သံစဉ်မဲ့ အချစ်ကဗျာ
♪ ♫ ကိုယ်ရဲ့စိတ်ကိုအားတင်းထားတတ်ပြီလေ တခါတရံမှာတော့လွမ်းမိ ♫ ♪
နာကျင်စီးကျမျက်ရည်နှလုံးသားမှာ…….♪♪
ကိုယ်ရဲ့စိတ်ကိုအားတင်းထားချိန်မင်းပေးတဲ့ ချိုမြိန်မာယာတွေဟာဆွဲညို့
ဒီအာရုံထဲတမ်းတဆဲ ♪ ♫
♫ ♪…မင်းမရှိချိန်ဒီလမ်းများပေါ်……. သစ်ရွက်ကြွေလိုစိတ်တွေလွင့်မြော……♫ ♪
အမြဲတမ်းမင်းစကားလေးတွေ ♪ ♫ မင်းရဲ့ အပြုံးလေးတွေ …
♪ ♫ အခုတော့ကောင်းကင်မိုးသားလေးအဖြစ်နဲ့ပျောက်ကွယ်
ရင်ခုန်သံတွေပင့်သက်ရှိက် မင်းရဲ့ရင်ထဲက အကြင်နာတွေလဲပြန်ရှာဖွေခွင့်မရခဲ့.. ♪ ♫
♫ ♪ ဟိုးတုန်းကမင်းအနမ်းလေးတွေအခုများတော့အဝေးဆုံးကို ♪ ♫
မင်းပဲယူဆောင်တိတ်တဆိတ်နဲ့ အနားနားကစွန့်ခွာ ♫ ♪
ကိုယ်ဟာယုံကြည်လာခဲ့သမျှ အလွမ်းများအဖော်ပဲလား နှလုံးသားလေးလဲပဲနွမ်းကြေ…..
တစ်ယောက်ထဲခံစား…………………………….♪ ♫ ♫ ♪♪
…………………………………………………………………………… ကားထဲမှာတိုးတိုးလေးပျံ့လွင့်နေတဲ့ သီချင်းသံတွေနဲ့ လမ်းမထက်အဆက်မပြတ်ကျဆင်းနေတဲ့မိုးရေစက်တွေကိုငေးကြည့်ရင်း၊ မြတ်နိုးစွာ ချစ်ခဲ့ရတဲ့ချစ်ဦးသူကို လွမ်းဆွတ်တမ်းတလာမိတယ်။
ဟိုးအတိတ်ကအခုလိုအချိန်တွေဆို ငါအမြဲတမ်းပျော်ခဲ့ရတာပေါ့
ဇွန်လရဲ့ ပထမဆုံးအပတ်……… လတ်ဆတ်တဲ့ မိုးရေစက်နဲ့အတူ အဲ့ဒီအချိန်ဆို ခွဲခွာခဲ့ရတဲ့နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်တွေအဆုံးသတ်ခဲ့ပြီလေ ။ ကျောင်းစတက်တဲ့နေ့တိုင်း ကျောင်းခန်းထဲမှာ အစောဆုံး ထိုင်စောင့်ရင်း မင်းအလာကိုရင်ခုန်မျော်လင့်ခဲ့ရတယ်။ ရင်ဖုံးအကျီအဖြူလေးနဲ့ ထမိန်အစိမ်းလေးကိုတွဲဝတ်လို့ကျောင်းခန်းထဲကိုလှမ်းဝင်လာတဲ့ မင်းရဲ့ ချစ်စရာအမူအရာလေးကိုပထမဆုံးမြင်ချင်ခဲ့မိလို့ပေါ့။ ချစ်တယ် “ယွန်း” ရယ်။
မင်းကိုသိပ်ချစ်မိတဲ့အကြောင်းကို စာနဲ့ရေးပြီးဖွင့်ပြောခဲ့တဲ့အချိန်ကပေါ့………… မင်းမှတ်မိသေးရဲ့လား။
ဆရာမရဲ့ စားပွဲပေါ်မှာ ရောက်ခဲ့တဲ့ ငါ့ရဲ့ စာအိတ် ပန်းရောင်လေး………….. အတွေ့အကြုံမရှိဘူးသေးတဲ့ငါ့လိုချာတိတ်တစ်ယောက်ရဲ့ရင်ထဲမှာ ထိတ်လန့်စိုးရွံ့မှုတွေနဲ့သွေးပျက်နေခဲ့တာပေါ့။
ငါခြေသလုံးပေါ်ခပ်ရိုင်းရိုင်းကျလာတဲ့ ဆရာမရဲ့ကြိမ်ချက်တွေ …. ပြီးတော့ ငါကိုကြည့်နေခဲ့တဲ့ မင်းနဲ့ အကြင်နာမျက်ဝန်းတွေနဲ့ ဆုံလိုက်တဲ့ ခဏ………… ငါကျေနပ်ခဲ့ပါတယ် “ယွန်း”
ငါ့ဘဝမှာလူတစ်ယောက်ရဲ့နှလုံးသားထဲက အကြင်နာတွေကိုသူရဲ့မျက်ဝန်းတွေကတစ်ဆင့် ပထမဆုံး ဖတ်တတ်ခဲ့တယ်၊ ခံစားတတ်ခဲ့တယ်၊ ရှာဖွေတတ်ခဲ့တယ်။
မုန့်စားချိန်ရောက်တော့ ခုံမှာတစ်ယောက်ထဲထိုင်နေတဲ့ငါ့ဆီကိုမုန့်ထုပ်လေးလာချပေးရင်း
“စားလိုက်နော် ဗိုက်ဆာနေမယ်”
မင်းနှုတ်ဖျားကစကားသံလေး……ငါ့နှလုံးသားထဲမှာအခုထိမမေ့နိုင်ခဲ့ဘူးလေ။
ဒါပေမဲ့ငါကံဆိုးခဲ့ပါတယ်။ မင်းနဲ့ချစ်သူတွေမဖြစ်ခင်မှာပဲ မင်းတစ်ယောက်ငါ့အနားကနေအဝေးဆုံးကိုထွက်သွားခဲ့တယ်။ ဟိုးအဝေးတစ်နေရာကို မိသားစုနဲ့ပြောင်းသွားခဲ့တယ်လေ။
ငါ့နှလုံးသားတွေတဆတ်ဆတ်နာကြင််ခဲ့ရတယ်ဆိုရင် မင်းယုံပါ့မလား “ယွန်း”
ဒါတွေဟာ ပြီးဆုံးခဲ့ပြီဆိုပေမဲ့ ဖျောက်ဖျက်မရတဲ့ မင်းပုံရိပ်တွေကိုတမ်းတရင်း ဟိုးအဝေးတစ်နေရာက မင်းကိုသိပ်ချစ်တဲ့ သူတစ်ယောက်ရှိနေခဲ့တယ်ဆိုတာ
မင်းသိနိုင်ပါ့မလား ယွန်း ရယ်…………….။
...............နှလုံးသားတစ်ခု ရှိခဲ့ဖူးပါတယ််..................
...............နှလုံးသားတစ်ခု ပေးခဲ့ဖူးပါတယ််...............
...............ငါ့ဘဝမှာ အလင်းရောင်ရှိခဲ့တယ်ဆိုရင်.........
...............ကြယ်စင်......................................
...............ဒါမင်းကြောင့်ပေါ့.............................။
..............ဘဝအတွက်.. အလှအတွက်..................
............. အို.. ခဏအတွက်တောင်.......................
..............ငါ... မင်းပြတဲ့ခရီးမှ နီးခဲ့တာပါ................။
..............အခုတော့.. မင်းဆီလှမ်းတဲ့ ခရီး................
..............မင်းပေးတဲ့ အလင်းရောင်နဲ့ တင်................
.............ငါလမ်းပျောက်ခဲ့ပါပြီကော.. ကြယ်စင်...........။
.............မင်းရှိရာရယ်လို့ အားတင်းလျှောက်မိခါမှ.........
.............မင်းနဲ့ ဝေးတဲ့အရပ် ဦးလှည့်ရရှာတဲ့..............
.............ငါ့ ရင်ခုန်သံ.. ငါ့ကံ.. နဲ့ ငါ့ဘဝ.................
.............ဘယ်ကြယ်စင်ခ လို့မှ မတောက်ပတော့ပါဘူး ချစ်သူရယ်....................။
.............ကြယ်စင်လေးတစ်ပွင့် တမ်းတဖူးပါတယ်.....................................
.............ကြယ်စင်လေးတစ်ပွင့် ကောက်ရဖူးပါတယ််...................................
.............ကြယ်စင်လေးတစ်ပွင့်လည်း ပျောက်ရှခဲ့ဖူးပါတယ််............................။
(online မှာကူးယူခဲ့တဲ့ကဗျာလေးပါ ဘယ်ကမှန်းမသိတော့တဲ့အတွက် ဒီကနေပဲခွင့်တောင်းလိုက်ပါတယ်။)
“သား “ရှိုင်း” ရောက်ပြီလေ”
“အော် ဟုတ်ကဲ့ ဦးမောင် သားတွေးတာလွန်သွားတယ် ”
“ဟားဟား ဘာတွေဒီလောက်တောင်တွေးနေတာလဲ “ကိုရှိုင်း” ရဲ့
စာလဲကောင်းကောင်းလုပ်ခဲ့အုံး”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ ညနေ လာမကြိုနဲ့တော့လေ ဦးမောင် ဘယ်တော့ပြီးမလဲမသိဘူး”
“အေး ဖုန်းဆက်လိုက်လေ တော်ကြာ သားမာမီ ပြောနေအုံးမယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ ဒါဆိုလဲပြီးရင်ဖုန်းဆက်လိုက်မယ် … သွားပြီးနော်”
“အေးအေး”
ကုန်သည်လမ်းပေါ်ခြေချလိုက်တဲ့အချိန်မှာ မိုးကတော်တော်စဲနေပြီ။ ရန်ကုန်မြို့ရဲ့ နာမည်ကြီးကွန်ပြူတာသက်တန်းတစ်ခုပေါ့။ ဒီနေ့မှသင်တန်းစတက်ရမှာဆိုတော့ စိတ်ထဲမှာတစ်မျိုးဖြစ်နေမိတယ်။ အရင်ကလိုကျောင်းမှာသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ စနောက်ခဲ့ရတဲ့ အချိန်တွေကိုလည်းလွမ်းတယ်။ ပြီးတော့ သိပ်ချစ်ခဲ့ရတဲ့ ယွန်း ကိုလဲလွမ်းတယ်။
ဒီလိုနဲ့ပဲ…………………………………………………………။
“အမ IDCS 19 ကဘယ်အခန်းမှာလဲ”
“အော် ဒီလှေကားကနေတက်သွားပြီးတော့ ဘယ်ဘက်ကိုချိုးလိုက် ပထမဆုံးအခန်းပဲမောင်လေး”
“ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူးပဲနော်”
Reception ရှေ့ကနေထွက်ခဲ့ရင်းလှေကားအတိုင်းတက်လာခဲ့ပြီးတော့ ညာဖက်ကိုချိုးလိုက်တဲ့အချိန်…
မီးချောင်းတွေထွန်းထားတဲ့ မှန်ခန်းတစ်ခန်း၊ အထဲမှာလဲကျောင်းသား ၂၀ လောက်ထိုင်နေတယ်။ အခန်းတံခါးကိုတွန်းဖွင့်ရင်း လေအေးစက်ကြောင့်အေးစိမ့်နေတဲ့ အခန်းလေးထဲကိုဝင်လာခဲ့တဲ့အချိန်မှာတော့…………
အားလုံးရဲ့ မျက်ဝန်းတွေကဝင်လာတဲ့ ရှိုင်းကိုစူးစမ်းတဲ့အကြည့်တွေနဲ့လှည့်ကြည့်ကြတယ်။ ပထမဆုံးအတန်းတက်တဲ့နေမှာ အခုလိုစူးစမ်းတာကသဘာဝပဲလေ။ ဒါပေမဲ့ ရှိုင်း တစ်ယောက်ပဲ သဘာဝမကျတဲ့ ရင်ခုန်သံတွေနဲ့ အံ့သြမှင်သက်သွားမိတယ်။
အားလုံးထဲကမှ မျက်ဝန်းလက်လက်လေးတစ်စုံ……………. နှလုံးသားထဲမှာ မြတ်မြတ်နိုးနိုးချစ်ခဲ့ရတဲ့ “ယွန်း”………………………. ကျွန်တော်သိပ်မြတ်နိုးရတဲ့ ယွန်း
တူလိုက်တာ…… ဒါဟာ ယွန်း ရဲ့ မျက်ဝန်း၊ ယွန်းရဲ့ နှုတ်ခမ်း၊ ယွန်းရဲ့ နီးထွေးတဲ့ ပါးမို့မို့လေးနှစ်ဖက်၊ ပြီးတော့ ……ပြီးတော့……………….။ လောကကြီးကသိပ်ကိုဆန်းကြယ်တယ်နော်။
စည်းချက်မမှန်တော့တဲ့ရင်ခုန်သံတွေကိုထိန်းချုပ်ရင်း သူနဲ့ အနီးဆုံးခုံကို ရှိုင်း တစ်ယောက်ရွေးထိုင်လိုက်မိတယ်။
အတန်းသစ်ရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း Intro တွေနဲ့ပဲအချိန်ကုန်သွားတာပေါ့။ အတန်းပြီးလို့ ဆရာမထွက်သွားတဲ့ အချိန်မှာ ရှိုင်းတစ်ယောက် ဒီနေ့မှရတဲ့ စာအုပ်တွေကို လွယ်အိတ်ထဲထိုးထည့်ရင်း အမှတ်တမဲ့ကြည့်လိုက်တော့ တောက်ပတဲ့ မျက်ဝန်းလေးတစ်စုံ့လည်ပင်းဘေးလေးမှာ တော့မှဲ့သေးသေးလေးတစ်လုံးကနေရာယူလို့။……………..
မျက်ဝန်းလှလှလေးကိုစိုက်ကြည့်ရင်းနှလုံးသားထဲကနှစ်နှစ်ခါခါပြုံးပြလိုက်မိတယ်။ ထင်မှတ်မထားပေမဲ့ ပြန်ရလိုက်တဲ့ အပြုံးလှလှလေးတစ်ခု……လူမှုရေး အရဆိုတာသိပေမဲ့လည်း ငါအရမ်းပျော်တယ် ကောင်မလေးရယ်
မင်းဘယ်သူများလဲ…
အတန်းတစ်လျောက်လုံး ရှိုင်းရဲ့အကြည့်တွေကသူဆီမှာပဲလေ။
ရှိုင်း ရင်ခုန်နေတယ်။ ပြီးတော့……..ပြီးတော့………………………။
နှလုံးသားထဲမှာ ဟိုးအတိတ်က ယွန်း ရဲ့ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ပုံရိပ်လေးတွေက တစ်ဖျတ်ဖျတ်လူးလွန့်လို့….
အခုတော့ ရှိုင်းရဲ့ရှေ့ မှာ ယွန်း…………………
မဟုတ်ဘူး…..ဒါ ယွန်း မဟုတ်ဘူး….. ယွန်း နဲ့ အရမ်းကိုတူလွန်းတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်
ဒါပေမဲ့ ရှိုင်း ရင်တွေခုန်နေမိတယ်………………………………………………………………………….။
အခန်းကထွက်တော့ စာအုပ်ထူထူတွေကိုမနိုင်မနင်းမပြီးသယ်လာတဲ့ သူ……….
“ကျွန်တော် ကူသယ်ပေးပါမယ် ကျွန်တော်ကိုပေးပါ”
“အော် ရပါတယ်”
“အားနာဖို့မလိုပါဘူး ပေးပါ”
သူလက်ထဲကစာအုပ်တွေကိုယူရင်းသူဆီက အပြုံးလှလှလေးတစ်ခုကိုပါ ရှိုင်း ရလိုက်တယ်။ ရှိုင်း ရဲ့ ဟိုးအတိတ်က မက်မက်မောမော မက်ခဲ့ရတဲ့ အိမ်မက်တွေပြန်ရှင်သန်လာသလိုပါပဲ။
“ကျေးဇူးတင်ပါတယ်”
“ရှင် မဟုတ်တာ ဖြူစင်ကကျေးဇူးတင်ရမှာပါ”
“အော် ကျွန်တော်က ကျေးဇူးတင်ရမှာပါဗျာ ဘယ်လိုမှမတွေးပဲကူညီခွင့်ပေးလို့ပါ”
“ကျွန်တော် နာမည်က ရှိုင်းလင်းခန့် ပါ”
“ဟုတ် ညီမနာမည် က ဖြူစင်သန့် ပါအကို”
“အော် ဟုတ်ကဲ့ပါ အခုသူငယ်ချင်းတွေဖြစ်သွားပြီဆိုတော့ နောက်လဲလိုတာရှိရင်ပြောပါ ကျွန်တော်ကူညီနိုင်တာရှိရင်ကူညီပါ့မယ်”
“ဟုတ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အကို”
အပြုံးလေးနဲ့ကျေးဇူးတင်စကားပြောလာတဲ့ သူလေ…….ဖြူစင်သန့်တဲ့ နာမည်လေးနဲ့လိုက်ဖက်အောင်ဖြူစင်သန့်ရှင်းပြီး အပြစ်ကင်းသူလေးပါ။
“ဖြူစင်လို့ပဲခေါ်မယ်နော်။ လက်ခံမယ်ဆိုရင်ပေါ့ဗျာ”
“အော် ဟုတ်ရပါတယ် အကိုရဲ့”
“ကျွန်တော်ကို သူငယ်ချင်းတွေကတော့ ရှိုင်း လို့ခေါ်တယ်လေ”
“ဖြူစင် အဆင်ပြေရင်လဲခေါ်ပေါ့ မပြေတော့လဲ ကြိုက်သလိုခေါ်ပါ”
“ရပါတယ် ရှိုင်း ဟီးဟီး စစခေါ်တော့ တစ်မျိုးဖြစ်နေသလိုပဲ နောက်တော့ တစ်ဖြေးဖြေး အဆင်ပြေသွားမယ်ထင်တယ်”
“ဟုတ်ပါပြီဗျာ ကျွန်တော်က ………….. က နေ ၁ဝတန်းပြီးတာလေပြီးတော့ တက္ကသိုလ် မတက်တော့တာ Computer ပဲလုပ်ချင်လို့လေ”
“အော် ညီမက ပြီးသွားပြီး အမှတ်ထွက်ရင်တော့ ဘယ်ကျောင်းတက်ရမလဲမသိသေးဘူး အဲ့ဒါနဲ့ ဒါကိုတက်လိုက်တာ ဟိုဘက်ကအဆင်ပြေရင်ဟိုဘက်ပေါ့ ဒီမှာပိုအဆင်ပြေရင်တော့ဒီမှာတတ်မှာပေါ့”
“အင်းကောင်းပါတယ် ဒါဆို ကျွန်တော်ထက်တစ်နှစ်လောက်ငယ်မယ်ထင်တယ်”
“အင်းဟုတ်တယ်”
ကျွန်တော်ရင်ထဲမှာဟိုးအရင်ထဲကကွယ်ပျောက်နေတဲ့ ပျော်ရွှင်မှုတွေကိုပြန်ခံစားလိုက်ရတယ်။ အမြဲတမ်းပြုံးပြီးစကားပြောတတ်တဲ့ သူအမူအရာတွေ၊ ရှက်ပြုံးလေးပြုံးတိုင်းနှုတ်ခမ်းလေးကိုက်တတ်တာတွေ အားလုံးက ကျွန်တော်သိပ်ချစ်ရတဲ့ ယွန်း ကိုပြန်မြင်နေရသလိုပါပဲ။
ကျွန်တော်လက်ဖျားတွေအေးစက်နေပေမဲ့ ကျွန်တော်နှလုံးသားတွေကတော့ နွေးထွေးလို့………
သူနဲ့ အကြည့်ခြင်းဆုံလိုက်တိုင်း တဆတ်ဆတ်တုန်ခါသွားရတဲ့ ကျွန်တော်နှလုံးသား၊ ပြီးတော့ လှပတဲ့ မျက်နှာနုနုလေးကိုငေးစိုက်ကြည့်နေချင်မိတဲ့ ခံစားချက်တွေ…. ပြီးတော့ …..ပြီးတော့ ……………….။
ဆောက်တည်ရာမဲ့နေတဲ့ ကျွန်တော်ကိုယ် ကျွန်တော်သတိထားမိလိုက်တဲ့အချိန်၊ အဲ့ဒီခံစားချက်တွေကို တိတ်တိတ်လေးခေါင်းစဉ်တပ်ကြည့်မိတယ်။
အချစ်……………………………….
တကယ်ပဲ အချစ်တဲ့လား….။ ဒါဆို ဖြူစင် ဆိုတဲ့ချစ်စရာကောင်မလေးကိုချစ်နေမိပြီလား။
ယွန်း……….သူကရော……. ယွန်းနေရာမှာ ယွန်းနဲ့သိပ်တူတဲ့ ဖြူစင့် ကိုအစားထိုးမိတာလား………….။
ဒါမှမဟုတ်……………………… ရှုတ်ထွေးလာမွန်းကျပ်လာတဲ့ စိတ်တွေကို တည်ငြိမ်အောင်ကြိုးစားရင်း သူမသိအောင်သက်ပျင်းတိုးတိုးလေးချလိုက်မိတယ်........................။
“ရှိုင်း ပြီးသွားပြီလား”
ဘယ်အချိန်ကမှန်းမသိအနားရောက်လာတဲ့ ဦးမောင်…. သူက ကျွန်တော်သိပ်ခင်တဲ့ အိမ် က Driver ကြီးပေါ့။
ကျွန်တော်ငယ်ငယ်ထဲက ကျောင်းကြိုပို့ကိုသူပဲတာဝန်ယူခဲ့တာလေ။ အစစ အရာရာ စိတ်ချရတဲ့ သူပါပဲ။
“အော် “ဖြူစင်” ရှိုင်း သွားတော့မယ်နော်”
“ဖြူစင်ရောလာမကြိုသေးဘူးလား”
“အင်း မလာသေးဘူး မမ ဘယ်သွားနေလဲမသိဘူး”
“အင်း ဖြူစင်ကဘယ်ကိုပြန်မှာလဲ လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ”
“ရပါတယ် ဖုန်းဆက်ကြည့်လိုက်ပေါ့ မလာသေးဘူးဆို တစ်ခါထဲလိုက်ခဲ့လေ မဟုတ်ရင်တစ်ယောက်ထဲဘယ်လောက်ထိရပ်နေရမလဲမသိဘူး”
ကျွန်တော်စကားဆုံးတော့မှ စဉ်းစားသလိုနဲ့ တွေတွေလေးလုပ်နေတယ်။
ဘယ်လိုလေးပဲဖြစ်ဖြစ်ချစ်စရာကောင်းလွန်းလိုက်တာ…………………
“ဟုတ် ဒါဆိုဖုန်းဆက်ကြည့်မယ်ခဏနော်”
သူအိမ်နဲ့ ဖုန်းပြောပြီးတော့ မှ
“မမကထွက်မလာရသေးဘူးတဲ့ ဖြူစင်အိမ်က သံလွင်လမ်းမှာလေ ရရဲ့လားတောင်မသိဘူး အားနာလိုက်တာ”
“အော် အားမနာပါနဲ့ ကျွန်တော်လဲခြောက်မိုင်ခွဲကိုပြန်မှာလေ ဦးဝိစာရလမ်းကသွားရင်လမ်းကြုံတာပဲ ပြီးမှအင်းယာလမ်းကပြန်ထွက်လိုက်ရင် လှည်းတန်းပွိုင့်တောင်လွတ်သွားပြီ ”
ကျွန်တော်ရှင်းပြတော့ အပြုံးလေးနဲ့ ထောက်ခံနေတယ်လေ။ ဘယ်အချိန်ပဲဖြစ်ဖြစ် သူအမူအယာလေးတွေကဖြူစင်လွန်းလိုက်တာ……
ကားပေါ်မှာအတူထိုင်ရင်း အခါခါကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြောနေတဲ့သူကို ကျွန်တော်တောင်ပြန်အားနာလာတယ်။
ပြီးတော့ သူအပြုံး၊ သူ့ အသံ၊ သူ ဟန်ပန်တွေ အားလုံးဟာ တကယ်ကို ယွန်း ပါပဲ။
မီးပွိုင့်မှာကားပိတ်တိုင်း အပြင်ကိုငေးကြည့်နေတတ်တဲ့ သူမျက်နှာလေးကချစ်စရာကောင်းလိုက်တာ။
ပုခုံးအောက်နားအထိ နူးညံ့ဖြောင့်စင်းနေတဲ့ ဆံနွယ်စတွေက ခရမ်းပြာရောင်ဖျော့ဖျော့လေးပေါ့။
မို့ဖောင်းနီထွေးနေတဲ့ ပါးအို့ရဲရဲလေးတွေ၊ မျက်တောင်ကော့ကော့လေးတွေအောက်က ရွန်းလဲ့တဲ့ မျက်ဝန်းတစ်စုံက ကြင်နာတတ်တဲ့ နှလုံးသားတွေကိုဖော်ညွှန်းနေလေရဲ့၊ ဖြောင့်စင်းတဲ့ နှာတံချွန်မြမြလေးအောက်က ဖောင်းအိ နီထွေးနေတဲ့ နှတ်ခမ်းတစ်စုံ၊
ပြုံးလိုက်တိုင်းမှာ လှစ်ခနဲပေါ်ထွက်လာတဲ့ သွားတန်းဖြူဖြူ လေးတွေ၊ ပြီးတော့ မပိန် မဝတဲ့ ခန္ဓာကိုယ် တင်းတင်းလေး………………
တီရှပ်လေးထဲမှာတင်းတင်းလေးဖောင်းမို့နေတဲ့ ရင်သားလုံးလုံးလေးတွေ……………ခန္ဓာကိုယ်တင်းတင်းလေးနဲ့ လိုက်ဖက်တဲ့ ဖင်ပြည့်ပြည့်လေး….သွယ်တန်းဖြောင့်ဝင်းတဲ့ပေါင်တံဝင်းဝင်းလေးတွေနဲ့ သန့်စင်ဖြူနုနေတဲ့ ခြေချောင်းလေးတွေ……………………..။
လိုက်ဖက်ညီတဲ့ အချိုးအစားနဲ့ သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ပေါ့။
ကျွန်တော်ပျော်တယ်…………..။ ဟိုးအရင်ထဲကအထီးကျန်ခဲ့တဲ့ ကျွန်တော်ဘဝလေးက ဖြူစင့်ကြောင့်ပဲ အဓိပါယ်ရှိလာခဲ့ပြီလေ။
သူမျက်နှာလေးကိုငေးကြည့်ရင်း ကားလေးကသံလွင်လမ်းထဲရောက်လာခဲ့တယ်။
“ဦး ရှေ့ရောက်ရင် ဘယ်ဘက်ကိုချိုးလိုက် နော်”
“အေးအေး သမီး”
ဖြူစင်ပြောတဲ့အတိုင်းဘယ်ဘက်ကိုကွေ့လိုက်တော့…….
“ရပြီ ဦး ဟိုရှေ့က တံခါး အနက်ရောင်နဲ့ ခြံရှေ့ဆိုရပြီ”
ဘေးကနေလမ်းညွန်နေတဲ့သူကို သတိလက်လွတ်ငေးကြည့်နေတုံး ကျွန်တော်ဘက်ကိုလှည့်လာတော့ အကြည့်ချင်းဆုံသွားခဲ့တယ်။
အို……………….
သူရှက်ပြုံးလေးနဲ့ခေါင်းငုံသွားတဲ့ အမူအရာလေးက သိပ်ကိုချစ်ဖို့ကောင်းလွန်းလိုက်တာ။ နီထွေးတဲ့ ပါးလေးတွေက ရှက်သွေးဖြာလို့ပေါ့.။
“ဖြူစင်သွားတော့မယ်နော် …ကျေးဇူးတင်ပါတယ်”
“ရပါတယ် အော် ဒါနဲ့ ရှိုင်းရဲ့ဖုန်းယူထားလေ စာမေးချင်ရင်ဆက်လို့ရတာပေါ့”
“အင်း …….”
သူဖုန်းလေးကိုထုတ်လိုက်တော့ …..
“၀၉၅၁……….. ခေါ်လိုက်လေ”
သူခေါ်လိုက်တော့ သူဖုန်းနံပါတ်လေးကကျွန်တော်ဖုန်းမှာပေါ်လာတယ်။ပြီးတော့ မှ…
“သွားပြီးနော် ဦးကိုလဲကျေးဇူးတင်ပါတယ် လိုက်ပို့ပေးလို့”
“အော်ရတယ် သမီး”
စကားဆုံးတော့ တံခါးဘဲလ်ကိုနှိပ်နေတဲ့ သူရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှလေးကိုငေးကြည့်နေမိတယ်။
ခန္ဓာကိုယ်အလှကို ထင်းထင်းလေးပေါ်အောင်းတိတိလေးဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်လေးနဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီကျပ်ကျပ်လေး….
တင်းပြည့်တဲ့ ဖင်သားလေးတွေကလဲ လုံးဝန်းအိစက်လို့…….
ဘဲလ်ကိုနှိပ်ပြီးလှည့်ကြည့်လာတဲ့သူ့ကိုလက်ပြနှုတ်ဆက်ရင်း ကျွန်တော်ထွက်လာခဲ့တယ်။
အပြန်လမ်းတစ်လျောက်လုံးအိမ်ရောက်တဲ့အထိ အတွေးတွေထဲမှာလွင့်မြောနေတဲ့ကျွန်တော်…………
ပျော်လိုက်တာဗျာ…
…………မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်ပါ ကောင်မလေးရယ်…………
………..မင်းကိုကြည့်နေတဲ့……
………..ဒီကောင့်မျက်ဝန်းတစ်စုံနောက်မှာ……
………..ဟိုးအတိတ်က ခပ်ပါးပါး ကြေကွဲခြင်းတစ်ချို့ရှိခဲ့တယ်……………………..ဒါပေမဲ့လေ…
ကားကိုအိမ်ရှေ့မှာထိုးရပ်လိုက်တဲ့အချိန် အရင်လိုအထီးကျန်တဲ့ခံစားချက်တွေမဖြစ်မိပဲ စိတ်ထဲမှာပျော်နေမိတယ်။
အိမ်ထဲကိုဝင်လိုက်တော့ ဧည့်ခန်းကအရင်လိုပဲတိတ်ဆိတ်လို့…..
ရှိုင်းအခန်းထဲမှာ လွယ်အိတ်ကိုချပြီး နောက်ဖေးကိုဝင်လိုက်တော့ ညစာပြင်နေတဲ့ မာမီကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။
“ရှိုင်း ပြန်ရောက်ပြီလား ဘယ်လိုလဲ အဆင်ပြေလား”
“ဟုတ်အဆင်ပြေပါတယ် မာမီ”
ဖေဖေက ညဖက်နဲ့ အလုပ်ပိတ်ရက်ကလွဲလို့ သူCompany မှာပဲရှိတတ်တယ်လေ။ မာမီက ကျွန်တော်မာမီအရင်းမဟုတ်ပါဘူး။
မေမေက ကျွန်တော်ငယ်ငယ်ထဲက ဖေဖေနဲ့ကွဲသွားခဲ့တယ်လေ။ အခုတော့ နိုင်ငံခြားမှာရှိနေပါသေးတယ်။
သတိရလိုက်တာ….မေမေရယ်……
ကျွန်တော် ၅တန်းမှာ ဖေဖေက မာမီနဲ့လက်ထက်ခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီအချိန်က မာမီအသက် ၂၃ ပေါ့။အခုတော့ ၂၉ ရှိခဲ့ပြီ။ အချိန်တွေကုန်မြန်လိုက်တာ။ ဘာလိုလိုနဲ့ကျွန်တော်တောင်အရွယ်ရောက်လာခဲ့ပြီပဲ။
အချစ်ဆိုတဲ့အရာကိုတောင်သိနေခဲ့ပြီလေ။ ကိုယ်ကိုကိုယ်တွေးရင်းပြုံးနေမိတာကိုမာမီတွေ့တော့………
“ရှိုင်း ဘာတွေပြုံးနေတာလဲ”
“အော် ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးမာမီရယ်”
“ရှိုင်း တော့မရိုးတော့ဘူးထင်တယ် မာမီကိုပြောပြလေ မာမီနားလည်ပါတယ် အရွယ်ရောက်တဲ့လူငယ်တွေကို”
“အော်ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးမာမီရဲ့”
ပြောရင်း ဟင်းတွေချနေတဲ့ မာမီကိုအနောက်ကနေဖက်လိုက်တဲ့အချိန်…………………………….
အဖို အမရဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်အထိအတွေ့က ကျွန်တော် စိတ်တွေကို လှုပ်ရှားလာစေတယ်။
ဖေဖေနဲ့ရတဲ့အချိန်က အချိုးအစားအရမ်းလှတဲ့ မာမီ….
အခုတော့ ဝတယ်ဆိုရုံပြည့်ပြည့်လေးဖြစ်လာခဲ့ပြီ။
၅ပေ ၅လက်မရှိတဲ့ အရပ်နဲ့လိုက်ဖက်တဲ့ ရင်သားဖောင်းဖောင်းအိအိကြီးတွေ တုတ်တယ်မဆိုသာပေမဲ့ အဆီပါးပါးရှိနေတဲ့
ခါးလေးနဲ့ ပြည့်တင်းလုံးအိနေတဲ့ တင်သားအိအိကြီးတွေက အိမ်နေရင်း လက်တစ်လုံးကြိုးနဲ့ဂါဝန်လေးအောက်ကနေအလှကြီးလှနေတော့တာပါပဲ။
နောက်ကနေသိုင်းဖက်လိုက်တဲ့အချိန် မာမီတင်သားပြည့်ပြည့်တွေရဲ့အထိအတွေ့ကြောင့် တင်းမာလာတဲ့ကျွန်တော်ဂျင်းဘောင်းဘီထဲက လိင်တံဖောင်းဖောင်းရဲ့ ဖိကပ်နေတဲ့ အထိအတွေ့ကိုမာမီတစ်ယောက်သတိထားမိလိုက်တယ်။
အချိန်က ညနေ လေးနာရီ………….တိတ်ဆိတ်တဲ့ခြံဝန်းထဲကတစ်ထပ်တိုက်ပုလေးထဲမှာတော့အားလုံးကတိတ်ဆိတ်လို့…..
ထမင်းစားပွဲကို အဝတ်နဲ့သုတ်ရင်းမသိသလိုငြိမ်နေတဲ့ မာမီဖင်သားအိအိတွေကို တိုးလို့ဖိကပ်ထားမိတော့ မသိမသာကော့ပေးလာတဲ့
ဖင်အားအိအိရဲ့အထိအတွေ့တွေကိုကျွန်တော်ခံစားလိုက်ရတယ်။
မာမီဆီကသက်ပျင်းချသံတိုးတိုးလေးနဲ့အတူ……
“ရှိုင်း မာမီရေချိုးတော့မယ် ဆာရင်စားတော့နော်”
“ဟုတ်မာမီ”
ကျွန်တော်ရှေ့ကနေထွက်သွားရင်းအခန်းထဲကိုဝင်သွားတဲ့ မာမီရဲ့ တလုံးတစ်ခဲလှပအိထွေးနေတဲ့နောက်ပိုင်းအလှလေးကိုငေးမောရင်း
ကျွန်တော်လဲ ကျွန်တော်အိပ်ခန်းထဲကိုပြန်ဝင်လာခဲ့မိတယ်။
မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့အထိအတွေ့ကအဲ့လောက်ပဲစိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းလား…. စိတ်တွေနိုးကြွလွယ်တဲ့လူပျိုပေါက်အရွယ်
ကျွန်တော်အတွက်တော့ အမေရင်းမဟုတ်ဘူးဆိုတဲ့ အသိကစိတ်ရိုင်းတွေကိုပိုလိုတိုးလာစေတယ်။
ကျွန်တော်…………….ကျွန်တော်…………….ရင်တွေအရမ်းခုန်တယ်ဗျာ
အခန်းထဲမှာတစ်ယောက်ထဲစဉ်းစားရင်းအဝတ်လဲပြီးရေချိုးခန်းဖက်ထွက်လာတော့ အိမ်ရှေ့မှာဖေဖေရောက်နေပြီလေ။ ရေချိုးပြီးလို့ အဝတ်အစားလဲရင်းထမင်းဝိုင်းမှာအတူထိုင်တော့
“သား ဒီနေ့ကျောင်းစတက်တာအဆင်ပြေလား”
“ဟုတ် ပြေပါတယ် ဖေဖေ”
“အင်း သေချာကြိုးစားနော်”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ”
စားနေရင်းမာမီကိုကြည့်မိတော့ အရာရာတိုင်းဟာအရင်တိုင်းပါပဲ။ ကျွန်တော်သာစိတ်လှုပ်ရှားခဲ့မိတာလေ။
ထမင်းစားပြီးတော့ အရင်လိုဧည့်ခန်းမှာမထိုုင်တော့ပဲ အိပ်ခန်းလေးထဲတန်းဝင်လာခဲ့တယ်။
သတိရလိုက်တာ ဖြူစင်ရယ်။
စာအုပ်ကြားလေးထဲက ကြာခဲ့ပြီဖြစ်တဲ့ဓတ်ပုံလေးကိုထုတ်ရင်း အတွေးတွေထဲမှာဟိုးအတိတ်က အဲ့ဒီအချိန်လေးကိုပြန်ရောက်သွားခဲ့တယ်။ စာမေးပွဲတွေပြီးတော့ လျောက်လည်ကြတဲ့နေ့ပေါ့………………..
အစိမ်းရောင်တီရှပ်လေးနဲ့ အနက်ရောင် ဘောင်ဘီလေးကိုတွဲဝတ်လို့ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ကောင်မလေး
ယွန်း……………………………….။
လှပတဲ့အပြုံးချိုချိုလေးကိုမျက်နှာပေါ်မှာအမြဲဆင်မြန်းထားတတ်သူလေး။ ချစ်နေဆဲပါပဲ ယွန်း ရယ်။
အဲ့ဒီနေ့က ခံစားချက်ပေါင်းများစွာနဲ့ ယွန်း မျက်နှာလေးကိုတစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေခဲ့မိတယ်။
….အပြုံးတွေနဲ့ကောင်မလေး. .....
….မကြည်သလိုကြည်သလိုနဲ့.........
….စကားပြောနေပါသေးတယ်........
…..ဒီလိုနဲ့........ငါရဲ့အိပ်မက်တွေ.....
…..ပုပ်သိုးကုန်ရောမယ်.........
…..မပြောချင်နေပါ........
…..မခေါ်ချင်ထားခဲ့ပါ.......
…..မလာချင်နေပါ.......
…...မချစ်ဖို့တော့..နင်မှာတားပိုင်ခွင့်မရှိဘူးလေ........
……တာရာမင်းဝေရဲ့စာသားကို….
……သတိရမိပါရဲ့..........
……."အရာအားလုံးကိုစွန့်လွှတ်ရရင်တောင်......
……..သတိရခြင်းကို..ငါပိုင်တယ်"...တဲ့........
……..ကဲ..........
…..ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပေါ့.....
……ငါ့နင်ကို..ချစ်တယ်...လွမ်းတယ်...
……ပြီးတော့......သတိရနေတယ် ယွန်းလေးရယ်…………..။
အိပ်ယာထက်မှာလူးလွန့်ရင်းတစ်ယောက်ထဲတွေးနေမိတယ်။ပြီးတော့ ဖြူစင်…………….
သူရဲ့ချစ်စရာကောင်းတဲ့ မျက်နှာလေးကလဲ အတွေးထဲမှာဝဲလွင့်လို့လာမိတယ်။
အိပ်ယာထက်ကဖုန်းကိုကောက်ကိုင်ရင်း သူဖုန်းနံပါတ်လေးကိုခေါ်လိုက်မိတယ်။
“ဟလို ဖြူစင်”
“ဟုတ်အကို စားပြီးပြီလား”
“အင်း ပြီးပြီ ဖြူစင်ရော”
“ပြီးသွားပြီ အကိုရဲ့ ဒီနေ့အိမ်လိုက်ပို့ပေးတာကျေးဇူးပါနော်”
“အာ အဲ့ဒါပြောစရာမှမလိုတာ မနက်ဖြန်သင်တန်းစောစောလာခဲ့လေ မုန့်လိုက်ကြွေးမယ်”
“အင်း မမလိုက်ပို့မှလာလို့ရမှာ”
“ဒါဆို မနက်ဖြန်သွားရင်ဝင်ခေါ်မယ်လေ”
“အာ မဖြစ်ဘူး မေမေက မေးနေအုံးမယ် ဘယ်သူလဲဘာညာနဲ့”
“အင်း ပါ ဒါဆိုလဲ အတန်းကနေပဲစောင့်နေမယ်လေ”
“ဟုတ် အကို”
“ဒါဆို နားလိုက်တော့နော် ဖြူစင်”
“ဟုတ်ကဲ့ Good Night အကို”
“Good Night ဖြူစင် မွ”
“အိုး…………..အဲ့ဒါကြီးကမပါနဲ့လေ”
“အော် ဖုန်းပြောရင်အလိုအကျင့်ဖြစ်နေလို့လေ”
“ဟားဟား ကောင်မလေးနဲ့ဖုန်းပြောတာများလိုထင်တယ်”
“အော်…..မရှိရပါဘူးဗျာ”
“ကြည့်ကျက်လဲရွှီးပါအကိုရယ် မဖြစ်နိုင်တာ”
“မယုံတာကိုအတင်းတော့ရှင်းမပြနေတော့ပါဘူး နောက်ဆိုယုံလာမှာပေါ့”
“ဟားဟား ယုံပါတယ် ယုံပါတယ်”
“ဖြူစင်ကအရမ်းချစ်စရာကောင်းတာပဲနော် နာမည်နဲ့လိုက်အောင်ကိုအရမ်းဖြူစင်တာပဲ”
“အာ………..အကို တော်ပြီကွာ ဖြူစင်မနေတတ်တော့ဘူး”
“အမှန်တရားကိုမလွန်ဆန်နိုင်တော့လဲမပြောတော့ဘူးပေါ့ ရင်ထဲကပဲချစ်စရာကောင်းတယ်ဆိုတာအသိအမှတ်ပြုနေရတော့မှာပေါ့”
ကျွန်တော်စကားဆုံးတော့ ဖုန်းထဲကရယ်သံလွင်လွင်လေး…………….
ကျွန်တော့်နှလုံးသားကိုဆွဲကိုင်လှုပ်ခါသွားတယ်လေ………………………………………………………………။
အဲ့ဒီညကအိမ်မက်ထဲမှာပေါ့ ဖြူစင်ရဲ့လက်လေးကိုတွဲလို့ ပျော်ခဲ့ကြတယ်။ ကြည်နူးခဲ့ကြတယ်။ ရင်ခုန်သံတွေထပ်တူပြုခဲ့ကြတယ်…………………………..။
…………….ချစ်သူရေ............နင်သိပါစ..............
…………….အဲဒီ.....အဖြစ်တွေပေါ့......................
……………အိပ်မက်တစ်ခုရဲ့......တန်ဖိုး...............
……………ကြယ်ရောင်ပျောက်ည..................တကယ်တော့.........
……………နင်ဟာ ငါ့ရဲ့ အချစ်ကဗျာတစ်ပုဒ်..............................
……………နှလုံးသွေးတွေနဲ့ရေးဖွဲခဲ့တဲ့............သံစဉ်မဲ့ အချစ်ကဗျာ တစ်ပုဒ်ပေါ့.....
နောက်နေ့……………………..
အတန်းမှာအစောဆုံးရောက်နေတဲ့ကျွန်တော် အခန်းဝကို ငေးရင်း ဖုန်းနားကျပ်ထဲကနေညိမ့်ညိမ့်ညောင်းညောင်းစီးဆင်းလာတဲ့ ဂီတသံစဉ်တွေကိုနားဆင်နေတုံး……….။
ပွင့်လာတဲ့အခန်းတံခါးလေးနဲ့အတူ ချစ်စရာနတ်သမီးလေးတစ်ပါး………..ဖြူစင်ရယ်လေ။
နူးညံ့ပျောပျောင်းတဲ့ဆံနွယ်စလေးတွေကိုနောင်ကနေစီးနှောင်ထားတဲ့ မျက်နှာဝင်းဝင်းလေး၊ လှပတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကိုထင်းထင်းလေးပေါ်လွင်နေစေတဲ့တီရှပ်အနက်ရောင်ကျပ်ကျပ်လေးနဲ့ ပေါင်လယ်လောက်ရှိတဲ့ စကတ်ပန်းရောင်ပျော့ပျောလေးကိုတွဲဝတ်လို့………………………….။
လှလိုက်တာ…………………………………………………………………………………………………
ကျွန်တော်ကိုပြုံးပြရင်းရှေ့ကနေဖြစ်လျောက်သွားတော့ လှလိုက်တာ ဖင်သားလုံးလုံးလေးတွေ ပန်းရောင်အသားပျော့လေးထက်မှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီကြိုးရာလေးကထင်းလို့……………..
“ဖြူစင်အရမ်းလှတာပဲဒီနေ့”
“အရင်နေ့ကမလှလို့ပေါ့ဒါဆို”
“နေ့တိုင်းလှပါတယ်ဗျာ”
“စောသေးတာပဲတစ်ခုခုသွားစားရအောင်လေ ရှိုင်းလဲဘာမှမစားရသေးဘူး”
“ဟုတ်”
နှစ်ယော်ကအတူ ဘားလမ်းထဲက Mr.Brown ကိုလမ်းလျောက်သွားခဲ့ကြတယ်။နှစ်ယောက်အတူယှဉ်လျှောက်သွားတဲ့အချိန်ဘေးကပုရိသအားလုံးရဲ့
အကြည့်ရိုင်းရိုင်းတွေ………………………… ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး သဝန်တိုနေမိတယ်။
ဆိုင်ထဲရောက်တော့ ကော်ဖီနှစ်ခွက်နဲ့ကိတ် မှာရင်း ထောင့်လေးကစားပွဲမှာ နှစ်ယောက်အတူထိုင်နေမိတယ်။ ကော်ဖီခွက်လေးကိုပါးစပ်နဲ့တေ့သောက်နေတဲ့ သူ…………………………
လတ်ဆတ်တဲ့မနက်ခင်းလေးက သူကြောင့်ပိုအဓိပါယ်ရှိလာခဲ့တယ်။
………..ကောင်မလေးရယ်…………….
………..နင့်နှုတ်ဖျားကစကားသံတွေသာ ဂီတတစ်ခုဖြစ်ခဲ့မယ်ဆိုရင်…………
…………..နင်ဟာ…………သံစဉ်တွေကိုသိမ်းပိုက်ထားတဲ့……………..
…………..အနုပညာ လောင်းရိပ်အောက်က……………………………..
…………အိပ်မက်ဖန်ဆင်းရှင်တစ်ဦးပေါ့…………………………………..
…………ငါ့အနာဂတ်အိပ်မက်တွေကို…..နင်ဖန်းဆင်းခဲ့တယ်လေ……………………………………..။
“အရမ်းလှတာပဲနော် ဖြူစင်”
“အာ……ရှိုင်းကလဲ ဖြူစင် ကိုအနေခက်အောင်အရမ်းလုပ်တာပဲ”
“ဟားဟား ဖြူစင်ရယ် အလှစစ်တစ်ခုကိုအရှိအတိုင်းအဓိပါယ်ဖွင့်တာမှားနေလို့လား”
“စကားကလဲအရမ်းတတ်တာပဲ ဖြူစင်တောင်ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိတော့ဘူး”
“အရင်ကရောဖြူစင်မှာချစ်သူရှိလား”
“အင်း…..အမှန်အတိုင်းပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ ရှိခဲ့ဘူးတယ် ၁၀ တန်းတုန်းကလေ တစ်နှစ်လောက်ကြာတယ် အခုတော့ ပြတ်သွားကြပြီ”
“အော် စိတ်မကောင်းစရာပဲနော် ဒီလောက်လှတဲ့ချစ်သူကိုလမ်းခွဲသွားတဲ့သူမျိုးတွေ့ဘူးချင်လိုက်တာ”
“ငယ်တုံးတော့ စိတ်ကစားခဲ့တာပေါ့ မဖြစ်နိုင်တဲ့အရာတစ်ခုကိုတော့ ရှေ့မဆက်ပဲရပ်လိုက်ရမှာပဲလေ”
“အော် အော် ဒီလိုတွေးတတ်တယ် ဆိုတော့ လူကြီးဖြစ်ပြီပေါ့ ဒေါ်ဖြူစင်က”
ခပ်ဟဟလေးပြုံးလိုက်တဲ့ အပြုံးတစ်ပွင့်………………ငါ့နှလုံးသားတွေပြိုဆင်းခဲ့ပါပြီ။
“ပြန်ရအောင်လေ အတန်းစနေအုံးမယ်”
“အင်း”
ကျွန်တော့်ရှေ့ကနေလမ်းလျောက်သွားတဲ့ ဖြူစင်ရဲ့ ပြည့်ဖြိုးလှပတဲ့နောက်ပိုင်းအလှလေးကို ခိုးပြီးခံစားနေရင်း ရင်းတွေတလှပ်လှပ်။ အတန်းထဲကိုနှစ်ယောက်အတူလှမ်းဝင်လိုက်တော့အားလုံးရဲ့အကြည့်တွေကကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ဆီမှာ……ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး ကျွန်တော်ကျေနပ်နေမိတယ်။
အတန်းထဲရောက်တော့ ဆရာ မရောက်သေးဘူးလေ။ ကျွန်တော်ကိုကျော်ရင်း ကျွန်တော်ရှေ့ကခုံလေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့ခဏ အကျီအနက်ရောင်လေး အောက်မှာထင်းထင်းလေးပေါ်ထွက်လာတဲ့ဖြူစင်ရဲ့ အသားစိုင်ဖြူဖြူလေးတွေပြီးတော့ ပန်းရောင်စကတ်အနားလေးထက်နားမှာတော့ အနီရောင်အတွင်းခံဘောင်းဘီအနားစလေး……………။
ကျွန်တော်လည်ချောင်းတစ်လျောက်သွေ့ခြောက်လာတဲ့ခံစားမှုတွေနဲ့အတူ လှပတဲ့မြင်ကွင်းလေးကို အမိအရခံစားနေမိတယ်။
မင်းနဲ့ပတ်သတ်တဲ့အရာတိုင်းဟာငါ့အတွက်တော့ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစရာအပြည့်နဲ့ပါဖြူစင်ရယ်
အတန်းတစ်လျောက်လုံး စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေမိတဲ့ကျွန်တော်အတန်းပြီးမှပဲ သက်သာရာရခဲ့တယ်လေ။
မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့အထိအတွေ့တွေကိုမာမီဆီကခံစားမိခဲ့ချိန်ထဲက ဖြူစင်အပေါ်ပါအဲ့လိုအတွေးစတွေဝင်နေခဲ့မိတယ်။ ဖြူစင်ရဲ့ ဖင်လုံးလုံးပြည့်ပြည့်လေးတွေကိုသာ အနောက်ကနေသိုင်းဖက်ဖိကပ်ထားခွင့်ရခဲ့ရင်……………………………………………………………………။
ကျွန်တော်အတွေးစတွေကိုဖျက်ဆီးလိုက်သူကတော့ ဖြူစင်ပါပဲ။
“မပြန်တော့ဘူးလားထိုင်ပြီးဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ”
ကျွန်တော်ရှေ့မှာရပ်နေတဲ့ဖြူစင်ရယ်လေ………………..။ ကျွန်တော်ရင်တွေခုန်ရပြန်ပါပြီ…..စကတ်ပန်းရောင်ကျပ်ကျပ်လေးထဲကနေ လှလှပပလေးဖောင်းမို့နေတဲ့ ဆီးခုန်လှလှလေးကကျွန်တော်မျက်လုံးတစ်စုံရဲ့ရှေ့တည့်တည့်မှာ………………………………………………။
သူမျက်နှာလေးကိုမော့ကြည့်လိုက်တော့ အေးမြတဲ့ အပြုံးလေးတစ်ပွင့်ကိုဆင်မြန်းထားလေရဲ့။
“အော် စောစောကဆရာပြောသွားတာစဉ်းစားနေတာ”
“အင်းပြန်တော့မယ်လေ ဖြူစင်အတန်းထဲမှာတောင်ဘယ်သူမှမရှိတော့ဘူး”
ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်အတူဆင်းလာရင်း မနေ့ကရပ်ခဲ့တဲ့ နေရာလေးမှာရပ်လို့ ကားအလာကိုစောင့်နေခဲ့ကြတယ်။
“ဖြူစင်ဘေးကအမ ကမေးနေတယ် ဒီနေ့ ရှိုင်းကိုဖြူစင့်ကောင်လေးလားတဲ့”
“ဟုတ်လား …အင်း…အရမ်းလိုက်ဖက်တဲ့အတွဲမို့လို့ထင်တယ်”
“ဟင့်….ဘာမှလဲမဆိုင်ဘူး”
“နောက်ဆိုဆိုင်လာမှာပေါ့ဖြူစင်ရဲ့”
“အာ….ရှိုင်းနော် ဖြူစင်ကို”
ရှက်စနိုးနဲ့ခေါင်းလေးငုံ့သွားတဲ့ဖြူစင်…………..လှပတဲ့ကျွန်တော်ရဲ့ ဗီနပ်ရုပ်ထုလေး…….ချစ်တယ်ဖြူစင်ရယ်။ ရင်ထဲနေတိုးတိုလေးပြောမိတယ်………………………………။
…………….သတိရတယ်လို ့ပြောရအောင်………..
…………….အမှတ်တရတွေ မရှိခဲ ့ဘူး……………..
……………လွမ်းတယ်လို ့ပြောရအောင်လည်း…….
……………ချစ်သူတွေမဟုတ်ခဲ ့ပြန်ဘူး…………….
……………ဒါပေမဲ ့..ငါရင်ထဲမှာ(နင်)………………..
……………ဘာလို ့အချိန်တိုင်းရှင်သန်နေတာလဲ ဖြူစင်……..
“ဖြူစင်”
“အော် မမ ….”
“ရှိုင်း ဖြူစင်သွားတော့မယ်နော် မမ ဒါမီးမီးသူငယ်ချင်း ရှိုင်း တဲ့ မနေ့ကသူပဲလိုက်ပို့ပေးတာ”
“အော် တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ် မောင်လေး မမကဖြူစင် မမ”
“ဟုတ်ကဲ့ တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ် မမ”
တစ်ယော်နဲ့တစ်ယောက်အပြန်အလှန်နှုတ်ဆက်ရင်း…………………….
ဖြူစင်လိုပဲချစ်စရာကောင်းတဲ့ မမ ပြီးတော့ တည်ငြိမ်ရင့်ကျက်မှုတွေနဲ့ တန်ဆာဆင်ထားတဲ့ အလှ…………..။
“ရှိုင်း ဖြူစင်သွားပြီ နောက်နေ့မှတွေ့မယ်နော် Bye”
“Bye ဖြူစင်”
ကားလေးရှိရာကိုလှမ်းလျောက်သွားတဲ့ ဖြူစင်ရဲ့နောက်ပိုင်းအလှ….ကားလေးပေါ်တက်လိုက်တဲ့အချိန်မှာလှစ်ဟသွားတဲ့ အတွင်းခံအနီရောင်လေး………
ကျွန်တော်ရင်တွေခုန်နေမိပြန်တော့တယ်………………………………………………………။
ကားလေးပေါ်မှာထိုင်ရင်းအတန်းထဲမှာတွေ့ခဲ့တဲ့ဖြူစင်ရဲ့ ရင်ခုန်စရာအလှတရားကိုတစိမ့်စိမ့်တွေးတော့ခံစားနေရင်းနဲံ……
“ရှိုင်း ကောင်လေးငြိမ်လှချည်လား”
လှမ်းနောက်လိုက်တဲ့ ဦးမောင်ကိုဘက်မှန်ထဲကနေပြုံးပြရင်း
“ဟုတ်တယ် ဒီနေ့ပင်ပန်းနေသလိုပဲ”
“အေးအေး စာတွေကများတာကိုကြိုးစားရှိုင်းရေ ပညာတတ်မှဘဝဆိုတာအာမခံချက်ရှိတာကွ”
“ဟုတ်ကဲ့ ဦးမောင်”
ပြီးတော့ကားလေးထဲမှာပြန်ပြီးတိတ်ဆိတ်သွားတယ်။ အိမ်ကိုပြန်ရောက်တဲ့အချိန်မှာမနေ့ကလိုပဲအရာရာတိတ်ဆိတ်လို့………..
အိပ်ခန်းလေးထဲက စာကြည့်စားပွဲမှာအိတ်ကိုချရင်းအပြင်ကိုပြန်ထွက်လာတော့ မာမီရယ်လေ….
အိမ်နေရင်းဂါဝန်ပါးပါးလေးကိုဝတ်လို့ စားပွဲတွေကိုကြက်မွေးနဲ့သုတ်နေတယ်။ကုန်းလိုက်တဲ့အခါတိုင်းပြည့်တင်းတဲ့ဖင်သားအိအိတွေကဂါဝန်လေးမှာကပ်လို့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးတစ်ခုလုံးကိုအရာလေးအတိုင်းမြင်နေရတယ်။ကျွန်တော်ကိုမြင်တော့ ကျသွားတဲ့ကြက်တောင်မွေးကိုကုန်းကောက်ရင်း…..
“ရှိုင်းပြန်ရောက်ပြီလား သားဖေဖေဒီနေ့နေ့လည်ကပဲခူးသွားတယ် အလုပ်နဲ့ပြောတာပဲ”
မာမီရဲ့ ဂါဝန်ဟိုက်ဟိုက်လေးထဲကနေလုံးတစ်နေတဲ့ရင်သားနှစ်မွှာကိုငေးကြည့်ရင်း
“အော် ဟုတ်ကဲ့”
“ရှိုင်းရေချိုးတော့လေ ပြီးရင် မာမီနဲ့အတူထမင်းစားရအောင်”
“ဟုတ်ကဲ့”
အခန်းထဲမှာအဝတ်လဲရင်းရေချိုးဖို့အနောက်ဖက်ထွက်လာတော့……………
ခပ်ဟဟဖြစ်နေတဲ့ရေချိုးခန်းတံခါးကိုတွန်းဖွင့်လိုက်တဲ့အချိန်အထဲမှာလက်ဆေးနေတဲ့ မာမီတစ်ယောက်တံခါးရဲ့တွန်းအားနဲ့အတူအနောက်ဖက်ကိုယိမ်းယိုင်သွားခဲ့တယ်။
“ဟာ…မာမီ…………”
ရုတ်တရက်မာမီကိုလှမ်းဆွဲလို်က်တော့ကျွန်တော့်ကိုပြန်ဆွဲလိုက်တဲ့မာမီလက်တွေ…ပြီးတော့ရင်ခွင်ထဲမှာ
ထွေးပွေ့မိတဲ့ကိုယ်လုံးအိအိလေး…………………………………………………………………………………..။
အုတ်တံတိုင်းမြင့်မြင့်တွေကာရံထားတဲ့လှပတဲ့မြက်ခင်းစိမ်းတွေအလယ်ကချစ်စရာတစ်ထပ်တိုက်လေးတစ်လုံး………………ပြီးတော့အိမ်လေးထဲကတိတ်ဆိတ်တဲ့ရေချိုးခန်းငယ်လေးထဲက ရင်ခုန်ရစ်မူးဖွယ်အထိအတွေ့………………………….။နေ့လည်ကဖြူစင်အတွင်းခံအနီလေးကြောင့် ရင်ခုန်သံကာရန်ပျက်ခဲ့ရတဲ့ ကျွန်တော်နှလုံးသားလဲ တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ခါလို့…………………………………
တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်အချိန်အတော်ကြာတဲ့အထိပွေ့ဖက်ထားခဲ့မိတယ်။ တင်းမာတဲ့ကျွန်တော်လိင်တံဖောင်းဖောင်းလေးကလဲမာမီရဲ့
ဆီခုန်အောက်ပေါင််ကြားလေးထဲမှာအိဝင်နစ်မြုတ်လို့ပေါ့။
ရဲနေတဲ့မာမီမျက်နှာနုနုလေး…..သူ….နုပျိုလှပနေဆဲလေ…
တင်းတင်းလေးဖက်ထားတဲ့ကျွန်တော်လက်တွေက သူ့ရဲ့ဖင်သားအိအိလေးကိုမရည်ရွယ်ပဲပွတ််သပ်နေမိတယ်။
ဂါဝန်သားပျော့ပျော့လေးအောက်က အတွင်းခံဘောင်းဘီချောချောလေးရဲ့အထိအတွေ့ ပြည့်တင်းတဲ့ဖင်သားအိအိတွေကိုပင့်တင်ထွေးပွေးထားတဲ့ အတွင်းခံသားရေကြိုးလေးတွေ၊ ဖင်သားအိအိနှစ်လုံးကြားကအကွဲကြောင်းလေး……….။ စိတ်အစဉ်တွေကတော့ ဖြူစင်ရဲ့အတွင်ခံရေးရေးလေးဆီမှာဝဲလွင့်လို့………………………………………………………………..။
“ရှိုင်း…………………”
နှုတ်ဖျားကတိုးညှင်းတဲ့စကားသံလေးတစ်ခွန်း……………………..
တိုးတိုးလေးပါပဲ……..ရင်တွေတဆတ်ဆတ်ခုန်သွားတဲ့အထိပြင်းလွန်းတယ်။
ဘဝမှာပထမဆုံးအထိအတွေ့………………..လက်ဖျားတွေလဲအေးစက်တုန်ရီလို့ပေါ့………
“ရှိုင်းအပြင်မှာစကားပြောရအောင်လေ..နော်”
တလှပ်လှပ်ခုန် နေတဲရင်ခုန်သံတွေကိုထိန်းရင်းနှစ်ယောက်အတူရေချိုးခန်းလေးထဲကထွက်လာမိတယ်။
ပြီးတော့ အိမ်ရှေ့ကိုလှမ်းလျောက်လာရင်းမာမီအခန်းဝရောက်တော့
“လာလေ….. ရှိုင်း”
မာမီရဲ့ပြည့်တင်းတဲ့နောက်ပိုင်းအလှလေးကိုကြည့်ရင်းအခန်းထဲကိုရောက်ခဲ့တော့ ကုလားကာကိုဖောက်လို တိုးဝင်လာတဲ့အလင်းရောင်ဖျော့ဖျော့က အခန်းလေးထဲမှာခပ်မှောင်မှောင်ထွန်းလင်းလို့……………….
မှန်တင်ခုန်ရှေ့ကခုံလေးမှာကျွန်တော်ထိုင်ရင်းအခန်းထဲကိုဝေ့ကြည့်မိတော့………. နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်အိအိလေးရဲ့ခြေရင်းကအဝတ်တန်းလေး…..မာမီအတွင်းခံလှလှလေးတွေကနေရာယူလို့ပေါ့………….။
အတန်ကြာတိတ်ဆိတ်နေတဲ့အခန်းလေးထဲမှာထွက်ပေါ်လာတဲ့မာမီအသံ….
“ရှိုင်း”
“ဟုတ်”
“ရှိုင်းအရွယ်ရောက်ပြီဆိုတာမာမီသိပါတယ် ပြီးတော့ ဒီအရွယ်မှာဒီလိုစိတ်တွေဖြစ်မိတာကိုမာမီနားလည်တယ် ရှိုင်းနဲ့မာမီကဘာမှသွေးမတော်ဘူးဆိုပေမဲ့စောင့်စည်းရမဲ့အရာတွေရှိနေတယ်လေ”
“ရှိုင်း မိန်းခလေးတစ်ယောက်နဲ့နေဖူးပြီလား”
“မနေဘူးသေးပါဘူး”
“ချစ်ရမဲ့သူကောရှိပြီလား ရှိုင်း”
“အမှန်အတိုင်းပြောရရင်တော့ ရှိနေပါပြီ သူကတော့မသိသေးပါဘူး”
ကျွန်တော်စကားကိုပြုံးရင်းနားထောင်နေတဲ့မာမီ………………………..
ကုတင်ဘေးကနေရာလွတ်လေးကိုလက်နဲ့ပုတ်ပြရင်းနဲ့
“ ဒီမှာလာထိုင်လေ ရှိုင်း”
မာမီဘေးမှာထိုင်လိုက်တော့ ကျွန်တော်ဆံပင်တွေကိုတယုတယပွတ်သပ်ပေးနေတဲ့မာမီရယ်လေ။
“ရှိုင်းကိုမာမီပြောပြမယ်နော်”
“တကယ်တော့ ရှိုင်းမှာဒီလိုစိတ်တွေရှိနေပြီဆိုတာသဘာဝပဲလေ ဒါပေမဲ့ စည်းဆိုတာရှိတယ် သဘာဝအရပြောရရင် သွေးသားမတော်တဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်လူသားနှစ်ဦးဆက်ဆံခွင့်ရှိပါတယ် ဒါပေမဲ့ ရှိုင်းနဲ့မာမီရဲ့ပက်သက်မှုကိုလူ့စည်းကမ်းအရပြန်ကြည့်ရင် ထိန်းသိမ်းသင့်တာပေါ့”
“ မာမီပြောတာနားလည်ရဲ့လား”
ကျွန်တော်ဘာမှမပြောပဲပြုံးနေမိတယ်။ ပြီးတော့မှ ကျွန်တော်လက်ကိုကိုင်ရင်း
“ရှိုင်းကနားလည်ပါတယ်နော် ဟုတ်တယ်မလား”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ”
ခေါင်းကိုငုံရင်းပြောလိုက်တဲ့ကျွန်တော်မျက်နှာကိုကြည့်ရင်းနဲ့….
“ဒါရှက်စရာမဟုတ်ပါဘူး သဘာဝပါ … ဒါပေမဲ့အသိစိတ်နဲ့ ထိန်းသိမ်းစောင့်စည်းသင့်တဲ့ သဘာဝ တစ်ခုပေါ့ ရှက်စရာမဟုတ်ဘူးနော် ….မာမီကို အမတစ်ယောက်လို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းတိုင်ပင်လို့ရတယ် ရင်ဖွင့်လို့ရတယ် ပြီးတော့ ရှိုင်းကိုမာမီချစ်ပါတယ်”
“ဟုတ်ကျေးဇူးပါမာမီရယ်”
မာမီရဲ့နားလည်စာနာမှုတွေကကျွန်တော်ရင် ကိုပိုလို့နွေးထွေးလုံခြုံလာစေတယ်လေ။
“ကဲ ရှိုင်းရေချိုးတော့နော် ပြီးရင်ထမင်းစားမယ် ပြီးတော့ မနက်ဖြန်အတန်းမရှိဘူးမလားနားလိုက်တော့ပေါ့နော်”
“ဒါနဲ့ ရှိုင်းချစ်တဲ့ကောင်မလေးပုံရှိ ရင်ပြပါအုံး”
“မရှိသေးဘူးမာမီရဲ့ ညသူနဲ့ဖုန်းပြောတဲ့အခါတောင်းကြည့် လိုက်အုံးမယ် ပြီးမှပြမယ်”
ကျွန်တော်စကားကိုအပြုံးနဲ့ထောက်ခံတဲ့မာမီ၊ ပြီးတော့ သိမ်ငယ်တဲ့ ရှက်ရွံစိတ်တွေမဖြစ်အောင် ပြောပြခဲ့တဲ့မာမီ……………ကျေးဇူးပါမာမီရယ်
အဲ့ဒီည…………………….လခြမ်းကွေးကွေးလေးကိုဝန်းရံခစားနေတဲ့ ကြယ်မှုန်စတွေဖြာလဲ့လို့။
မာမီနဲ့အတူညစာစားခဲ့ပြီးတော့ အိမ်ရှေ့မြက်ခင်းပေါ်ကအုတ်ခုံလေးမှာတစ်ယောက်ထဲထိုင်ရင်း……..
နွမ်းဖို့သက်သက်ပန်းတွေပွင့်ကြသလို…
မင်းကိုလွမ်းဖို့သက်သက်များငါ မွေးဖွားလာသလား………….။
လွမ်းတယ်ဖြူစင်ရယ်………………….။
တိတ်ဆိတ်မှုတွေဖုံးလွမ်းနေတဲ့ည…….. ဖြူစင်ပုံရိပ်တွေလဲကျွန်တော်နှလုံးသားကိုလွှမ်းခြုံဖုံးအုပ်ထားတယ်။
အသက်မဲ့နေတဲ့ ညချမ်းရဲ့
အလင်းရောင်မဲ့ ကောင်းကင်အောက်မှာ
ရင်ဘတ်ထဲ ဖြစ်သလိုထိုးထည့်ထားသမျှတွေကိုအန်ချရင်း
ရွာလုဆဲဆဲ အမှည့်လွန်တိမ်တိုက်တွေနဲ့အတူ
ငါ့ရဲ့အလွမ်းတွေက ကဗျာတွေနဲ့ဓါတ်ပြုနေလေရဲ့...။
တစ်ယောက်ထဲတွေးရင်းဆွေးနေမိတဲ့ကျွန်တော့်နားကိုရောက်လာတဲ့မာမီ………………………
“ရှိုင်းအပြင်မှာအေးတယ်လေ…အိမ်ထဲဝင်တော့”
“ဟုတ်ကဲ့”
ရှေ့ကနေလမ်းလျောက်ဝင်သွားတဲ့မာမီရယ်လေ။ အသိစိတ်တွေနဲ့ထိန်းချုပ်ထားတဲ့တိုင်အောင် မာမီရဲ့နောက်ပိုင်းအလှလေးဆီမှာကျွန်တော်မျက်လုံးတွေငြိတွယ်ခိုကပ်နေမိတယ်။
အိမ်ထဲရောက်ပြန်တော့ တီဗီရှေ့ကဆိုဖာမှာဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့ မာမီ….အိမ်နေရင်းလွတ်လွတ်လပ်လပ်ထိုင်နေတဲ့
မာမီ ပေါင်တီလေးနှစ်ချောင်းကြားမှာဂါဝန်ပန်းရောင်လေးကညပ်လို့…ဖောင်းမို့နေတဲ့ ဆီးခုန်လေးပေါ်မှာဂါဝန်သားပျော့ပျော့လေးတင်းတင်းလေးကပ်နေတယ်လေ…. အတွင်းခံဘောင်းဘီရာလေးတွေတောင်ထင်းထင်းလေးပေါ်လို့ပေါ့။ လက်ပြတ်ကြိုးတစ်လုံးဂါဝန်လေးရဲ့ဂျိုင်းအောက်ကနေတဝတ်တပျက်ပေါ်နေတဲ့ ဘော်လီအနက်ရောင်လေး…ဖြူစင်ဝင်းပတဲ့အသားလေးပေါ်မှာကြွရွလို့… ကျွန်တော်အာခေါင်တွေခြောက်သွေ့လာခဲ့တယ်……………………………………………………။
ကျွန်တော်ရဲ့အကြည့်ရိုင်းရိုင်းတွေကိုသတိထားမိတဲ့ မာမီဆီကနေ…………….
“ရှိုင်းကောင်မလေးကဘယ်မှာနေလဲ”
“သံလွင်လမ်းထဲမှာဟိုနေ့ကသူအိမ်ကကားမလာသေးလို့လိုက်ပို့ရင်းသိတာလေ”
“အော်”
“တစ်ခေါက်လောက်အိမ်ကိုအလည်ခေါ်ခဲ့လေ မာမီလဲတွေ့ဘူးချင်လို့”
“ဟုတ်တစ်နေ့လောက်တော့ခေါ်ကြည့်အုံးမယ် ဖေဖေကိုမပြောနဲ့အုံးနော်”
“မာမီသိပါတယ်ကွ”
စကားဆုံးတော့ကျွန်တော်ကိုပြုံးပြပြီး ဇတ်လမ်းကိုဆက်ကြည့်နေခဲ့တယ်လေ။ခဏကြာတော့မှ
“မာမီအိပ်တော့မယ် ရှိုင်းဆက်ကြည့်ချင်ရင်ကြည့်လေ”
“ဟုတ်ရှိုင်းလဲအိပ်တော့မယ်”
အိပ်ခန်းထဲကိုအရင်ဝင်သွားတဲ့မာမီ…..
တီဗီကိုပိတ်ရင်းကျွန်တော့်လဲအခန်းထဲကိုဝင်လာခဲ့တယ်………………..။
အခန်းထဲကကုတင်ပေါ်မှာလှဲရင်း ဘေးကစာရွက်လေးတစ်ရွက်ကိုကောက်ယူလို့ရင်ထဲကမွန်းကြပ်လာသမျှကိုသူအတွက်ကဗျာတွေဖွဲ့ဆိုနေမိတယ်လေ……………….။
သတိရခြင်းနဲ့ တမ်းတခြင်းတွေကို
အလွမ်းလို့ခေါင်းစဉ်တပ်ပြီး
တွေ့ကရာစာရွက်အလွတ်တွေပေါ်မှာ
ကဗျာအဖြစ် မှတ်တမ်းတင်ခဲ့ဖူးတဲ့
ညတွေလည်း
မရေတွက်နိုင်တော့ .......
သူမ ပျော်ရွှင်ဖို့
သူမ ကြည်နှုးဖို့
သူမ ခံစားဖို့အတွက်
နှလုံးသားကို တစ်စစီခြွေပြီး
ကဗျာတွေ အဖြစ်အသက်သွင်းရင်း
သြော် .........
မိုးစင်စင်လင်းခဲ့ပါပေါ့ ...........
လွမ်းလိုက်တာ ဖြူစင်ရယ်။
သတိရခြင်းတွေကိုမလွန်ဆန်နိုင်တဲ့အဆုံး……….. ဖုန်းပေါ်ကသူ့နာမည်လေးကိုနှိပ်မိလိုက်တယ်။
“ရှိုင်းမအိပ်သေးဘူးလား”
ဖုန်းထဲက အသံချိုချိုလေး………………….
“ဖြူစင်ကိုသတိရလို့အိပ်မပျော်ဘူးလေ”
“အာ…ရှိုင်းကတော့လုပ်ပြီ. ဖြူစင်ကိုဆိုနောက်ဖို့ပဲ”
“ရှိုင်းမနောက်ပါဘူး တကယ်ခံစားရတဲ့အတိုင်းပြောလိုက်တာ”
ကျွန်တော်စကားကိုကြားတော့ သူဖက်က အသံလေးတွေတိတ်ဆိတ်သွားတယ်။
“ဖြူစင်နားထောင်နေလား”
“ဟုတ် ပြောလေရှိုင်း”
“မနက်ဖြန်ရောဘယ်သွားစရာရှိလဲ”
“ဘယ်မှတော့မသွားဘူး ဒါပေမဲ့နေ့လည်လောက်တော့ ကျောင်းတုံးကသူငယ်ချင်းနဲ့ချိန်းထားတယ်”
“အော် ဘယ်မှာချိန်းထားတာလဲ”
“Moon Bakery လေ ကန်လမ်းဘေးက”
“အော်သိတယ် ဒါဆိုရှိုင်းလဲလာလို့ရလား အနှောက်အယှက်မဖြစ်ဘူးဆိုရင်ပေါ့”
“အော်ရတာပေါ့ ကောင်မလေးတွေပဲနှစ်ယောက်တောင် ရှိုင်းကြိုက်တဲ့တစ်ယောက်ပြောလေ ဖြူစင်ပြောပေးမယ်”
“ကျွန်တော်က ဖြူစင်ကိုပဲချစ်တာ”
“အာ……..ရှိုင်း ကွာ”
ပျောက်ကွယ်သွားတဲ့ဖုန်းထဲကအသံလွင်လွင်လေး…..
“ဖြူစင်…နားထောင်နေသေးလား ရှိုင်းတောင်းပန်ပါတယ် ရင်ထဲမှာမြိုသိပ်ထားမိတာပါ ဖြူစင်နဲ့ဖုံးပြောရင်း သတိလက်လွတ်ဖြစ်သွားမိလို့ ပြောထွက်သွားမိတာပါဖြူစင်ရယ် ရှိုင်းအတောင်းပန်ပါတယ်”
“ဖြူစင်…….ဖြူစင်”
“ဟင်း……………………….” ဖုံးထဲကသက်ပျင်းချသံတိုးတိုးလေး
“ဖြူစင်နားထောင်နေပါတယ်”
“စိတ်ဆိုးသွားလားဖြူစင်ရယ်”
“ဖြူစင်စိတ်မဆိုးပါဘူး ရှိုင်း”
“ဖြူစင်ရယ် ရှိုင်းရင်ထဲကနေမြတ်မြတ်နိုးနိုးချစ်ခဲ့မိတာပါ ဖြူစင်ရင်ထဲကရှိုင်းအပေါ်ဘယ်လိုသဘောထားတယ်ဆိုတာသိပါရစေလား”
“ဖြူစင်စဉ်းစားပါရစေအုံး ရှိုင်းရယ်”
“ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဖြူစင် ရှိုင်းမနက်ဖြန်လာခဲ့လို့ရမှာပါနော်ဘယ်အချိန်လောက်လဲ”
“ရပါတယ် ညနေလေးနာရီမှချိန်းထားတာ”
“ဒါဆိုရှိုင်းလာခဲ့မယ်နော်”
“အင်း”
“အားလုံးအတွက်ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဖြူစင်ရယ် Good Night နော် ဖြူူစင်အိမ်မက်လှလှမက်ပါစေ”
“Good Night ရှိုင်း See U နော်”
“See U ဖြူစင် Bye”
“Bye”
ပြတ်တောက်သွားတဲ့ဖုန်းလိုင်းကြောင့် တတီတီမြည်နေတဲ့ ဖုန်းလေးကို တင်းတင်းလေးဆုတ်ကိုင်လို့ ………
ချစ်တယ်ဖြူစင်ရယ်
ဒီနေ့…..လှပတဲ့ နံနက်ခင်းကောင်းကင်ပြင်ကပြာလဲ့လဲ့ ၊ ငှက်ငယ်လေးတွေရဲ့ သံစုံရင့်ကြူးသံတွေနဲ့ ပဏာရစွာပဲ နိုးထလာခဲ့တယ်။
နေ့တစ်နေ့ရဲ့ပထမဆုံးအချိန်မှာ သတိရမိသူကတော့ ဖြူစင်ရယ်လေ။
ထူးထူးခြားခြားရင်ခုန်သံတွေလဲလတ်ဆတ်လို့ပေါ့။
“ရှိုင်း ဘယ်သွားစရာရှိလို့လဲအစောကြီးထတာ”
“ဘယ်မှမသွားပါဘူးမာမီရဲ့ ညနေမှသူငယ်ချင်းနဲ့ချိန်းထားလို့”
“ဘာလဲ ကောင်မလေးလား”
“ဟီး…………..ဟုတ်တယ်”
“အော် အင်းအင်း မုန့်ဖိုးရောရှိသေးလားမရှိရင်မာမီကိုပြော”
“ဟုတ်ရှိပါသေးတယ်”
မနက်စားအတွက်ပြင်ဆင်နေတဲ့မာမီ……………. ခြယ်သမထားတဲ့ မျက်နှာနုနုလေးက ဖောင်းအိလို့။
မျက်နှာနုနုလေးနဲ့လိုက်ဖက်တဲ့ ပန်းနုရောင်ဂါဝန်လေးထဲကပြည့်တင်းတင်းကိုယ်လုံးလေး……………..။
ပေါင်မုန့်ချပ်ကလေးတွေကိုင်ထားတဲ့လက်နှစ်ဖက်ကဖြူဖွေးဖောင်းအိလို့……ဒူးလောက်ရှိတဲ့ ဂါဝန်ပန်းရောင်ပါးလေးထဲက
တင်းပြည့်ပြည့်တင်သားစိုင်လေးတွေကခြေလှမ်းတိုင်းမှာ တုန်ခါနေတယ်။
သက်ပျင်းတိုးတိုးလေးချရင်းကျွန်တော်ရေချိုးခန်းထဲမှာအကြာကြီးရေချိုးလိုက်မိတယ်။ ရေချိုးပြီးပြန်ထွက်လာတဲ့အချိန် ကျွန်တော်အခန်းရှေ့ရောက်တော့……
“ကိုယ်ကြီးခရီးသွားတယ် မနက်ဖြန်မှပြန်ရောက်မယ်ထင်တယ်”
ခပ်တိုးတိုးအသံလေး…..အခန်းတံခါးဟဟလေးထဲကတိုးထွက်လာတဲ့ မာမီအသံ။
ကျွန်တော်အခန်းတံခါးလေးကိုဖြေးဖြေးလေးဟလို့လှမ်းဝင်ဖို့ပြင်လိုက်တဲ့အချိန်………..
“မောင်ကလဲစောစောစီးစီးကွာ”
ကျွန်တော်နားနဲ့ဆက်ဆက်ကြားလိုက်ရတဲ့အသံ………………..
ပြီးတော့.။
“ညနေရှိုင်းအပြင်သွားမယ်ပြောတယ် သူသွားရင်း “မ” ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်လေ”
မာမီအခန်းတံခါးဟဟလေးကနေအထဲကိုအမှတ်မထင်ကြည့်လိုက်မိတော့ ….
ကျွန်တော်အသက်ရှူသံတွေရပ်တန့်သွားလောက်အောင်လှပတဲ့မြင်ကွင်းတစ်ခု….
ကုတင်ပေါ်မှာမှောက်ရင်းဖုန်းပြောနေတဲ့မာမီ……….တင်းပြည့်တဲ့ ဖင်သားစိုင်တွေပေါ်မှာ
တင်းတင်းလေးကပ်နေတဲ့ ဂါဝန်သားလေး….အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးက ထင်းထင်းလေးပေါ်လို့
ပေါင်လယ်လောက်ထိလိပ်တက်နေတဲ့ဂါဝန်ဟဟလေးကြားမှာတော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီအသားရောင်လေး
ပေါင်းရင်းက မို့ဖောင်းဖောင်းအသားစိုင်အိအိလေးကိုဖိကပ်ဖုံးကွယ်လို့……..
တဖက်ကအသံရှင်ဘယ်သူမှန်းမသိပေမဲ့ မာမီရဲ့ဖုန်းပြောဟန်ကနုပျိုတက်ကြွလို့ပေ့ါ။
ရုတ်တရက် ကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်လေးလှန်လိုက်တဲ့မာမီ…..လက်တစ်ဖက်က ဂါဝန်ပန်းရောင်အောက်နားစလေးကိုဆွဲတင်လို့………
“မောင်အရမ်းဆိုးတယ်ကွာ…..အစောကြီးတောင် “မ” ကို အလွတ်မပေးဘူး”
ဖုန်းပြောနေရင်းနဲ့ ပေါင်းကြားကအသားစိုင်လေးတွေပေါ်ကိုလက်နဲ့ ပွတ်သပ်နေတယ်။
“အင်း ဂါဝန်ပန်းရောင်လေးနဲ့အတွင်းခံအသားရောင်လေးဝတ်ထားပါသတဲ့ရှင်”
“မောင်ရယ် ……….အား…..မ ယားမှာပေါ့”
ကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်လှန်ရင်း ဆီးခုန်မို့မို့တွေကိုကော့လို့….လက်တစ်ဖက်ကလဲ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးထဲမှာ ထင်းထင်းလေးဖိကပ်ပေါ်လွင်နေတဲ့အကွဲရာလေးတစ်ယောက်လက်နဲ့ပွတ်ဆွဲနေတယ်လေ။
“အင်းချွတ်လိုက်ပြီ”
ပါးစပ်ကပြောရင်း ဖင်လေးကိုကြွလို့ အတွင်းခံအသားရောင်လေးကိုဆွဲချွတ်လိုက်တော့
ဖွေးဥဖြောင့်စင်းတဲ့ပေါင်တံသွယ်သွယ်လေးနှစ်လုံးကြားမှာ ချောမွတ်နေတဲ့ အသားဖောင်းဖောင်းလေးနှစ်ခြမ်း…………..
ကျွန်တော်အာခေါင်တွေခြောက်သွေ့လာတယ်။
ရေချိုးပြီးစကျွန်တော်တကိုယ်လုံးလဲချွေးတွေစို့လို့….။
ဂါဝန်လေးပေါ်ကနေတင်းတင်းလေးဖောင်းနေတဲ့ နိုးအုံတွေကိုဆုတ်ခြေနေတဲ့မာမီ ပေါင်ကြားလေးထဲက
စောက်ဖုတ်ဝလေးမှာတော့ အရည်ကြည်လေးတွေနဲ့ရွှန်းလဲ့တောက်ပနေတယ်လေ။
မျက်လုံးလေးကိုမှိတ်လို့ တဟင်းဟင်းငြီးနေတဲ့ မာမီလက်တွေက ထောင်ထားတဲ့ပေါင်တံဖွေးဖွေးလေးတွေကိုပွတ်သပ်နေပြန်တယ်….
ပြီးတော့ ပေါင်တံလေးတွေအလယ်က ပွင့်အာနေတဲ့ စောက်ဖုတ်အနားသတ်လေးတွေကို လက်ခလယ်နဲ့ထိုးဆွရင်း………..
“အား……..အရမ်းကောင်းတယ်မောင်ရယ် ညနေကြရင် မ ကို အားရအောင်လိုးပေးနော်”
“အား…………..အ….အ….အ….အ…..အား”
စောက်ဖုတ်အိအိလေးကိုအဆက်မပြတ်ထိုးပွတ်နေတဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေရဲ့လှုပ်ရှားသံတွေနဲ့အတူ
ငြီးသံသဲ့သဲ့လေးတွေပါအခန်းထဲကနေပျံ့လွင့်လို့ကျွန်တော် နားစည်လေးနှစ်ဖက်ကို ပွတ်သပ်ကြည်စယ်သွားလေရဲ့။
သပတ်အောက်ကနေထိုးထွက်တင်းမာလာတဲ့ကျွန်တော်လိင်တံကိုတင်းတင်းလေးဆုပ်ကိုင်ရင်း မာမီအလှကိုခံစားလို့ တစ်ယောက်ထဲအခန်းဝမှာပွတ်သပ်ဆော့ကစားနေမိတယ်။
ကောင်းလိုက်တာ……….ကျွန်တော် တကိုယ်လုံးကအကြောတွေတုန်ခါသွားမိတယ်။ ပြီးတော့ …..မာမီအခန်းဝမှာကျန်နေခဲ့တဲ့ အဖြူပြစ်ပြစ်အရည်ကွက်လေးတွေ………………………………။
တစ်ယောက်ထဲအခန်းထဲကကုတင်ပေါ်မှာလှဲရင်း မောဟိုက်နုံးလျစွာနဲ့ ပြန်ပြီးအိပ်မောကျသွားခဲ့တယ်လေ။တံခါးခေါက်သံတိုးတိုးလေးတွေနဲ့ အတူကျွန်တော်ပြန်ပြီးနိုးထလာတော့ ၁၂း၃၀ ….
“ရှိုင်းအပြင်သွားမယ်ဆို တော်ကြာနောက်ကျနေမှာစိုးလို့”
အခန်းတံခါးကိုဖွင့်လို်က်တော့ မာမီအသံချိုချိုလေးနဲ့အတူ လှပနုပျိုတဲ့မျက်နှာလေး… ပြီးတော့တစ်ခုခုကိုစိုးရွံနေသယောင်ယောင်…………
“မျက်နှာသစ်ပြီးတော့ ထမင်းစားတော့လေ ရှိုင်း”
“ဟုတ်မာမီ”
မာမီကိုပြောပြီးတော့ မျက်နှာသစ်ရင်းထမင်းစားလိုက်တယ်။ ဗိုက်ဆာနေသလိုခံစားမိပေမဲ့တကယ်တမ်းစားတော့နဲနဲလေးရယ်…….ကျွန်တော်ရင်တွေခုန်နေမိတာကို
ဖြူစင်နဲ့တွေ့ရင်ဘာတွေပြောမလဲ…. ပြီးတော့ဘယ်လိုတုန့်ပြန်လာမလဲ အတွေးတွေနဲ့ယောက်ယက်ခတ်နေတုံး…………………..။
“ရှိုင်း မာမီစားပွဲပေါ်မှာ မုန့်ဖိုးတင်ပေးထားတယ်နော်”
“အော် ဟုတ် ကျေးဇူးပဲနော်မာမီ အဆင်ပြေရင်ကောင်မလေးနဲ့မိတ်ဆက်ပေးမယ်”
“အင်း မာမီလဲတွေ့ချင်နေတာ Good Luck နော်ရှိုင်း”
ကျွန်တော်ဘေးကခုံမှာထိုင်ရင်းစကားပြောနေတဲ့မာမီ……….အိမ်နေရင်းပေမဲ့ ခပ်ပါးပါးမိတ်ကပ်လေးခြယ်သထားတယ် နီထွေးတဲ့နှုတ်ခမ်းပေါ်က ပန်းနုရောင်နှုတ်ခမ်းနီ စိုစိုလေးက မာမီနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးရဲ့အလှကိုပိုလို့ပေါ်လွင်လာစေတယ်လေ။ပြီးတော့ အိမ်မှာနေရင်းဝတ်လေ့မရှိတဲ့ အနက်ရောင် Stocking ပါးပါးလေးနဲ့ တင်ပါးဖုံးရုံ တီရှပ်အဝါလေးဝတ်လို့… ……………………………..။
မနက်ကကုတင်ပေါ်မှာ ထင်းထင်းလေးတွေ့လိုက်တဲ့ ဖောင်းဖောင်းအိအိစောက်ဖုတ်လေးနဲ့ချစ်စရာပေါင်တံပြည့်ပြည့်လေးက ကျွန်တော်အတွေးတွေထဲမှာတရေးရေး…………….။ ပြီးတော့ ဖုန်းပြောရင်းကြားလိုက်ရတဲ့မာမီရဲ့ချိန်းဆိုမှု….။
ကျွန်တော် ရင်တွေပူလိုက်တာ……….စည်းကမ်းဆိုတဲ့ဘောင်တွေကိုဖောက်ထွက်ချင်တဲ့စိတ်ရိုင်းတွေကိုအနိုင်နိုင်ထိမ်း
ရင်း…ကျွန်တော်အတွေးတစ်ခုရခဲ့တယ်။ ဖြစ်သင့်မဖြစ်သင့်ဆိုတာထက် ခံစားချက်တွေရဲ့ စေစားမှုကြောင့် ကျွန်တော့်ဆုံးဖြတ်ချက်တွေပိုပြီးခိုင်မာလာခဲ့တယ်လေ။
ဒီနေ့ စနေ …..စနေ့နေ့ကဖေဖေရဲ့နားရက် ပြီးတော့ Driver ကြီးဦးမောင်ရဲ့နားရက်…………
ကျွန်တော်အပြင်ထွက်သွားခဲ့ရင် အိမ်မှာမာမီတစ်ယောက်ထဲ…………………………………..
စားလက်စထမင်းကိုလက်စသတ်ရင်း …..
“မာမီ ရှိုင်းသွားတော့မယ်နော် နောက်ကျနေမှာစိုးလို့ ပြီးတော့ နောက်ကျမယ်ဆိုရင်ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်စိတ်မပူနဲ့နော်”
“အင်း မာမီလိုက်ပို့ပေးမယ်လေ”
“ရတယ် ရှိုင်း Taxi နဲ့ပဲသွားလိုက်မယ်”
“အင်း ဂရုစိုက်သွားနော် ရှိုင်း”
“ဟုတ်”
အဝတ်အစားလဲပြီးတော့ကျွန်တော်အပြင်ကိုထွက်တော့ ခြံဝနားထိလိုက်ပို့တဲ့မာမီ…..
“ခဏနေအုံးမာမီ ကားငှားပေးမယ်”
“ရပါတယ်ထိပ်နားရောက်မှငှားသွားလိုက်မယ် လမ်းလျှောက်ချင်လို့လေ”
“အင်းအင်း ဒါဆိုလဲသတိထားသွားနော်”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ ရှိုင်းကလေးမှမဟုတ်တော့တာ”
မာမီမျက်လုံးတွေကိုစိုက်ကြည့်ရင်းပြုံးပြီးပြောလိုက်တဲ့ကျွန်တော်စကားကိုကြားတော့ မာမီကပြုံးရင်း……
“မာမီသိပါတယ် ကဲသွားတော့”
မာမီစကားဆုံးတော့ မာမီကိုနှုတ်ဆက်ရင်းကျွန်တော်လမ်းလျောက်ထွက်ခဲ့တယ်။ပြီးတော့….ပြီးတော့….
ခြံရှေ့ကိုလှမ်းမြင်ရတဲ့ လမ်းထောင့်ကအုတ်ခုံလေးမှာတစ်ယောက်ထဲထိုင်ရင်း နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ညနေ ၃း၁၀ မိနစ်…………………………………………….။
မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်ကြာတဲ့အချိန်မှာကျွန်တော်ရှေ့ကနေဖြတ်မောင်းသွားတဲ့ RAV 4 အဖြူရောင်လေးတစ်စီးကခြံဝတည့်တည့်မှာထိုးရပ်သွားတယ်။ပြီးတော့ မာမီနဲ့မတိမ်းမယိမ်း ယောကျင်္ားတစ်ယောက်….။ အဝေးကနေအတိထားမိလောက်အောင် သွယ်လျှရှည်လျားတဲ့အရပ်အမောင်း၊ ခပ်ဖွဖွဘေးခွဲဆံပင်တွေနဲ့ အသားဖြူဖြူလူတစ်ယောက်…ခြံတံခါးလေးကိုဖွင့်ထွက်လာတဲ့မာမီနဲ့ကားပေါ်ကဆင်းပြီးစကားပြောနေတယ်…..ကြည့်နေရင်းပဲခြံတံခါးကလေးဟလာရင်းအထဲကိုမောင်းဝင်သွားခဲ့တယ်။ ကြည့်နေတဲ့ကျွန်တော်သာရင်တွေတလှုပ်လှုပ်ခုန်လို့……………………………………………………..။
ဖုန်းပြောခဲ့တဲ့မာမီအသံတွေနဲ့ ကျွန်တော်ထင်ခဲ့တာမမှားဘူးဆိုရင်………………………………..
နာရီကိုကြည့်လိုက်မိတော့ လေးနာရီမတ်တင်း……………………….။
ခြံတံခါးသော့ကို အသံမထွက်အောင်ဖွင့်ရင်း ခြံထဲကိုဝင်လိုက်မိတော့ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ အိမ်လေးက တံခါးတွေသော့ခတ်လို့ အိမ်ရှေ့ဆင်ဝင်အောင်မှာ စောစောကတွေ့ခဲ့တဲ့ အဖြူရောင်ကားလေး……….. ခြံဘေးကနေပတ်ရင်း ဧည့်ခန်းမှန်တံခါးလေးကနေတဆင့်ဧည့်ခန်းထဲကိုကြည့်လိုက်တော့ ကုလားကာတွေအားလုံးကာထားတယ်လေ။ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေတဲ့ရင်အစုံကိုထိန်းရင်း မာမီအခန်းပြတင်းပေါက်နားရောက်တော့ အသံတိုးတိုးလေးတစ်သံ………………………….
“မ ကဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ်ချစ်စရာကောင်းတယ်နော် ကျောင်းမှာတုံးကထက်တောင်ပိုမိုက်လာတယ်”
“ဟုတ်လို့လား…………”
“အင်းပေါ့”
အပြင်ကသဘာဝလေနုအေးကြောင့်တလွင့်လွင့် လှုပ်ခတ်နေတဲ့ ခန်းဆီးစ အပြာနုရောင်လေးတွေ……..
ကုတင်ထက်မှာတော့ လောကကိုမေ့နေတဲ့လူသားနှစ်ဦး…………………………………..။
အဝတ်ကင်းမဲ့နေတဲ့ သူစိမ်းယောကျင်္ားတစ်ယောက်ဘေးမှာလဲလျောင်းနေတဲ့မာမီ………….
တီရှပ်အဝါရောင်လေးကလဲကုတင်ဘေးမှာ ပုံကျလို့ပေါ့…..။ ကိုယ်လုံးဖွေးဖွေးလေးပေါ်က ခပ်တင်းတင်းရင်သားနှစ်မွှာကိုစည်းနှောင်ထားတဲ့ ဘော်လီအနက်ရောင်လေးကဖြူဖွေးတဲ့အသားစိုင်တွေပေါ်မှာကြွရွလို့…….လှပတဲ့ပေါင်တံလေးအတိုင်းတိတိရိရိ ကပ်နေတဲ့ Stocking အနက်ရောင်ပါးပါးလေးအောက်က အတွင်းခံဘောင်းဘီအနက်ရောင်လေးကလဲသဘာဝအတိုင်းတိတိကျကျချပ်ချပ်ရပ်ရပ်…………………။
မာမီရဲ့ဖောင်းဖောင်းအိအိလက်လေးတွေက ပက်လက်လှန်နေတဲ့ သူစိမ်းယောကျင်္ားတစ်ယောက်ရဲ့ တင်းမာထောင်မတ်နေတဲ့ လိင်တံဖောင်းဖောင်းကြီးကိုတင်းတင်းလေးဆုပ်ကိုင်လို့ လှုပ်ရှားဆော့ကစားနေတယ်လေ။ ပြီးတော့ ကုတင်ဘေးမှာမတ်တပ်ရပ်ရင်း အသားကပ်ဘောင်းဘီလေးကိုဆွဲချလိုက်တဲ့အချိန်လက်ရာမြောက်တဲ့ ပန်းပုရုပ်လေးအလား ဖြူဖွေးတဲ့အသားစိုင်တွေနဲ့လိုက်ဖက်တဲ့အတွင်းခံတစ်စုံ……….။ တင်းတင်းအိအိဖင်သားပြည့်ပြည့်တွေကို ဆွဲပွေ့မတင်ထားတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလှလှလေး……………………………………………………………။
ပြီးတော့ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ရင်း မာမီခါးသိမ်သိမ်လေးကိုပွေ့ဖက်ဆွဲယူလိုက်တဲ့လက်တစ်စုံ….
ကုတင်ပေါ်မှာလုံးထွေးလဲပြိုသွားတဲ့ လူသားနှစ်ဦး……………………………………………………………
တခစ်ခစ်ရယ်သံလွင်လွင်လေးနဲ့အတူ တစ်ချက်တစ်ချက်ပျံ့လွင့်လာတဲ့ ငြီးသံတိုးတိုးလေး………….။
နာရီကိုကြည့်မိတော့ ၄း၁၅……………။
ကာရံပျက်ရင်ခုန်သံတွေကိုထိန်းချုပ်ရင်း ခြံအပြင်ကိုတစ်ယောက်ထဲတိတ်တိတ်လေးပြန်ထွက်လာခဲ့မိတယ်
Moon Bakery ရှေ့ကိုရောက်တော့ ၄း၄၅…………………။
“ဖြူစင် sorry ရှိုင်းနဲ့နဲ့နောက်ကျသွားတယ်”
“ရပါတယ် သူငယ်ချင်းနဲ့စကားပြောနေတာ အခုပြန်သွားပြီလေ ရှိုင်းကိုစောင့်နေရုံသက်သက်ပါ”
“အော် အားနာလိုက်တာ”
“ရပါတယ် အခုပဲပြန်သွားတာ”
“အော်”
“ရှိုင်းတစ်ခုခုသောက်လေ”
“မသောက်တော့ပါဘူး အခုချိန်ဆိုကန်ဘောင်ပေါ်မှာနေလို့ကောင်းမယ်ထင်တယ်”
“အင်း ဒါဆိုလဲလမ်းလျောက်တာပေါ့”
ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်အင်းယားကန်ဘောင်ပေါ်ရောက်တော့ ကြည်နူးနေတဲ့အတွဲကိုယ်စီကိုတွေ့လိုက်တဲ့အချိန်…………………..
“ရှိုင်းလဲသူတို့လိုပဲပျော်ချင်လိုက်တာဖြူစင်ရယ်
ကျွန်တော်စကားကိုကြားတော့ပြုံးပြရင်းခေါင်းငုံ့သွားတဲ့ဖြူစင်…..လှလိုက်တာ……..မဲနက်တဲ့ ဂါဝန်လေးနဲ့ လိုက်ဖက်တဲ့ဖြူစင်တဲ့ အသားအရေက ညနေခင်းနေခြည်နုနုအောက်မှာ ဝင်းပလို့………..
ရေပြင်ကိုဖြတ်ပြီးတိုက်ခတ်လာတဲ့လေနုအေးလေးတွေရဲ့ပွတ်သပ်ကြည်စယ်မှုတွေကြောင့် ပေါင်လေးနှစ်လုံးကြားမှာ ဖိကပ်နေတဲ့ဂါဝန်သားပျော့ပျော့လေး…….မို့ဖောင်းတဲ့ဆီးခုန်လေးပေါ်က အတွင်းခံဘောင်းဘီအရာလေးကလဲကြည့်သူရဲ့ မျက်ဝန်းတွေကိုမခွာရက်အောင်ဆွဲဆောင်မှုအပြည့်နဲ့ပေါ့….။ လမ်းလျောက်နေရင်း လွတ်နေတဲ့ခုံတန်းလေးတစ်ခါမှာဝင်ထိုင်လိုက်တော့ ဖိကပ်သွားတဲ့လက်မောင်းသားအေးအေးလေးပြီးတော့ ဂါဝန်ဟို်က်ဟိုက်လေးထဲက တင်းမာတဲ့အသားဖောင်းဖောင်းလေးတစ်စုံ………………..
ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာဖြူစင်ရယ်……………………………………………………………………………………..။
“ဖြူစင်”
“အင်းပြောလေရှိုင်း”
“ရှိုင်းဖြူစင်ကိုအရမ်းချစ်တယ်”
ကျွန်တော်စကားကိုကြားတော့ မျက်ဝန်းလဲ့လဲ့တွေနဲ့ကြည့်တဲ့အကြည့်…အဲ့ဒီအကြည်တွေကိုကျွန်တော်ဖတ်ကြည့်ခဲ့မိတယ် ဒါပေမဲ့ ……..
“ရှိုင်းရယ် ဖြူစင်အပေါ်ရှိုင်းစိတ်ကစားတာဖြစ်မှာပါ”
“ဖြူစင်ရယ်”
“ရှိုင်းချစ်သူရှိခဲ့ဖူးလား”
“ဟင့်အင်းရှိုင်းချစ်ခဲ့ဖူးတဲ့သူတော့ရှိခဲ့ပါတယ် ဖြူစင်ကိုရှိုင်းမညာချင်ဘူးလေ”
“အော် ဖြူစင်မှာချစ်သူရှိခဲ့ဘူးတယ်ရှိုင်း”
“ဖြူစင်ရယ် ချစ်သူရှိခဲ့ဖူးတာအမှားမှမဟုတ်တာ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ဖြူစင်ကိုရှိုင်းချစ်တယ် ပြီးတော့ ဖြူစင်ရင်ထဲကရှိုင်းအပေါ်ထားတဲ့ သဘောထားကိုလဲရှိုင်းသိခွင့်ရှိရင်သိပါရစေဖြူစင်”
“ရှိုင်းရယ်”
ရီဝေတဲ့မျက်ဝန်းတစ်စုံနဲ့…………..
“ဖြူစင်မညာချင်ပါဘူး ဖြူစင်ရှိုင်းကိုချစ်ပါတယ်”
ကျွန်တော်ပျော်လိုက်တာဗျာ……….နေဝင်ဆည်းဆာအချိန်ရဲ့ကောင်းကင်ပြင်ပြာလဲ့လဲ့မှာ အိပ်တန်းပြန်ငှက်ကလေးတွေပြီးတော့ ကန်ရေပြင်ပေါ်မှာရွက်တိုက်ကြည်စယ်နေတဲ့ လှေငယ်နှစ်စီး ….. ကျွန်တော်အတွက်တော့ အလှတရားတွေစုဝေးနေတဲ့လောကကြီးပါပဲ….ချစ်တယ်ဖြူစင်……
တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ချစ်သူလက်နွေးနွေးလေးတွေကတဆင့်စီးမျောလာတဲ့ခွန်အားတစ်ခု…..
ချစ်သူရဲ့ ပခုံးအိအိလေးကိုဆုတ်ကိုင်လိုက်တဲ့အချိန် ရင်ခွင်ထဲကိုပြိုလဲလာတဲ့ ချစ်သူရဲ့ အထိအတွေ့တွေနဲ့ ရင်ခုန်သံတွေထပ်တူပြုရင်း ………..
“အာ ရှိုင်းရာလူတွေမြင်ကုန်မှာပေါ့”
ချစ်သူရဲ့ ပါးမို့မို့လေးပေါ်မှာအနမ်းဖွဖွလေးတစ်ခုထင်ကျန်ခဲ့တယ်လေ…………………………………………..။
“ဖြူစင် ဘယ်လိုအကြောင်းကြောင့်ပဲဖြစ်ဖြစ် အခုတွဲထားတဲ့လက်တွေကိုဘယ်တော့မှာမလွတ်ဘူးနော်”
အကြင်နာအကြည့်တွေနဲ့ အပြုံးလှလှလေးကနှလုံးသားကိုဆွဲယူသိမ်းပိုက်လိုက်ပြီလေ။
“ချစ်တယ်ဖြူစင်ရယ်”
“နောက်တော့မှ အဲ့ဒီနှုတ်ခမ်းကပဲ မုန်းတယ်ဆိုတဲ့စကားသံတွေထွက်မလာစေနဲ့”
“ရှိုင်းတော့မထင်ပါဘူး နောက်ဆုံးထွက်သက်အထိ ချစ်တယ်ဆိုပြီးပြောသွားမှာ”
ချစ်သူနှစ်ဦးရဲ့ ကြည်နူးတဲ့အပြုံးတွေကို မေးတင်ရင်းခိုးကြည့်နေတဲ့ နေမင်းကြီးက ရှက်စနိုးနဲ့ ငုံဝင်ကွယ်ပျောက်သွားတယ်။
“ဖြူစင်ပြန်ရတော့မယ်ရှိုင်းရဲ့”
“အင်းရှိုင်းလိုက်ပို့မယ်လေ”
“အာ ရတယ် နီးနီးလေးပဲဟာ ဖြူစင်ကားငှားသွားလိုက်မယ်”
“စိတ်မချဘူးဖြူစင်ရဲ့”
“ပိုပြီ”
“ကဲ ရှိုင်းလဲပြန်တော့ နော်”
“အင်း ဖြူစင်အရင်သွားပြီးမှရှိုင်းငှားသွားမယ်”
ချစ်သူကိုခေါ်ဆောင်သွားတဲ့ ကားရဲ့ နောက်မီးနီနီလေးကွယ်ပျောက်သွားတော့မှ ကျွန်တော်လဲအိမ်ကိုပြန်လာခဲ့တယ်။
ကောင်မလေး…
ငါ့ အတွက်တော့ မင်း က နတ်သမီး
မဟုတ်သေးဘူး…
ငါ့ ရဲ့ အရှင် သခင်မ ပါ။
မင်း သေ ဆို သေ
နေ ဆို နေ ပြီး
ခစားချင်ခဲ့တာ…
မင်း လိုအပ်တဲ့ အချိန်
ငါ့ ဘဝ ကို လိုသလို သုံးလို့
မလို အပ်တော့တဲ့ အခါ
စက္ကူစုပ်လို ချောင်မှာ ထိုးချင်လည်း ထိုး
မင်း ဆိုးချင် သလို ဆိုးပါ။
ငါ ရိုးသားစွာနဲ့ ဆက်ချစ်နေပါ့မယ်…ကောင်မလေး။
တစ်နေ့နေ့ ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ ပါ
ငါ တဖြည်းဖြည်း လှမ်းလာနေပြီလေ….
တို့ နှစ်ယောက် တနေ့တော့……….။
အိမ်ကိုရောက်တော့ ဧည့်ခန်းမှာ ရုပ်ရှင်ကြည်နေတဲ့မာမီ……..
“ရှိုင်းပြန်လာပြီလား”
“ဟုတ်မာမီ”
“ပျော်ခဲ့လား”
“ဟုတ် ဆိုပါတော့”
ကျွန်တော်အဖြေကိုပြုံးရင်းနားထောင်နေတဲ့ မာမီ….ပြီးတော့မှ
“ရှိုင်းမနက်ဖြန် မာမီသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်အိမ်လာမယ်တဲ့ စောစောကပဲဖုန်းဆက်တယ် သူ့သင်တန်းရှိလို့တဲ့တစ်လလောက်ကြာမယ်ထင်တယ်”
“အော် ဟုတ် အခန်းကရော”
“ရှိုင်းဘေးကအခန်းပဲပေါ့”
“အော် ကောင်းတာပေါ့ အဖော်ရတာပေါ့မဟုတ်ရင်အိမ်မှာပျင်းစရာကြီး”
ကျွန်တော်လဲပြောရင်း အခန်းထဲကိုဝင်လာခဲ့တယ်။ ချစ်သူနဲ့ကြည့်နူးခဲ့ရတဲ့အချိန်တေ ွပြီးတော့ ညနေကမာမီအခန်းထဲမှာမြင်ခဲ့ရတဲ့ မြင်ကွင်း …………..ခံစားမှုတွေရောထွေးနေမိတယ်လေ။
အခန်းထဲမှာအဝတ်တွေလဲရင်းရေချိုးခန်းဘက်ထွက်လာခဲ့ပြီး့ မျက်နှာသစ်ခြေဆေးရင်းနဲ့ အမှတ်တမဲ့ အဝတ်ခြင်းလေးထဲကိုအကြည့်ရောက်သွားတဲ့အချိန်….။
ရေချိုးခန်းထောင့်လေးက အဝတ်ခြင်းထဲမှာတော့မာမီရဲ့အတွင်းခံအနက်ရောင်လေးနဲ့ ညနေကဝတ်ခဲ့တဲ့ Stocking ပါးလေး……………………………….။ စိတ်တွေကိုကြိုးစားထိန်းရင်းကြားက ကျွန်တော်လက်တွေကအဝတ်ခြင်းလေးထဲကိုရောက်သွားခဲ့တယ်။
နူးညံ့လိုက်တာ…………….. လက်ထဲကအတွင်းခံဘောင်းဘီအနက်ရောင်လေး….ပိတ်သားနှစ်ထပ်နဲ့ချုပ်ထားတဲ့ မာမီရဲ့ ဘောင်းဘီဂွကြားလေးမှာတော့ စိုအိလို့နေတယ်လေ။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်တစ်ခါမှမခံစားဘူးတဲ့ စိမ်းရွှေရွှေ အနံ့လေး……………..ရင်တွေခုန်လိုက်တာဗျာ။ နူးညံ့စိုအိနေတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီပိတ်သားလေးကိုပွတ်ရင်း တင်းမာလာတဲ့ လိင်တံလေးကိုဆုပ်ကိုင်ထားမိတယ်။
ပြီးတော့……………………………………………………ပြီးတော့
တင်းမာနေတဲ့လိင်တံကိုဆုပ်ကိုင်လို့ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ပွတ်တိုက်ရင်တဖြေးဖြေးမြန်လာတဲ့ကျွန်တော်လက်တွေရဲ့လှုပ်ရှားမှုအောက်မှာ ခံစားမိတဲ့ အရသားဆန်းဆန်းလေးတစ်ခု။
အား…………………………………
ခပ်တိုးတိုးညီးသံလေးနဲ့အတူ ကျွန်တော်လီးရည်တွေကအဝတ်ခြင်းထဲက အသားကပ်ဘောင်းဘီလေးပေါ်မှာ ကပ်ငြိလို့… နုံးခွေသွားတဲ့ခံစားမှုကိုထိန်းရင်း ရေချိုးပြီးတော့ ကျွန်တော်အခန်းလေးထဲကကုတင်ပေါ်မှာတစ်ယောက်ထဲ လဲလျောင်းနေမိတယ်။
“ရှိုင်းထမင်းစားမယ်လေ”
“စားခဲ့ပြီးပြီ မာမီ မစားတော့ဘူး”
“အော် ဒါဆိုမာမီစားလိုက်တော့မယ်နော်”
“ဟုတ်”
ခံစားချက်ပေါင်းများစွာရောထွေးနေတဲ့ ရင်ခုန်သံတွေနဲ့ ကစဉ့်ကလျားလွင့်မျောနေတဲ့ အတွေးတွေ….
ချစ်သူနဲ့ကြည်နူးခဲ့ရတဲ့ ညနေခင်းလေး…..ပြီးတော့ မာမီရဲ့ ဆွဲဆောင်မှုအပြည့်နဲ့ ကုတင်ပေါ်ကပုံရိပ်တွေ……
တွေးနေရင်းပဲ ကျွန်တော် အိပ်မောကျသွားခဲ့တယ်…………………………………………………………………………..။
နားထဲကိုစူးစူးလေးတိုးဝင်လာတဲ့ ဖုန်းမြည်သံလေးကြောင့် ကျွန်တော်လန့်နိုးလာတော့ အချိန်က ည ၁၁နာရီ…………
“ရှိုင်း ဖုန်းလဲမကိုင်ဘူးကွာဖြူစင်ခေါ်နေတာကြာပြီ”
“အော် မဟုတ်ပါဘူး ရှိုင်းအိပ်ပျော်သွားလို့”
“တွေ့လားမရခင်ကတော့ သူကစဆက်တယ် ရလဲရပြီးရော ဖြူစင်ကစဆက်ရပြီ”
“မဟုတ်ရပါဘူးဖြူစင်ရယ် ရှိုင်းတကယ်အိပ်ပျော်သွားလို့ပါ”
“အင်းပါ ထားပါတော့ နေရောကောင်းရဲ့လားရှိုင်း ညနေက ကန်ဘောင်ပေါ်မှာလေတိုက်ခံတာအကြာကြီးကို”
“အင်း ကောင်းပါတယ်ဖြူစင်ရဲ့ ဖြူစင်ကိုလွမ်းနေရင်း အိပ်ပျော်သွားတာ”
ရယ်ရင်း နောက် လိုက်တဲ့ ကျွန်တော် ကို
“အော် ရှိုင်းကလွမ်းရင်းအိပ်ပျော်တတ်တယ်လား”
“ဟားဟားဟား…….နောက်တာပါဖြူစင်ရယ်် မနက်ဖြန်ရောဘယ်သွားအုံးမလဲ ရှိုင်းလာတွေ့မယ်လေ”
“အင်း မနက်ဖြန်တော့ဘယ်မှမသွားတော့ ဘူး ဖြူစင်လဲရှိုင်းကိုတွေ့ချင်ပါတယ်”
“ဒါဆိုအိပ်ကိုလာတွေ့မယ်လေ”
“အာ အဲ့ဒါတော့မရဘူး”
“စတာပါ ဖြူစင်ရယ် ကျောင်းတက်တဲ့နေ့ စောစောလာခဲ့နော်ဖြူစင်”
“ဟုတ်ကဲ့”
“အင်း ဒါဆိုဖြူစင်အိပ်တော့မယ်လေ တော်ကြာမေမေ ဆူနေမှာစိုးလို့”
“အင်း အိပ်ပျော်အောင်အိပ်နော် ”
“ဟုတ် Good Night နော်ရှိုင်း”
“အင်း Good Night ဖြူစင်”
ဖုန်းချလိုက်တဲ့အချိန် ကျွန််တော်လက်တွေက ကုတင်ဘေးမှာရှိတဲ့စာအုပ်လေးဆီကိုရောက်သွားခဲ့တယ်။ပြီးတော့ ဓတ်ပုံလေး ယွန်းရဲ့ဓတ်ပုံလေး….
ကျွန်တော်စိတ်တွေရှုပ်ထွေးလို့လာပြန်တယ်။ ဖြူစင် ပြီးတော့ ယွန်း သိပ်ချစ်ခဲ့ဖူးတဲ့ယွန်း
အခုယွန်းနဲ့သိပ်တူတဲ့ဖြူစင်အချစ်တွေကို ရှိုင်းရခဲ့တယ်။ ဒါဟာအစားထိုးမှုတစ်ခုလား………..
ဒါမှမဟုတ်…………………..
ယွန်းဆိုတဲ့ကောင်မလေးရေ
နွေရောက်ပြီဆိုရင်
ဆောင်းတုန်းကနှင်းစက်တွေကို
မတမ်းတနဲ ့တော ့
ရွက်နုသစ်တွေကြား
မင်းပျော်အောင်နေလိုက်ပါ
ရာသီခွင်ဆိုတာလည်ပတ်နေတယ်
ဆောင်းကိုပြန်ရောက်ရင်
မင်း…ပြုံးလိုက်ပါ
ငါလည်းပြုံးလိုက်မယ်
နှင်းစက်တွေကတော ့
အဖြူရောင်သက်သက်
ရနံ ့မဲ ့နေအုံးမှာပဲလေ
အိမ်ရှေ့ကဆူဆူညံညံအသံတွေကြောင့် ရှိုင်းလန့်နိုးလာခဲ့တယ်။
အခန်းတံခါးဝရောက်တော့အိမ်ရှေ့မှာထိုင်နေတဲ့မာမီနဲ့အမ တစ်ယောက်…။
“ရှိုင်းနိုးသွားပြီလား”
“ဟုတ်”
“ဒါမာမီသူငယ်ချင်းလေ မေသက်ဆွေ တဲ့ ရှိုင်းကိုမနေ့ကပြောထားတာ”
“အော် ဟုတ်”
အပြုံးလေးနဲ့နှုတ်ဆက်လာတဲ့မမ....ကြောလယ်လောက်ရှိတဲ့ဆံပင်လေးကို
နောက်မှာတင်းတင်းလေးစီးနှောင်လို့ထားတယ်မြန်မာဆန်ဆန်ရင်ဖုံးအကျီခရမ်းရောင်လေးက
သေးကျဉ်တဲ့ခါးလေးကိုအတိအကျဖော်ပြလို့ပေါ့။ ဆူဖြိုးတဲ့ နို့အုံဖောင်းဖောင်းတွေက ရင်ဖုံးအကျီကြယ်သီးလေးတွေကို တင်းတင်းလေးဆွဲကားထားတယ်လေ။ပိုးသားထမိန်စကတ်ခရမ်းရောင်လေးကလဲအောက်ပိုင်းအလှကိုချပ်ချပ်
ရပ်ရပ်လေးဖော်ပြနေတယ်။ဖြူစင်တဲ့အသားအရည်နဲ့လိုက်ဖက်အောင်မြန်မာဆန်ဆန်လေးလှနေတဲ့မမပေါ့။
“ရှိုင်းရဲ့ဘေးကအခန်းမှာမမ နေမှာ လိုတာကူညီပေးပါအုံးနော်ရှိုင်း”
မာမီပြောလာတဲ့စကားကိုထောက်ခံသလိုခေါင်းလေးညှိမ့်ပြတဲ့ မမ။ နာမည်နဲ့လိုက်အောင်ယဉ်ယဉ်လေးလှနေလိုက်တာဗျာ။
မမရဲ့ အိတ်တွေကိုအခန်းထဲကူထည့်ပေးရင်း အခန်းတံခါးဝကအထွက်မှာ
မမရဲ့ ပြည့်တင်းတဲ့ဖင်သားအိအိလေးတွေကိုကျွန်တော်လက်နဲ့တိုက်မိတဲ့ခဏ………
ညအိပ်ရင်အတွင်းခံချွတ်
အိပ်တတ်တဲ့ကျွန်တော် မမအခန်းကနေကျွန်တော့်အခန်းထဲကိုအမြန်ပြေးဝင်ခဲ့ရတယ်။
သွေးသားဆူဖြိုးစအရွယ်ကျွန်တော်လိင်တံလေးက မမရဲ့ ဆွဲဆောင်မှူအောက်မှာနိုးထလာခဲ့တယ်လေ။
အခန်းထဲရောက်တော့မှ တုန်နေတဲ့ရင်ခုန်သံတွေးအတန်ငယ်တည်ငြိမ်လာတယ်။
“ရှိုင်းဒီနေ့ အပြင်သွားအုံးမှာလား”
“မပြောတတ်သေးဘူးမာမီ”
အခန်းဝကနေပေါ်ထွက်လာတဲ့မာမီအသံပျောက်သွားတဲ့အချိန်မှာပဲကျွန်တော်ခေါင်းထဲကိုအတွေးတစ်ချို့ဝင်လာခဲ့တယ်။
ကုတင်ပေါ်ကနေအသာထရင်း ကျွန်တော်အခန်းနဲ့ ဟိုဘက်အခန်းကာထားတဲ့ဖော်မီကာကအပေါက်လေးကနေ
ဟိုဖက်အခန်းထဲကိုချောင်းကြည့်မိတဲ့ခဏ……။
ကျွန်တော်ရင်ခုန်သံတွေမြန်သွားစေတဲ့မြင်ကွင်းလေး…….။
ရင်ဖုံးအကျီကြယ်သီးလေးတွေကိုတစ်လုံးချင်းဖြုတ်နေတဲ့ မမမေသွယ်…..
ရင်ဖုံးအကျီလေးကိုချွတ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ ထွက်ပေါ်လာတဲ့ အသားရောင်ဘော်လီတင်းတင်းလေးနဲ့အတူ
မို့မောက်လျှံတက်နေတဲ့ ရင်သားအိအိတွေကဖြူဝင်းတဲ့အသားအရေပေါ်မှာ တခန်းတနားလှနေလိုက်တာ။ကျွန်တော်ကြည့်နေရင်းပဲ
ခါးနားကထမိန်စကတ်အနားလေးကိုကိုင်ရင်း တင်ဘေးက ဇတ်လေးကိုဆွဲချနေတယ် ။ဟသွားတဲ့ ထမိန်စကတ်အကွဲလေးကနေလျှက်တပြတ်မြင်လိုက်ရတဲ့ အတွင်းခံပန်းရောင်လေး………..။ထမိန်စကတ်လေးကိုဆွဲချလိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့ပြည့်တင်းတဲ့
ဖင်သားအိအိတွေထွေးပွေးထားတဲ့ ပန်းရောင်ဘောင်းဘီလေးကမမမေသက်ရဲ့
ဖင်သားပြည့်ပြည့်တွေနေဆီးခုန်ဖောင်းဖောင်းလေးပေါ်မှာ တိတိကျကျလေးကပ်လို့
အပိုအလိုမရှိဆွဲဆောင်မှုအပြည့်နဲ့ပေ့ါ။ခြေရင်းမှာပုံကျသွားတဲ့ ထမိန်စကတ်လေးကိုကုန်းကောက်လိုက်တဲ့အချိန်
ပြည့်ကားတဲ့ဖင်လုံးလုံးအိအိတွေက ခါးလေးကိုကိုင်ရင်း ဖိကပ်ထားချင်စရာ……..။
ထမိန်စကတ်လေးကိုအဝတ်တန်းမှာလွှားရင်း လက်ကိုကြောနောက်ကိုပစ်လို့
ဘော်လီအကျီဂျိတ်လေးကိုဖြုတ်ချလိုက်တော့ အိအိလေးနိမ့်ဆင်းလာတဲ့နို့အုံဖွေးဖွေးလေးက
ပန်းနုရောင်အသီးလေးတွေနဲ့လမ်းလျောက်လိုက်တိုင်း လှလှပပလေးယမ်းတုံနေတာပေါ့။
အိတ်ထဲကထမိန်လေးနဲ့ သားပတ်ဖြူလေးပိုထုတ်ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်မှာတင်လိုက်တယ်ပြီးတော့မှ
လှပတဲ့လက်ဖောင်းဖောင်းလေးတွေကခါးပေါ်မှာရှိတဲ့ ပန်းရောင်အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးပေါ်ကိုကိုင်ရင်းအောက်ကိုဆွဲချလိုက်တဲ့အချိန် ….ကျွန်တော်ရင်ခုံသံတွေကိုကိုယ်တိုင်ပြန်ကြားနေမိသလိုပါပဲ..လည်ချောင်းတစ်လျောက်ခြောက်သွေ့လာတယ်
ခါးသိမ်သိမ်လေးတွေအောက်က လှလှပပလေးကားသွားတဲ့ တင်သားအိအိတွေ ကလုံးဝန်းအိစက်လို့
ဆီးခုံမို့မို့လေးတွေကနေပြေပြေလေးလျောဆင်းသွားတဲ့ ပေါင်ဖွေးဖွေးလေးကြားထဲမှာတော့ အမွေးရေးရေးတိုတိုလေးတွေနဲ့ အိအိလေးမို့နေတဲ့ အသားနုနုဖောင်းဖောင်းလေး……………….။
ကျွန်တော်အတွေးတွေထဲကိုဒုတိယမြောက်ဝင်လာခဲ့တဲ့ အတွေးထဲကအလှနတ်သမီးလေးတစ်ပါးပေါ့။
ကျွန်တော်လိင်တံလေးကိုဆုတ်ကိုင်ပွတ်တိုက်ရင်းအတွေးတွေထဲမှာတော့ မမမေသက်ရဲ့စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးထဲကို လိုးသွင်းနေမိတယ်။
ထမိန်လေးကိုရေလျှားရင်း သပတ်လေးပတ်ပြီးတော့အခန်းအပြင်ထွက်သွားတဲ့အချိန်အထိကျွန်တော်တိတ်တိတ်လေးချောင်းကြည့်နေ
မိတယ်။
“ရှိုင်း မျက်နှာသစ်တော့လေ Breakfast စားရအောင်”
“ဟုတ်ကဲ့ မာမီ”
အခန်းရှေ့ကမာမီအသံကြားတော့မှပဲ အတွင်းခံဘောင်းဘီတစ်ထည်ကောင်ဝတ်ရင်း တင်းမာနေတဲ့ ကျွန်တော်လီးကိုဟန်မပျက်ထိန်းလို့ အခန်းအပြင်ကိုမျက်နှာသစ်ဖို့ထွက်ခဲ့တယ်။ နောက်ဖက်ကဘေစဉ်မှာပဲမျက်နှာသစ်အခန်းထဲကိုပြန်အဝတ်အစားလဲတဲ့အချိန် မမမေသက်အခန်းကတံခါးလော့ခ်ချသံ…. ဦးနှောက်ကမတွေးရသေးခင်မှာပဲကျွန်တော်မျက်လုံးတွေကအပေါက်လေးဆီကိုရောက်နှင့်နေပြီလေ။
အခန်းထဲမှာတစ်ယောက်ထဲလွတ်လွတ်လပ်လပ် အဝတ်လဲနေတဲ့ မမမေသက်…..
ရေလျှားထမိန်လေးကိုချွတ်လို့ အဝတ်တန်းပေါ်လွှားတင်လိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့ ဖွေးနုနေတဲ့ ကိုယ်လုံးအိအိလေးကအထင်းသားလေး…စောစောကတွေ့ခဲ့တဲ့ အမွေးနုနုလေးတွေနေရာမှာတော့ ပျောင်ချောနေတဲ့ အသားအိအိဖောင်းဖောင်းလေးတွေ…ရေချိုးရင်းအမွေးရိတ်ခဲ့တယ်ထင်တယ်။အိတ်ထဲကအတွင်းခံဘောင်းဘီ
ပန်းရောင်လေးတစ်ထည်ကိုထပ်ထုတ်လို့ သားရေကြိုးလေးကိုကိုင်ရင်း ခြေထောက်တစ်ဖက်ကိုကြွလို့ ဘောင်းဘီထဲကိုသွင်းလိုက်တဲ့အချိန် ဟသွားတဲ့ပေါင်ကြားလေးကအသားမို့မို့လေးကြားမှာအကွဲကြောင်းနီနီလေး ….ဘောင်းဘီလေးကိုဆွဲတင်လိုက်တော့.ဖြူတင်းကားအိနေတဲ့ဖင်နှလုံးကို ဘောင်းဘီလေးကထွေးပွေးရင်း ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်အိအိလေးကိုပိတ်သားလေးနဲ့ ဖွဖွလေးဖုံးကာလိုက်တယ်လေ။ပြီးတော့မှဘော်လီအနက်ရောင်လေးတစ်ထည်ကိုခါးမှာပတ်….ဘော်လီချိတ်လေးကိုတပ်လို့
လက်တစ်ဖက်ခြင်းဆီကိုဘော်လီကြိုးလေးထဲကိုထိုးထည့်နေတဲ့အချိန် ပြည့်ပြည့်လေးနဲ့ယမ်းနေတဲ့ နို့အုံးလေးနှစ်လုံးက ကြက်သီးဖုသေးသေးလေးတွေနဲ့ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာဗျာ။
ပြည့်တင်းတဲ့နို့အုံတွေကဘော်လီခွက်လေးထဲ့ကိုအတိအကျပဲဝင်သွားခဲ့တယ်…ဘော်လီအပေါ်နားလေးမှာတော့ လျှံတက်နေတဲ့ နို့ဖောင်းဖောင်းလေးတွေက ဖွဖွလေးပွတ်သပ်ပေးချင်စရာ……………။
ပြီးတော့မှ ထမိန်စကတ်အနက်ရောင်ဗြောင်လေးကိုခြေထောက်ကနေစွပ်ပြီးဆွဲတင်လိုက်တယ် ။ ဖင်အိအိ ပြည့်ပြည့်လေးတွေနားမှာကျပ်သွားတဲ့ ထမိန်စကတ်စလေးကိုဆွဲတင်လိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့ စကတ်ထဲမှာဖောင်းမို့ကားတင်းနေတဲ့ မမမေသက်ရဲ့ဖင်လေးနှစ်လုံးက ထမိန်စကတ်လေးထဲကနေရုန်းကြွလို့…..အတွင်းခံဘောင်းဘီကြိုးရာလေးတွေကိုပါမြင်နေရတယ်လေ။
ချပ်ရပ်တဲ့ဗိုက်သားဖွေးဖွေးလေးတွေနဲ့လိုက်ဖက်တဲ့ ခါးသိမ်သိမ်လေးတွေပြီးတော့ ဖောင်းတင်းအိစက်နေတဲ့ နို့လုံးလုံးလေးတွေကိုစီးနှောင်ထားတဲ့ ဘော်လီလေးနဲ့ မမမေသက်က မာမီထက်ကိုပိုလို့ဆွဲဆောင်မှုရှိနေခဲ့တာပေါ့။ တီရှပ်အဝါလေးထဲကိုလက်လျှိုရင်း စွပ်ချလိုက်တဲ့အချိန်…ရင်သားလုံးလုံးလေတွေကတီရှပ်ဝါ၀ါလေးအောက်ကနေထိုးဖောက်ခုန်ထွက်လာတော့
မယောင်…………………………………………တော်ဝင်တဲ့အလှပိုင်ရှင်မမ ရယ်လေ။
အားလုံးပြီးသွားတဲ့အချိန် အခန်းအပြင်ဖက်ကိုထွက်သွားတော့မှပဲ ကျွန်တော်လဲလိုက်ထွက်လာခဲ့တယ်။ထမင်းစားစားပွဲမှာပြင်ဆင်ထားတဲ့မနက်စာကိုသုံးယောက်အတူစားရင်း
တစ်ချက်တစ်ချက် မမမေသက်ရဲ့ အလှကိုခိုးခိုးကြည့်နေမိတာပေါ့။ ဖြူဝင်းအိစက်နေတဲ့အသားစိုင်တွေကိုအရေးရေးမြင်ယောင်ရင်းနဲ့ကျွန်တော်ရင်ခုံသံတွေမြန်သထက်ပိုမြန်လာခဲ့တယ်။
“ရှိုင်းပြီးရင်မာမီ မေသက်နဲ့အပြင်ခဏသွားမလို့ အိမ်မှာပဲရှိမှာမလား”
“ဟုတ်ရှိမှာပါ ဒီနေ့ အစီအစဉ်မရှိသေးဘူးလေ အပြင်သွားဖို့”
“အင်း ဒါဆိုစားပြီးရင်သွားတော့မယ်လေ ဘာမှာအုံးမလဲ”
“မမှာတော့ပါဘူး မာမီရဲ့”
ကျွန်တော်နဲ့မာမီစကားပြောတာကိုပြုံကြည့်နေတဲ့ မမမေသက်နဲ့အကြည့်ချင်းဆုံသွားတဲ့အချိန် ..ရင်ထဲကလှိုက်လှိုက်လှဲလှဲအပြုံးလေးနဲ့ကျွန်တော်တုံ့ပြန်မိတယ်။ ပြီးတော့ ပိုနွေးထွေးရင်းနှီးသွားတဲ့ခံစားမှုလေးတွေလဲနှစ်ယောက်လုံးကရင်ထဲမှာ စတင်သနွေတည်ခဲ့ကြတယ်လေ။
အရင်ဆုံးစားပြီးသွားတဲ့မာမီက အခန်းထဲမှာအပြင်သွားဖို့အဝတ်သွားလဲနေတဲ့အချိန်…..
“ရှိုင်းက ကျောင်းတက်နေတာလား”
“ဟုတ်မမမေသက်”
“အင်း ကောင်းတယ် ကောင်မလေးတွေတော့ ၀ိုင်းနေတော့မှာပဲကျောင်းမှာ ရှိုင်းကချောချောလေးဆိုတော့”
“ဟီးဟီးရှက်တောင်လာပြီ အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူး မမ ရယ်”
ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်စကားပြောနေတဲ့အချိန်မှာပဲနောက်ဖက်ကိုဝင်လာတဲ့မာမီ……
“ပြီးရင်သွားမယ်လေ မေသက်”
“အော် အေးအေး ခဏရေသောက်လိုက်အုံးမယ်”
ရေသောက်ပြီးတဲ့အချိန် မာမီနဲ့အတူအိမ်ရှေ့ကိုထွက်သွားတဲ့ မမမေသက်ရဲ့ ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းနောက်ပိုင်းအလှလေးကိုငေးစိုက်ကြည့်မိရင်းကျွန်တော်တစ်ယောက်ထဲသက်ပျင်းတိုးတိုး
လေးချလိုက်မိတယ်
မာမီနဲ့ မမမေသက်တို့ထွက်သွားနောက်ကနေလိုက်သွားရင်း အိမ်ရှေ့တံခါးကိုပိတ်ပြီးတော့ ပြန်ဝင်လာခဲ့တဲ့အချိန် မမမေသက်အခန်းရှေ့ရောက်တော့ ကျွန်တော်နှလုံးခုန်သံတွေပိုပြီးမြန်ဆန်လာခဲ့တယ်။ပြီးတော့ ရည်ရွယ်မထားပဲ ကျွန်တော့်လက်တွေက မမမေသက်ရဲ့အခန်းတံခါးပေါက်လေးဆီကိုရောက်လာခဲ့တယ်။
မိုးပြာရောင်အိမ်ယာခင်းလေးပေါ်မှာ မမမေသက်ရဲ့ အိတ်လေးပြီးတော့ အခန်းထောင့်ကအဝတ်ခြင်းလေးထဲမှာ တော့ ကျွန်တော်ကိုရင်ခုန်သံတွေမြန်စေတဲ့ မမရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီပန်းရောင်လေး………..
ပိုးသားအတွင်းခံအိအိလေးရဲ့အထိအတွေ့တွေက ကျွန်တော့်အတွက် ခံစားမှုတစ်မျိုးကိုဖြစ်လာစေတယ်။ ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ရင်း ကျွန်တော်လိင်တံလေးကိုထုတ်လို့ အပေါ်က မမရဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးနဲ့ အုပ်ကိုင်ဖိကပ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့………….။
“အား ….ကောင်းလိုက်တာ”
ဘာနဲ့မှမတူတဲ့ ခံစားချက်ဆန်းဆန်းလေးကိုခံစားလိုက်ရတယ်လေ။ နူးညံံ့အိစက်နေတဲ့ ဘောင်းဘီသားပျော့ပျော့လေးက ကျွန်တော်လီးလေးကိုထွေးပွေးလို့ပေါ့. ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်လိုက်တဲ့အချိန်တိုင်း အရမ်းကောင်းတဲ့ခံစားမှုလေးက လီးကနေတစ်ဆင့် တစ်ကိုယ်လုံးကို စိမ့်ဝင်စီးဆင်းသွားတယ်လေ။. ပြီးတော့….
“အား……………….”
တဆက်ဆက်တုန်သွားတဲ့လီးကနေတစ်ဆင့် ညှစ်ထုတ်လိုက်တဲ့ လီးရေဖြူဖြူလေးတွေက မမဘောင်းဘီဂွကြားလေးထဲမှာ ကပ်ညိလို့ ….နုန်းခွေသွားတဲ့ ခနာကိုယ်ကို ကုတင်ပေါ်မှာလှဲချလိုက်ရင်း မမမေသက်ရဲ့ အိအိတင်းတင်း ကိုယ်လုံးလေးနဲ့အငွေ့အသက်လေးတွေကိုခံစားမြင်ယောင်နေမိတယ်။
တစ်လဆိုတဲ့အချိန်က မကုန်ချင်တဲ့သူတစ်ယောက်အတွက်တကယ့်ကိုခဏလေးရယ်.... မမမေသက်ပြန်သွားပြီးကထဲက ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှာတစ်ခုခုလစ်ဟာနေသလိုအမြဲခံစားရတယ်..
လွမ်းတာ.. အဲလိုလဲမဟုတ်ဘူး နှမြောတသခြင်းဆိုတဲ့ခံစားမှု့နဲ့ခပ်ဆင်ဆင်ပဲထင်တယ် ကျွန်တော့်အခန်းရဲ့ တဖက်ခန်းကိုမြင်ရတဲ့အပေါက်သေးသေးလေးကနေကြည့်လိုက်တိုင်း မမမေသက်နေသွားတဲ့အခန်းလေးရဲ့မှောင်မိုက်မှု့က ကျွန်တော်ကို နှမြောတသလွမ်းဆွတ်နေစေတဲ့ခံစားမှု့ကိုပေးတာတော့အမှန်ပဲ
မမမေသက်ကြောင့်ပဲ မိန်းခလေးတစ်ယောက်ရဲ့ နေထိုင်မှု့ ဘဝလေးကို ရှိုင်းသိခွင့်ရှိခဲ့တာပေါ့ ညတိုင်းအတွေးလေးထဲက နတ်သမီးလေး မမကို လွမ်းတယ် နေ့တိုင်းမြင်တွေ့နေရတဲ့ မမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကောက်ကြောင်းအလှလေးကိုတမ်းတမိတယ်..ပြီးတော့ တိတ်တိတ်လေးခိုးပြီးခံစားခဲ့ရတဲ့ မမရဲ့ ပိုးသားအတွင်းခံအိအိလေးတွေကိုလွမ်းတယ်.........
"ရှိုင်း မှိုင်လှချည်လား နေမကောင်းဘူးလားဟင်"
ချစ်သူနဲ့အတူထိုင်နေပေမဲ့ ကျွန်တော်အတွေးတွေက မတည်မငြိမ်ယောက်ယက်ခတ်လို့လေ....
"ဟင်.....အင်း ....ဟုတ်မယ်ထင်တယ် မအီမသာဖြစ်နေသလိုခံစားရလို့"
ဘေးကနေ မေးလာတဲ့ ဖြူစင့်အမေးကို စိတ်မပါတစ်ပါနဲ့ဖြေမိတယ်
"ဘာလဲ ဖြူစင့်ကိုစိတ်ဆိုးနေတာလား"
"မဟုတ်ပါဘူး ဖြူစင်ရယ် ဒါပေမဲ့စိတ်တော့မကောင်းဘူးပေါ့ ခုမှချစ်ကြတာခဏလေးပဲရှိသေးတာ ခွဲရအုံးမယ်ဆိုတော့"
"အင်း...အဲ့ဒါကြောင့်ပြောတာပေါ့ ဖြူစင်နဲ့အတူ လိုက်တက်ပါဆိုတာ"
ကျွန်တော် မဖြေမိပါဘူး ပြီးတော့ နိုင်ငံခြားမှာနေပြီး ကျောင်းတက်ဖို့ဆိုတာ ကျွန်တော်တခါမှ စိတ်လဲမကူးခဲ့တာ
"အင်း ဖေဖေ့ကိုပြောကြည့်ပါအုံးမယ် ဖြူစင်ရယ်"
ကျွန်တော့်ဖြေသံကြားတော့ ချစ်တဲ့သူကပြုံးရင်း ...
"အင်း ဒါဆို ဖြူစင်တက်တဲ့ Intake တော့မမှီတော့ဘူးထင်တယ် နောက် Intakeတစ်ခုဆိုရင်တော့ရတယ် ပြီးတော့ ဒီမှာထက်လဲပိုလွှတ်လွှတ်လပ်လပ်တွေ့လို့ရတာပေါ့"
ကျွန်တော် ရင်ထဲကမပါပဲပြုံးမိသလား ဒါမှမဟုတ် ခေါင်းပဲငြိမ့်ပြမိသလား မသိတော့ပါဘူူး
ဟိုးအတိတ်တစ်ချိန်က ယွန်းဆိုတဲ့ ကျွန်တော်သိပ်ချစ်ရသူတစ်ယောက် ကျွန်တော်နဲ့အဝေးကိုထွက်သွားခဲ့ဖူးတယ်
ခုလည်း......ခု.......ဖြူစင်ရယ်လေ.....။
ဆုံဆည်းချိန် တခဏဖြစ်လည်း
ချစ်ဖို့ကောင်းလို့….ချစ်တယ်။
သာမန် အပြုံးလေးတစ်ခုဖြစ်လည်း
အပြစ်ကင်းလို့…..ချစ်တယ်။
ရန်ရှာတဲ့စကားဆိုလည်း
ရန်လိုခြင်းကင်းလို့….ချစ်တယ်။
မာယာတွေကင်းပေမယ့်
သူမြင်ရန်လည်းမဖြစ်သမို့
ခံစားချက်ဝေဒနာအလွမ်းကို
ဟန်ဆောင်ခြင်း တံတိုင်းကာလို့
ရင်ထဲကပဲ…..ချစ်တယ်။...................။
…………………………….....................။
ရန်ကုန်ရဲ့နွေနေပူက ကျွန်တော့်ရင်ကိုပိုပြီးပူလောင်စေခဲ့တယ် လေဆိပ်ကိုတောင်လိုက်မပို့နိုင်ခဲ့တဲ့အဖြစ် ...
ပြီးတော့ သူမရှိတော့တဲ့ စာသင်ခန်းလေးက ကျွန်တော့်အတွက် အထီးကျန်ခြောက်သွေ့တဲ့နွေကန္တာရ ပါပဲ
အချိန်တွေ မတူညီတော့တဲ့ချစ်သူရဲ့စကားသံလေးကိုနားထောင်ဖို့ အိပ်ပျက်ခဲ့ရတဲ့ညတွေကလဲ အသချေင်္....
"ရှိုင်း မင်းနေကောင်းရဲ့လား"
"ဟုတ် ဖေဖေ ကောင်းပါတယ်"
ထမင်းစားပြီးတဲ့အချိန် ဧည့်ခန်းမှာထိုင်ရင်းမေးလာတဲ့ဖေဖေ့ အမေးကို ကျွန်တော်စိတ်မပါတစ်ပါဖြေမိတယ်
"သား ဖေဖေ့ ကိုပြောစရာများရှိနေလား"
ခံစားချက်တွေကိုလူမသိသူမသိ လျှို့ဝှက်ထားချင်ပေမဲ့ လူကဲခတ်တော်တဲ့ဖေဖေ့လိုစီးပွားရေးသမားတစ်ယောက်ရှေ့မှာတော့ ကျွန်တော့်ဟန်ဆောင်မှု့တွေကမလုံလောက်ခဲ့ဖူးထင်တယ်။
"ဟို....ဟုတ် ...ဟို ကျွန်တော် အင်္ဂလန်ကိုကျောင်းသွားတက်ချင်တယ် ဖေဖေ"
"ဟေ....ဘယ်ကဘယ်လိုစိတ်ကူးရလာပြန်တာတုန်း ငါ့သားရ .....ဟုတ်ပါပြီ ကဲ ခု အဲ့ဒီအတွက်သားဘာတွေပြင်ဆင်ပြီးပြီလဲ"
"ဘာမှတော့ မပြင်ဆင်ရသေးပါဘူး သားတက်ချင်တယ်ဆိုတာကိုဖေဖေ့ကိုပြောပြတာပါ"
"အေး...ဟုတ်ပြီလေ သားတက်ချင်တဲ့ စိတ်ရှိနေရင်တော့ ဖေဖေစီစဉ်ပေးပါ့မယ် သားလဲ သားဖက်ကနေ လိုအပ်တာတွေစီစဉ်ရမယ် ဘဝမှာ မလုပ်ရရင်မနေနိုင်လောက်အောင် ဘယ်လိုအရာမျိုးကိုသားရူးသွပ်သလဲ ပြီးရင် အဲ့ဒီအရာကိုလေ့လာသင်ယူဖို့ဘယ်ကျောင်းကိုရွေးမလဲ ကျောင်းကလက်ခံနိုင်လောက်တဲ့ ဘာသာစကားအရည်အချင်း သားမှာရှိဖို့လိုတယ် ဒါတွေပြည့်စုံပြီဆို ဖေဖေ့ကိုပြော ဟုတ်ပြီလား သား"
"ဟုတ် Thanks ဖေဖေ"
"မလိုပါဘူးကွ ငါက ငါ့သား လေနေသလားလို့ မင်းမာမီကိုတောင်မေးနေတာ ခုလိုစိတ်ရှိတာဖေဖေဝမ်းသာတယ်"
ဖေဖေနဲ့စကားပြောနေတဲ့ဧည့်ခန်းထဲကိုလှမ်းဝင်လာတဲ့မာမီဆီကနေ
"ရှိုင်း နွားနို့သောက်မယ်နော်"
"ဟုတ် မာမီ လာပြီ"
ဧည့်ခန်းကနေ နောက်ဖေးဖက်ကိုဝင်သွားတဲ့အချိန် ရှေ့ကဝင်သွားပြီးတော့အိုးထဲကဆူပြီးသားနွားနို့ပူပူလေးကိုခွက်ထဲပြောင်းထည့်နေတဲ့မာမီကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ ခွက်ထဲထည့်ပြီး စားပွဲပေါ်ကိုတင်လိုက်တဲ့အချိန် မာမီအလှကကျွန်တော့်ရင်တွေတဆတ်ဆတ်ခုန်စေခဲ့ပြန်ရော။
"မာမီအပြင်သွားမလို့လား"
"ဟင့်အင်းရှိုင်း မသွားပါဘူူး"
"ဘာလို့လဲ"
ကျွန်တော်ကိုကြည့်ရင်းမေးလိုက်တဲ့အမေးကိုမဖြေခင်မှာပဲ ကျွန်တော့်အကြည့်တွေကိုမာမီသတိထားမိသွားခဲ့တယ်။ မာမီရဲ့ဖိစကပ်လေးထဲကနေ မို့မို့လေးခုံးအိနေတဲ့တင်သားစိုင်အိအိလေးတွေဆီကနေမခွာခင်ပဲ မာမီကျွန်တော့်ကိုငေးစိုက်ကြည့်နေနှင့်ပြီ။
"လာထိုင် ရှိုင်း"
စားပွဲပေါ်ကနွားနို့ခွက်လေးကို ကျွန်တော်ထိုင်ဖို့ ညွှန်လိုက်တဲ့ ကုလားထိုင်ရှိရာကိုဆွဲယူပေးပြီးတော့ မီးဖိုခန်းနဲ့အိမ်ခန်းအဝင်တံခါးလေးကို မာမီသွားပိတ်တာတွေ့လိုက်ရတယ်။တံခါးလေးစေ့သွားတဲ့အချိန် ဧည့်ခန်းဆီက ဖေဖေ နားထောင်နေတဲ့ သတင်းအစီအစဉ်တွေကပျံ့လွင့်လာတဲ့အသံတွေလဲတိုးတိတ်သွားခဲ့တယ်လေ။ပြီးတော့မှကျွန်တော်ဘေးကခုံလေးမှာဝင်ထိုင်ရင်းကျွန်တော်ဆံပင်လေးကိုခပ်ဖွဖွပွတ်သပ်လို့
"ရှိုင်း ကောင်မလေးနဲ့အဆင်ပြေလား"
ကျွန်တော် တိတ်ဆိတ်စွာနဲ့မာမီကိုပြုံးပြမိတယ်။
"ဟင် အဆင်မပြေဘူးလား"
"သူ အင်္ဂလန်ရောက်နေတယ် မာမီ"
"အော် ဘယ်တော့ပြန်လာမလဲ အလည်လား"
"ဟင့်အင်း ဘယ်တော့ရယ်တော့မပြောတတ်သေးဘူး ကျောင်းနဲ့ဆိုတော့"
"အော်....ရှိုင်းက ဒါကြောင့်မှိုင်နေတာကို"
မာမီပြောလိုက်မှသတိရစိတ်နဲ့အတူကျွန်တော်မျက်ရည်ဝဲသွားမိတယ်။ဒါကိုတွေ့တော့မာမီက
"ကဲပါ ရှိုင်းလဲသေချာကြိုးစားပေါ့ ဖေဖေက လဲခွင့်ပြုသားပဲဟာ"
"ဟင် မာမီကြားတယ်လားစောစောကပြောတာကို"
"အင်းလေ ကြားတာပေါ့ မာမီကကောင်မလေးနဲ့အဆင်မပြေလို့ သွားချင်တာလားလို့"
ဟီး.....
ကျွန်တော်ရယ်ပြတော့ ကျွန်တော်ဆံပင်လေးကိုဖွဖွပွတ်ရင်းမာမီက
"လူလည်လေး"
ခေါင်းလေးကိုင်ထားတဲ့မာမီလက်မောင်းပြည့်တင်းတင်းလေးပေါ်မှာ တီရှပ်ကျပ်ကျပ်အဖြူရောင်လေးကကြွကြွရွရွလှနေတယ် အဖြူရောင်တီရှပ်လေးအောက်ကအနက်အောင်ဘော်လီလေးကထင်းထင်းလေးပေါ့
ဘော်လီခွက်လေးပေါ်မှာလျှံတက်နေတဲ့ မာမီနို့အုံအိအိလေးတွေက အဖြူရောင်တီရှပ်လေးထဲမှာရုန်းကြွနေလိုက်တာ ကျွန်တော်ရဲ့တွေတွေလေးငေးနေတဲ့အကြည့်တွေကိုသတိထားမိတဲ့မာမီဆီက သက်ပျင်းချသံတိုးတိုးလေးကို ကျွန်တော် ကြားလိုက်ရတယ်.....................................................….............
...............
လခြမ်းကွေးလေးနဲ့အတူ ကြဲပြန့်နေတဲ့ တလက်လက်ကြယ်လေးတွေက ညခင်းတစ်ခုရဲ့အလှကိုပိုပြည့်စုံနေခဲ့တယ်။ တစ်ထပ်တိုက်ပုလေးရဲ့ရှေ့က လှေကားထစ်လေးတွေနဲ့ဆက်ထားတဲ့ဝရန်တာပုံသဏ္ဏာန်ဒေါင့်ချိုးလေးမှာ မှီထိုင်ရင်း ကောင်းကင်ကကြည့်စုတွေကိုငေးလို့ ချစ်သူကိုလွမ်းရတာလဲအရသာတစ်ခုပေါ့
ဒီအချိန်ဆိုဖြူစင်အတန်းထဲရောက်နေမလား အိပ်ယာထနောက်ကျလို့ အတန်းမှီအောင်ပဲခပ်သုတ်သုတ်ပြင်ဆင်နေမလားတစ်ယောက်ထဲတွေးရင်းပြုံးမိပြန်တယ်
ဟိုးခြံဒေါင့်လေးက Driverကြီးဦးမောင်ရဲ့ ပြင်ထောင်အိမ်ပုလေးကလဲအမှောင်ထဲမှာတိတ်တဆိတ်လဲလျောင်းလို့ နာရီကိုကြည့်လိုက်မတော့ ည ၁ နာရီ ဆယ်မိနစ်......
" ရှိုင်းမအိပ်သေးဘူးလား ညဥ့်နက်နေပြီ"
အိမ်ရှေ့ကိုထွက်တဲ့တံခါးဝကခန်းဆီးလိုင်ကာလေးနောက်ကနေထွက်လာရင်းမေးလိုက်တဲ့မာမီ
ကြိုးတစ်လုံးစွပ်ကြယ်အနီရောင်လေးနဲ့ပန်းရောင်ညအိပ်ဝတ်ပိုးသားဘောင်းဘီလေးဝတ်ထားတဲ့မာမီရဲ့အလှက လခြမ်းလေးနဲ့ ကြယ်မှုန်တလက်လက်အောက်မှာ ကြွကြွလေးလှနေခဲ့တယ်
"အိပ်မပျော်လို့ပါမာမီရယ်"
အိမ်ရှေ့တံခါးမကိုစေ့ပိတ်ပြီးတော့ကျွန်တော်ဘေးကနေရာလွတ်လေးမှာလာဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့မာမီရယ်လေ။သုံးပေသာအကျယ်ရှိတဲ့ကျွန်တော့်ဘေးကနေရာလွတ်လေးမှာကပ်ကပ်လေးထိုင်နေတဲ့လူသားနှစ်ဦးကိုညဥ့်ယံရဲ့ လေပြေနုလေးတွေကတိုးဝှေ့ကြည်စယ်သွားကြတယ်။
"တစ်ရေးနိုးလို့ ရှူးထပေါက်ရင်းနဲ့အိမ့်ရှေ့တံခါးကြီးပွင့်နေလို့ မာမီကစိတ်ပူသွားတာ"
လက်မောင်သားအိအိလေးနဲ့ဖိကပ်လာတဲ့အေးမြမှု့အရသာနဲ့ဆန့်ကျင်ဖက်အထိအတွေ့ကို ကြွေပွတ်လုံးလေးတွေနဲ့အလှဆင်ထားတဲ့ ဝရံတာလက်ရမ်းကျောက်သားချပ်တွေနဲ့ ညဥ့်ရဲ့အမှောင်ထုက ဆိတ်ကွယ်ရာနိဗ္ဗာန်ဘုံးလေးတစ်ခုအဖြစ် ပို လို့ရင်ခုန်မိအောင်ပံ့ပိုးပေးနေခဲ့တယ် ... ကျွန်တော့်ရင်တွေတလှပ်လှပ်ပေါ့။
"ဖေဖေရော အိပ်နေပြီလား"
"အင်း အိပ်နေပြီရှိုင်း.....အရမ်းလွမ်းနေလား"
"မာမီရယ်"
မာမီအမေးကိုမဖြေပဲချွဲချွဲလေးခေါ်ရင်း မာမီလက်မောင်းသားအိအိလေးကိုပါးလေးအပ်ထားမိတယ် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေတဲ့ညမှောင်မှောင်ကောင်းကင်အောက်မှာ ဆန့်ကျင်ဖက်လူသားတစ်ဦးရဲ့အထိအတွေ့ကိုမာမီတုန်လှုပ်သွားမိသလားပဲ ခန္ဓာကိုယ်ပြည့်ပြည့်လေးရဲ့ကြက်သီးနွေးလေးနဲ့တုန်ခါသွားတဲ့အဖြစ်ကိုကျွန်တော်ခံစားလိုက်မိတယ်လေ။အချိန်တွေဘယ်လောက်ကြာသွားလဲမသိတော့ပါဘူး ကျွန်တော်သတိထားမိချိန်မှာတော့ ကျွန်တော်လက်တစ်ဖက်က မာမီဗိုက်သားပြည့်တင်းတင်းလေးကို အနီရောင်စွပ်ကျယ်အိအိလေးပေါ်ကနေဖွဖွလေးအုပ်ကိုင်လို့ပေါ့ မာမီဆီက သက်ပျင်းချသံတိုးတိုးလေးတွေကိုလဲအကြိမ်ကြိမ်ကြားနေခဲ့ရတယ်။
"ရှိုင်း........"
တုန်ခါနေတဲ့ အသံတိုးတိုးလေး..........ကျွန်တော်မျက်နှာလေးမော့လိုက်တော့ မျက်ဝန်းတွေထဲကိုတွေတွေလေးငေးစိုက်ကြည့်နေတဲ့ မာမီမျက်ဝန်းလဲ့လဲ့လေးတစ်စုံကိုကြယ်ရောင်တွေအောက်မှာ ကာရန်မဲ့တဲ့ခံစားချက်တစ်ချို့နဲ့ ကျွန်တော်ဖတ်ခွင့်ရခဲ့တယ်။ ခေါ်သံလေးအဆုံးမှာ ကျွန်တော်လက်တစ်ဖက်ကိုအုပ်ကိုင်ပြီး ညင်ညင်သာသာဆွဲယူလိုက်တဲ့မာမီလက်ကလေးက မာမီရဲ့ ဘယ်ဘက်နို့အုံတင်းတင်းလေးပေါ်မှာရပ်တန့်အိကပ်လို့သွားခဲ့တယ်လေ။ အနီရောင်စွပ်ကျယ်အိအိလေးအောက်မှာပေါ့... ဘော်လီတင်းတင်းလေးနဲ့အမြဲဖုံးဖိထားတတ်တဲ့ ရင်သားပြည့်အိအိလေးတွေကို ဘော်လီမပါပဲ ကျွန်တော်ပထမဆုံးဆုပ်ကိုင်ခွင့်ရခဲ့တာ...ဖူးအိအိနှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာက ကျွန်တော်ဆီကိုဖြေးညှင်းစွာပဲဦးတည်လာနေခဲ့တယ် နှစ်ခမ်းနှစ်စုံအိကပ်စုပ်ယူမိတဲ့အချိန် နို့အုံလေးပေါ်မှာဖွဖွလေးဖိညှစ်နေတဲ့ကျွန်တော်လက်တွေက မာမီစွပ်ကျယ်ရဲ့တစ်လုံးကြိုးလေးကို ယုယုယယပဲ ပခုံးသားလေးတွေရဲ့ဘေးဆီတွန်းဖယ်မိရက်သားပေါ့ လက်မောင်းသားအိအိလေးတွေပေါ်လဲ ပြိုကျသွားတဲ့စွွပ်ကျယ်တစ်လုံးကြိုးလေးရဲ့အရင်းက နူးညံ့တဲ့ချည်သားစွပ်ကျယ်စလေးကိုဆွဲချလိုက်တော့ ဖြူဝင်းအိစက်နေတဲ့နို့တင်းတင်းလေးကအိပုံ့ပုံ့လေးပေါ်ထွက်လာခဲ့တယ်လေ
"ရှိုင်းလေး........."
ကျွန်တော်နှုတ်ခမ်းလေးဆီကနေဖယ်ခွာလိုက်တဲ့နီထွေးထွေးနှုတ်ခံထူထူလေးထက်ကခေါ်လိုက်တဲ့အသံလေးပေါ့....
"ဟင်....."
"ရှိုင်း လူပျိုလေးဖြစ်နေပြီဆိုတာ မာမီသိတယ် ပြီးတော့ရှေ့ဆက်တိုးရင်မှားမိမယ်ဆိုတာလဲမာမီသိတယ် ဒါပေမဲ့လဲ....ဒါပေမဲ့ .........."
"ဟင်း..........."
သက်ပျင်းချသံလေးရဲ့အဆုံးမှာမာမီဆီကစကားသံ တိုးတိုးလေး.....
"မာမီတို့ စည်းကမ်းတွေကိုဖောက်ထွက်သင့်ရဲ့လား ရှိုင်းရယ်"
မာမီရဲ့ဝေခွဲမရတဲ့မွေးခွန်းသံတိုးတိုးလေးပျောက်ကွယ်သွားတဲ့အချိန်မှာပေါ့....ကျွန်တော်တိုးတိုးလေးဖြေခဲ့မိတယ်။
"မာမီကိုရှိုင်းချစ်တယ်".........
အရာရာဟာတိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်လို့........ညဥ့်လေပြေထဲက ညမွှေးပန်းရနံတစ်ချို့.......တလှပ်လှပ်ခုန်နေတဲ့ရင်အစုံထက်က နိမ့်ချည်မြင့်ချည်မျောလွှင့်နေတဲ့ နို့အုံအိအိလေးတစ်စုံ........အမှောင်ထုရဲ့လွမ်းခြုံမှု့အောက်ကစိတ်ကွယ်ရာ ဒေါင့်ချိုးလေးမှာလှိုက်မောနေတဲ့ရမက်နွေးနွေးနဲ့လူသားနှစ်ဦး.........
စကားလုံးလေးတွေရုတ်တရက်ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့တယ် နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်စုံဟာ တုန်ရီစွာနမ်းစုပ်လို့ပေါ့.....
.........................................................................။
ဘေးခြင်းယှဉ်ရက် ဝရံတာ ကျောက်သားလက်ရမ်းလေးကိုမှီထားတဲ့ကျွန်တော့်ခန္ဓာကိုယ်လေးကိုရှေ့နဲနဲကိုင်းလိုက်တော့ လွတ်သွားတဲ့နှုတ်ခမ်းသားဖူးဖူးလေးကိုလျှာလေးနဲ့သပ်ရင်း နို့အုံအိအိလေးဆီဦးတည်လာတဲ့ကျွန်တော်ခေါင်းလေးကိုဖေးမလို့ကျွန်တော့်ဆံနွယ်အိအိလေးတွေကိုလက်ချောင်းပြည့်ပြည့်လေးတွေနဲ့ထိုးဖွပွတ်သပ်နေလေရဲ့။
"အ......အ.......အိုး.........ရှိုင်း ရယ်...."
နို့အုံဖောင်းအိအိလေးရဲ့အလယ်က အညိုဖက်လုနေတဲ့ပန်းရင့်ရောင်နို့သီးအိတင်းတင်းလေးကိုဖွဖွလေးငုံစုပ်လိုက်တဲ့အချိန်...နီထွေးထွေးငုံဖူးနေတဲ့နှုတ်ခမ်းပြည့်ပြည့်လေးဆီက တိုးတိုးလေးငြီးလိုက်တဲ့အသံချိုချိုလေး....
ဒါက...... လှိုက်ဖိုတဲ့ ရမက်နွေးနွေးနဲ့ နူးညံ့တဲ့ ကာရံတစ်ချိုပေါင်းစပ်ဖွဲ့သီထားတဲ့
ညခင်းရဲ့သံစဉ်တစ်ပုဒ်ပေါ့။ ဖွဖွလေးငုံစို့နေတဲ့နို့အိအိလေးတွေပေါ်ကနေ
ကျွန်တော်နှုတ်ခမ်းလေးကိုဖြေးဖြေးတွန်းဖယ်ရင်းလက်မောင်းအိအိလေးပေါ်ခိုတွဲကျနေတဲ့
စွပ်ကျယ်ကြိုးလေးကိုပုဆုံးထက်ဆီဆွဲယူပြီးတော့
ခါးအိအိလေးထက်က စွပ်ကျယ်အနားစလေးကိုပြည့်တင်းအိဖွေးနေတဲ့လက်ချောင်းဖြူဖြူလေးတွေနဲ့
နို့တင်းတင်းလေးနှစ်လုံးပေါ်ထိဆွဲမလိုက်တယ်
မှောင်မိုက်တဲ့ကောင်းကင်ထဲက တလက်လက်ကြယ်ရောင်အောက်မှာ ကြွေရာင်ဝင်းနေတဲ့ပြည့်တင်းတင်းအလှဘုရင်မလေးတစ်ပါး... တစ်ထပ်တိုက်ပုလေးရဲ့ရှေ့အထွက်လှေကားဒေါင့်ချိုးကွယ်လေးက
အုတ်ကြမ်းခင်းလေးပေါ်မှာ ထိုင်ရင်းဝရံတာကျောက်သားလေးတွေကိုအကာအကွယ်ပြုလို့
လောကကိုမေ့နေခဲ့တဲ့လူသားနှစ်ဦး.......နို့အုံတင်းတင်းလေးတွေရဲ့အထက်နားနားလိပ်တင်နေတဲ့
နီထွေးထွေးမိန်းမဝတ်စွပ်ကျယ်အိအိလေးကဖြူစင်းအိစက်နေတဲ့ အသားနုနုလေးပေါ်မှာ ထင်းထင်းလေးလိုက်ဖက်နေတယ်လေ။
အကာအကွယ်မဲ့နေတဲ့နို့အိအိလေးနှစ်လုံးကိုခပ်ဖွဖွလေးပွတ်သပ်ပေးဖို့ကျွန်တော်လက်ကိုလှမ်းရွယ်လိုက်
တော့ ကြားဖြတ်လာတဲ့မာမီလက်အိအိလေးက ကျွန်တော် အိမ်နေရင်းပုဆိုးခါးပုံစလေးဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်လာတယ်။ ပြေသွားတဲ့ပုဆိုးခါးပုံစလေးကိုဖြေးဖြေးဆွဲချလိုက်ပြီးတော့ တရွေ့ရွေ့တိုးဝင်လာတဲ့
လက်ချောင်းအိအိလေးတွေက ကျွန်တော်ဆီးခုန်လေးထက်မှာပွတ်သပ်ရွေ့လျားလို့ပေါ့ ဆီးခုန်လေးထက်ကနေတဖွဖွနိမ့်ဆင်းလာတဲ့လက်ချောင်းလေးတွေက ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် လီးမွေးနုနုလေးတွေကြားမှာ တိုးဝှေ့ပြေးလွှားလို့နေပြန်တယ်လေ....
.နူးညံ့တဲ့အထိအတွေ့ ....ခပ်ပြေပြေတိုးဝှေ့သွားတဲ့မာမီရဲ့ အသက်ရှူသံ.....
ကျွန်တော့်ရဲ့ဘယ်ဖက်လက်မောင်းပေါ်မှာ အိအိလေးဖိကပ်နေတဲ့ ရင်နှစ်မွှာရဲ့နူးည့ံမှု့
အိပ်မောကျနေတဲ့လောကကြီးရဲ့ အမှောင်ထုအောက်မှာ လွတ်လပ်မျောလွင့်နေတဲ့ လူသားနှစ်ဦး.......
တင်းမာနေတဲ့ လီးတံနွေးနွေးက အလှနတ်သမီးလေးရဲ့ လက်ဖဝါးအိအိထဲမှာတဆတ်ဆတ်တုန်ခါလို့ပေါ့.........
"ရှိုင်း....."
"ဟင်....."
"ရှိုင်း တောင်မငယ်တော့ဘူးပဲနော်"
"မိန်းခလေးနဲ့အတူနေဖူးပြီလားရှိုင်း"
"ဟင့်အင်း မာမီ........
ကျွန်တော့်စကားမဆုံးခင်ပဲ ကျွန်တော်နှုတ်ခမ်းလေးကိုလက်ညိုးလေးနဲ့ခပ်ဖွဖွဖိပိတ်လိုက်တယ်။
"ဒီလိုနေတဲ့သူနှစ်ဦးက အဲ့လိုခေါ်ဖို့လိုသေးလို့လားရှိုင်း"
"ရှိုင်းကို ဝမ်းနဲ့လွယ်မမွေးရပေမဲ့ ငယ်ငယ်လေးထဲက သားငယ်လေးလို, တူလေးလို , မောင်လေးတစ်ယောက်လို အမြဲချစ်ပါတယ် ရှိုင်းလေးရယ်"
"ရှိုင်းလဲ တစ်ခါတစ်လေ အဒေါ်တစ်ယောက်လို တစ်ခါတစ်လေ ရင်ဖွင့်မိတဲ့အခါလဲ ကိုယ့် မမ လို
အမြဲချစ်တာပါပဲ"
ကျွန်တော့်အဖြေကိုကြားတော့ လှပတဲ့မို့အိအိပါးလေးနှစ်ဖက်မှာ အပြုံးလှလှလေးတစ်ခါ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့တယ်
"ဒါဆိုအခုရော ဘယ်လိုချစ်တာလဲ "
ပြုံးစစလေးမေးလာတဲ့ ချစ်စရာမျက်နှာလေးပိုဖွဖွနမ်းရင်း
"ခုကချွဲချင်နေမိလို့လားမသိဘူး အရမ်းချစ်တယ် တီလေးရယ်......."
ကျွန်တော်ဖြေသံလေးကို လက်ဖဝါးနုနုကြားက လီးတံလေးကိုခပ်ဖွဖွဆုပ်ယူပွတ်တိုက်ရင်း
တုန့်ပြန်လာတယ်
"တီလေးလဲချစ်တာပေါ့သားရယ်"
"တီငယ်"
"ဟင်...."
"ဟို..... ဟိုလေ..... သား လိုးဖူးချင်တယ်"
ကျွန်တော် စကားသံလေးကိုကြားတော့ နှုတ်ခမ်းအစုံလေးကိုဖိကပ်လို့ အပေါ်အောက်သွားတစ်စုံထဲကိုဖွဖွစုပ်သွင်းရင်းမျက်လုံးလေးဝင့်လို့ခေါင်းလေးငြိမ့်ပြရှာတယ်
အေးစက်နေတဲ့ကျွန်တော့်လက်ချောင်းလေးတွေကိုဆွဲယူပြီးတော့ ပိုးသားဘောင်းဘီပန်းရောင်သားရေ
ကြိုးလေးကိုဟရင်း အတွင်းကိုတွင်းပို့ပေးနေတယ်
တင်းတင်းလေးအိနေတဲ့ဆီးခုံလေးက Hipster Pantie လေးအောက်မှာ ချောမွတ်နူးညံ့လို့ပေါ့ ပေါင်ရင်းနားကနေပတ်သွားတဲ့အတွင်းခံသားရောကြိုးလေးကိုဖွဖွပွတ်ရင်း လက်ချောင်းလေးတွေက ပေါင်တံအိစက်စက်နှစ်လုံးရဲ့အလယ်ကိုတိုးဝင်လာခဲ့တယ်
ပေါင်တံအိအိလေးကိုဖြေဟပေးရင်း ကျွန်တော်ရဲ့လက်ချောင်းလေးတွေကို ငံ့လင့်နေတဲ့ မာမီရဲ့
စောက်ဖုတ်ဖောင်းမို့မို့လေးကို အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်ကနေဖွဖွလေးအုပ်ကိုင်မလိုက်တဲ့အချိန်ပေါ့.....
တုန်ခါသွားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးနဲ့ လက်ချောင်းအိအိလေးတွေက ညဝတ်ဘောင်းဘီလေးထဲတိုးဝင်နေတဲ့ကျွန်တော်လက်ဖျံလေးကိုတင်းတင်းလေးဆုပ်ကိုင်လာခဲ့တယ်။
နွေးအိစိုစွတ်နေတဲ့ အတွင်းခံလေးရဲ့အောက်မှာတော့ မို့အိအိ အသားဆိုင်လေးနှစ်ခုကြားက နူးညံ့ချောအိနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးပေါ့ ဘဝမှာပထမဆုံးထိဖူးတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးပါပဲ.....
အလွှာကြားလေးကိုခပ်ဖွဖွဖိကပ်လိုက်တဲ့အချိန်....
"အ....အ......... ကလေးရယ်.......တီတီအရမ်းကောင်းတယ်"
လှုပ်ရှားနေတဲ့ရင်အစုံ နွေးထွေးစိုအိနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးရဲအထိအတွေ့ တိုးတိုးလေးငြီးလိုက်တဲ့ အသံချိုချိုလေးတွေ........အဲ့ဒီအရာတွေပေါင်းစပ်ခံစားကြည့်မိတော့မှ
လောကရဲ့နိဗ္ဗာန်လို့လူတွေဘာကြောင့်တင်စားကြတယ်ဆိုတာ
ကျွန်တော်ခပ်ရေးရေး နားလည်တတ်ခဲ့တယ်...။
ရုတ်တရက်ပဲအတွင်းခံလေးထဲကကျွန်တော်လက်ကို မာမီလက်အိအိလေးတွေနဲ့ဆွဲယူလိုက်တယ်ပြီးတော့ ကျွန်တော်ရှေ့မှာမတ်တပ်လေးရပ်ရင်း ညဝတ်ပိုးသားပန်းရောင်ဘောင်းဘီလေးနဲ့အတူ အသားရောင်
အတွင်းခံလေးကိုပါဆွဲချလို့ခြေထောက်လေးထဲကနေချွတ်ယူလိုက်တယ်လေ
ကျောက်သားဝရံတာလေးကိုမှီထားရင်းခြေဆင်းထိုင်နေတဲ့ကျွန်တော်ပေါင်းတံလေးပေါ်မှာခွထိုင်လိုက်တဲ့အချိန် တင်းတင်းလေးအိပြီးတော့ အမြဲကျွန်တော်တပ်တပ်မက်မက်ငေးမောခဲ့ရတဲ့ တင်သားအိအိလေးတွေက ကျွန်တော်ပေါင်သားလေးတွေပေါ်မှာ အိကပ်လိုပေါ့။
"ရှိုင်း......"
"အင်း...."
"ရှိုင်း ကို တီလေး လိုးခွင့်ပြုပါ့မယ် ဒါပေမဲ့ အရာအားလုံးကိုရှိုင်းရင်ထဲမှာပဲသိမ်းထားရမယ်နော်"
ကျွန်တော်ခေါင်းလေးငြိမ့်ပြရင်း တင်းရင်းအိစက်နေတဲ့ နို့အုံလေးတွေပေါ်ကိုပါးလေးနဲ့ဖိကပ်ထားမိတယ်
ရင်ခွင်လေးထဲဖိကပ်လာတဲ့ကျွန်တော်ခေါင်းလေးကိုပွေ့ဖက်ရင်း အမှောင်ထုထဲမှာ ငြိမ်သက်လို့ပေါ့ တင်းမာနေတဲ့လီးတံလေးက မာမီဖင်အိအိလေးကြားမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေမိတယ်
ဖိကပ်နေတဲ့တင်သားစိုင်တွေကိုကြွရင်း တင်းမာနေတဲ့လီးတံလေးကိုဖွဖွလေးကိုင်လို့
နွေးအိစိုစွတ်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ချောအိအိလေးရဲ့အဝမှာတေ့ပြီးတော့ဖင်လေးကိုအသာလှုပ်ရမ်းလို့
တအိအိလိုးသွင်းနေခဲ့မိတယ်
နူးညံ့စိုနွေးနေတဲ့စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုလေးတွေက လီးတံလေးကိုတဖြေးဖြေးစုပ်ယူပွေ့ဖက်ထားတယ်လေ
ကျွန်တော်လည်ပင်းလေးကိုသိုင်းဖက်ပြီးတော့ တင်းအိလုံးဝန်းတဲ့ ဖင်သားတင်းတင်းလေးကိုလှုပ်ရမ်းလို့
နှစ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုဖွဖွကိုက်ရင်း အလိုးခံနေတဲ့ ချစ်စရာမျက်နှာလေးကို ကြယ်ရောင်အလင်းဖျော့ဖျော့
အောက်မှာ တပ်မက်စွာငေးကြည့်ရင်းနဲ့ စောက်ဖုတ်အိအိလေးထဲကိုလိုးသွင်းနေမိတာပေါ့
"အ....အ....အ....အ...အ.....ကလေးလေးရယ်"
"အ.....အ....အား.... အိုး.... အင့်...အ......"
ခပ်ဟဟ နှုတ်ခမ်းလွှာလေးတွေဆီက မပီမသ ခပ်တိုးတိုးငြီးသံလေးက ညမွေးပန်းရနံလေးတွေနဲ့အတူ
လေပြေထဲမှာစီးမြောလို့......။ဟိုးအရင်ထဲကတပ်မက်ခဲ့ရတဲ့ ပြည့်တင်းတင်းခန္ဓာကိုယ်လေးကိုဖွဖွဖက်
ရင်း တိတ်ဆိတ်တဲ့ညလယ်ရဲ့ဝိုးတဝါး ကြယ်ရောင်တွေအောက်က လွှတ်လပ်တဲ့ စိတ်ကွယ်ရာ အမှောင်ထုလေးအောက်မှာထိုင်ရင်း စေးကပ်အိစက်ပြီးတော့နူးညံ့စိုနွေးတဲ့စောက်ဖုတ်လေးထဲကို လိုးရတဲ့အရသာ က ကျွန်တော့်အတွက်တော့ ဘယ်အရာနဲ့မှမလဲနိုင်တဲ့ခံစားမှု့လေးတစ်ခုပေါ့
အဆက်မပြတ်ပွတ်တိုက်နေတဲ့အသားနုနွေးနွေးလေးတွေကြောင့်လီးတံလေးတစ်ခုလုံးတဆစ်ဆစ်
ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးက အားအင်တွေအားလုံးလီးတံလေးထဲကိုစုပ်ယူတွန်းပို့လိုက်သလိုခံစားလိုက်ရတယ်
"အ.... တီလေး ပြီးတော့မယ်ထင်တယ် ...အ...အ"
"အင်း...ရှိုင်း....အ..အထဲမှာပြီးလိုက်နော် ....ဟ.....အ...အ....ရှိုင်းရဲ့ ပထမဆုံး...လိုးဖူးတဲ့လီးရည်
လေးတွေကို တီလေး ကိုယ်ထဲမှာ သိမ်းထားချင်လို့နော်....အ....ဟိုး......အ...အ..."
ငြီးသံလေးနဲ့ စကားလုံးတွေကိုတိုးတိုးလေး အားယူပြောရှာရင်း လှုပ်နေတဲ့တင်သားအိအိတွေကြောင့် စောက်ဖုတ်လေးရဲ့ဟိုးအတွင်းထဲက အသားနုနုလေးတွေကိုတိုးပွတ်မိသွားတဲ့အချိန်ပေါ့....
"အ.....အ..... ပြီးပြီ .....တီငယ်.....အ...အ"
ကျွန်တော်လီးတံလေးတစ်ခုလုံးတဆတ်ဆတ်ခါသွားရင်း နွေးနေတဲ့အရည်လေးတွေပါထိပ်ကနေတဆင့် ညှစ်တွန်းထုတ်လိုက်မိသလိုခံစားလိုက်ရတယ်
ကျွန်တော်တိုးတိုးလေးငြီးမိတဲ့အချိန်နဲ့ထပ်တူပဲ ကျွန်တော်ပုခုံးလေးကိုဆုပ်ကိုင်လို့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကိုလီးတံအရင်းနားထိဖိကပ်ရင်းအဆက်မပြတ်ပွတ်သပ်ဆောင့်လိုးနေတဲ့ မာမီဆီက ငြီးသံသဲသဲလေးလဲပျံ့လွင့်လို့.....
"တီ လဲပြီးတော့မယ် အ...အ... အရမ်းကောင်းတယ်ရှိုင်းရယ်...အ.အ.အ.အ.... အား......အိုး.....အား......."
"ချစ်တယ် ရှိုင်းလေးရယ်...."
"တီငယ်ကိုလဲ ချစ်တယ်..."
တင်းတင်းလေးဖက်ထားတဲ့လူသားနှစ်ဦးက အမှောင်ထုရဲ့တိတ်ဆိတ်မှု့အောက်မှာ ငြိမ်သက်ရင်း
လောကရဲ့အရသာကိုခံစားနေခဲ့တယ်...
"ရှိုင်းလေး...ဘယ်သူမှသိလိူ့မဖြစ်ဖူးနော်"
ကျွန်တော်ပြုံးပြရင်းခေါင်းငြိမ့်မိတယ်
"အရမ်းချစ်စရာကောင်းတဲ့ တီလေးကိုတိတ်တိတ်လေးလိုးခွင့်ရတာ ရှိုင်းကံကောင်းတာပေါ့နော်"
"ဟင့်အင်း... မသိဘူး....လူဆိုးလေး"
ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ကွယ်ဝှက်လိုက်တဲ့ချစ်စရာမျက်နှာလေးကိုဖွဖွနမ်းရင်း တင်းတင်းလေးဖိကပ်နေတဲ့ ရင်ဘတ်နှစ်စုံကြားမှာတော့ လှုပ်ရှားနေတဲ့ရင်ခုန်သံတွေနဲ့ သံစဉ်မဲ့အချစ်ကဗျာတစ်ပုဒ်ကိုအတူရွတ်ဆိုနေမိကြတယ်။
ဒီလိုနဲ့..........ဒီလိုနဲ့ပေါ့.......................။
ပြီးပါပြီ
