတော့ သူမ လီးစုပ်ပေးတဲ့အောက်မှာ ခါးကြီးကော့ပြီး တအင်းအင်းတအဲအဲ ဖြစ်နေတော့တာပါပဲ။ သူမရဲ့လျှာကိုသုံးပြီး ရာဇာကျော်ရဲ့ လီးထိပ်ကို ဖိဖိပြီး ပတ်ယက်ပေးတဲ့အခါမှာ ရာဇာကျော် တုန်သွားပါတယ်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ ရာဇာကျော်ရဲ့ လရေတွေဟာ မထိန်းနိုင်ဘဲ သူမ ပါးစပ်ထဲ ပန်းထွက်ကုန်ပါတယ်။
“ကန်တော့ကန်တော့ မေမေလေး”
“ရပါတယ်သားရဲ့ မေမေလေး ဒါမျိုးကိုကြိုက်တယ်” ဆိုပြီး ဇာခြည်ဝင်းက သူမနှုတ်ခမ်းမှာ ပေနေတဲ့ သူမ လင်ပါသားလေး ရာဇာကျော်ရဲ့ လရေတွေကို နှုတ်ခမ်းနဲ့သပ်ပြီး မြိုချ လိုက်ပါတော့တယ်။

(၁၀)

“ကဲ သားကို မေလေး အာပတ်ဖြေပေးမယ်” ဆိုပြီး မေမေလေးဇာခြည်ဝင်းက အဝတ်အစားတွေကို ဖြည်းညှင်းစွာ ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ ယခုမှပဲ ရာဇာကျော်ဟာ သူ ညတိုင်းမှန်းပြီး ဂွမ်းထုနေတဲ့ မေမေလေး ဇာခြည်ဝင်းရဲ့ ကိုယ်လုံးတီး အလှတွေကို ပီပြင်စွာ မြင်လိုက်ရတာကြောင့် အာစေး ထည့်ထားသလို ဆွံ့အသွားပြီး မေမေလေးရဲ့ စောက်မွေး နုနုလေးတွေနဲ့ လှပနေတဲ့ စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းလေးနဲ့ ပေါက်စီသာသာ နို့တင်းတင်းတွေကို မှင်တက်ပြီးငေးကြည့်နေလိုက်ပါတယ်။
ဇာခြည်ဝင်းက ရာဇာကျော်ကို “ကဲ သားကုတင်အောင်ဆင်းပြီး ဒူးထောက်လိုက်” ဆိုတာကြောင့် ရာဇာကျော်ဟာ လီးတန်းလန်းနဲ့ ကုတင်အောက်ကို ဆင်းသွားပါတယ်။ တကယ်တော့ ဇာခြည်ဝင်းဟာ ရုပ်ချောသူပီပီ ကျောင်းတုန်းကတည်းက ဘဲပေါပါတယ်။ ကျောင်းတုန်းက ဘဲတွေဆိုရင် ဇာခြည်ဝင်းရဲ့စောက်ဖုတ်ကို ဘာဂျာအမျိုးမျိုးမှုတ်ပေးပြီးမှ လိုးခွင့်ရတာပါ။ ဇာခြည်ဝင်းက ဘဲတွေရဲ့လီးကိုရွံတယ်ဆိုပြီး တစ်ခါမှ စုပ်ပေးခဲ့တာမဟုတ်ပါဘူး။ ဦးကျော်မောင်နဲ့ ယူပြီးမှ ဦးကျော်မောင်ရဲ့စည်းစိမ်ဥစ္စာတွေကို မက်မောတာကြောင့် ဦးကျော်မောင် အလိုကျ မှုတ်ပေးခဲ့တာပါ။ ဒါကြောင့် ဦးကျော်မောင်ဆီက ပါတဲ့ သူ့လင်ပါသားလေးကို ဘာဂျာမှုတ်တာ ကောင်းကောင်းသင်ပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားတာပါ။
ရာဇာကျော်ဟာ သူမအလှမှာ မိန်းမူးနေပါပြီ။ သူမခိုင်းစေသလို ကုတင်အောက်မှာ ဒူးထောက် လိုက်တာနဲ့ ဇာခြည်ဝင်းကလည်း ကောင်လေးရဲ့ရှေ့ ကုတင်စောင်းမှာ ခြေကို နှစ်ဖက်ချပြီး ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ သူမ အဖုတ်လှလှလေးနဲ့ ရာဇာကျော်ရဲ့ မျက်နှာနုနုလေးဟာ နီးကပ်စွာ ရှိနေပါတယ်။ မွေးအီညှီစို့နေတဲ့ မေမေလေး ဒေါ်ဇာခြည်ဝင်းရဲ့ အဖုတ်လေးကို ရာဇာကျော်က ယက်ချင်စိတ်တွေဖြစ်နေပါတယ်။ ထိုအချိန်မှာပဲ မေမေလေးက ရာဇာကျော်ရဲ့ ဆံပင်ကြားတွေကို သူမလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခပ်ဖွဖွလေးပွတ်ပေးပြီး သူမရဲ့ အဖုတ်လှလှလေးနဲ့ ဆွဲကပ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ ရာဇာကျော်ကလည်း သူမအဖုတ်လေးကို အငမ်းမရကို ယက်တော့တာပါပဲ။ အင်းအားဆိုတဲ့ ဇာခြည်ဝင်းရဲ့ လင်ပါသားလေးက စောက်ပတ်ယက်ပေးတဲ့ အရသာထူးကြီးကို အရသာရှိရှိ ခံယူပြီး မြည်တမ်းနေတဲ့ အသံတွေဟာ အခန်းထဲမှာ ထွက်ပေါ်လာပါတော့တယ်။ ရာဇာကျော်ကာလည်း မေမေလေး ဇာခြည်ဝင်းရဲ့အာပတ်ဖြေခြင်း ခံယူတာကို ကောင်းကောင်း လုပ်ပေးပါတယ်။ မေမေလေးရဲ့ စောက်ပတ်က ယက်လို့ အရမ်းကောင်းတာကြောင့် စောက်ပတ်ကိုဖြဲပြီး အသားပြင်တွေရော စောက်စိကိုပါ လျှာနဲ့ဖိဖိပြီး ယက်ပေးတဲ့အခါမှာ ဇာခြည်ဝင်းလဲ ဖင်ကြီးကော့တက်သွားပြီး စောက်ပတ်ထဲက စောက်ရည်တွေ စီးဆင်းသွားကာ ဖင်ကြားထဲ လိမ့်ဆင်း သွားပါတော့တယ်။

(၁၁)

ဇာခြည်ဝင်းကား ဖင်ကြီးကော့တက်ပြီး တစ်အင်းအင်းတအားအားနဲ့ စောက်ပတ် ယက်ပေးတာကို ခံလို့ပြီးဆုံးသွားပြီ။ သူမက ရာဇာကျော်ရဲ့ လီးကြီးကို လက်နဲ့ ဂွမ်းတိုက်ပြီး ပြန်ဆွပေးလိုက်တာနဲ့ ရာဇာကျော် လီးကြီးဟာ သံဒုတ်ကို ရော်ဘာစွပ်သလိုပဲ အကြော တစ်ပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ ထောင်ထလာတာပါ။ ရာဇာကျော်ကို ပက်လက် လှန်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူမက ရာဇာကျော်ပေါ် ခွထိုင် လိုက်ပါတယ်။ “ကဲသား ရာဇာကျော် မေလေး သားကို လိုးနည်း တင်ပေးတော့မယ်နော်” ရာဇာကျော်ကား ဘယ်လို လုပ်လို့ ဘယ်လို လိုးရမှန်းမသိ။ ကျွမ်းကျင် အဆင့်ဖြစ်သော သူမကသာ သင်ပေးရတော့မည်။ ရာဇာကျော်ရဲ့ လီးကို သူမလက်နဲ့ နောက်ပြန် ကိုင်လိုက်ပြီး သူမ အဖုတ်ဝနဲ့ တေ့ပြီး ပွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်
“အင်း ကျဉ်တယ် မေမေလေးရဲ့”
“ခ်ခ်ပြီးရင်ပိုကောင်းလာမှာ သားလေးရဲ့”
ဇာခြည်ဝင်းကား ရာဇာကျော်ရဲ့လီးကြီးကို သူမ အဖုတ် ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲကို ဖြည်း ညည်းစွာ ထည့်ပြီး တဖြည်းဖြည်း ဖိထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ရာဇာကျော်ရဲ့ အကြောတပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ မိန်းမ တစ်ယောက်မှ မလိုးရသေးတဲ့ လူပျိုစစ်စစ် လီးတံကြီးဟာ သူမစောက်ပတ်ထဲကို ဝင်သွားပြီး စောက်ပတ် နံရံတွေကို ပွတ်တိုက်သွားတဲ့ အရသာထူးကြီးကို သူမ မေ့နိုင်တော့မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ရာဇာကျော်ရဲ့ လီးထိပ်ကလည်း နွေးသလိုလိုလို အေးသလိုလိုနဲ့ ရင်ထဲတလှပ်လှပ် ခံစားနေရပါတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ သူ့လီးတံကြီးဟာ မေမေလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်အတွင်းကို တစ်ဆုံးထိ ဝင်သွားပြီး မေမေလေး စောက်ပတ်ထဲက အိစက်နေတဲ့ အရာနဲ့ ဖိထောက်မိကာ ရပ် သွားပါတော့တယ်။
ဇာခြည်ဝင်းက ရာဇာကျော်ကို သားလက်နှစ်ဖက်ကို မြောက်လိုက် ပြီးရင် မေမေလေး နို့နှစ်လုံးကို သားလက်တွေနဲ့ ကိုင်ပြီး ညှစ်ညှစ်ပေး။ ဒါမှ မေမေလေး ဆောင့်ရတာ ကောင်းမှာ လို့ ပြောလိုက်တာကြောင့် သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို မြောက်ပြီး မေမေလေး နို့တွေကို ဆုပ်နယ် ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဆံပင်တွေ ပြေလျောကျနေတဲ့ မေမေလေးရဲ့ ဆံနွယ် ဖြောင့်ဖြောင့် လေးတွေဟာ မေမေလေးရင်အုံပေါ် ဝဲကျနေတာကြောင့် ရမ္မက်ကြွစရာကြီး ဖြစ်နေတာပါ။ ဝိုင်းစက်နေတဲ့ မေမေလေး ဇာခြည်ဝင်းရဲ့ ဖင်သားကြီးတွေကလည်း သူ့ကို စိတ်လှုပ်ရှား စေပါတယ်။ ဇာခြည်ဝင်းကသူ့ကိုနို့ညှစ်ပေးနေတဲံ ရာဇာကျော်ရဲ့ ညာလက်ကို ဆုပ်ကိုင် ဘယ်လက်က ရာဇာကျော်ရဲ့ ရင်ဘတ်ကို ထောက်ပြီး ဖင်ကိုကြွကြွလို့ သူမစိတ်ကြိုက် အနေအထားနဲ့ ရာဇာကျော်ရဲ့ လူပျိုလီးအရသာကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားနေပါတယ်။

ဖွတ်ဖွတ်ရှီးရှီးဘွတ်ဘွတ်။ စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်/ထွက်ပြီး ရာဇာကျော် လဥနဲ့ သူမဆီးဆုံ ရိုက်သံ။ သူမဖင်ကြီးတွေနဲ့ ရာဇာကျော်ပေါင်တွေ ရိုက်သံဟာ သူမ အပေါ်ကနေဖိဖိပြီး လီးကို သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း ထွက်ပေါ်နေပါတယ်။ ဖွတ်ဖွတ် ရှီးရှီး ဘွတ်ဘွတ် “အိုးအင်းး ကောင်းလိုက်တာ သားရယ် သားကို မေမေ မွေးစားရကျိုး နပ်သွားတာပဲ အား အင်း” မေမေလေးရဲ့အော် ညည်းသံကြောင့် ရာဇာကျော်လည်း စိတ်တွေ ပိုကြွလာပါတယ်။ မေမေလေးရဲ့ အဖုတ်က အောက်ကနေ သူ့ခါးကြီး ပင့်ပင့်ပြီး သူ့လီးကို ကော့ကော့ထိုးသွင်းမိတာ သူသတိထားမိလာပါတယ်။
နောက်ဆုံးမှာတော့ သူ့အဖုတ်ထဲက လရေတွေဟာ မေမေလေးရဲ့ အဖုတ်လေးထဲကို မထိန်းနိုင်ပဲ ပန်းထွက် သွားချိန်မှာ မေမေလေးကလည်း သူ့အပေါ်ကို လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် ဆောင့်ပြီး သူမ အဖုတ်ထဲမှ အရည်ဖြူဖြူလေးတွေ ထွက်ကျလာက သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်ကို မေမေလေးရဲ့ မျက်နှာ အပ်ပြီး မှောက်ကျပြီး ထပ်ရက် အနေအထားနဲ့အမောဖြေနေကြပါတယ်။

(၁၂)

ဖုန်း မြည်သံကြောင့် ဆရာမဒေါ်သီတာလည်း ဖုန်းကိုကောက်ပြီး ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ဇာခြည်ဝင်း ဆီကပါလား။
“ကဲပြော မိဇာခြည် ဘာတုန်း”
“သြော်သီတာရေ ဒီနေ့ရာဇာကျော် နေမကောင်းလို့ ကျူရှင် မလွတ်တော့ဘူး မနေ့ကတည်းက နေမကောင်းဖြစ်နေတာ အဲ့ဒါလေးလှမ်းပြောတာ”
ဒီနေ့က တနင်္ဂနွေဆိုတော့ ကျူရှင်ပဲ ရှိတယ်လေ။ သီတာက အထူး ကျူရှင်ဝိုင်း ဆိုတော့ တနင်္ဂနွေနေ့တွေမှာ အားစိုက်ပြီး သင်ပေးရတာလေ။ ရာဇာကျော်ဆိုတဲ့ ကောင်လေး ဘာများ ဖြစ်နေပါလိမ့်။ သူ့သူငယ်ချင်း မြတ်ထွန်းကို မေးကြည့်လိုက်ဦးမယ်။ “သားရေ မြတ်ထွန်း ဆရာမဆီလာပါဦးကွယ်” မြတ်ထွန်းကား စာကိုကုန်းရေးနေရာမှ ဆရာမဒေါ်သီတာခေါ်သဖြင့် “ဟုတ်ကဲ့ဆရာမ”
“မင်းသူငယ်ချင်း ရာဇာကျော်က နေမကောင်း ဖြစ်နေတာဆို” မြတ်ထွန်း ခေါင်းကုတ်လိုက်သည်။ မနေ့ကတင် အကောင်းကြီးကို။ မနက်ကပင် သူနှင့် ဖုန်းဆက်ကြသေးတယ်။ “ဟို သားလဲမသိဘူး ဆရာမ မနက်ကတော့ ဖုန်းဆက်သေးတယ် ဘာမှမပြောဘူး”
“သြော် အေးအေး ရပြီရပြီ” ဒေါ်သီတာကား ချက်ဆို နားခွက်က မီးတောက်သည်။ သူမစိတ်ထဲ သူငယ်ချင်းမ ဇာခြည်ဝင်း ဘာအကွက်တွေ ရွှေ့နေသည်ဆိုတာ ကောင်းကောင်း သဘောပေါက် သွားသည်။ “ကောင်မ အိမ်မှာ နှပ်နေတာပဲဖြစ်မှာ” သူမလက်များက ဖုန်းနံပါတ်တစ်ခုကို ကောက်နှိပ် လိုက်သည်။ ဖုန်းက တန်း ဝင်သွားသည်။ ဒါနဲ့ ကျူရှင်ခန်းထဲကနေ ထွက်ပြီး ကျောင်းသား/သူများ မကြားနိုင်သည့် နေရာမှာ ထွက်ပြောလိုက်သည်။
“ကေသီလား”
“အေးဟဲ့ပြော မိန်းမ ဘာထူးခြားတာရှိ”
“နင့်ကို အထူးအဆန်း သတင်း ပြောရဦးမယ် ဒီနေ့ဇာခြည်ဝင်းက သူ့ မွေးစားသားလေး နေမကောင်းလို့တဲ့ဟ အဲ့ဒါ ကျုပ်ကိုလှမ်းပြီး ခွင့်တိုင်တယ် တော်ရေ”
“သြော် နေမကောင်းလို့ဖြစ်မှာပေါ့”
“ဟင်း ညည်းကလ ဲဝေးလိုက်တာ ကေသီရယ် ကောင်လေး သူငယ်ချင်းကို မေးကြည့်တော့ ကောင်လေးက နေမကောင်းတာ ဟုတ်ဖူးဟ မနက်ကတင် အလတ်ကြီးတဲ့ နင်လည်း ဇာခြည်အကြောင်း သိသားနဲ့ ဟိဟိ”
“သဘောပေါက်ပြီ သီတာရေ ဇာခြည်ဝင်းတို့က နေ့ခင်း ကြောင်တောင်ကို သင်ပေး နေတာထင်တယ် ငါ သွားနှောက်ယှက်လိုက်ဦးမယ် နင်ရော လိုက်ဦးမလား သီတာ”
“ကျူရှင်မပြီးသေးလို့ဟ ပြီးမှ ခ်ခ်”
ကေသီထွန်း၊ ဇာခြည်ဝင်း၊ သီတာတို့က ကျောင်းတုန်းကတည်းက ၀ါသနာတူ စရိုက်တူ ဆိုတော့ တစ်ယောက် ခြေလှမ်းကို တစ်ယောက်မြင်နေကြသည်။ ကျောင်းတုန်း ကတည်းကတောင် ဘဲတစ်ပွေကို သုံးယောက်လုံး ချစ်သူတော်ပြီး ကုန်းနေကျ ဆိုတော့ သိသည်။ ဇာခြည်ဝင်းဖုန်းကို ကေသီ ဖုန်းဆက်ကြည့်သည်။ ဖုန်းဝင်သော်လည်း မကိုင်။ “ဟင်းဟင်း တွေ့ကြသေးတာပေါ့ ဇာခြည်ရယ် နင်တစ်ယောက်ထ ဲခိုးစားလို့ ရမလား” ကေသီထွန်း စိတ်ထဲမှ ပြောလိုက်သည်။ ကားကို ထုတ်ပြီး ဇာခြည်ဝင်းအိမ်ဆီသို့။

(၁၃)

ကေသီထွန်းက ခြံထဲသို့ ကား ဝင်လိုက်သောအခါ အိမ်ဖော်ကောင်မလေးက ခြံတံခါးကို ဖွင့်ပေး လိုက်သည်။
“ညီမလေး ညည်းတို့မမလေး ဇာခြည်ဝင်းရှိလား”
“ရှိပါတယ် အမ”
“သြော် အိမ်အပေါ်ထပ်မှာ ထင်တယ်”
“ဟုတ်ပါတယ် မမ သူ့သား နေမကောင်းလို့ ဆိုပြီး မနက်ကတည်းက ဆင်းမလာဘူး”
“သြော် အမလဲ အဲ့သတင်းကြားလို့ လာတာကွဲ့”
“ဟုတ်အမ ညီမလေးတော့ လိုက်မပို့တော့ဘူး မမလေးက အိမ်အပေါ်ထပ်တက်ရင် မကြိုက်ဖူး သူခေါ်မှ တက်ရတာ”
“သြော် အင်းအင်း ရပါတယ်”
ကေသီထွန်းကား ဇာခြည်ဝင်း အကြောင်းကို ကောင်းကောင်း သိသည်။ ကောင်မ မဟုတ်တာလုပ်ဖို့ကို အကွက်ကျကျ စိမံထားတာပဲ။ အိမ်အပေါ်ထပ်ကို အသံမကြားအောင် သူမ ခြေဖော့နင်းကာ တက်လိုက်သည်။ ဇာခြည်ဝင်းရဲ့ အခန်းဘက်သို့ အသာသွားကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းလေး ချောင်းလိုက်သည်။ အခန်းထဲမှာ ရမ္မက်ဇောက်နေသော ဇာခြည်ဝင်းနှင့် လင်ပါ မွေးစား သားလေးကား အခန်းတံခါးကို ချက် မထိုးထားသည့်အပြင် သူမ အပြင်မှာ ရောက်နေတာကို မသိ။ ရမ္မက်လွှမ်းသော ဇာခြည်ရဲ့ အသံကကို ညုတုတုနှင့်။ “သားရေ မေလေး ကောင်းနေပြီ အအ” ရှီးရှီး ဘွတ်ဘွတ် ဆိုသော လိုးသံများကိုလည်း ကြားရသည်။ အခန်းတံခါးကို အသာဟပြီး ကြည့်လိုက်သောအခါ ရာဇာကျော်က ကုတင်အောက်မှာ မတ်တပ် အနေအထား။ သူ့မိထွေး သူမ သူငယ်ချင်း ဇာခြည်ဝင်းက ကုတင်ပေါ်တွင် လေးဖက်ထောက် အနေအထားဖြင့် ဖင်ထောင်ပြီး ကုန်းနေသည်။ ကောင်လေးက ဇာခြည်ဝင်းကို နောက်မှ အသားကုန် ကြုံးနေသည်။ နည်းတဲ့ လီးကြီး မဟုတ်ပါလား။ ဇာခြည်က ကောင်းကောင်းကို လက်ချာ ပေးထားဟန်တူသည်။ ဒစ်ပြုတ်နေပြီ။
နှစ်ယောက်လုံး အခန်းတံခါးကို ကျောပေး ထားသဖြင့် သူမ ကြည့်နေတာကို မမြင်ကြပါ။ ဇာခြည်ဝင်းရဲ့ ဖင်ဝိုင်းဝိုင်းကြီးက ကောင်လေး ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း တုန်တုန်နေသည်။ ကောင်လေးက ဇာခြည်ရဲ့ ခါးကို ကိုင်ပြီး တင်ပါးကြားမှ ပြူထွက်နေသော စောက်ပတ်ကြီးကို သူ့လီးကြီးနဲ့ ကြုံးနေသည်။ ဖွတ် ဖွတ် ရှီး ရှီး “အား အား သားရေ မြန်မြန်ဆောင့် မာမီ ကောင်းနေပြီ အင်းအင်း” ကြည့်နေဆဲမှာပဲ ကောင်လေး လီးကြီးက ဇာခြည်ဝင်း အဖုတ်မှ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီ။ ကောင်လေး လီးထိပ်မှာ ဇာခြည်ဝင်းရဲ့ စောက်ရည်တွေနဲ့ သူ့ လရေတွေ တွဲလွဲခိုကာ ဇာခြည်ဝင်း အဖုတ်မှ စောက်ရည်နှင့် လရေများ ရောထွေးနေသော အရည်ဖြူဖြူတွေ လိမ့်ဆင်း လာတာကို သူမ တွေ့လိုက် ရပါတော့တယ်။

(၁၄)

တံခါးကို ရုတ်တရက် တွန်းဖွင့်လိုက်သော အသံကြောင့် ရမ္မက်ရေယာဉ်ကြောတွင်မျှောနေသော ဇာခြည်ဝင်းနှင့် ရာဇာကျော် တော်တော်လေး လန့်ဖျတ် သွားတာတော့ အမှန်။
“ကေသီ”
“ဟင်းဟင်း ကေသီတွေ ဘာတွေ လုပ်မနေနဲ့ ဇာခြည် သစ္စာဖောက်မ”
ဇာခြည်ဝင်း မျက်နှာ မထားတတ်အောင် ဖြစ်သွားသည်။ ရာဇာကျော်ကတော့ ပြောစရာမရှိ။ ရှက်သဖြင့် မျက်နှာကြီး အောက်ငုံ့ထားသည်။ သူ့ အနေအထားကလည်း လီးတန်းလန်းကြီးနဲ့ ကိုယ်လုံးတီး အနေအထား ဖြစ်နေတာကိုး။ မေမေလေးနှင့် အဝတ် ကောက်ဝတ်ဖို့ကို အချိန်မမှီလိုက်။ ဇာခြည်ဝင်းက အထာသိသူ အချင်းချင်းမို့
“ဟွန်း ကေသီ ကောင်မ နင်ရောက်နေတာကြာပြီထင်တယ်”
“ကြာပြီပေါ့တော် ညည်းရဲ့အချစ်တော်သားလေး ညည်းခါးကိုကိုင်ပြီး အပီကြုံးနေကတည်းက ခိခိ ဘယ်လောက် တောင်များ ဇော ကပ်နေတယ်မသိ ကျူပ်တစ်ယောက်လုံး ရောက်တာတောင် မသိ ဆိုတော့”
“အပိုတွေပြောမနေနဲ့ မိကေသီ ပြစမ်း ညည်းအဖုတ်ရော အရည်တွေ ရွှဲနေပြီမဟုတ်လား”
ဇာခြည်ဝင်းက ကေသီထမိန်ကိုလှမ်းနှိုက်လိုက်သဖြင့် ကေသီနှင့် ကုတင်ပေါ်ကျသွားသည်။
“သား ကုတင်ပေါ်ပြန်ခဲ့ မေလေးနဲ့ ကေသီကြားကိုလာခဲ့ ကေသီကလည်း သားကို စားချင်နေတာ”
“လျှောက်ပြောနေတာ”
“မိကေသီ ဟန်ဆောင်မနေစမ်းနဲ့ ညည်းအဝတ်တွေချျွတ်လိုက်”
ဇာခြည်ဝင်း စကားအဆုံးမှာတော့ ကေသီထွန်းကလည်း သူမ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ် ပစ်လိုက်ပါတယ်။ ရာဇာကျော်ကို သူမတို့နှစ်ယောက်ကြားမှာ ဆွဲလှဲလိုက်ပြီး ဇာခြည်ဝင်းက ရာဇာကျော် လည်ပင်းတွေကို နမ်းနေချိန်မှာ ကေသိထွန်းက ရာဇာကျော်ရဲ့ လီးကြီးကို သူမပါးစပ်နဲ့ ပလွေပေးနေပါပြီ။ ရာဇာကျော်ကား ဇာခြည်ဝင်းနဲ့ ကေသီထွန်းတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ လိင်စိတ်ကြွအောင် နိုးဆွမှုတွေကြားမှာ ခုနက ထိတ်လန့်တာတွေ ပျောက်ကွယ်သွားပါပြီ။ ဒေါ်ကေသီထွန်းက မေမေလေးထက်တောင် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က တောင့်ပြီး နို့တွေကလည်း ပိုကြိးပါတယ်။ ဒေါ်ကေသီရဲ့ ပုလွေပေးတာက ကျွမ်းကျင်လွန်းတာကြောင့် သူလည်း တအင်းအင်း တအဲအဲနဲ့ ဖြစ်နေပါတယ်။
နှစ်ယောက်လုံးဟာ ယောကျင်္ားရှိသူတွေပီပီ ယောကျင်္ားတစ်ယောက်ကို ဘယ်လိုကိုင်တွယ်ရမလဲ ဆိုတာကို ကောင်းကောင်း ကျွမ်းကျင်နေသူတွေ ဖြစ်တာကြောင့် ရာဇာကျော်ကို လူးနေအောင်ကို ပညာ အပြိုင်အဆိုင် ပြနေကြတာပါ။ ဇာခြည်ဝင်းကလည်း အားကျမခံ ရာဇာကျော်ကို သူမရဲ့ နို့တွေကို စို့ခိုင်းပါတယ်။ ရာဇာကျော်ကလည်း မိထွေးဖြစ်သူ ဇာခြည်ဝင်းရဲ့ အသင်အပြ ကောင်းမှုကြောင့် နို့စို့ပေးတာကို ကောင်းကောင်း ကျွမ်းကျင်နေတာကြောင့် လုပ်ပေးနေကျ အတိုင်း မေမေလေး ဇာခြည်ဝင်းရဲ့ ထောင်ထနေတဲ့ နို့သီးလေးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့စုပ်ပြီး လျှာနဲ့ ဝိုက်ဝိုက်ပြီး ဖိဖိကာ ကစားပေးတာကြောင့် ဇာခြည်ဝင်းကလည်း နို့ကြီးကိုကော့ပေးပြီး ဇိမ်ယူ နေပါတယ်။ “ကဲစလိုက်ကြစို့ကောင်မရေ” ဆိုပြီး ကေသီထွန်းက ရာဇာကျော်ရဲ့ လီးကို သူမအဖုတ်နဲ့ ထတေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။ ရာဇာကျော်ရဲ့ လီးက သူမအဖုတ်နဲ့ နဲနဲကျပ်နေတာကြောင့် သူမရဲ့လက်ဖဝါးပေါ်ကို တံတွေးထွေးပြီး အနည်းငယ် ဆွတ်လိုက်ကာ လီးကို သုတ်လိုက်ပါတယ်။
ဇာခြည်ဝင်းကလည်း ကုတင်တိုင်တွေကို သူမလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ရာဇာကျော်မျက်နှာပေါ် ခွထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ကေသီထွန်း အနေနဲ့က သူမယောကျင်္ားထက် ကြီးပြိး ထွားကြိုင်း သန်မာနေတဲ့ ရာဇာကျော် လီးကြီးကို သူမအဖုတ်ထဲ တဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်း လိုက်ပါတယ်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ သူမရဲ့ အဖုတ်အဆုံးထဲအထိ ရာဇာကျော်လီးကြီးက ဝင်သွားပါပြီ။ မသိရင်တော့ အပေါက်မပါတဲ့ ဂွကြားထဲကို အတင်းထိုးသွင်း နေသလိုပါပဲ။
ရာဇာကျော်အဖို့လည်း သူ့လီးကို ပြုတ်တူနဲ့ညှပ်သလိုညှစ်ထားတဲံ ဒေါ်ကေသီထွန်း စောက်ပတ်ကြီးရဲ့ ညှစ်အား ဒဏ်ကြောင့် သုတ်မထွက်အောင် မနည်း ထိန်းနေရပါတယ်။ တစ်ဖက်ကလည်း သူ့မျက်နှာပေါ် ခွထိုင်ထားတဲ့ မေမေလေးဇာခြည်ဝင်းရဲ့ အဖုတ်ကြီးကို ဘာဂျာ မှုတ်ပေး နေပါတယ်။ အင်း အင်း အား အား ရှီး ဘွတ် ဘွတ်။ သူ့အပေါ်က အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်ကလည်း တစ်ယောက်နို့ကို တစ်ယောက် အပြန်အလှန် ဆုပ်နယ် နေကြပါတယ်။
“အားအား သားရေ မာမီ ပြီးခါနီးပြီသားရေ”
အင်းအင်းရှီး ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ်
“အန်တီလည်း ပြီးတော့မယ်သားရေ”
မိန်းမချော နှစ်ယောက်ရဲ့ ညည်းသံတွေ ထွက်လာသလို ရာဇာကျော်ကလည်း ပြိုင်တူပြီးရအောင် ထိန်းပေး နေပါတယ်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ မေမေလေး ဇာခြည်ဝင်းနဲ့ အန်တီကေသီထွန်းတို့ဟာ စောက်ရည်တွေ ထွက်သွားကြတဲ့ အချိန်မှာ သူလည်း ထိန်းထားတဲ့ လရေတွေကို အန်တီ ကေသီထွန်းရဲ့ စောက်ခေါင်းနံရဲထဲကို ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ တဖျဉ်းဖျဉ်း ပက်ဖြန်း လိုက်ပါတော့တယ်။

(၁၅)

ဆရာမ ဒေါ်သီတာက ဒီနေ့ ကျူရှင်ပိတ်သည်ဟု ပြောသဖြင့် ကျောင်းသားကျောင်းသူများ သွားကြပြီဖြစ်သည်။ ရာဇာကျော်ကလည်း စာအုပ်များကို စားပွဲခုံပေါ်မှ သိမ်းနေသည်။ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ မြတ်ထွန်းက သူ့ကောင်မလေးကို ဒီနေ့ မုန့်ု လိုက်ကျွေးမည်ဟု ပြောပြီး သူ့ ကောင်မလေးနောက် လိုက်သွားပြီ။ ဆရာမ ဒေါ်သီတာအိမ်မှာ ရာဇာကျော် တစ်ယောက်ထဲ။ မေမေလေး ဇာခြည်ဝင်းက လာကြိုသေးမှာမဟုတ်။
“သားရေ အဖျော်ရည်လေး သောက်လိုက်ပါဦး ပျင်းနေရင် ဗွီဒီယိုကြည့်နေနော်” ဆရာမ ဒေါ်သီတာက ရာဇာကျော်ကို လိမ္မော်ရည်တစ်ခွက် လာချပေးသည်။ ရာဇာကျော်လည်း ဗွီဒီယိုကြည့်ရင်း ပျင်းလာသဖြင့် လိမ္မော်ရည်ကို တဖြည်းဖြည်းချင်း သောက်နေသည်။ သူ့ခေါင်းထဲက မူးဝေ လာသလိုလိုပဲ။ “သားရေ ဘာဖြစ်တာလဲ” ဆရာမဒေါ်သီတာ၏ ရုပ်ပုံက ၀ါးတားတား။ မူးဝေဝေနှင့် ဘာတွေပြောလို့ ပြောလိုက်မှန်းမသိ။ သူ နောက်ဆုံး သိလိုက်တာက ဆရာမ ဒေါ်သီတာ ကြည့်သော အကြည့်တွေက တစ်မျိုးပဲ။ မေမေလေး ဒေါ်ဇာခြည် ကြည့်တတ်သော အကြည့်မျိုး။ ရမ္မက် မျက်လုံးမျိုး။

(၁၆)

ကေသီကား ဒီနေ့မှ ထူးထူးခြားခြား သီတာ အိမ်သို့ သွားလည်ချင်စိတ် ပေါ်နေသည်။ ဒါကြောင့် သီတာအိမ်ကို ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့မှာ တံခါးပိတ်ထားတာကို တွေ့ရသည်။ အပြင်ထွက်သွားတာလို့ ထင်မိပေမဲ့ အနောက်သီတာအခန်းမှာ ပြူတင်းတံခါး ပွင့်နေပြီး အသံများ ကြားတာကြောင့် သူခိုးများ ဝင်နေတာလား ဆိုပြီး အသာ သွားချောင်းလိုက်သည်။
“ဟင်” မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် သူမ အံသြသွားသည်။ သီတာရဲ့ အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ ရာဇာကျော် ကိုယ်တုံးလုံး အနေအထားနဲ့ လက်တွေခြေတွေကို ကုတင်တိုင်တွေမှာ ကြိုးနဲ့ ပူးချည်ခြင်းံ ထားရပြီး ပါးစပ်ကိုလည်း မအော်နိုင်အောင် အဝတ်တွေ ဆို့ထားခြင်း ခံနေရသည်။ မျက်ရည်တွေ ဝိုင်းလို့။ သူမသူငယ်ချင်း သီတာကလည်း အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ထားပြီး ကိုယ်တုံးလုံး အနေအထားနဲ့ ရာဇာကျော်လီးကို ဆေးတွေ လူးပေးနေတာ တွေ့ရသည်။ ဒိဆေးကို သူမသိသည်။ ထိုင်းမှလာသော လီးကြီးဆေး ရှည်ဆေးတွေ။ သီတာက ဒါမျိုး စွမ်းသည်။ မနာလိုစရာ ကောင်းတာက သီတာကို လိုးဖူးသော ယောကျင်္ားတွေဟာ သီတာကို စွဲလမ်း သွားကြသည်မှာ ကျောင်းတုန်း ကတည်းက လက်တွေ့။ နောက်ဆုံးမှာတော့ သီတာသည် ရာဇာကျော်၏ အပေါ်ကို ခွထိုင်ပြီး ရာဇာကျော်ရဲ့ လီးကြီးနဲ့ သူမ အဖုတ်ကို တေ့ကာ တဖြေးဖြေးချင်း သွင်းလိုက်တာ တွေ့ရသည်။
နောက်ဆုံးမှာတော့ ရာဇာကျော်ရဲ့ ပါးစပ်ကအဝတ်ကို သီတာဖြုတ်ပေးလိုက်တာ တွေ့ရသည်။ ရာဇာကျော်ကား နှုတ်ခမ်းကို လျှာလေးဖြင့်သပ်ပြီး သူ့ဆရာမ ဒေါ်သီတာရဲ့ အပေါ်က ဖိုက်ပေးနေတာကို သဘောတွေ့နေတာ တွေ့ရသည်။ ကေသီလည်း သူတို့နှစ်ယောက် မရိပ်မိအောင် ခြံထဲမှ တိတ်တိတ်လေး ပြန်ထွက်လာခဲ့ပြီး ခြံရှေ့မှာ ရပ်ထားသော ကားဆီကို ပြန်လာကာ ကားပေါ်ကိုတက်ပြီး မောင်းထွက် လာခဲ့တော့သည်။ သူမ စိတ်ထဲမှာတော့ သြော် ရာဇာကျော်ဆိုတဲ့ သူမသူငယ်ချင်းမ ဇာခြည်ဝင်းရဲ့ လင်ပါသားလေးကတော့ ကာမဒီရေတောနဲ့ ရမ္မက်နွံမှာ မျှောချင်တိုင်း မျှောနေဦးမှာပါလားလို့။

ပြီးပါပြီ။